Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

Ι

Ιαβερης

Τελείωσα τη βιογραφία του Νίτσε " I Am Dynamite" της Sue Prideaux και είμαι κατενθουσιασμένος γιατί είναι από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα φέτος. Δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του Νίτσε εκτός από κάποια αποσπάσματα από δω κι από κει, και είχα μόνο μια πολύ γενική-και λανθασμένη όπως αποδείχθηκε - ιδέα για την προσωπικότητα και το έργο του. Στο μυαλό μου το όνομα Νίτσε έφερνε κατάθλιψη, μεγαλομανία και μια άρρωστη σύνδεση με τον ναζισμό. Για το τελευταίο όπως αποδείχθηκε, φταίει πολύ η αδερφή του Νίτσε, η Ελισάβετ, η οποία με τον ακραίο αντισημιτισμό της κατάφερε στα τελευταία χρόνια του αδερφού της, αλλά και μετά τον θάνατό του, να βιάσει ολόκληρη την φιλοσοφία του Νίτσε και να την φέρει στα μέτρα της δικής της νοσηρής κοσμοθεωρίας- εννοείται ότι τα Ναζάκια χάρηκαν μ'αυτό και συνέβαλαν ακόμα περισσότερο στη διαστρέβλωση της πνευματικής κληρονομιάς του μεγάλου φιλοσόφου. Οι τελευταίες εκατό περίπου σελίδες του βιβλίου όπου η Prideaux περιγράφει τη νοητική πτώση του Νίτσε, τη ζωή στο άσυλο, τα τραγικά τελευταία χρόνια που έζησε υπό την "φροντίδα" της αδερφής του και ο μετέπειτα εξευτελισμός του έργου του μου έφεραν μεγάλη θλίψη. Κλείνοντας το βιβλίο παρηγοριέμαι μόνο με τη σκέψη ότι ως μεγάλο βαθμό το όνομα και το έργο του Νίτσε έχουν αποκατασταθεί και λίγοι πλέον τον συνδέουν με τον Ναζισμό. Επίσης, μου έκανε τεράστια - και αρνητική- εντύπωση ως χαρακτήρας ο Βάγκνερ, αυτός κι αν ήταν μεγαλομανής και κοντόφθαλμος αντισημίτης!
Συνεχίζω με την ίδια συγγραφέα και το βιβλίο της "Strindberg, A Life".
 
Καστάλια

Καστάλια

Πανάθεμά σε, ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν, άλλο ένα βιβλίο που από την περιγραφή σου νιώθω ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπει στα προς ανάγνωση...
 
Ι

Ιαβερης

Μα σου το χρωστούσα @Καστάλια, εσύ μου σύστησες τον Robert Massie που έγινε ο αγαπημένος μου βιογράφος, πάρε μια Sue Prideaux τώρα και πατσίσαμε. :))))Της λείπει λίγο η σχεδόν κινηματογραφική γραφή που έχει ο Massie, όμως ο λόγος της ρέει όμορφα και δεν σκάλωσα πουθενά παρόλο που το διάβασα στα αγγλικά τα οποία συνήθως με δυσκολεύουν όταν διαβάζω non-fiction βιβλία.
 
λουκία

λουκία

Χρόνια πολλά και καλά σε όλους, όλες όλ@!!!!!!! Τελείωσα χθες το καταπληκτικό κατά την γνώμη μου βιβλίο Μητέρα Νύχτα - Κούρτ Βόνεγκατ. Θεωρώ πως πρόκειται για ένα αντιναζιστικό βιβλίο με πολύ σαρκασμό και ωμή παρουσίαση. Αν και η πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα ήταν το Σφαγείο νο5 νομίζω πως το Μητέρα Νύχτα με τσίμπησε μέσα μου λιγάκι παραπάνω. Παραθέτω μια απο τις καλύτερες φράσεις του βιβλίου:
"Δεν είμαστε παρά ό,τι θέλουμε να δείξουμε, έτσι που πρέπει να προσέχουμε πολύ πώς θα παρουσιαζόμαστε"
 
Βασίλισσα

Βασίλισσα

Χρόνια πολλά σε όλους!! Είμαι πολύ χαρούμενη που φέτος αποφάσισα να διαβάσω Ντίκενς. Τελειώσα το Christmas Carol στα αγγλικά... προσπαθώ να θυμηθώ τα αγγλικά μου... έχουν σκουριάσει... Στην αναζήτηση μου έπεσα πάνω σε μια ραδιοφωνική αφήγηση του βιβλίου στα ελληνικά... πραγματικά αξίζει να το ακούσετε... πέρασα πολύ όμορφα ακούγοντας το και στα ελληνικά. Μπορείτε να το ακούσετε A Christmas Carol, Charles Dickens - Αφήγηση Γρηγόρης Βαλτινός εδώ.
Θέλω πολύ να διαβάσω το καινούργιο που βγήκε από εκδόσεις Gutenberg αλλά αυτό θα αργήσει ακόμη.
 
Ειφφελ

Ειφφελ

Μόλις τελείωσα το "Οι γιοι της αράχνης" του Gaiman. Θα το χαρακτήριζα χαλαρό Gaiman βιβλίο 😁 μιας και μου δεν μου φάνηκε ακραίο φαντασίας. Για άλλη μια φορά, σε βάζει στον φανταστικό κόσμο που πλάθει τόσο όμορφα που νομίζεις ότι θα μπορούσε να είναι πραγματικός. Η ανθρώπινη υπόσταση που δίνει σε χαρακτήρες του την αρχή που τους περιγράφει και το γεγονός ότι καταλαβαίνουμε ότι είναι θεοί ή άλλα φανταστικά πλάσματα, μαζί με τον κεντρικό ήρωα πιστεύω ότι είναι πολύ καλό κόλπο για να αποδεχτείς τον φανταστικό κόσμο. Βοηθάει και το γεγονός ότι ο ήρωας έχει ανθρώπινες αντιδράσεις όταν μαθαίνει για τον φανταστικό κόσμο.
 
Χρυσόστομος

Χρυσόστομος

Λοιπον να γραψω δυο λογια για τα τρία τελευταια βιβλία του 2023 που διαβασα.
Διαβασα το "Ξενο χωμα". Μια γυναικα με τον μικρο γιο της κυνηγημενη απο ενα καρτελ αναγκαζεται να φυγει απο το Μεξικό και παρακολουθουμε την περιπετεια της στην προσπαθεια της να διαφυγει στις ΗΠΑ. Πολυ δυνατή ιστορία, με σασπενς, ρυθμό, κινηματογραφικό, όχι ομως με την αρνητική εννοια, χωρις αυτο να λειτουργει εις βαρος της λογοτεχνίας. Η συγγραφεας θιγει ζητηματα όπως προφανως η μεταναστευση και το πόσοι ανθρωποι χάνονται προσπαθώντας να περασουν τα σύνορα, την εγκληματικότητα και την παντοδυναμία των καρτελ στο Μεξικό. Με ξενισε κάπως το στοιχειο του διανοούμενου-φιλοσοφημενου ναρκεμπορα αρχηγου του καρτελ αλλα οκ το προσπέρασα. Διαβαζεται γρηγορα, χωρις να κανει κοιλιά και χωρις να χανει το ενδιαφερον του. Μου αρεσε παρα πολυ, άξιο πενταστερο.
Μετα διαβασα το "Maniac". Το βιβλίο ουσιαστικα χωριζεται σε δυο μερη. Στο πρωτο μερος ο συγγραφεας αφηγειται την ιστορια του Τζον Φον Νοιμαν, ενος μαθηματικού που ηταν μέλος της ομάδας των επιστημονων που εργαστηκαν για την παρασκευη της ατομικης βομβας. Απο τα μεγαλυτερα μυαλα του προηγουμενου αιώνα ο Νοιμαν θεωρειται ο πατερας του πρωτου υπολογιστη του Maniac. Ηταν ο πρωτος που οραματιστηκε και θεωρουσε εφικτη την τεχνητη νοημοσυνη. Και στο δευτερο μερος μερος του βιβλιου ερχόμαστε στο σήμερα και στην αναμέτρηση του Λη Σεντολ παγκοσμιου πρωταθλητη στο γκο (ενος αρχαιου ασιατικου παιχνιδιου πολυ πιο περιπλοκο απο το σκακι) με την τεχνητη νοημοσυνη του AlphaGo. Απολαυστικο βιβλίο, διαβαζεται απνευστι με πολυ ενδιαφερον. Πεντε αστερακια και εδω.
Και τελευταιο βιβλίο της χρονιας ήταν μια πατατα. Οι "Κυνηγοι κεφαλων" του Τζον Κινγκ. Τον Τζον Κινγκ τον ηξερα απο το πολυ καλο "Football factory" που ασχολειται με τον χουλιγκανισμο στην Αγγλια. Εδω όμως ήταν σκετη απογοήτευση. Μια παρέα μισογυνηδων ρεμπελων κανουν εναν διαγωνισμο για το ποιος θα κοιμηθει με τις περισσοτερες γυναικες. Μια παρεα χυδαιοι σεξιστες παρτακηδες που κοκορεύόνται σαν δεκαεξαχρονοι εφηβοι. Η γραφη του χωρις ειρμό, λιγο μπερδεμενη (εδω ισως να φταιει λίγο και η επιμελεια, η μεταφραση δεν ξέρω). Στο οπισθόφυλλο λεει ενα βιβλίο για την βρετανικη εργατικη ταξη. Ναι οκ περασε και δεν ακουμπήσε. Ισως να υπάρχουν και αυτοι αλλά όχι οτι αυτοι ειναι αντιπροσωπευτικό δειγμα της βρετανικης εργατική ταξης. Οποιος θέλει να διαβασει για την εργατικη ταξη στο νησί ας προτιμησει κάποιο βιβλίο του Ιρβιν Γουελς η ακόμα καλύτερα να δει καμία ταινία του τεράστιου Κεν Λοουτς. Απο τα πενταστερα εκλεισε η χρονιά με ένα μονάστερο. Καλες αναγνωσεις σε όλους το 2024!
 
