Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;
- Thread starter Ειφφελ
- Start date
Τελείωσα χθές, αρκετά αργά, το ρωσικό ημερολόγιο του Σταϊνμπεκ.
Καταρχάς, ο Σταϊνμπεκ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς (αν όχι ο αγαπημένος μου). Το ημερολόγιο βέβαια, δεν είναι λογοτεχνία. Είναι ρεπορτάζ. Μαζί με τον γνωστό φωτογράφο Ρόμπερτ Κάπα ταξίδεψαν στην πρώην ΕΣΣΔ το 1947, για να δουν πώς ζούσαν οι άνθρωποι την εποχή που ξεκίνησε ο ψυχρός πόλεμος και η χώρα προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τον Β΄ΠΠ.
Ως ρεπορτάζ, δεν υπάρχουν λογοτεχνικές αρετές και ίσως γι'αυτόν τον λόγο δεν με πείραξε η μετάφραση (της Κίρας Σίνου), που μοιάζει κάπως διεκπεραιωτική. Με πείραξε λίγο το γεγονός ότι υπάρχουν λίγες φωτογραφίες του Κάπα (από τις περίπου 4000 που τράβηξε, υπάρχουν μόνο 69). Δεν ξέρω αν και στο πρωτότυπο είναι τόσες λίγες.
Όπως και να'χει, είναι αρκετά προσεγμένη έκδοση, με μια μικρή εισαγωγή αλλά αρκετά κατατοπιστική εισαγωγή - χρονικό, που περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις κριτικές που δέχτηκε το "ημερολόγιο", αναφέρεται σε παρόμοιες (περισσότερο ή λιγότερο μεροληπτικές) συγγραφικές απόπειρες άλλων Αμερικανών και δίνει ένα timeline (που λένε στο χωριό μου) της ζωής του Σταϊνμπεκ και του Κάπα πριν το ταξίδι στην ΕΣΣΔ.
Και αυτό για φανατικούς.
Καταρχάς, ο Σταϊνμπεκ είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς (αν όχι ο αγαπημένος μου). Το ημερολόγιο βέβαια, δεν είναι λογοτεχνία. Είναι ρεπορτάζ. Μαζί με τον γνωστό φωτογράφο Ρόμπερτ Κάπα ταξίδεψαν στην πρώην ΕΣΣΔ το 1947, για να δουν πώς ζούσαν οι άνθρωποι την εποχή που ξεκίνησε ο ψυχρός πόλεμος και η χώρα προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τον Β΄ΠΠ.
Ως ρεπορτάζ, δεν υπάρχουν λογοτεχνικές αρετές και ίσως γι'αυτόν τον λόγο δεν με πείραξε η μετάφραση (της Κίρας Σίνου), που μοιάζει κάπως διεκπεραιωτική. Με πείραξε λίγο το γεγονός ότι υπάρχουν λίγες φωτογραφίες του Κάπα (από τις περίπου 4000 που τράβηξε, υπάρχουν μόνο 69). Δεν ξέρω αν και στο πρωτότυπο είναι τόσες λίγες.
Όπως και να'χει, είναι αρκετά προσεγμένη έκδοση, με μια μικρή εισαγωγή αλλά αρκετά κατατοπιστική εισαγωγή - χρονικό, που περιλαμβάνει αποσπάσματα από τις κριτικές που δέχτηκε το "ημερολόγιο", αναφέρεται σε παρόμοιες (περισσότερο ή λιγότερο μεροληπτικές) συγγραφικές απόπειρες άλλων Αμερικανών και δίνει ένα timeline (που λένε στο χωριό μου) της ζωής του Σταϊνμπεκ και του Κάπα πριν το ταξίδι στην ΕΣΣΔ.
Και αυτό για φανατικούς.
Τελειωσα την Αμηχανια που μου αρεσε παρα πολυ, αν και καποια σημεια θα τα επισημανω. (Μπα; Πώς το παθες;)
Αφενος, μιλαμε για την Αμερικη, υπο την ηγεσια μιας τραμπικης, φοβικης φιγούρας, δηλαδη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμη. Η ιστορία ενος πατερα και γιου (στο φασμα, αν και καποιος που εχει λιγο δει αυτα τα θεματα, καταληγει οτι ολοι εντασσομαστε σε αυτο, με εξαιρεσεις το ακρο του, που πρόκειται για δυσκολα διαχειρισιμη κατασταση) που χασαν την ακτιβίστρια μητερα και πρπσπαθουν να επιβιωσουν απο αυτο και να το ξεπερασουν. Οπως έγραψα και σε αλλο ποστ, ο Powers, οσον αφορα την επιστημονική βαση στην οποια γραφει, ειναι πειστικος και τεκμηριωνει. Ως λογοτεχνης, ειναι πολυ πολυ καλος, αλλα η ενταξη τοσης επιστημοσυνης λογοτεχνικα, σταδιακα βαινει σε βαρος του μυθιστορήματος. Λιγο. Δηλαδη, χάνεται το μετρο
Το δεύτερο σημειο που δεν ειναι αρκετά πειστικό ειναι η οξυδερκεια, ωριμανση, γκαμα ενδιαφεροντος, λογου, σκεψης, διατροφικων επιλογων και ωριμα εκπεφρασμενης συναισθηματικης νοημοσύνης (ωραια τα λεω
) που περιμένει κανεις απο ενα 9χρονο παιδακι.
Κατα τα αλλα, το μυθιστόρημα ειναι ευχαριστηση να το διαβάζεις, ανυπομονουσα να επιστρεψω σπίτι για να το ξαναπιάσω, με ενα τελος που σε ποναει πολυ, αλλα.
Αφενος, μιλαμε για την Αμερικη, υπο την ηγεσια μιας τραμπικης, φοβικης φιγούρας, δηλαδη η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι πολύ εύκολα αναγνωρίσιμη. Η ιστορία ενος πατερα και γιου (στο φασμα, αν και καποιος που εχει λιγο δει αυτα τα θεματα, καταληγει οτι ολοι εντασσομαστε σε αυτο, με εξαιρεσεις το ακρο του, που πρόκειται για δυσκολα διαχειρισιμη κατασταση) που χασαν την ακτιβίστρια μητερα και πρπσπαθουν να επιβιωσουν απο αυτο και να το ξεπερασουν. Οπως έγραψα και σε αλλο ποστ, ο Powers, οσον αφορα την επιστημονική βαση στην οποια γραφει, ειναι πειστικος και τεκμηριωνει. Ως λογοτεχνης, ειναι πολυ πολυ καλος, αλλα η ενταξη τοσης επιστημοσυνης λογοτεχνικα, σταδιακα βαινει σε βαρος του μυθιστορήματος. Λιγο. Δηλαδη, χάνεται το μετρο
Το δεύτερο σημειο που δεν ειναι αρκετά πειστικό ειναι η οξυδερκεια, ωριμανση, γκαμα ενδιαφεροντος, λογου, σκεψης, διατροφικων επιλογων και ωριμα εκπεφρασμενης συναισθηματικης νοημοσύνης (ωραια τα λεω
) που περιμένει κανεις απο ενα 9χρονο παιδακι.Κατα τα αλλα, το μυθιστόρημα ειναι ευχαριστηση να το διαβάζεις, ανυπομονουσα να επιστρεψω σπίτι για να το ξαναπιάσω, με ενα τελος που σε ποναει πολυ, αλλα.
Αν δεν ήταν από τις εκδόσεις gutenberg θα το επαιρνα..
Δεν αντιλέγω καθόλου σε αυτό που λες @Έλλη Μ . Προσωπικά έχω κηρύξει εμπαργκο στον gutenberg (χεστήκανε τώρα) όχι για τους τιτλους που εκδιδει αλλά για την ποιότητα των εκδόσεων του. Οι εκδοσεις τους ειναι κακες (χαρτί, εξώφυλλο, βιβλιοδεσία) σε αδικαιολόγητα τις περισσότερες φορές υψηλές τιμές. Να σου πω για παραδειγμα τον τελευταίο μήνα που κυκλοφόρησε δυο βιβλία που με ενδιεφεραν και αν ήταν άλλος εκδοτικός μάλλον θα τα έπαιρνα. Κυκλοφορησε λοιπόν τον Ζυγο του Ντελιλο με αρχική τιμή στα 27 ευρω(!!) και Τα αλανια του Παζολινι, ενα βιβλίο 340 σελιδων με αρχικη στα 21 ευρω!! Ασε μας ρε gutenberg που βαζεις αυτες τις τιμες σε τετοιες εκδοσεις.
Και δεν ειναι τόσο το οικονομικό που βέβαια μετράει και αυτό αλλα οχι πρωτιστως. Αγοράζω βιβλία αβέρτα, τις περισσοτερες φορες μάλιστα αγοράζω απο κανα δυο βιβλιοπωλεία εδώ στην περιοχή μου που ενω θα μπορουσα να τα παρω πολυ χαμηλοτερα απο Πρωτοπορια, Πολιτεια, αλλα τα παιρνω απο εδω για να στηριξω τα μικρα τοπικα βιβλιοπωλεια. Αυτο το αναφερω για να σου πω οτι ευτυχως τουλαχιστον για μένα δεν ειναι και τόσο προβλημα να πληρωσω 4-5 ευρω παραπανω για ένα βιβλίο αλλα δεν μου αρεσει ο εμπαιγμος, η εκμεταλλευση. Υπαρχουν μικροι εκδοτικοί οικοι (Αντιποδες, Δωμα, Angelus Novus κ.α) που δεν εχουν και τις πωλησεις του gutenberg και κανουν εξαιρετικες εκδοσεις. Δηλαδη αυτοί πως μπορούν; Βιβλία που τα πιανεις και γεμιζει το χερι σου και πιανεις τα βιβλία του gutenberg και αν εξαιρεσεις τα ομολογουμενως όμορφα εξωφυλλα είναι σαν να πιανεις εκδοση εφημεριδας.
