Πώς λέγονται οι κάτοικοι των νησιών;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Συμπληρώσεις:για την Ιθάκη υπάρχει και το "Ιθακήσιος",για τον Άγιο Ευστράτιο είναι "Αγιοστρατίτης"
Κι εσείς να είσαστε πάντα καλά, και ελπίζουμε όλοι να επισκεφθούν το Καστελλόριζο που έχει εκτός από τη φυσική ομορφιά του,
αρχαιολογικούς τόπους τεράστιας αξίας (Λυκειακός τάφος, Παλαιόκαστρο, κτλ).
Ειδικά τότε, μπορείτε να δείτε και όλα τα μνημεία (προπολεμικά και μεταπολεμικά) που γράφουν το Καστελλόριζο με δύο λάμδα,
αλλά και να μιλήσετε με τους κατοίκους για να καταλάβετε τη σημασία του ονόματος για μας.
Πανταζής
Και Λημνιός/Λημνιά επίσης, όπως και το ομώνυμο κρασί!Λημνιώτης νομίζω λέγεται.
Για τη Σαντορίνη Σαντορινιός/Σαντορινιά. Κι εδώ έχουμε κρασί, το σαντορινιό. (Θα ταίριαζε εδώ και μια φατσούλα "πίνω κρασί". Ακούς, Φάρε; )
σημειώθηκε.. 
θα διαφωνήσω με το φίλο ''φαροφύλακα'' ως προς τη σημασία της λέξης ''Σύριος'', που, νομίζω, σημαίνει ΜΌΝΟ τον ''Συριανό''. Ο κάτοικος της Συρίας λέγεται ''Σύρος'' (παρά το γεγονός ότι η λέξη ''Σύριος'' αναφέρεται ακόμα και σε αρχαίους συγγραφείς). Τούτο διότι η λέξη ''Συρία'' είναι παράγωγος της λέξεως ''Σύρος'' (= ''Συρία Γή'', ''χώρα των Σύρων'') κι όχι το αντίστροφο. ''Σύριος/α/ον'' είναι το ΕΠΙΘΕΤΟ που δηλώνει προέλευση απο τη χώρα. Κοινώς, το να αναφέρεται κανείς σε ''Σύριους'' ισοδυναμεί με το να αναφέρεται σε ''Ιωνίους'' αντί για '''Ιωνες'', ή σε Φρυγίους αντί του ''Φρύγες'' (η Φρυγία προέρχεται επίσης απο το Φρύξ''). Βέβαια, η λέξη έχει πλέον πολιτογραφηθεί και χρησιμοποιείται ευρύτατα, ιδιαίτερα στις μέρες μας.
Τέλος, δέν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω, όσο κι άν το θέλει ο Μπαμπινιώτης, μιά τόσο κακόηχη λέξη όσο το 'Ευβοιώτης'. Η ''Εύβοια'' είναι ένα αρχαίο όνομα που αναβίωσε στη νεώτερη εποχή (στους μέσους χρόνους το όνομα είχε περιπέσει σε αχρησία, ή εχρησιμοποιείτο το ενετικό ''νεγρεπόντε'', προερχόμενο πάλι απο τον ''εύριπο'' / ''Εγριπο'' / ''ν-έγριπο''), ώστε, ως λέξη που αναβίωσε, να οφείλει να κουβαλήσει και την "προίκα" της (τα ''ευβοεύς'', ''ευβοϊκός'' κλπ).
Τέλος, δέν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω, όσο κι άν το θέλει ο Μπαμπινιώτης, μιά τόσο κακόηχη λέξη όσο το 'Ευβοιώτης'. Η ''Εύβοια'' είναι ένα αρχαίο όνομα που αναβίωσε στη νεώτερη εποχή (στους μέσους χρόνους το όνομα είχε περιπέσει σε αχρησία, ή εχρησιμοποιείτο το ενετικό ''νεγρεπόντε'', προερχόμενο πάλι απο τον ''εύριπο'' / ''Εγριπο'' / ''ν-έγριπο''), ώστε, ως λέξη που αναβίωσε, να οφείλει να κουβαλήσει και την "προίκα" της (τα ''ευβοεύς'', ''ευβοϊκός'' κλπ).
ας προσθέσω ακόμα μερικά ονόματα προελεύσεως που σχετίζονται με τα νησιά μας, απο τα οποία κάποια επιβιώνουν, άλλα πάλι έχουν ξεχαστεί.
