Τελείωσα χθες το ταξίδι στη σκια του Βυζαντίου του Νταλρίμπλ.
Πρόκειται για την επανάληψη του ταξιδιού που έκανε ο Ιωάννης Μόσχος τον 7ο αιώνα, ξεκινώντας από το Άγιον Όρος για να πάει στην Κωνσταντινούπολη, στη νότια Τουρκία, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, και να καταλήξει στην Άνω Αίγυπτο. Ο Νταλρίμπλ το επαναλαμβάνει τη δεκαετία του '90. Του παίρνει ένα εξάμηνο.
Το ταξίδι είναι επικό και είχε ως αποτέλεσμα ένα βιβλίο καταπληκτικό. Πέρα από τις περιγραφές των τοποθεσιών (δυστυχώς όχι τόσο συχνά σε σύγκριση με ό,τι είχε δει ο Μόσχος), ο συγγραφέας παραθέτει πληθώρα ιστορικών γεγονότων και ιστορικών πηγών, περιγράφοντας ταυτόχρονα τη σύγχρονη κατάσταση και το πώς έφτασαν τα πράγματα ως εκεί. Αυτή η πρακτική είναι πολύ ικανοποιητική: ο Νταλρίμπλ είναι ιστορικός τέχνης και πρωην δημοσιογράφος με θητεία στη Μέση Ανατολή (είχε πάρει συνέντευξη από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Μουμπάρακ). Επομένως έχει τεκμηριωμένη άποψη για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή καθώς και εξαιρετική γνώση της ιστορίας και της αλληλεπίδρασης των τριων πολιτισμών που ανθούσαν και συμβίωσαν κατά τη βυζαντινή και αραβική-μουσουλμανική εποχή. Και, πολύ σημαντικό, σε αντίθεση με αρκετούς συμπατριώτες του, είναι αντικειμενικός. Δεν προβαίνει σε κρίσεις/συγκρίσεις, παρά παρουσιάζει ψύχραιμα και καθαρά γεγονότα και προσωπικότητες.
Η αφήγηση είναι συναρπαστική: ιστορικά γεγονότα διαδέχονται όψεις της σύγχρονης εποχής, πρόσωπα του 7ου αιώνα συμπλέκονται με αντίστοιχα του 20ου και πάντα υπάρχουν πληροφορίες, πηγές, μαρτυρίες που κρατούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον στα ύψη. Και όχι μόνο αυτό. Το βιβλίο είναι διαφωτιστικό. Περιγράφει μια πραγματικότητα, τότε και τώρα (τη δεκαετία του '90 έστω) πολύ διαφορετική απ'αυτή που εμείς οι δυτικοί μαθαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων: τη συμβίωση και τη γόνιμη αλληλεπίδραση των θρησκειών και των πολιτισμών.
Το μόνο αρνητικό (αν θα μπορούσα να το πω έτσι) σε ένα κατα τ'άλλα εξαιρετικό βιβλίο είναι το μέγεθος: 634 σελίδες (οι οποίες σε κανένα σημείο δεν έκαναν κοιλιά) με κούρασαν λιγουλάκι. Ωστόσο αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω.
Πρόκειται για την επανάληψη του ταξιδιού που έκανε ο Ιωάννης Μόσχος τον 7ο αιώνα, ξεκινώντας από το Άγιον Όρος για να πάει στην Κωνσταντινούπολη, στη νότια Τουρκία, τη Συρία, τον Λίβανο, το Ισραήλ, και να καταλήξει στην Άνω Αίγυπτο. Ο Νταλρίμπλ το επαναλαμβάνει τη δεκαετία του '90. Του παίρνει ένα εξάμηνο.
Το ταξίδι είναι επικό και είχε ως αποτέλεσμα ένα βιβλίο καταπληκτικό. Πέρα από τις περιγραφές των τοποθεσιών (δυστυχώς όχι τόσο συχνά σε σύγκριση με ό,τι είχε δει ο Μόσχος), ο συγγραφέας παραθέτει πληθώρα ιστορικών γεγονότων και ιστορικών πηγών, περιγράφοντας ταυτόχρονα τη σύγχρονη κατάσταση και το πώς έφτασαν τα πράγματα ως εκεί. Αυτή η πρακτική είναι πολύ ικανοποιητική: ο Νταλρίμπλ είναι ιστορικός τέχνης και πρωην δημοσιογράφος με θητεία στη Μέση Ανατολή (είχε πάρει συνέντευξη από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Μουμπάρακ). Επομένως έχει τεκμηριωμένη άποψη για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή καθώς και εξαιρετική γνώση της ιστορίας και της αλληλεπίδρασης των τριων πολιτισμών που ανθούσαν και συμβίωσαν κατά τη βυζαντινή και αραβική-μουσουλμανική εποχή. Και, πολύ σημαντικό, σε αντίθεση με αρκετούς συμπατριώτες του, είναι αντικειμενικός. Δεν προβαίνει σε κρίσεις/συγκρίσεις, παρά παρουσιάζει ψύχραιμα και καθαρά γεγονότα και προσωπικότητες.
Η αφήγηση είναι συναρπαστική: ιστορικά γεγονότα διαδέχονται όψεις της σύγχρονης εποχής, πρόσωπα του 7ου αιώνα συμπλέκονται με αντίστοιχα του 20ου και πάντα υπάρχουν πληροφορίες, πηγές, μαρτυρίες που κρατούν το αναγνωστικό ενδιαφέρον στα ύψη. Και όχι μόνο αυτό. Το βιβλίο είναι διαφωτιστικό. Περιγράφει μια πραγματικότητα, τότε και τώρα (τη δεκαετία του '90 έστω) πολύ διαφορετική απ'αυτή που εμείς οι δυτικοί μαθαίνουμε από τα δελτία ειδήσεων: τη συμβίωση και τη γόνιμη αλληλεπίδραση των θρησκειών και των πολιτισμών.
Το μόνο αρνητικό (αν θα μπορούσα να το πω έτσι) σε ένα κατα τ'άλλα εξαιρετικό βιβλίο είναι το μέγεθος: 634 σελίδες (οι οποίες σε κανένα σημείο δεν έκαναν κοιλιά) με κούρασαν λιγουλάκι. Ωστόσο αξίζει τον κόπο και με το παραπάνω.
), στον Στσεπάνοβιτς θα κολλήσουμε;;