Σχετικά με το: «Λουίτζι, το αραχνάκι που ήθελε να γίνει γατάκι» (
Luigi, the Spider Who Wanted to Be a Kitten) της
Michelle Knudsen
Σε αυτό το παραμύθι έχει ενδιαφέρον ότι ουσιαστικά η αράχνη θα ήταν μια κανονική αράχνη και αρχίζει να παριστάνει την γατούλα μόνο και μόνο για να είναι αρεστή στην κυρία που την μάζεψε και άρχισε αυτή πρώτη να παριστάνει πως δεν βλέπει αραχνούλα αλλά βλέπει γατούλα.
Η ιστορία, για όσους δεν το διαβάσαν έχει ως εξής:
- Μια κυρία βρίσκει μια αραχνούλα στο σπίτι της και αρχίζει και παριστάνει πως βλέπει ένα γατάκι, γιατί η ίδια πάντα ήθελε ένα γατάκι.
- Αρχίζει την εκπαιδεύει, την παίζει, την ταΐζει και βασικά την υιοθετεί σαν να ήταν γατάκι.
- Έτσι η αραχνούλα αρχίζει και παριστάνει πως είναι γατάκι, επιζητώντας την αγάπη και την αποδοχή της κυρίας.
- Έπειτα αναπόφευκτα κάποια στιγμή έρχεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα (ακούει κάποια άλλη κυρία η οποία σχολιάζει στην "μαμά" της την πραγματικότητα: "γιατί πήρες αραχνούλα; εσύ πάντα ήθελες γατούλα!") και καταστεναχωριέται.
- Μπερδεμένη ανάμεσα σε αυτό που είναι κι αυτό που την κάναν να πιστεύει πως είναι, αρχίζει να έχει όνειρα κτλ. για το ότι είναι γατούλα.
- Κι έπειτα (η εύκολη λύση της μιας σελίδας) η κυρία παραδέχεται "πάντα ήξερα πως είσαι αράχνη, απλά μου άρεσε που σε έβλεπα να διασκεδάζεις 'σαν γατούλα', όμως σε αγαπώ όπως είσαι και μπορείς να μείνεις μαζί μου."
Προσωπικά, μου μοιάζει πως αφορά την woke κουλτούρα και π.χ. μανάδες, σαν την Charlize Theron, καλή ώρα, που αρχίζουν και συμπεριφέρονται στο αγοράκι τους σαν να είναι κοριτσάκι, μέχρι που αυτό να το πιστέψει και να μπει στον ρόλο και να καταλήξει τρανς.
Το ενδιαφέρον είναι το εξής. Μέσα στην απλοϊκότητα του παραμυθιού η αρχή είναι ειλικρινής: η αράχνη μπαίνει στο τριπάκι να παριστάνει την γατούλα για να ικανοποιήσει την κυρία (mother figure) που της συμπεριφέρεται έτσι, για προσωπική της ικανοποίηση. Όμως, η κατάληξη τους παραμυθιού είναι αναίμακτη και εύκολη όπως σε ταινία του Bollywood. Στην πραγματικότητα όμως, όταν έχεις υποβάλει κάποιον μέσα σε έναν ρόλο, (π.χ. ένα αγοράκι να πιστεύει πως είναι κοριτσάκι) η λύση δεν είναι καθόλου αναίμακτη. Δεν μπορείς απλά να πεις μια ατάκα "έλα μωρέ, ξέχασέ το." και τα πάντα να γυρίσουν εκεί που ήταν. Καταρχήν, συχνά τέτοιοι γονείς δίνουν στα παιδιά τους "αναστολείς εφηβείας" (puberty blockers) αλλάζοντάς τους την φυσική ανάπτυξη, αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως οι ίδιοι είναι καθοδηγούμενοι από ιδεολογία (gender ideology) και πιστεύουν πως κάνουν το σωστό και πως αφήνουν το παιδί να επιλέξει, όταν βέβαια κατά βάσιν καθοδηγούν οι ίδιοι (Έχει γονείς με 4 παιδιά τρανς, στα 4) και ποτέ δεν θα παραδεχτούν το σφάλμα τους αλλά θα παλέψουν με ακόμη περισσότερο πάθος για αυτό. (σχετικό βίντεο:
Jordan Peterson για την "devouring mother")* και βέβαια, το θύμα έχει ήδη μπει σε έναν ψυχολογικό ρόλο από τον οποίο δεν είναι εύκολο να επιστρέψει (και δυστυχώς, τραγικά, και το να παραμείνει απαιτεί πολλαπλάσιους πόρους (χρόνο, χρήμα, ενέργεια σε μια διαρκή προσπάθεια μεταβολής της φύσης με ορμόνες, επεμβάσεις, ψυχολογική υποστήριξη κτλ.) από το ότι εάν παρέμενε μέσα στην φύση του.)