- Σταμπολίτης, Σταμπουλίτης, Αστροπαλιώτης (υπαρκτά σήμερα ως οικογενειακά επώνυμα). Καμμιά σχέση με την ''Ιστανμπούλ'', σημαίνει τον ''Αστυπαλαιέα'', απο τα μεσαιωνικά ''Σταμπάλια - Στροπαλιά ή Αστροπαλιά ή Σταμπαλιά - Ισταμπούλια (αντιστοίχως ενετικό, ελληνικά, τουρκικό).
- Κορφιώτης ή και Κορφιάτης, ο Κερκυραίος (απο το ''Κορυφώ'', μεσαιωνικό όνομα του νησιού, ή το νεώτερο ''Κορφοί'' / (στους) Κορφούς, που έδωσαν το διεθνές όνομα)
- Νικαριώτης ή Καριώτης (με -ι- και όχι -υ-, που προέρχεται απο τις ''Καρυές''), για τον Ικάριο.
- Νεγρεπόντης, για τον Ευβοέα (<Νέγριπος < έγριπος < Εύριπος).
- Σταλιμιώτης, Σαλιμιώτης, Σαλιμάς (απο τη Σταλιμένε < ''Στα Λιμένια'', τη Λήμνο κατά παραφθορά)
- Αγιομαυρίτης, ο κάτοικος της Αγια-Μαύρας, ή ''σάντα μάουρα'', της Λευκάδας (επιβιώνει ως οικογενειακό επώνυμο).
- Τσιριγώτης (παραφθορές ''Τσεργώτης'' ή ''Τσεργιώτης''), ο ΄Κυθήρειος (Απο το ''Τσιρίγο'' ή ''Τσερίγο'').
- Σταμπολίτης, Σταμπουλίτης, Αστροπαλιώτης (υπαρκτά σήμερα ως οικογενειακά επώνυμα). Καμμιά σχέση με την ''Ιστανμπούλ'', σημαίνει τον ''Αστυπαλαιέα'', απο τα μεσαιωνικά ''Σταμπάλια - Στροπαλιά ή Αστροπαλιά ή Σταμπαλιά - Ισταμπούλια (αντιστοίχως ενετικό, ελληνικά, τουρκικό).
- Κορφιώτης ή και Κορφιάτης, ο Κερκυραίος (απο το ''Κορυφώ'', μεσαιωνικό όνομα του νησιού, ή το νεώτερο ''Κορφοί'' / (στους) Κορφούς, που έδωσαν το διεθνές όνομα)
- Νικαριώτης ή Καριώτης (με -ι- και όχι -υ-, που προέρχεται απο τις ''Καρυές''), για τον Ικάριο.
- Νεγρεπόντης, για τον Ευβοέα (<Νέγριπος < έγριπος < Εύριπος).
- Σταλιμιώτης, Σαλιμιώτης, Σαλιμάς (απο τη Σταλιμένε < ''Στα Λιμένια'', τη Λήμνο κατά παραφθορά)
- Αγιομαυρίτης, ο κάτοικος της Αγια-Μαύρας, ή ''σάντα μάουρα'', της Λευκάδας (επιβιώνει ως οικογενειακό επώνυμο).
- Τσιριγώτης (παραφθορές ''Τσεργώτης'' ή ''Τσεργιώτης''), ο ΄Κυθήρειος (Απο το ''Τσιρίγο'' ή ''Τσερίγο'').
ναί, είναι μερικά σημαντικά προελεύσεως πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα, ιδιαίτερα όπου τα τοπωνύμια είχαν κάποια μεσαιωνική μορφή που φροντίσαμε κατά το 19ο αιώνα να καταχωνιάσουμε στο πατάρι της ιστορίας. Για παράδειγμα, το αρχαίο ''Ναύπακτος'' γίνεται στο μεσαίωνα ''Επ-ακτος'', κι εν συνεχεία '''Επαχτος'' (απο εκεί και το δυτικό ''Λεπάντο'', < l' Epahto, l' Epanto''), απο το οποίο το σημαντικό προελεύσεως (και τώρα μόνον επώνυμο) ''Παχτίτης''.