Ουφ τα είπα και ξεθυμανα. Ελλη απλως ετυχε να απευθυνθω σε σενα, αφορμή έψαχνα.
Υ.Γ. Αν εσπαγα το εμπαργκο θα ήταν για το Τραγουδι του προφητη.
Και δεν ειναι τόσο το οικονομικό που βέβαια μετράει και αυτό αλλα οχι πρωτιστως. Αγοράζω βιβλία αβέρτα, τις περισσοτερες φορες μάλιστα αγοράζω απο κανα δυο βιβλιοπωλεία εδώ στην περιοχή μου που ενω θα μπορουσα να τα παρω πολυ χαμηλοτερα απο Πρωτοπορια, Πολιτεια, αλλα τα παιρνω απο εδω για να στηριξω τα μικρα τοπικα βιβλιοπωλεια. Αυτο το αναφερω για να σου πω οτι ευτυχως τουλαχιστον για μένα δεν ειναι και τόσο προβλημα να πληρωσω 4-5 ευρω παραπανω για ένα βιβλίο αλλα δεν μου αρεσει ο εμπαιγμος, η εκμεταλλευση. Υπαρχουν μικροι εκδοτικοί οικοι (Αντιποδες, Δωμα, Angelus Novus κ.α) που δεν εχουν και τις πωλησεις του gutenberg και κανουν εξαιρετικες εκδοσεις. Δηλαδη αυτοί πως μπορούν; Βιβλία που τα πιανεις και γεμιζει το χερι σου και πιανεις τα βιβλία του gutenberg και αν εξαιρεσεις τα ομολογουμενως όμορφα εξωφυλλα είναι σαν να πιανεις εκδοση εφημεριδας.
Ουφ τα είπα και ξεθυμανα. Ελλη απλως ετυχε να απευθυνθω σε σενα, αφορμή έψαχνα.
Υ.Γ. Αν εσπαγα το εμπαργκο θα ήταν για το Τραγουδι του προφητη.
@Χρυσόστομος απο μονη μου, δυσκολα θα την αγοραζα, αλλα πηγε φιλη να μου παρει δωρο και της προτειναν αυτο τα παιδια εκει με τη βεβαιοτητα οτι ειναι στα γούστα μου και θα μου αρεσει.
Καταλαβαινω αυτο που λες και το συμμεριζομαι. Ειδικα με το βιβλιο του Παζολινι που είναι παλιο. Και υπερθεματιζω, οσον αφορα τις μετριες εκδοσεις του Gutenberg. Ποιοτικως.Ομοιως, για παραδειγμα, οταν αγορασα το βιβλιο του Μπέρνχαρντ, απο τον Κελευθο, εμεινα να κοιταζω την τιμη. Βιβλιο μικρο σε μεγεθος, ολογοσελιδο, παλιο και κοστιζει 13 ευρώ.
Η πρωτη ενσταση μου με ολα αυτα ειναι οτι δεν γνωριζουμε πραγματικα το κοστος έκδοσης ενος βιβλιου, τα δικαιωματα στον συγγραφέα και τον οικο, τη μετάφραση, το κοστος χαρτιου κλπ κλπ. Δηλαδη, ακομη θυμαμαι τα του Πολωνου και τα δικαιωματα που πληρωνεται ο Κουτσι. (Δεν θα πεθανει κι αυτος;; Που θα παει...)
Η δευτερη ενσταση ειναι οτι δεν πληρωνουμε το βιβλιο ιδιαιτερως ακριβοτερα απο αλλου στον κοσμο (συγκρινοντας ιδια βιβλια, παρομοιας ποιοτητας, οχι αυτον τον χαρτοπολτο που κυκλοφορει κατα κορον. Που κι εκει, παλι υπαρχουν διακρίσεις στις ποιοτητες)
Χαζευοντας, not to long ago, σε ξενο βιβλιοπωλειο τις τιμες, αυτη* η εκδοση κοστιζε αν οχι ακριβοτερα, περιπου τοσο οσο εδω αλλα και σε ξενα ηλεκτρονικα βιβλιοπωλεια Χαρτινο, back to back, πολυ καλης ποιοτητας χαρτι, αλλα και παλι.
Τωρα που το σκέφτομαι, θα το ζητησω να μου το φερουν απο τα ξενα, δηθεν οτι δεν κυκλοφορεί εδω
Αυτα και καλημερα σας, ερχεται τριημεροτετραήμερο.
Και μην ξεχνατε, 63 μερες μεχρι τα Χριστούγεννα
Καταλαβαινω αυτο που λες και το συμμεριζομαι. Ειδικα με το βιβλιο του Παζολινι που είναι παλιο. Και υπερθεματιζω, οσον αφορα τις μετριες εκδοσεις του Gutenberg. Ποιοτικως.Ομοιως, για παραδειγμα, οταν αγορασα το βιβλιο του Μπέρνχαρντ, απο τον Κελευθο, εμεινα να κοιταζω την τιμη. Βιβλιο μικρο σε μεγεθος, ολογοσελιδο, παλιο και κοστιζει 13 ευρώ.