ΜιΛάμπρος

ΜιΛάμπρος

Τελείωσα σήμερα το πέταγμα του αποδημητικού του Κανταρέ. Τρεις ξεχωριστές ιστορίες που τις ενώνει η "διακριτική καταπίεση" του καθεστώτος, όπως αποτυπώνεται στα έργα του Κανταρέ, με φόντο τη μουντή, ενίοτε καταθλιπτική Αλβανία. Εντάξει, δεν είναι απ'τα καλύτερά του...

Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα τα φαντάσματα στον εγκέφαλο.
Αρχικά: πάρα πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό βιβλίο. Διαφωτιστικό επειδή μας δείχνει πόσο εύθραυστος και συνάμα πόσο παράξενος και προστατευτικός μπορεί να γίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Το βιβλίο αναφέρεται σε περιπτώσεις φαντασμάτων, μελών του ανθρώπινου σώματος δηλαδή που κόπηκαν έπειτα από κάποιο ατύχημα, ωστόσο οι ασθενείς τα ένιωθαν, ένιωθαν πόνο, κνησμό, είχαν αίσθηση του χαμένου μέλους. Μέσα απ'αυτά, τίθενται κάποια ενδιαφέροντα ερωτήματα για το πως λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα, για το πόσο παρεμβαίνει ο εγκέφαλος για να συμπληρώσει κενά και, το πιο φιλοσοφικό, σε τι συνίσταται τελικά το "εγώ" -ερώτημα το οποίο δεν είναι τόσο απλό τελικά και φαίνεται ότι έχει πολλές και αναπάντεχες πτυχές σε σχέση με το παραδοσιακό καρτεσιανό cogito.
Ωστόσο, είναι δύσκολο βιβλίο. 300 πυκνογραμμένες, μεγάλες σελίδες, αρκετή ορολογία, αρκετοί πλατιασμοί, επαναλήψεις, επεξηγήσεις, κάνουν την ανάγνωση αργή και σχετικά κοπιαστική. Φυσικά, αξίζει τον κόπο.
 
λουκία

λουκία

Καλημέρα σας. Τελείωσα το 80 νύχτες αιώρησης - Μαρία Πετρίτση. Πρόκειται για 80+1 μικρές ιστορίες-αφηγήσεις, μάλλον βασικά όνειρα της συγγραφέως εννοώ πραγματικά καταγεγραμμένα όνειρα. Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ήταν πολύ υπερβατικό για μένα. Θα βάλω ένα 2,5/5 γιατί κάποια είχαν ένα ενδιαφέρον και γιατί σίγουρα δεν θεωρώ εύκολο το να εκθέτεις στο ευρύ κοινό τις νυχτερινές σου ασυνείδητες σκέψεις.
 
Καστάλια

Καστάλια

Α
Ο/Η ΜιΛάμπρος έγραψε:
Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα τα φαντάσματα στον εγκέφαλο.

Ωστόσο, είναι δύσκολο βιβλίο. 300 πυκνογραμμένες, μεγάλες σελίδες, αρκετή ορολογία, αρκετοί πλατιασμοί, επαναλήψεις, επεξηγήσεις, κάνουν την ανάγνωση αργή και σχετικά κοπιαστική. Φυσικά, αξίζει τον κόπο.
Click to expand...
Ενδεχομένως να σου φανεί εξίσου ενδιαφέρον και το άλλο αρκετά γνωστό βιβλίο του όπου αναλύει κάποιες άλλες παθήσεις του εγκεφάλου με παράξενες επιπτώσεις στην αντίληψη της πραγματικότητας. Είχαν πολύ ενδιαφέρον τα πειράματά του όπου εξέταζε τη Synesthesia (το "συναίσθηση" δεν αποδίδει πολύ καλά την έννοια του να μυρίζεις χρώματα ή να γεύεσαι λέξεις), ώστε να μπορέσει να διακρίνει αν όντως συμβαίνει αυτό το φαινόμενο ή παίζουν θέατρο όσοι ισχυρίζονται ότι το βιώνουν. Παρότι βρήκα το στιλ του λίγο αυτάρεσκο (πολλά "εγώ, εγώ, εγώ") και στο πρώτο μέρος επαναλαμβάνει αρκετά από το βιβλίο που αναφέρεις εσύ, ήταν ένα πολύ διαφωτιστικό βιβλίο.
 