Συχνά τα μεσαιωνικά ονόματα, είτε διατηρήθηκαν είτε όχι, προέρχονταν απο κάποιου είδους εννοιολογική και ίσως και γραμματική σύμφυρση (όπως στην περίπτωση της ''λήμνου'' που έγινε ''στα λιμένια''), ενώ το αρθρο, ή η πρόθεση ''εις'' / σε / σ' ή ακόμα και τα δύο ως πρόθεμα, είναι σχεδόν γενικευμένη (Εστίβες οι Θήβες,Σετίνες η Αθήνα, κλπ).
Το ''Νεγρεπόντε'' συμφύρεται βέβαια εννοιολογικά με τη ''μαύρη γέφυρα'' (γέφυρα ασφαλώς υπήρχε στον εύριπο, αλλά ... γιατί μαύρη ; και γιατί ''νεγρεπόντε'' και όχι ''πόντε νέρο'', όπως θα ήταν σε σωστά ιταλικά ;), κι έτσι, νά το αποτέλεσμα.
Το φαινόμενο δέν είναι μόνον ελληνικό, κι ούτε κάν μόνον σύγχρονο. Δύο διασκεδαστικά παραδείγματα : Στους μεσαιωνικούς χρόνους λαϊκά το ''Καπιτώλιο'' ήταν γνωστό σάν ''Campi d' oglio'' (ελαιόκαμποι).
Κι άλλο ένα που παραθέτει ο Τσάντγουϊκ στους ''Μυκηναίους'' (ένα βιβλίο ιδιαίτερα ευχάριστο και πολύτιμο, και που συνιστώ όσο και την κλασσική ''γραμμική β'' σε όσους αγαπούν τη γλώσσα και την ιστορία) : οι πρώτοι έλληνες ονόμασαν την περιοχή ''Μπενεβέντο'' της Ιταλίας ''Μαλόεσσα'', δηλαδή ''γεμάτη με πρόβατα, Προβατούσα'' (μήλον είναι, εκτός απο το φρούτο, και το 'πρόβατο', σε ηχοποίητη λέξη, απο το βέλασμά του, μέεε, μέεε). Και βέβαια, η λέξη έγινε γνωστή στους ιταλούς με τον αρχαϊκό της τύπο, ΜαλοFεντ-α, που θα ακουγόταν κάπως σάν ''Μαλοβέντα/Μαλοβέντο''. Οι Λατίνοι, αγνοώντας αργότερα την προέλευση του ονόματος, που όμως στα λατινικά σήμαινε κάτι σάν ''κακοφερμένος'', ίσως και ''κακότυχος''. Τί έκαναν λοιπόν ; έβγαλαν το ''κακο-'', και έβαλαν το ''καλο-'', κι έτσι έχομε σήμερα το ιστορικό Μπενεβέντο.
Η γλώσσα είναι το ωραιότερο όνειρο που μπορεί να δεί κανείς, σίγουρα ...
Συχνά τα μεσαιωνικά ονόματα, είτε διατηρήθηκαν είτε όχι, προέρχονταν απο κάποιου είδους εννοιολογική και ίσως και γραμματική σύμφυρση (όπως στην περίπτωση της ''λήμνου'' που έγινε ''στα λιμένια''), ενώ το αρθρο, ή η πρόθεση ''εις'' / σε / σ' ή ακόμα και τα δύο ως πρόθεμα, είναι σχεδόν γενικευμένη (Εστίβες οι Θήβες,Σετίνες η Αθήνα, κλπ).
Το ''Νεγρεπόντε'' συμφύρεται βέβαια εννοιολογικά με τη ''μαύρη γέφυρα'' (γέφυρα ασφαλώς υπήρχε στον εύριπο, αλλά ... γιατί μαύρη ; και γιατί ''νεγρεπόντε'' και όχι ''πόντε νέρο'', όπως θα ήταν σε σωστά ιταλικά ;), κι έτσι, νά το αποτέλεσμα.
Το φαινόμενο δέν είναι μόνον ελληνικό, κι ούτε κάν μόνον σύγχρονο. Δύο διασκεδαστικά παραδείγματα : Στους μεσαιωνικούς χρόνους λαϊκά το ''Καπιτώλιο'' ήταν γνωστό σάν ''Campi d' oglio'' (ελαιόκαμποι).