Η πρωτη ενσταση μου με ολα αυτα ειναι οτι δεν γνωριζουμε πραγματικα το κοστος έκδοσης ενος βιβλιου, τα δικαιωματα στον συγγραφέα και τον οικο, τη μετάφραση, το κοστος χαρτιου κλπ κλπ. Δηλαδη, ακομη θυμαμαι τα του Πολωνου και τα δικαιωματα που πληρωνεται ο Κουτσι. (Δεν θα πεθανει κι αυτος;; Που θα παει...
)Η δευτερη ενσταση ειναι οτι δεν πληρωνουμε το βιβλιο ιδιαιτερως ακριβοτερα απο αλλου στον κοσμο (συγκρινοντας ιδια βιβλια, παρομοιας ποιοτητας, οχι αυτον τον χαρτοπολτο που κυκλοφορει κατα κορον. Που κι εκει, παλι υπαρχουν διακρίσεις στις ποιοτητες)
Χαζευοντας, not to long ago, σε ξενο βιβλιοπωλειο τις τιμες, αυτη* η εκδοση κοστιζε αν οχι ακριβοτερα, περιπου τοσο οσο εδω αλλα και σε ξενα ηλεκτρονικα βιβλιοπωλεια Χαρτινο, back to back, πολυ καλης ποιοτητας χαρτι, αλλα και παλι.
Νομιζω οτι ειναι το καλυτερο εξωφυλλο βιβλιου. Αυτο και της Υπογαιας. Ανετα θα το κρεμουσα στο σπίτι μου. Για να μη σου πω τωρα οτι μου βαλα ιδεες...
Τωρα που το σκέφτομαι, θα το ζητησω να μου το φερουν απο τα ξενα, δηθεν οτι δεν κυκλοφορεί εδω
Ξερεις τι θα πει δηθεν ε; Ταχα μου ταχα μου.
Αυτα και καλημερα σας, ερχεται τριημεροτετραήμερο.
Και μην ξεχνατε, 63 μερες μεχρι τα Χριστούγεννα
Αυτο όντως ισχυει και ηθελα να το αναφερω κι εγω στην προηγουμενη αναρτηση μου. Δεν εχουμε τις ακριβεις πληροφοριες και μιλαμε περισσοτερο εμπειρικά η απο καποιες σκορπιες πληροφοριες που έχουμε αποκομισει. Ομως δεν χρειαζεται ιδιαιτερη γνωση όταν πιανοντας και μόνο το εξωφυλλο του gutenberg με το εξωφυλλο των εκδοτικων που προανεφερα η και μεγαλυτερων εκδοτικων όπως ο Ικαρος ας πουμε και βλεπεις κατευθειαν την διαφορά. Παρολα αυτα διατηρω μια επιφυλαξη αφου οπως ειπες δεν εχουμε τις απαιτουμενες πληροφοριες.
Επίσης παιζει ρόλο και το τιραζ και εκει ο gutenberg υπερτερει εναντι των μικροτερων οικων αφου εχει μεγαλυτερο τιραζ και όσο μεγαλυτερο το τιραζ τόσο μειώνεται το κοστος του βιβλιου για τον εκδοτη κι ομως η ποιοτητα του gutenberg είναι υποδεεστερη. Τελος και στα παλια βιβλια τα κλασικα που εκδιδει και δεν πληρωνει και δικαιωματα παλι οι τιμες του ειναι σχετικα υψηλες.
Οσο για την τιμή του βιβλιου στην Ελλαδα αυτο ειναι άλλη κουβέντα πολύ ενδιαφερον. Εγω ότι συγκρισεις εκανα τις εκανα με αλλους εκδοτικους εντος χωρας. Παντως αυτην την εντυπωση εχω κι εγω οτι το βιβλιο στην Ελλαδα κυμαινεται σε σχετικα λογικές τιμες.
Το εξωφυλλο του Μετρ έργο τέχνης. Απο τα καλύτερα που εχω δει.
@Χρυσόστομος δεν διαφωνώ με τα όσα γράφεις, ούτε με το εμπάργκο που έχεις κηρύξει κατά του Gutenberg.
Επέτρεψέ μου όμως μια παρατήρηση από την πολύ μικρή μου εμπειρία με τον Gutenberg: Προσωπικά, βρίσκω τις εκδόσεις του υψηλής ποιότητας, όμως σε ό,τι αφορά στην επιμέλεια του κειμένου και την παρουσίαση του έργου και του συγγραφέα. Να το πω απλούστερα (επειδή παιδιόθεν κουβαλώ κιλά OCD), από τις Βοστονέζες, 600 σελίδες πολυτονισμένο κείμενο, δεν υπήρχε ούτε ένας τόνος λάθος. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, δείχνει πώς κάποιος αφιέρωσε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια. Αυτό το πληρώνεις και προσωπικά πάντα χαίρομαι να πληρώνω τέτοιες εκδόσεις. Κι ας έχουν ατέλειες στο χαρτί, στη ράχη κλπ.
Βέβαια, όπως λέει και η Έλλη,
Πράγματι δεν το γνωρίζουμε. Αλλά επέτρεψέ μου άλλη μια γνώμη.
