Χοχο χοΓια μένα μετά τα 5 χρόνια είναι σαν να μην το διάβασα ποτέ. Έτσι, αντιλαμβάνεσαι ότι τα λίγα βιβλία μου είναι τελικά πάρα πολλά. Φέρνω νέους δαίμονες: θα συνομιλείς για βιβλία που δεν είχες ούτε καν ακουστά και θα τα πηγαίνεις περίφημα. Κάποιοι τόλμησαν ακόμα και κριτικές να γράψουν για βιβλία που ούτε καν ξεφύλλισαν. Κι αν το μπόρεσε αυτό το κάτι έστω και ένας.......
Το έχω κάνει, από μικρός. Ψέματα δε θέλω να λέω...
Άκου ιστορία:
Στο σχολείο είχαμε Χημεία, τούβλο τρελό ο Στράτης. Λοιπόν, σε κρίσιμο διαγώνισμα, βάζει κάτι καραγκιοζάκια για ερωτήσεις· δεν ήξερα Χριστό. Γράφω 3, 4 σελίδες, ό,τι τρελό μου ήρθε στο μυαλό.
Στ' αποτελέσματα, φώναξε ο καθηγητάς τον πατέρα: – Κύριε τάδε, το παιδί έχει πρόβλημα, δεν είναι η πρώτη φορά... Να δείτε ειδικό.
Χοχο χο ακόμη πέφτουν πατερικές φάπες.
Αμήν