Κι άλλο ένα που παραθέτει ο Τσάντγουϊκ στους ''Μυκηναίους'' (ένα βιβλίο ιδιαίτερα ευχάριστο και πολύτιμο, και που συνιστώ όσο και την κλασσική ''γραμμική β'' σε όσους αγαπούν τη γλώσσα και την ιστορία) : οι πρώτοι έλληνες ονόμασαν την περιοχή ''Μπενεβέντο'' της Ιταλίας ''Μαλόεσσα'', δηλαδή ''γεμάτη με πρόβατα, Προβατούσα'' (μήλον είναι, εκτός απο το φρούτο, και το 'πρόβατο', σε ηχοποίητη λέξη, απο το βέλασμά του, μέεε, μέεε). Και βέβαια, η λέξη έγινε γνωστή στους ιταλούς με τον αρχαϊκό της τύπο, ΜαλοFεντ-α, που θα ακουγόταν κάπως σάν ''Μαλοβέντα/Μαλοβέντο''. Οι Λατίνοι, αγνοώντας αργότερα την προέλευση του ονόματος, που όμως στα λατινικά σήμαινε κάτι σάν ''κακοφερμένος'', ίσως και ''κακότυχος''. Τί έκαναν λοιπόν ; έβγαλαν το ''κακο-'', και έβαλαν το ''καλο-'', κι έτσι έχομε σήμερα το ιστορικό Μπενεβέντο.
Η γλώσσα είναι το ωραιότερο όνειρο που μπορεί να δεί κανείς, σίγουρα ...
Η γέφυρα της Χαλκίδας (κατ'επέκταση η πόλη και το νησί), ήταν μαύρη σε μεγάλο βαθμό, λόγω της ποσότητας σιδήρου που είχε χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή της από τους Βενετούς.
Η ονομασία "negre" οφείλονταν είτε στη βενετσιάνικη διάλεκτο, είτε στο ισπανικό "negro", ανάμνηση της παλιάς Καταλανικής κυριαρχίας στη Στερεά Ελλάδα. Η Εύβοια ήταν βενετικό έδαφος από το 1204 μέχρι το 1470.
Η ονομασία "negre" οφείλονταν είτε στη βενετσιάνικη διάλεκτο, είτε στο ισπανικό "negro", ανάμνηση της παλιάς Καταλανικής κυριαρχίας στη Στερεά Ελλάδα. Η Εύβοια ήταν βενετικό έδαφος από το 1204 μέχρι το 1470.
άν εννοείς, αγαπητέ μπού ράντλι, ότι το κοινό όνομα της ευβοίας προέρχεται όντως απο τη ''μαύρη γέφυρα'', τότε σφάλλεις. Βέβαια, όπως σε όλες τις περιπτώσεις ονοματικών ΣΥΜΦΎΡΣΕΩΝ (παρέθεσα ήδη δύο παραδείγματα), σίγουρα ''παρέπεμπε'' σ' αυτήν. Η προέλευση ωστόσο είναι ξεκάθαρη : το όνομα προέρχεται απο τον ''εύριπο'' > Νέγριπο > Νέγρεπο, με κατάληξη σχετική με τη γέφυρα. Άν η προέλευση ήταν αντίστροφη, τότε (αφού το επίθετο στις νεολατινικές γλώσσες έπεται του προσδιοριζομένου) το νησί θα λεγόταν ''πόντε νέρο'' ή, άν θές ισπανικά, ''πουέντε νέγρο''.
Με την ευκαιρία, ρίξτε μιά ματιά σ' αυτό που αλίευσα, ένα παλιό γαλλικό βιβλίο, με αναφορά στην ελλάδα της πρώιμης νεωτερικότητας. Θα διασκεδάσετε και με τα γαλλικά, όσοι τα ξέρετε κάπως καλά ώστε να μαντέψετε τί θέλει να πεί ο συγγραφέας και τα βγάλετε πέρα με τη σχεδόν γοτθική γραφή.
https://books.google.gr/books?id=p6y19FzLTx4C&pg=PA286&lpg=PA286&dq=negreponte+euboea&source=bl&ots=d0fEda39PW&sig=eQJMEhyHnzE5OMh8fIaRBFzMm0Y&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiexOzayeXMAhXEPhQKHa6tB3sQ6AEIITAB#v=onepage&q=negreponte euboea&f=false
μου θύμισε άλλωστε και μερικά ονόματα που είχα ξεχάσει όπως είχαν παραφθαρεί στον ελληνικό μεσαίωνα, όπως της Σαμοθράκης (Σαμαντράκι ή Σαμαθράχη, απο τα οποία και το Τουρκικό ''Σέμαντιρακ''), Εγγιά (για την αίγινα), φυσικά την ''κούλουρη'' (σαλαμίνα, απο το κώλουρο σχήμα της), Παλμοσσά (η πάτμος, ίσως απο σύμφυρση του ονόματος με τους ''φοίνικες'' - πάλμε), Σκαρπάντο (η κάρπαθος), Λάνγκο (η κώς), κλπ.