Θεωρώ ότι από ένα σημείο και μετά η τιμή είναι κάτι εντελώς δευτερεύον. Για μένα τουλάχιστον, το πρωτεύον είναι ο χαρακτήρας που θέλω να δώσω στη βιβλιοθήκη μου. Θέλω η βιβλιοθήκη μου να έχει ποιοτικές εκδόσεις, όχι απαραίτητα σε ποιότητα χαρτιού, όσο σε ποιότητα μετάφρασης και επιμέλειας. Έργα του Καμύ, π.χ., του Χέμινγουεϊ, του Σάρτρ και πολλών άλλων επιφανών συγγραφέων βρίσκει κανείς σε πάμπολλες εκδόσεις: καλές, κακές, φτηνές, ακριβές, από εφημερίδες, από περίπτερα, από καταστήματα με σουβενίρ κλπ. Δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό στο να έχει κάποιος (και) εκδόσεις από εφημερίδες. Ωστόσο με την δική μου μανιακή συλλεκτική οπτική και χωρίς απαραίτητα να είμαι ποιοτικός ως άνθρωπος (χωριάτης βαθύτατος γαρ) θεωρώ πιο σημαντικό να έχω μια σωστή έκδοση (μεταφραστικά και σε επίπεδο επιμέλειας), παρά μια πιο απλοϊκή, που ωστόσο θα μου εξοικονομήσει μερικά ευρά.
Δεν ξερω αν το διατυπώνω σωστά και κατανοητά. Πάντως σε αυτό το κομμάτι, προσωπικά πάντα, ο Gutenberg με καλύπτει.
Εντός θέματος, τελείωσα χθες την εξαιρετική νουβέλα Κλάιν και Βάγκνερ του Έσσε, σε μια πολύ πολύ ποιοτική έκδοση (σύμφωνα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά) που εξηγεί πολύ ωραία πώς το συγκεκριμένο έργο είναι κατά κάποιο τρόπο πρόδρομο του Λύκου και πώς συνδέεται με άλλους "μεσογειακούς" λογοτεχνικούς χαρακτήρες που εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή, όπως τον Μερσώ του Καμύ και τον Ροκεντέν του Σάρτρ.
@ΜιΛάμπρος θα συμφωνησω με τα όσα γραφεις. Η επιμελεια και οι μεταφράσεις των βιβλιων του gutenberg ειναι εξαιρετικές. Εγω αναφερομουν αποκλειστικά στα επιμερους στοιχεια ενος βιβλίου, στο τεχνικό ας το πουμε κομμάτι που για μένα είναι εξισου σημαντικό. Ενας συνδυασμος και των δύο θα ήταν ιδανικός και ευτυχως σε καποιους εκδοτικούς το βρίσκεις.
Και για να αφησουμε τα του gutenberg και να μπω κι εγω εντος θέματος τελειωσα το Γερμανικο φθινόπωρο του Στιγκ Νταγκερμαν. Παρομοιο βιβλίο με το βιβλιο του Σταινμπεκ που ανεφερες @ΜιΛάμπρος τις προάλλες. Το 1946 λιγο μετα την ληξη του πολέμου ο 23χρονος Νταγκερμαν εκανε ενα οδοιπορικό στην μεταπολεμικη Γερμανια για λογαριασμο μιας σουηδικης εφημεριδας. Στο βιβλίο είναι συγκεντρωμενα τα δωδεκα αρθρα που εστειλε. Κατεγραψε ολα αυτα που αντικρισε. Ρημαγμενες πόλεις, ισοπεδωμενες και έναν εξαθλιωμενο λαό πεινασμένο και παγωμενο να προσπαθει να επιβιωσει μέσα στα ερείπια. Με καθαρη σκεψη, χωρις πάθη και προκαταληψεις ο Νταγκερμαν καταγραφει καποιες συγκλονιστικες μαρτυρίες. Αρκετα ενδιαφερον βιβλίο, μόνο αρνητικό ειναι οτι αφου διαβασεις 5-6 αρθρα ξερεις πανω-κατω τι θα ακολουθήσει. Ο Νταγκερμαν αυτοκτόνησε το 1954 σε ηλικία 31 ετων.
Και για να αφησουμε τα του gutenberg και να μπω κι εγω εντος θέματος τελειωσα το Γερμανικο φθινόπωρο του Στιγκ Νταγκερμαν. Παρομοιο βιβλίο με το βιβλιο του Σταινμπεκ που ανεφερες @ΜιΛάμπρος τις προάλλες. Το 1946 λιγο μετα την ληξη του πολέμου ο 23χρονος Νταγκερμαν εκανε ενα οδοιπορικό στην μεταπολεμικη Γερμανια για λογαριασμο μιας σουηδικης εφημεριδας. Στο βιβλίο είναι συγκεντρωμενα τα δωδεκα αρθρα που εστειλε. Κατεγραψε ολα αυτα που αντικρισε. Ρημαγμενες πόλεις, ισοπεδωμενες και έναν εξαθλιωμενο λαό πεινασμένο και παγωμενο να προσπαθει να επιβιωσει μέσα στα ερείπια. Με καθαρη σκεψη, χωρις πάθη και προκαταληψεις ο Νταγκερμαν καταγραφει καποιες συγκλονιστικες μαρτυρίες. Αρκετα ενδιαφερον βιβλίο, μόνο αρνητικό ειναι οτι αφου διαβασεις 5-6 αρθρα ξερεις πανω-κατω τι θα ακολουθήσει. Ο Νταγκερμαν αυτοκτόνησε το 1954 σε ηλικία 31 ετων.
