Αγαπητή Τζο για μένα δεν είναι έτσι τα πράγματα. Λίγα (σχετικά) βιβλία είχα και εγώ όταν ήμουν φοιτητής (τώρα είμαι 58 χρονών). Όταν έφτιαξα δικό μου σπίτι, αγόρασα πολλά βιβλία, ορισμένα από τα οποία έχουν συλλεκτική αξία. Μου αρέσει να παρατηρώ τη βιβλιοδεσία, το είδος του χαρτιού, την εικονογράφηση, την τέχνη του τυπογράφου. Επίσης τα βιβλία μου θυμίζουν άλλες περιόδους της ζωής μου και οι σημειώσεις μου στα περιθώρια τα κάνουν (για μένα) μοναδικά. Νομίζω, για παράδειγμα, πως μια έκδοση της Λειψίας των αρχών του 19ου αιώνα, εκτός των άλλων έχει και ιδιαίτερη αισθητική αξία.
Γενικά ένα βιβλίο, μπορείς να το δεις και σαν έργο τέχνης που προσφέρει και αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη.
Οι μεγάλες βιβλιοθήκες έχουν βέβαια και προβλήματα: καθάρισμα, συντήρηση, μειώνουν το χώρο, μαζεύονται έντομα, μεταφέρονται δύσκολα κλπ. Είναι όμως μια ζεστή γωνιά.