Λέμε συχνά ότι το τάδε ποίημα είναι γεμάτο εικόνες. Γενικά, η εικόνα είναι ένα από τα στοιχειώδη συστατικά του ποιήματος, μαζί με τον ήχο, το ρυθμό και το λεκτικό.
Η δύναμη της εικόνας εξαρτάται βέβαια από την ικανότητα του ποιητή να δώσει υπόσταση σε κάτι το οποίο είναι "ανυπόστατο" (σκέψεις, αντιλήψεις, οράματα κλπ), παρόλα αυτά έχει στην κατοχή του ένα οπλοστάσιο αντικειμενικών κριτηρίων, που μπορούν να τον βοηθήσουν σ' αυτόν τον μετασχηματισμό.
Ένα από αυτά είναι ο στίχος και ο τρόπος που θα τοποθετηθεί στο χαρτί. Η τελική μορφή του ποιήματος είναι στην ουσία μία ακόμα εικόνα προς αποκρυπτογράφηση.
Πώς το εννοώ;
Ας δούμε λίγο ακόμα "Πρωινό άστρο", που το έχω κατατεμαχίσει σ' αυτό το φόρουμ. Λέει, λοιπόν, κάπου :
Είναι μακρύς
...............μακρύς
.....................μακρύς ο δρόμος.
Δε χρειάζεται, βέβαια, να σχολιάσω τη συγκεκριμένη διάταξη των στίχων. Είναι προφανές ότι ο Ρίτσος, εκτός από τις λέξεις, εκμετελλεύεται το σχήμα, τη μορφή του ποιήματος για να τονίσει τα λόγια του.
Μαγιακόφσκι :
Το τραγούδι βραχνό
...........................το ακορτνεόν
...............................................ακομπανιάρει
"Πιες,
................πίνε,
........................ότι πιούμε-
......................................Το κέρδος μας στη ζωή"
Πόσο διαφορετική θα ήταν η σύλληψη του ποιήματος, αν οι στίχοι είχαν διαφορετική διάταξη .......
Τέλος, να αναφερθώ στον Γκιγιόμ Απολιναίρ, που με τα καλλιγράμματα του, έφτασε αυτήν την αντίληψη στα όριά της. Να ένα παράδειγμα :
Η δύναμη της εικόνας εξαρτάται βέβαια από την ικανότητα του ποιητή να δώσει υπόσταση σε κάτι το οποίο είναι "ανυπόστατο" (σκέψεις, αντιλήψεις, οράματα κλπ), παρόλα αυτά έχει στην κατοχή του ένα οπλοστάσιο αντικειμενικών κριτηρίων, που μπορούν να τον βοηθήσουν σ' αυτόν τον μετασχηματισμό.
Ένα από αυτά είναι ο στίχος και ο τρόπος που θα τοποθετηθεί στο χαρτί. Η τελική μορφή του ποιήματος είναι στην ουσία μία ακόμα εικόνα προς αποκρυπτογράφηση.
Πώς το εννοώ;
Ας δούμε λίγο ακόμα "Πρωινό άστρο", που το έχω κατατεμαχίσει σ' αυτό το φόρουμ. Λέει, λοιπόν, κάπου :
Είναι μακρύς
...............μακρύς
.....................μακρύς ο δρόμος.
Δε χρειάζεται, βέβαια, να σχολιάσω τη συγκεκριμένη διάταξη των στίχων. Είναι προφανές ότι ο Ρίτσος, εκτός από τις λέξεις, εκμετελλεύεται το σχήμα, τη μορφή του ποιήματος για να τονίσει τα λόγια του.
Μαγιακόφσκι :
Το τραγούδι βραχνό
...........................το ακορτνεόν
...............................................ακομπανιάρει
"Πιες,
................πίνε,
........................ότι πιούμε-
......................................Το κέρδος μας στη ζωή"
Πόσο διαφορετική θα ήταν η σύλληψη του ποιήματος, αν οι στίχοι είχαν διαφορετική διάταξη .......
Τέλος, να αναφερθώ στον Γκιγιόμ Απολιναίρ, που με τα καλλιγράμματα του, έφτασε αυτήν την αντίληψη στα όριά της. Να ένα παράδειγμα :
Last edited:
