Πολύ καλή ταινιούλα. Και μιας και πιάσαμε Κάουφμαν έχω να προτείνω και το "Synechdoche, New York" (2008).
Προτάσεις για ταινίες
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Στιλλ, αν δεν πηγαινα σινεμα απόψε θα ήμουν σε μουντ (παλι) για High fidelity. Εναλλακτικά θα εβαζα καινουρια σειρα, βρετανική, με Κίλιαν Μερφι. Τωρα την ανακάλυψα, παίζεται 3 χρόνια νομίζω. Θα σου πω εντυπώσεις, οταν την ξεκινήσω.
Εμ, τι λέγαμε;; Α ναι! Επίσης, Ριπλεϊ μου κανει κεφι να ξαναδω, ζεστη, μπαλκονι, φεγγαρι. Μπυρες, φιδάκι, αουτάν.
Εμ, τι λέγαμε;; Α ναι! Επίσης, Ριπλεϊ μου κανει κεφι να ξαναδω, ζεστη, μπαλκονι, φεγγαρι. Μπυρες, φιδάκι, αουτάν.
Η Ταινία με τον Ρίπλεη, πάντως, πολύ καλή. Την Αιώνια Λιακάδα, εντωμεταξύ, την έχω σβήσει από το μυαλό μου. Θα πρέπει να την ξαναδώ να θυμηθώ γιατί. 
Όλη η ιστορία της νεοελληνικής περιόδου, απο τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο (ίσως και λίγο πιο πριν) έως και την πτώση της χούντας.
Θίασος του Θόδωρου Αγγελόπουλου, για όσους δεν την έχουν δει. Και θα χαρώ να την συζητήσουμε σε ένα νήμα την εν λόγω ταινία.
Για κάτι διαφορετικό, και λίγο άγνωστο δυστηχώς, La planete sauvage του Rene Laloux (ενδείκνυται σε όσους είναι, ας το πω, αδιάφορο το Space Odyssey :p )
Για κάτι πιο "mindfuck"(με συγχωρείτε για τον όρο αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω κάπως αλλιώς), Mullholand Dr του David Lynch. Ακόμα περισσότερο, Eraserhead επίσης του Lynch.
Για λίγη φιλοσοφία, για λίγη ποίηση στον κινηματογράφο, Stalker του Andrei Tarkovsky.
Και για κάτι λίγο πιο άνετο, Into the wild του Sean Penn. Άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία, που υπάρχει και σε βιβλίο.
Ελπίζω να σας κάλυψα σε πρώτη φάση (γιατί μπορώ να επανέλθω :p )
Θίασος του Θόδωρου Αγγελόπουλου, για όσους δεν την έχουν δει. Και θα χαρώ να την συζητήσουμε σε ένα νήμα την εν λόγω ταινία.
Για κάτι διαφορετικό, και λίγο άγνωστο δυστηχώς, La planete sauvage του Rene Laloux (ενδείκνυται σε όσους είναι, ας το πω, αδιάφορο το Space Odyssey :p )
Για κάτι πιο "mindfuck"(με συγχωρείτε για τον όρο αλλά δεν μπορώ να το εκφράσω κάπως αλλιώς), Mullholand Dr του David Lynch. Ακόμα περισσότερο, Eraserhead επίσης του Lynch.
Για λίγη φιλοσοφία, για λίγη ποίηση στον κινηματογράφο, Stalker του Andrei Tarkovsky.
Και για κάτι λίγο πιο άνετο, Into the wild του Sean Penn. Άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία, που υπάρχει και σε βιβλίο.
Ελπίζω να σας κάλυψα σε πρώτη φάση (γιατί μπορώ να επανέλθω :p )
Tην λάτρεψα τελικά την αιώνια λιακάδα παιδιά μου, και ποσο αγαπ.ω τον τζιμ κάρευ απο τότε που έβλεπα την μάσκα παιδάκι. Του πάνε οι δραματικοί ρόλοι, είναι ταλαντούχο πλάσμα έτσι κι αλλιώς.
Δήμμ σ'ευχαριστώ για τις προτάσεις, ο Λύντς είναι απο τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες οπότε τις έχω δεί σχεδόν όλες του τις ταινίες. Το stalker είναι στην watchlist εδώ και καιρό όπως και το fantastic planet. Mε τον ελληνικό κινηματογράφο δεν το έχω και πολύ, δεν με τραβάει. Το into the wild μου φαίνεται μάλλον αδιάφορο και αφελής η πρόθεση του πρωταγωνιστή να πάει να ζήσει απομονωμένος απο όλους και απ'ολα εκτεθειμένος σε κινδύνους διαθέτοντας πενιχρά μέσα. Ήταν δεδομένο οτι δε θα άντεχε για πολύ εκτος κι αν γύριζε σε πρωτόγονη κατάσταση.
