Έλλη Μ
Συντονιστής
Τελείωσα μια συλλογή του Καρβερ, η οποία ειχε μεινει στην τσάντα για τα πηγαινελα στη δουλεια.
Πριν από πάρα πολλά χρονια μου είχαν κάνει δώρο μια συλλογή με τον καταπληκτικό τιτλο Για τι πράγμα μιλάμε, όταν μιλάμε για την Αγάπη. Οταν ξεκίνησα τους Αρχάριους, ημουν σιγουρη ότι ειχα ξαναδιαβάσει τα διηγήματα κι ανατρέχοντας σε αυτή τη συλλογή, διαπίστωσα ότι είναι η ίδια. Η μετάφραση ειναι του ιδιου (Γιαννης Τζώρτζης, αν πέσει στα χέρια κάποιου το κέρασμα του απογευματος, ας το πάρει).
Ποιες ειναι οι διαφορες τους; Βασικά, προκειται για δυο διαφορετικά βιβλία. Οι αρχάριοι (διπλα δίπλα με την δευτερη) αποδεικνύουν περίτρανα τη δυναμη που εχουν οι editors στην Αμερική -διαχρονικά- μιας και ειναι το αρχικό κειμενο που ειχε παραδώσει ο Κάρβερ στον εκδότη του, για να πάρει τελική μορφή (μεταμόρφωση, για να ακριβολογούμε) στο ΓΤΠΜΟ.. Για να κυκλοφορησουν οι αρχάριοι, χρειαστηκε να περικοπει το αρχικό (συνολικό) κείμενο σε ποσοστό ανω του 50%. Μερικές ιστορίες ειναι στο 75%-78% προκειμένου να συμπεριληφθουν στην τελική έκδοση του βιβλίου!! Εντυπωσιακό;!;! Φρικιαστικό, θα έλεγα.
Το πληρες κειμενο δειχνει πόσο διαφορετικές επιδιώξεις ειχαν συγγραφέας και επιμελητης. Η επιμέλεια του κειμένου παρηγαγε ενα εντελως διαφορετικό σύνολο, με διαφορετικό νόημα, βάθος και ατμοσφαιρα. Ο Καρβερ ήταν βαθυτατα ανασφαλης τύπος που μόλις ειχε βγει απο την αφάνεια, εχοντας ήδη εκδόσει μια συλλογή. Φαντάζομαι τα συμπλεγματά του τον οδηγησαν να αποδεχτει την εκδοση μιας -ουσιαστικά- περίληψης της συλλογής του, παρόλες τις διακριτικές κρούσεις που έκανε στους υπευθυνους του οικου και τις δεκάδες παραλλαγες που τους έδωσε. Ο επιμελητης, όχι μονο περιέκοψε τις ιστορίες του αλλα σε πολλές περιπτώσεις, παρενέβη και στο ιδιο το κείμενο, ανασυντάσσοντάς το!!
Για να μην τα πολυλέω, εχοντας διαβασει και τον Ελέφαντα, ο Καρβερ ειναι ο ορισμός του Αμερικάνικου ρεαλιστικου διηγήματος. Ιστορίες καθημερινές για συνηθισμένους ανθρωπους, ουτε ήρωες ουτε αντιήρωες, βαριές χωρίς να ειναι ασφυκτικές.
Κι ενα ασχετο τρίβια: το διήγημά του Καθεδρικός Ναός, ενέπνευσε το πρόσφατα εκδοθεν μυθιστόρημα της Πινιέιρο
Πιθανόν τα παρακάτω να τα εχω ξανασχολιάσει, αλλά δεν θυμάμαι πού, πότε και σε ποιον. 
Ποιες ειναι οι διαφορες τους; Βασικά, προκειται για δυο διαφορετικά βιβλία. Οι αρχάριοι (διπλα δίπλα με την δευτερη) αποδεικνύουν περίτρανα τη δυναμη που εχουν οι editors στην Αμερική -διαχρονικά- μιας και ειναι το αρχικό κειμενο που ειχε παραδώσει ο Κάρβερ στον εκδότη του, για να πάρει τελική μορφή (μεταμόρφωση, για να ακριβολογούμε) στο ΓΤΠΜΟ.. Για να κυκλοφορησουν οι αρχάριοι, χρειαστηκε να περικοπει το αρχικό (συνολικό) κείμενο σε ποσοστό ανω του 50%. Μερικές ιστορίες ειναι στο 75%-78% προκειμένου να συμπεριληφθουν στην τελική έκδοση του βιβλίου!! Εντυπωσιακό;!;! Φρικιαστικό, θα έλεγα.
Το πληρες κειμενο δειχνει πόσο διαφορετικές επιδιώξεις ειχαν συγγραφέας και επιμελητης. Η επιμέλεια του κειμένου παρηγαγε ενα εντελως διαφορετικό σύνολο, με διαφορετικό νόημα, βάθος και ατμοσφαιρα. Ο Καρβερ ήταν βαθυτατα ανασφαλης τύπος που μόλις ειχε βγει απο την αφάνεια, εχοντας ήδη εκδόσει μια συλλογή. Φαντάζομαι τα συμπλεγματά του τον οδηγησαν να αποδεχτει την εκδοση μιας -ουσιαστικά- περίληψης της συλλογής του, παρόλες τις διακριτικές κρούσεις που έκανε στους υπευθυνους του οικου και τις δεκάδες παραλλαγες που τους έδωσε. Ο επιμελητης, όχι μονο περιέκοψε τις ιστορίες του αλλα σε πολλές περιπτώσεις, παρενέβη και στο ιδιο το κείμενο, ανασυντάσσοντάς το!!
Για να μην τα πολυλέω, εχοντας διαβασει και τον Ελέφαντα, ο Καρβερ ειναι ο ορισμός του Αμερικάνικου ρεαλιστικου διηγήματος. Ιστορίες καθημερινές για συνηθισμένους ανθρωπους, ουτε ήρωες ουτε αντιήρωες, βαριές χωρίς να ειναι ασφυκτικές.
Κι ενα ασχετο τρίβια: το διήγημά του Καθεδρικός Ναός, ενέπνευσε το πρόσφατα εκδοθεν μυθιστόρημα της Πινιέιρο