Τελείωσα το μικρό διήγημα της Δάφνης Ντι Μωριέ "Οι μπλε Φακοί", το οποίο ήταν εξαιρετικό και μου θύμισε γιατί μου ταιριάζει τόσο πολύ η γραφή της Αγγλίδας συγγραφέως!
Η Δάφνη ήταν κορυφή στη μικρή φόρμα διηγημάτων "τρόμου", όπου μπορούσε μέσα σε λίγες σελίδες να δημιουργήσει απόκοσμη και εφιαλτική ατμόσφαιρα. Στο συγκεκριμένο διήγημα, μια γυναίκα μετά από μια επιτυχημένη εγχείρηση ματιών βιώνει μια αλλόκοτη πραγματικότητα και δεν μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει. Σταδιακά οδηγείται στην παράνοια, όμως εν τέλει κάτι πιο περίεργο συμβαίνει.
Χαρακτηριστικά του διηγήματος αλλά και του ύφους της Ντι Μωριέ, οι συνεχείς ανατροπές αλλά και οι αλληγορίες μέσω συμβόλων και εικόνων.
Συμπαθητική μετάφραση, εξαιρετικό εξώφυλλο από εκδόσεις Αιγόκερως!
Η Δάφνη ήταν κορυφή στη μικρή φόρμα διηγημάτων "τρόμου", όπου μπορούσε μέσα σε λίγες σελίδες να δημιουργήσει απόκοσμη και εφιαλτική ατμόσφαιρα. Στο συγκεκριμένο διήγημα, μια γυναίκα μετά από μια επιτυχημένη εγχείρηση ματιών βιώνει μια αλλόκοτη πραγματικότητα και δεν μπορεί να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει. Σταδιακά οδηγείται στην παράνοια, όμως εν τέλει κάτι πιο περίεργο συμβαίνει.
Χαρακτηριστικά του διηγήματος αλλά και του ύφους της Ντι Μωριέ, οι συνεχείς ανατροπές αλλά και οι αλληγορίες μέσω συμβόλων και εικόνων.
Συμπαθητική μετάφραση, εξαιρετικό εξώφυλλο από εκδόσεις Αιγόκερως!
Αυτές τις μέρες τελείωσα και το βιβλίο του Λενουάρ για τον Γιουνγκ!
Δηλώνω ενθουσιασμένος με την προσωπικότητα και το επιστημονικό έργο του Καρλ Γιουνγκ. Πολυσχιδής προσωπικότητα, που μπήκε σε απαγορευμένα έως τότε μονοπάτια της ψυχολογίας και κατ' επέκταση της ανθρώπινης ψυχής, δε φοβήθηκε να καινοτομήσει αλλά και να θέσει γερά θεμέλια για την επιστήμη της ψυχιατρικής.
Ήρθε σε ευθεία ρήξη με τον μέντορά του Φρόιντ, ο οποίος πίστευε πως όλα ξεκινάν και τελειώνουν από τη σεξουαλικότητα και τη λίμπιντο και ότι το ασυνείδητο είναι ένας σκοτεινός απαγορευμένος χώρος.
Ο Γιουνγκ διαφώνησε και απέδειξε πως το ασυνείδητο μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης του ανθρώπου αλλά και να βοηθήσει καταλυτικά στην κατανόηση του Εγώ και της πραγμάτωσης της ύπαρξης μας. Επίσης, προσπάθησε να χωρίσει το θεϊκό από το θρησκευτικό , εισάγοντας το numinosum ως έννοια, ώστε να μπορεί μέχρι και ο απλός άνθρωπος να καταλάβει τον θεό και όχι να υποταχθεί σε φθαρμένα σύμβολα και απολυταρχικά δόγματα. Κάπου εκεί τον κατηγόρησαν πως προσπαθεί να ψυχαναλύσει τον Θεό!
Εν τέλει για πολλά τον κατηγόρησαν, αλλά 60 χρόνια σχεδόν μετά τον θάνατό του, οι θεωρίες του παραμένουν ζωντανές, ρηξικέλευθες και πηγή έμπνευσης για επιστήμονες σε κάθε σημείο της Γης!
Δηλώνω ενθουσιασμένος με την προσωπικότητα και το επιστημονικό έργο του Καρλ Γιουνγκ. Πολυσχιδής προσωπικότητα, που μπήκε σε απαγορευμένα έως τότε μονοπάτια της ψυχολογίας και κατ' επέκταση της ανθρώπινης ψυχής, δε φοβήθηκε να καινοτομήσει αλλά και να θέσει γερά θεμέλια για την επιστήμη της ψυχιατρικής.