Με την ευκαιρία, ρίξτε μιά ματιά σ' αυτό που αλίευσα, ένα παλιό γαλλικό βιβλίο, με αναφορά στην ελλάδα της πρώιμης νεωτερικότητας. Θα διασκεδάσετε και με τα γαλλικά, όσοι τα ξέρετε κάπως καλά ώστε να μαντέψετε τί θέλει να πεί ο συγγραφέας και τα βγάλετε πέρα με τη σχεδόν γοτθική γραφή.
https://books.google.gr/books?id=p6y19FzLTx4C&pg=PA286&lpg=PA286&dq=negreponte+euboea&source=bl&ots=d0fEda39PW&sig=eQJMEhyHnzE5OMh8fIaRBFzMm0Y&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwiexOzayeXMAhXEPhQKHa6tB3sQ6AEIITAB#v=onepage&q=negreponte euboea&f=false
μου θύμισε άλλωστε και μερικά ονόματα που είχα ξεχάσει όπως είχαν παραφθαρεί στον ελληνικό μεσαίωνα, όπως της Σαμοθράκης (Σαμαντράκι ή Σαμαθράχη, απο τα οποία και το Τουρκικό ''Σέμαντιρακ''), Εγγιά (για την αίγινα), φυσικά την ''κούλουρη'' (σαλαμίνα, απο το κώλουρο σχήμα της), Παλμοσσά (η πάτμος, ίσως απο σύμφυρση του ονόματος με τους ''φοίνικες'' - πάλμε), Σκαρπάντο (η κάρπαθος), Λάνγκο (η κώς), κλπ.
Ο Μπαμπινιώτης δίνει πάντως άλλη πιθανή ετυμολογία...
<Εὐ- + βοια<βοῦς "βόδι"
Επίσης διαβάζω πως άλλη μια πιθανή προέλευση του ονόματος είναι από τους πρώτους κατοίκους του νησιού τους Άβαντες. Πριν ακόμα ονομαστεί το νησί Εύβοια λεγότανε Άβαντις και ίσως να έχει παραφθαρεί το όνομα και να κατέληξε Εύβοια.
<Εὐ- + βοια<βοῦς "βόδι"
Επίσης διαβάζω πως άλλη μια πιθανή προέλευση του ονόματος είναι από τους πρώτους κατοίκους του νησιού τους Άβαντες. Πριν ακόμα ονομαστεί το νησί Εύβοια λεγότανε Άβαντις και ίσως να έχει παραφθαρεί το όνομα και να κατέληξε Εύβοια.
σαφώς και το όνομα της Ευβοίας προέρχεται απο τους ''βούς'', αγαπητέ Κίντ (η περιοχή των ωραίων βοών), όπως άλλωστε και η απέναντι ''Βοιωτία'', της οποίας το όνομα μυθολογικά μέν προέρχεται απο τόν ''Βοιωτό'', γλωσσολογικά δέ μάλλον απο το ζώο (ίσως απο τις βούς του απόλλωνος). Σημειωτέον, οι Βοιωτοί εθεωρούντο βλάκες μεταξύ των ελλήνων - ευτράπελο να είναι τόσο προσφυές το όνομα της περιοχής τους λοιπόν.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0059:entry=Boeotia
εδώ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι πολλά ελληνικά ονόματα, μεταξύ των οποίων και αρκετά ιδιαίτερα εύηχα, είναι ηχοποίητα, και μάλιστα σχετίζονται με ζώα, όπως οι Μύκονος, Μυκάλη, Μυκαλησσός, που σχετίζονται με το ''μυκώμαι'' (μουκανάω), ή η Μή-λος, με το βέλασμα των προβάτων, η Ρόδος με τους όφεις (φοινικικής προελεύσεως πιθανότατα το όνομα, κι άσχετο μάλλον με το ''ρόδον'' ή την ''ρόδην''), η ''Πεπάρηθος'' (όνομα κάποιας εκ των σποράδων, πιθανότατα της αλοννήσου, που σημαίνει την περιοχή με τα χοντρά ζώα - απο τη ρίζα ''πεπ-'', ''πεπ-αίνω'' = ''πρήζω'', απο την οποία και το ''πεπόνι'', ή ο ''πέπανος'' του δημοτικού τραγουδιού για ένα καλοθρεμμένο άλογο), κλπ.