Δήμμ σ'ευχαριστώ για τις προτάσεις, ο Λύντς είναι απο τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες οπότε τις έχω δεί σχεδόν όλες του τις ταινίες. Το stalker είναι στην watchlist εδώ και καιρό όπως και το fantastic planet. Mε τον ελληνικό κινηματογράφο δεν το έχω και πολύ, δεν με τραβάει. Το into the wild μου φαίνεται μάλλον αδιάφορο και αφελής η πρόθεση του πρωταγωνιστή να πάει να ζήσει απομονωμένος απο όλους και απ'ολα εκτεθειμένος σε κινδύνους διαθέτοντας πενιχρά μέσα. Ήταν δεδομένο οτι δε θα άντεχε για πολύ εκτος κι αν γύριζε σε πρωτόγονη κατάσταση.
Παρακαλώ. Επίσης απο τους αγαπημενους μου ο Lynch, λόγω των δύο που είπα πιο και πάνω και του Elephant Man κυρίως. Το Into the wild είναι ενδιαφέρον λόγω του ότι είναι αληθινή ιστορία και έχει αποτυπωθεί πολύ καλά στην ταινία, αφελής μπορεί να ήταν η πρόθεση αλλά ήταν η δικιά του προσέγγιση στο νόημα της ζωής και αυτή ήταν η οδός του, αν και μυρίζει αμερικάνικο κινηματογράφο -ευτυχώς όχι Hollywood- η αλήθεια είναι πως είναι μια καλή ταινία.
Όσον αφορά τον Θίασο. Όταν κάποιος/α αποφασίσει να αφήσει την ιδέα του ελληνικού μίζερου-κακού-άσχετου κινηματογράφου και την υποτιθέμενη "κουλτούρα" που αποδίδουν κάποιοι στον Αγγελόπουλο, τότε θα δει μία απο τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου (πληροφοριακά -χωρίς να σημαίνει κάτι βέβαια- νο.44 στην λίστα των κριτικών με τις 100 σπουδαιότερες ταινίες). Προσωπικά είναι ίσως η καλύτερη, κρίνοντας την απ' την σπουδαιότητα, την κινηματογράφηση, τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς, και λόγου του ότι τυχαίνει να γεννηθήκαμε ή/και να ζούμε στον τόπο για τον οποίον μιλά, με την τραγελαφική νεοελληνική ιστορία.
Πλατείασα, αλλά ενθαρύνω τους πάντες να δουν αυτή την ταινία.
Ο ελληνικός κινηματογράφος κατα καιρούς έχει παρουσιάσει καταπληκτικές ταινίες, το γιατί δεν είναι αναγνωρισμένες είναι άλλη ιστορία (η οποία τυγχάνει να περιφέρεται στην ατμόσφαιρα και του Θίασου).
Προσθέτω άλλες δύο, αν και προτείνονται για κάπως "πειραγμένους" (ή που θέλουν να πειραχθούν), Videodrome (ή η ταινία που άνοιξε τον δρόμο για το Pulp Fiction) και Enter the Void (με επιφύλαξη :P ).
Όσον αφορά τον Θίασο. Όταν κάποιος/α αποφασίσει να αφήσει την ιδέα του ελληνικού μίζερου-κακού-άσχετου κινηματογράφου και την υποτιθέμενη "κουλτούρα" που αποδίδουν κάποιοι στον Αγγελόπουλο, τότε θα δει μία απο τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου (πληροφοριακά -χωρίς να σημαίνει κάτι βέβαια- νο.44 στην λίστα των κριτικών με τις 100 σπουδαιότερες ταινίες). Προσωπικά είναι ίσως η καλύτερη, κρίνοντας την απ' την σπουδαιότητα, την κινηματογράφηση, τον σκηνοθέτη, τους ηθοποιούς, και λόγου του ότι τυχαίνει να γεννηθήκαμε ή/και να ζούμε στον τόπο για τον οποίον μιλά, με την τραγελαφική νεοελληνική ιστορία.
Πλατείασα, αλλά ενθαρύνω τους πάντες να δουν αυτή την ταινία.
Ο ελληνικός κινηματογράφος κατα καιρούς έχει παρουσιάσει καταπληκτικές ταινίες, το γιατί δεν είναι αναγνωρισμένες είναι άλλη ιστορία (η οποία τυγχάνει να περιφέρεται στην ατμόσφαιρα και του Θίασου).
Προσθέτω άλλες δύο, αν και προτείνονται για κάπως "πειραγμένους" (ή που θέλουν να πειραχθούν), Videodrome (ή η ταινία που άνοιξε τον δρόμο για το Pulp Fiction) και Enter the Void (με επιφύλαξη :P ).
Δημμμμμ μάλλον λες για αυτή εδώ την ταινία!!
Δεν μπορώ όμως να βρω σημεία σύνδεσης με το Pulp Fiction. Θα έλεγα μάλιστα πως ο Κρόνεμπεργκ με τον Ταραντίνο είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους...
Τέλος, εμένα από τις δημιουργίες του Λιντς μου αρέσει μόνο το Mullholand Drive (που είναι ιδιοφυής σύλληψη) και μια σειρά του το Twin Peaks...
