Ρόμπερτ Γκρέιβς (Robert Graves) : "Κόμης Βελισάριος"

[Απόλλων Θηρευτής]

Τίτλος: Κόμης Βελισάριος
Συγγραφέας: Ρόμπερτ Γκρέιβς (Robert Graves)
Μετάφραση: Τάσος Δαρβέρης
Εκδόσεις: Μέδουσα
Έτος έκδοσης: 1989
ISBN: 9789607014429

Για όσους το ιστορικό μυθιστόρημα είναι το αγαπημένο του είδος, αλλά και για όσους αγαπούν τη γνώση μέσω της απόλαυσης, θα προτείνω το υπέροχο βιβλίο του Ρόμπερτ Γκρέιβς ''Κόμης Βελισάριος’’. Μας μεταφέρει στον έκτο αιώνα μ.Χ. τότε που αυτοκράτορας της Κωνσταντινούπολης ήταν ο Ιουστινιανός. Ο ικανότατος στρατηγός Βελισάριος κρατάει μόνος του την αυτοκρατορία στα πεδία των μαχών, ενώ στην Πόλη οι ραδιουργίες, οι προδοσίες, οι δολοπλοκίες και οι λοιπές ασχολίες της αριστοκρατίας της σκάβουν τα θεμέλια.
Πιστεύω ότι θα το απολαύσετε.

 

[Μελουζίνα]

Αχά! Ωραία πρόταση! Τρελαίνομαι για κάτι τέτοια! Καλέ μου Απόλλων, τι άλλο να πω; Με έχεις μάθει πιά.)) Φυσικά, σε ένα άλλο βιβλίο που είχα διαβάσει παλαιότερα, ο Βελισσάριος ήταν τόσο ικανός στρατηγός που πολλοί ζήλεψαν την εμπιστοσύνη που του έδειχνε ο Ιουστινιανός και τις επιτυχίες του και προσπάθησαν να τον ενοχοποιήσουν. Τον κατηγόρησαν και προσπάθησαν να τον απομακρύνουν από τον Ιουστινιανό (καθώς ήταν το δεξί του χέρι), αλλά ο Βελισσάριος απέδειξε την αθωότητά του εντέλει. Ο Γκρέιβς γράφει καλά ιστορικά, οπότε θα το σημειώσω στην λίστα μου το βιβλίο αυτό. Για όποιον ενδιαφέρεται, έχει βγει και αυτό.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Το είχα διαβάσει πριν από χρόνια (υπό τον τίτλο Βελισάριος: Το σπαθί του Ιουστινιανού). Ευχάριστο ανάγνωσμα με σαφή διάκριση των ηρώων σε καλούς και κακούς με τους κακούς πιο κακούς και από τον Δρακουμέλ και τους καλούς πιο καλούς και από τον Μπαμπαστρούμφ. Νομίζω ότι σαν ανάγνωσμα απευθύνεται περισσότερο να νεαρούς αναγνώστες (χωρίς αυτό να είναι κακό) σαν μια πρώτη επαφή (ή σωστότερα σαν μια πρώτη εξωσχολική επαφή) με την εποχή και τις εκστρατείες του Ιουστινιανού (όπου το κουπί τραβούσε ουσιαστικά ο Βελισάριος). Η περιγραφή της καταστροφής που επέφεραν οι Γοτθικοί πόλεμοι στην άλλοτε θαυμαστή Ρώμη είναι για εμένα το δυνατότερο σημείο του βιβλίου. Στα αρνητικά κατατάσσω την προσπάθεια του συγγραφέα να κάνει (ακόμα περισσότερο) συμπαθή τον αδικημένο ήρωα Βελισάριο υποτιμώντας τόσο την Θεοδώρα, όσο και τον Ναρσή δύο άτομα που και αυτά έπαιξαν μεγάλο ρόλο σε αυτό που σήμερα αναγνωρίζουμε σαν το Μεγαλείο του Ιουστινιανού

 

[Δημοσθένης]

Το έχω διαβάσει, δεν θυμάμαι πολλά πράγματα, ίσως γιατί με ενδιαφέρει η πιό "ζουμερή" περίοδος του Βυζάντιου, εκεί γύρω στον 9ο και 11ο αιώνες.
Απαντώ, όμως, στο νήμα για δυό λόγους:
- τον Κόμη Βελισάριο τον αγόρασα εξαιτίας του συγγραφέα του, του οποίου το "Εγώ ο Κλαύδιος" με είχε συνεπάρει
-για να πω στον Κόρτο πως, όπως προφανώς θα γνωρίζει, ο Γκρέηβς υποτιμά την αδίστακτη και φίλαρχη αυτοκράτειρα και τον ευνούχο
στρατηγό, γιατί έτσι μας τους παράδωσε ο Προκόπιος.