Ήρθε σε ευθεία ρήξη με τον μέντορά του Φρόιντ, ο οποίος πίστευε πως όλα ξεκινάν και τελειώνουν από τη σεξουαλικότητα και τη λίμπιντο και ότι το ασυνείδητο είναι ένας σκοτεινός απαγορευμένος χώρος.
Ο Γιουνγκ διαφώνησε και απέδειξε πως το ασυνείδητο μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης του ανθρώπου αλλά και να βοηθήσει καταλυτικά στην κατανόηση του Εγώ και της πραγμάτωσης της ύπαρξης μας. Επίσης, προσπάθησε να χωρίσει το θεϊκό από το θρησκευτικό , εισάγοντας το numinosum ως έννοια, ώστε να μπορεί μέχρι και ο απλός άνθρωπος να καταλάβει τον θεό και όχι να υποταχθεί σε φθαρμένα σύμβολα και απολυταρχικά δόγματα. Κάπου εκεί τον κατηγόρησαν πως προσπαθεί να ψυχαναλύσει τον Θεό!
Εν τέλει για πολλά τον κατηγόρησαν, αλλά 60 χρόνια σχεδόν μετά τον θάνατό του, οι θεωρίες του παραμένουν ζωντανές, ρηξικέλευθες και πηγή έμπνευσης για επιστήμονες σε κάθε σημείο της Γης!
Η Όλγκα Τοκάρτσουκ, η οποία σπούδασε ψυχολογία και δούλεψε τρία χρόνια ως ψυχοθεραπεύτρια πριν αφοσιωθεί στην συγγραφική τέχνη, είχε δηλώσει ότι θεωρεί τον εαυτό της μαθητή του Καρλ Γιουνγκ και πως το έργο του στην επιστήμη της ψυχολογίας αποτελεί πηγή έμπνευση για το λογοτεχνικό της έργο.
Τελείωσα το «Μαύρο Οβελίσκο» του Ρεμάρκ και μπορώ να πω πως και αυτη τη φορά δν με απογοήτευσε. Βρίσκει κανεις ολα αυτά τα στοιχεία που είναι χαρακτηριστικά της γραφής αυτού του σπουδαίου συγγραφέα που δίνει ενα ακόμη αντιπολεμικό μυθιστόρημα, γεμάτο μελαγχολία ,αλησμονητους χαρακτήρες που μέσα απο τις καταστάσεις τους δίνεται τροφή για σκέψη και προβληματισμό κοινωνικά και πολιτικά. Η σκιαγράφηση του κλίματος του μεσοπολέμου στη Γερμανία εξαιρετική, δοσμένη πότε ωμά όπου ζωή κ θάνατος φαινονται τόσα κοντά όσο ποτέ,άλλοτε με χιούμορ κ συχνά παραμορφωμένη σαν καρικατούρα όπου δν ξέρεις τι να πιστέψεις.
Δν μπορώ να μην προσθέσω επίσης πως καθόλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος το μαύρο χιούμορ του συγγραφέα και το σαρκασμό σε όλους εκείνους που εξυμνούν τον ολοκληρωτισμό και αυτό που σε λιπηα χρόνια απο τότε θα γινόταν η ταφόπλακα της Ευρώπης για δεύτερη φορά.
Δν μπορώ να μην προσθέσω επίσης πως καθόλη τη διάρκεια του μυθιστορήματος το μαύρο χιούμορ του συγγραφέα και το σαρκασμό σε όλους εκείνους που εξυμνούν τον ολοκληρωτισμό και αυτό που σε λιπηα χρόνια απο τότε θα γινόταν η ταφόπλακα της Ευρώπης για δεύτερη φορά.
Τελείωσα (μετά από μια εβδομάδα σχεδόν!!!) το εκεί που ζουν οι τίγρεις.
Πρόκειται για ιδιαιτέρως πλούσιο σε εικόνες, ιδέες και ιστορικά "ανέκδοτα" βιβλίο. Πρόκειται επίσης για ένα βιβλίο που έχει αποσπάσει πολύ κολακευτικές κριτικές, ένα βιβλίο που έψαχνα αρκετό καιρό και αυτή τη στιγμή πωλείται ακριβούτσικα στο μεταμπούκ.
Λυπάμαι που θα πω ότι δεν μου άρεσε καθόλου.
Πρόκειται για ιδιαιτέρως πλούσιο σε εικόνες, ιδέες και ιστορικά "ανέκδοτα" βιβλίο. Πρόκειται επίσης για ένα βιβλίο που έχει αποσπάσει πολύ κολακευτικές κριτικές, ένα βιβλίο που έψαχνα αρκετό καιρό και αυτή τη στιγμή πωλείται ακριβούτσικα στο μεταμπούκ.
Λυπάμαι που θα πω ότι δεν μου άρεσε καθόλου.
Last edited:
Τελείωσα τον κυανοπώγωνα του Vonnegut.