( Σημειώνω πως όλα αυτά αφορούν κυρίως την πραγματικότητα στις ΗΠΑ (η Michelle Knudsen είναι Αμερικανίδα) και κάποιος δεν μπορεί να έχει καλή εικόνα εάν δεν παρακολουθεί στενά την αμερικανική πραγματικότητα των τουλάχιστον τελευταίων 5 ετών. Δεν αφορούν (ακόμη) την Ελλάδα κι αν δεν έχεις εικόνα της σχετικής συζήτησης στις ΗΠΑ, μπορεί αυτά που γράφω εδώ να φανούν μέχρι και άσχετα. )
Οπότε για εμένα είναι άλλο ένα παραμύθι με λάθος νοήματα (σχετικό νήμα:
Παραμύθια.. και τα διδάγματά τους! )
Ένα πιο χρήσιμο παραμύθι θα ήταν η αράχνη να αντιμετωπίσει τις επιπλοκές της ψευδαίσθησης (οι οποίες είναι αναπόφευκτες στην πραγματική ζωή) και η κυρία να αντιληφθεί το ολέθριο σφάλμα της: το να χειραγωγήσει έναν υποτελή της για προσωπική της ικανοποίηση.
Ελπίζω η
@Σαώρη να μην με πάρει στραβά. Πιστεύω πως τουλάχιστον στοιχειοθετώ επαρκώς την αιρετική μου σκοπιά ώστε να φανεί πως όντως βλέπω άλλα από αυτά που βλέπετε και δεν το κάνω για να σας "την σπάω", κατά την έκφραση.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
*Το κείμενο του βίντεο:
| Αγγλικά | Μετάφραση |
|---|
| So, a while back a Disney Executive mentioned on video "I have two children, five and seven: one is trans and the other is pansexual." | Πριν λίγο καιρό ένα στέλεχος της Disney ανέφερε σε βίντεο: "Έχω δύο παιδιά, πέντε και επτά ετών: το ένα είναι τρανς και το άλλο πανσέξουαλ." |
And I thought mathematically, right away, the chance you have a trans kid is 1 in 3000 —that's not a very high chance— and let's say the chance that you have a pansexual kid is the same —whatever pansexual means.. but whatever that is, is rarer than trans, because no one even heard about it until 5 years ago.—
So the joint probability that you have a trans kid and a pansexual kid, is 1 in 9 million. | Και σκέφτηκα αμέσως μαθηματικά: η πιθανότητα να έχεις ένα τρανς παιδί είναι 1 στις 3000 —δεν είναι και πολύ μεγάλη πιθανότητα— και ας υποθέσουμε ότι η πιθανότητα να έχεις ένα πανσέξουαλ παιδί είναι η ίδια —ό,τι κι αν σημαίνει "πανσέξουαλ"... αλλά όπως και να 'χει, είναι πιο σπάνιο από το τρανς, γιατί μέχρι πριν 5 χρόνια κανείς δεν το είχε καν ακούσει.—
Άρα, η συνδυαστική πιθανότητα να έχεις και τρανς παιδί και πανσέξουαλ παιδί είναι 1 στα 9 εκατομμύρια. |
| The odds that you're a pathological narcissist sacrificing your own children to the glorification of your "compassion" is 8.999.999 to 1. | Οι πιθανότητες να είσαι μία παθολογικά νάρκισσος που θυσιάζει τα ίδια της τα παιδιά για τη προβολή της δικής της "συμπόνιας" είναι 8.999.999 προς 1. |
| So, do you have a trans kid and a pansexual kid? Or ar you a devouring mother? | Άρα, έχεις πράγματι ένα τρανς παιδί και ένα πανσέξουαλ παιδί;
Ή μήπως είσαι μια αδηφάγα μητέρα; |