Καστάλια

Καστάλια

Ευχαριστώ για τη μετάφραση. Μερικές φορές το μυαλό μου τεμπελιάζει να σκεφτεί στα ελληνικά, ιδίως όταν μιλάω για πράγματα που έχω διαβάσει στα αγγλικα.
 
Ειφφελ

Ειφφελ

Μόλις τελείωσα τον ξένο του Harlan Coben. Μετά από μια μεγάλη περίοδο που δεν μπορούσα να διαβάσω τίποτα, κατάφερα επιτέλους και μπήκα σε reading mode... Πολύ δυναμικό reading mode για τις αναγνωστικές μου δυνατότητες. 4 βιβλία το ένα μετά το άλλο συνεχόμενου και απολαυστικού διαβάσματος. Το βιβλίο που τελειωσα σήμερα, Ο ξένος, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα. Οικογένειες που ζουν το αμερικάνικο όνειρο στηρίζονται σε μυστικά που όταν αποκαλυφθούν μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή. Αξίζει τον κόπο να διαβαστεί, δεν κάνει κοιλιά καθόλου και η μετάφραση του είναι πολύ καλή.
 
Χρυσόστομος

Χρυσόστομος

@Ειφφελ welcome back! :)
Ο Coben ειναι απο τους πολυ καλους συγγραφεις στο ειδος του crime-μυστηριου. Ενα χαρακτηριστικό του ειναι οτι σχεδον πάντα οι ιστορίες του έχουν να κανουν με οικογενειακους δεσμούς. Τα βιβλία του ειναι καλογραμμένα χωρις κραυγαλεες υπερβολες, με ανατροπες, σασπενς, καθαρα pageturner η αλλιως σελιδογυριστά! :))))
(ασχετο τωρα αλλα καπου υπάρχει ενα νημα πως αλλιως μπορουμε να πουμε το pageturner). :χμ:
 
Ειφφελ

Ειφφελ

Ευχαριστώ @Χρυσόστομος και για το καλωσόρισμα και για την Άννα που μου έκανες δώρο το οποίο με βοήθησε

Τελείωσα το ο γάτος που έσωζε βιβλία. Είναι του Sosuke Natsukawa. Θα το χαρακτήριζα Μουρακαμικό 😁😁 το συγκεκριμένο βιβλίο μου το είχαν κάνει φέτος τα Χριστούγεννα δώρο, είναι πολύ ευχάριστο βιβλίο, διαβάζεται εύκολα σε μια μέρα αν έχεις διάθεση για διάβασμα.
 
Ειφφελ

Ειφφελ

Σήμερα τα ξημερώματα τελείωσα το ουράνιο talk show του Κωστάκη Αναν. Απ ότι κατάλαβα, μιας και δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες στο ίντερνετ, το έχει εκδόσει ο ίδιος εκδοτικός που κυκλοφορούσε το περιοδικό Βαβέλ (μεγάλη αγάπη). Από την πρώτη στιγμή που είδα το βιβλίο μου φάνηκε πολύ προσεγμένο, ωραία σχέδια, επιτέλους καλή ποιότητα χαρτιού και εξωφύλλου.

Τα σχέδια φέρνουν στα σχέδια των περιοδικών Βαβέλ όπως και η ιστορία πιστεύω ότι δεν θα με εξέπλητε να διαβάσω τμήμα της στο περιοδικό.

Μου θύμισε λίγο ο τρόπος γραφής τον Τομ Ρόμπινς, αντίθετα όμως με τα βιβλία του Τομ, το βρήκα απολαυστικό. Και την ιστορία και τον τρόπο γραφής.
 
Χρυσόστομος

Χρυσόστομος

Η πραγματική ταυτότητα του Κωστάκη παραμένει κρυφή. Αυτό πάντως που ακούγεται είναι ότι είναι ο Λένος Χρηστίδης. Μάλλον επειδή μοιάζει ο τρόπος γραφής.
Προσωπικά από τα τρία βιβλία του Ανάν που έχω διαβάσει η Φορμόλη μου άρεσε περισσότερο.
 
You must log in or register to reply here.
Top