Χωρίς να είναι κακό, το αντίθετο θα έλεγα, το ύφος του Vonnegut και σπαστικό είναι και εκνευριστικό και με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνει να κάνει μια ωραία ιστορία κομματάκι κουραστική.
Χωρίς να είναι κακό, το αντίθετο θα έλεγα, το ύφος του Vonnegut και σπαστικό είναι και εκνευριστικό και με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνει να κάνει μια ωραία ιστορία κομματάκι κουραστική.
Τελείωσα το Fabulous Harbors του Moorcock.
Η κατάδυση στο σύμπαν του Moorcock δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για όσους γνωρίζουν τον συγγραφέα από τις ελληνικές μεταφράσεις των έργων του. Αυτό αφενός επειδή η συνδεσιμότητα και η αλληλεπικάλυψη των χαρακτήρων στο πολύ-σύμπαν (multiverse) που έχει δημιουργήσει, συχνά μπερδεύει -ή απλά σ'αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Αφετέρου επειδή η φαντασία του αφήνει να εννοηθεί ότι η ποικιλία των ουσιών που καταναλώνει είναι ανωτέρας ποιότητος -ή απλά είναι εξωγήινος και τα'χει δει όλα αυτά που γράφει. Αφετρίτου επειδή είναι απολύτως απαραίτητο να διαβαστεί στο πρωτότυπο. Η γλώσσα του είναι μαγευτικά γοητευτική, η δύναμη των εικόνων που περιγράφει (ένα απλό δωμάτιο σε μια πλατεία του Λονδίνου, η στιγμή που δυο άνθρωποι απολαμβάνουν ένα γεύμα, ο τρόπος που κάποιος στέκεται και κοιτάζει έξω από το παράθυρο κλπ) είναι καθηλωτική και οι συγγραφικές του αρετές μόνο με μεγάλους συγγραφείς μπορεί να συγκριθούν -ή με πιο απλά λόγια, οι ελληνικές μεταφράσεις είναι πολύ λίγες (παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες) και τον αδικούν κατάφωρα.
Η κατάδυση στο σύμπαν του Moorcock δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά για όσους γνωρίζουν τον συγγραφέα από τις ελληνικές μεταφράσεις των έργων του. Αυτό αφενός επειδή η συνδεσιμότητα και η αλληλεπικάλυψη των χαρακτήρων στο πολύ-σύμπαν (multiverse) που έχει δημιουργήσει, συχνά μπερδεύει -ή απλά σ'αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Αφετέρου επειδή η φαντασία του αφήνει να εννοηθεί ότι η ποικιλία των ουσιών που καταναλώνει είναι ανωτέρας ποιότητος -ή απλά είναι εξωγήινος και τα'χει δει όλα αυτά που γράφει. Αφετρίτου επειδή είναι απολύτως απαραίτητο να διαβαστεί στο πρωτότυπο. Η γλώσσα του είναι μαγευτικά γοητευτική, η δύναμη των εικόνων που περιγράφει (ένα απλό δωμάτιο σε μια πλατεία του Λονδίνου, η στιγμή που δυο άνθρωποι απολαμβάνουν ένα γεύμα, ο τρόπος που κάποιος στέκεται και κοιτάζει έξω από το παράθυρο κλπ) είναι καθηλωτική και οι συγγραφικές του αρετές μόνο με μεγάλους συγγραφείς μπορεί να συγκριθούν -ή με πιο απλά λόγια, οι ελληνικές μεταφράσεις είναι πολύ λίγες (παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειες) και τον αδικούν κατάφωρα.
Γρήγορα - γρήγορα τελείωσα το βιβλίο του Χιόνη, 'Εχων σώας τας φρένας!
Οι οδηγίες είναι απλές:
- φτιάξτε μια κούπα καφέ τις αρεσκείας σας
- βάλτε τη συγκεκριμένη μουσική υπόκρουση (απαλά)
- θαυμάστε την κομψότητα των εκδόσεων Κίχλη
- μπείτε σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο νοσταλγία και τρυφερότητα
- αν τελειώσει η παραπάνω υπόκρουση προχωρήστε με αυτή!
Ο Χιόνης ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης με όλη τη σημασία του όρου.
Κάθε ιστορία του είναι μια διαφορετική εμπειρία, οπού ο ίδιος είχε ή ήθελε να έχει ζήσει.
Οι οδηγίες είναι απλές:
- φτιάξτε μια κούπα καφέ τις αρεσκείας σας
- βάλτε τη συγκεκριμένη μουσική υπόκρουση (απαλά)
- θαυμάστε την κομψότητα των εκδόσεων Κίχλη
- μπείτε σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο νοσταλγία και τρυφερότητα
- αν τελειώσει η παραπάνω υπόκρουση προχωρήστε με αυτή!
Ο Χιόνης ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης με όλη τη σημασία του όρου.
Κάθε ιστορία του είναι μια διαφορετική εμπειρία, οπού ο ίδιος είχε ή ήθελε να έχει ζήσει.
Αν τελειώσει ο καφές; Με τι μας προτεινεις να συνεχισουμε;