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:1999.04.0059:entry=Boeotia
εδώ, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι πολλά ελληνικά ονόματα, μεταξύ των οποίων και αρκετά ιδιαίτερα εύηχα, είναι ηχοποίητα, και μάλιστα σχετίζονται με ζώα, όπως οι Μύκονος, Μυκάλη, Μυκαλησσός, που σχετίζονται με το ''μυκώμαι'' (μουκανάω), ή η Μή-λος, με το βέλασμα των προβάτων, η Ρόδος με τους όφεις (φοινικικής προελεύσεως πιθανότατα το όνομα, κι άσχετο μάλλον με το ''ρόδον'' ή την ''ρόδην''), η ''Πεπάρηθος'' (όνομα κάποιας εκ των σποράδων, πιθανότατα της αλοννήσου, που σημαίνει την περιοχή με τα χοντρά ζώα - απο τη ρίζα ''πεπ-'', ''πεπ-αίνω'' = ''πρήζω'', απο την οποία και το ''πεπόνι'', ή ο ''πέπανος'' του δημοτικού τραγουδιού για ένα καλοθρεμμένο άλογο), κλπ.
Οι Βοιωτοί πήραν το όνομα τους από το όρος Βόιον της Δυτικής Μακεδονίας, από εκεί μετακινήθηκαν (γύρω στο 1900 π.Χ.) στη δυτική Θεσσαλία (περιοχή Άρνης). Στη συνέχεια - το 1200 π.Χ. περίπου - έφτασαν στην Ανατολική Στερεά. Ήταν προφανώς μεγαλοκτηνοτρόφοι, γελαδάρηδες. Η κάθοδος τους στο Νότο, πρέπει να παρουσίαζε ένα εντυπωσιακό θέαμα, ανάλογο με τις μετακινήσεις κοπαδιών στο Τέξας.
σίγουρα ξέρεις καλύτερα, αγαπητέ μπού ράντλι, εγώ δέν έχω σαφή γνώση για την ελληνική ιστορία του 1900 πΧ. Είσαι άλλωστε βιβλιοδύτης - εγώ είμαι βιβλιογδύτης.
)
)
Ξανάβλεπα σκόρπιες ιστορίες του Σάινφελντ στο γιουτιουμπ και έπεσα στο επεισόδιο με τον μαραθωνοδρόμο από τα νησιά Τρινιδάδ και Τομπάγκο τα οποία μαζί αποτελούν κράτος.
Γελάει κι η ίδια η Ιλέιν όταν η γλώσσα την φέρνει να πει πως ο αθλητής είναι "Trinidadian and Toboggan. Σκέφτομαι πως προφανώς και στα Ελληνικά θα λέγαμε "είναι από τα Τρινιδάδ και Τομπάγκο" και θα αποφεύγαμε κάποιο επίθετο. Πάντως, χαμογελώντας κι εγώ, θα μπορούσα να πω Τρινιδατομπαγκανός ή και Τρινιδατομπάγκος. Αν ποτέ προκύψει η ανάγκη, δηλαδή.
Γελάει κι η ίδια η Ιλέιν όταν η γλώσσα την φέρνει να πει πως ο αθλητής είναι "Trinidadian and Toboggan. Σκέφτομαι πως προφανώς και στα Ελληνικά θα λέγαμε "είναι από τα Τρινιδάδ και Τομπάγκο" και θα αποφεύγαμε κάποιο επίθετο. Πάντως, χαμογελώντας κι εγώ, θα μπορούσα να πω Τρινιδατομπαγκανός ή και Τρινιδατομπάγκος. Αν ποτέ προκύψει η ανάγκη, δηλαδή.
Απ' ότι έχω παρατηρήσει τους αποκαλούν "ο αθλητής από το Τρινιδάδ" (ή -νταντ) οπότε θα είναι μεγάλο ξενέρωμα να είσαι από το Τομπάκο
αν και μιλαμε για νησια εδω θυμαμαι παντα μια συμμαθητρια μου στα Αγγλικα που με φωναζε Ναουσιωτισσα!!