Οι υπόλοιπες ταινίες του δεν μου λεν και κάτι...
ΥΓ: Το Stalker θέλω να το δω μιας και το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ!!)
Δεν μπορώ όμως να βρω σημεία σύνδεσης με το Pulp Fiction. Θα έλεγα μάλιστα πως ο Κρόνεμπεργκ με τον Ταραντίνο είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους...
Τέλος, εμένα από τις δημιουργίες του Λιντς μου αρέσει μόνο το Mullholand Drive (που είναι ιδιοφυής σύλληψη) και μια σειρά του το Twin Peaks...
Οι υπόλοιπες ταινίες του δεν μου λεν και κάτι...
ΥΓ: Το Stalker θέλω να το δω μιας και το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία μου άρεσε πάρα πολύ!!
)
Last edited:
Απαντώ ανάποδα. Η αλήθεια είναι, για τον Lynch, πως πρώτη του ταινία που είδα ήταν το Mullholand Dr, όπου και την βρήκα όπως το λες ιδιοφυή, μετά μπήκα στα όνειρα του Lynch με το Eraserhead και το Elephant Man έδεσε την τριάδα με τις καταπληκτικές του ταινίες, τις καλύτερες είναι η αλήθεια. Ευτυχώς ή δυστηχώς τις είδα πριν τις υπόλοιπες, οι οποίες και δεν με ενθουσίασαν, συμπεριλαμβανομένου του Twin Peaks (αν και για TV Series του 1990 ήταν ο προάγγελος των μισών και παραπάνω που ήρθαν μετά), αλλά νομίζω είναι λογικό να 'ναι αγαπημένος αν δεις αυτή την τριάδα πρώτα.
Ο Cronenberg με το Videodrome άνοιξε τον δρόμο για το underground - independent, το ότι πάτωσε και στα ταμεία και δεν αναγνωρίστηκε, σχεδόν πουθενά, το έκανε και λίγο πιο underground, και την εξέλιξη του splatter στην ποπ κουλτούρα του αμερικάνικου κινηματογράφου. Στην ουσία ήταν το "μαξιλαράκι" για την απογείωση αυτού του είδους, μια δεκαετία αργότερα, με τα Sex,Lies, and Videotape του Soderbergh και Pulp Fiction του Tarantino. Κινηματογραφικά, συμφωνώ, είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους.
Υ.Γ: Να το δεις! :D Είμαι σίγουρος πως θα καταλάβεις γιατί ο Tarkovsky πήρε το προσωνύμιο ποιητής του κινηματογράφου.
Ο Cronenberg με το Videodrome άνοιξε τον δρόμο για το underground - independent, το ότι πάτωσε και στα ταμεία και δεν αναγνωρίστηκε, σχεδόν πουθενά, το έκανε και λίγο πιο underground, και την εξέλιξη του splatter στην ποπ κουλτούρα του αμερικάνικου κινηματογράφου. Στην ουσία ήταν το "μαξιλαράκι" για την απογείωση αυτού του είδους, μια δεκαετία αργότερα, με τα Sex,Lies, and Videotape του Soderbergh και Pulp Fiction του Tarantino. Κινηματογραφικά, συμφωνώ, είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους.
Υ.Γ: Να το δεις! :D Είμαι σίγουρος πως θα καταλάβεις γιατί ο Tarkovsky πήρε το προσωνύμιο ποιητής του κινηματογράφου.
Last edited:
Νικόλα το videodrome είναι μια καλή εισαγωγή στον Cronenberg ?? Eγώ πάντως τις αγαπώ όλες τις ταινίες του Λύντς, ίσως να παίζει ρόλο και το γεγονός η σειρά που τις είδα ή απλά οτι με γοήτευσε και μου ταίριαξε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Η αναφορά του Δημμ για το οτι αποτέλεσε το ''μαξιλαράκι'' για την ώθηση ταινιών όπως το pulpl fiction το οποίο το λάτρεψα κι ας το είδα σχετικά σε μικρή ηλικία, είναι ένας αρκετά καλός λόγος. Καταλαβαίνω βέβαια οτι πρόκειται για εκ διαμέτρου αντίθετους δημιουργούς.
Στιλλ χαίρομαι που με ρωτάς για τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη!!!
Εγώ θα πρότεινα την εξής σειρά:
- Διχασμένοι
- Το τέλος της βίας
- Spider
- Crash
- Easten promises
- Νεκρή ζώνη
- Η μύγα
- Βιντεοδρόμιο
)Το Βιντεοδρόμιο δεν είναι για μένα η καλύτερη αρχή για τον κόσμο του Κρόνενμπεργκ. Η συγκεκριμένη ταινία είναι από την δεύτερη φάση του σκηνοθέτη, όπου είχε μπλέξει το σπλάτε, τον τρόμο και την αλληγορία.
Θεωρώ πως με την σειρά που έδωσα παραπάνω μπορεί κανείς να τρυπώσει πιο εύκολα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του ευφυούς αυτού σκηνοθέτη....