Στινγκ Λάρσον (Stieg Larsson) : "Το Κορίτσι με το Τατουάζ"

[Φαροφύλακας]

Τίτλος: Το Κορίτσι με το Τατουάζ
Πρωτότυπος τίτλος: Man som Katar Kvinnor
Συγγραφέας: Στινγκ Λάρσον (Stieg Larsson)
Μετάφραση: Γιώργος Μαθόπουλος
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος πρώτης έκδοσης: 2005 (Σουηδικά)
ISBN: 978-960-453-520-0

• Αγορά από GreekBooks.gr
• Αγορά από Ιανό

Πριν καναδυο μήνες δέχτηκα μεγάλες πιέσεις από την αδερφή μου να δω την σουηδική ταινία "Το Κορίτσι με το Τατουάζ" γιατί είχε ενθουσιαστεί με αυτήν και ήθελε να την συζητήσουμε. Παράλληλα είχα τον ενθουσιασμό μιας φίλης για την αμερικάνικη κινηματογραφική εκδοχή. Έχοντας διαβάσει κι εδώ τις καλές κριτικές για το βιβλίο ήξερα πως εδώ πρόκειται για κάτι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Μόνο που σαν... παλιός αντιστάθηκα στις δίπλευρες πιέσεις να δω τις ταινίες και πήγα κι αγόρασα το βιβλίο. Και, ω, πόσο δικαιώθηκα!

Καταρχήν, να πω πως ενθουσιάστηκα. Το βιβλίο αυτό, καθώς κι η συνέχεια "Το Κορίτσι που Έπαιζε με την Φωτιά" (το τρίτο της τριλογίας δεν το έχω διαβάσει ακόμα αυτήν την στιγμή που γράφω), ενδέχεται να είναι τα καλύτερα αστυνομικά που έχω διαβάσει.

Μετά την ανάγνωση είδα και την σουηδική ταινία που κάπως με απογοήτευσε καθώς τα πάντα γίνονταν πολύ συνοπτικά, σε σχέση με το βιβλίο. Όμως δεν έχω σκοπό να κατηγορήσω την ταινία εδώ. Μια χαρά ταινία ήταν, απλά το βιβλίο, και πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ανώτατη επίδοση της αστυνομικής λογοτεχνίας!

Είναι ένα σύγχρονο βιβλίο κι αυτό ήταν για εμένα ευχάριστα ανανεωτικό καθώς συνήθως διαβάζω κλασικά αστυνομικά όπως Ντάσιελ Χάμετ και Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ. Εδώ έχεις ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, χάκερς και μοτοσυκλέτες. Όμως σύγχρονη είναι κι η θεματολογία καθώς το βιβλίο περιστρέφεται γύρω από σύγχρονα προβλήματα, γενικότερα.

Η ιστορία εκτυλίσσεται, λοιπόν, έχοντας σαν φόντο την οικονομία, τις βιομηχανίες και τα μεγάλα βρόμικα παιχνίδια. Πάνω σε αυτό το φόντο ο Λάρσον πλέκει περίτεχνα δυο-τρεις ιστορίες μεταξύ τους. Η κύρια ιστορία είναι ένα πολύ παλιό ανεξιχνίαστο έγκλημα που ύστερα από δεκαετίες ζητά λύση. Και παράλληλα έχουμε την ήττα και την αντεπίθεση του δημοσιογράφου Μίκαελ Μπλόμκβιστ κόντρα σε έναν μεγαλοκαρχαρία επιχειρηματία κι επίσης την ιστορία ενός εκκεντρικού κοριτσιού που βρίσκεται ξάφνου υπό την εποπτεία ενός κηδεμόνα που είναι κάθαρμα.

Η πλοκή είναι συναρπαστική. Συνδυάζει την ταχύτητα και την ζωντάνια που συναντά κανείς στο μυθιστόρημα τύπου Μανσέτ, κι από την άλλη το βρες-τον-δολοφόνο της Κρίστη. Οι ήρωες ολοζώντανοι κι ενδιαφέροντες. Η Λίσμπετ Σαλάντερ δε (το κορίτσι με το τατουάζ), κατάφερε να γίνει μέσα σε δύο βιβλία με διαφορά η πιο αγαπημένη μου λογοτεχνική ηρωίδα καθώς αποτελεί ένα παράδοξο μα πολύ καλοδουλεμένο κράμα και επιπλέον καταφέρνει να είναι ρεαλιστική παρά τις σχεδόν... υπερηρωικές τις δυνάμεις.

Η Λίσμπετ της σουηδικής ταινίας

Και μέσα σε όλο αυτό το περίτεχνο υφαντό, ο Λάρσον τοποθετεί κεντρικά, σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα: τα οικονομικά σκάνδαλα, την πορνεία καθώς και ένα σουηδικό θέμα, αυτό της κηδεμονίας ενηλίκων που θεωρούνται ανώριμοι. Ειδικά τώρα που τρέχει στην χώρα μας το θέμα με αυτές τις ταλαίπωρες πόρνες, που από παιδιά τις εκμεταλλεύτηκαν άντρες νταβατζήδες κι άντρες πελάτες, δέσμιες στο περιθώριο μια ξένης κοινωνίας και πλέον καταδικασμένες να ζήσουν και να πεθάνουν με έιτζ, ζωές ασήμαντες που δεν θα λείψουν σε κανέναν, το βιβλίο έχει έναν πολύ επίκαιρο χαρακτήρα. Η γυναίκα στέκει κεντρικά σε αυτό το βιβλίο και μάλιστα ο σουηδικός τίτλος είναι "Άντρες που Μισούν τις Γυναίκες".

Δυστυχώς, η ζωή φάνηκε πολύ άδικη σε αυτόν τον συμπαθητικό, προοδευτικό και τόσο ταλαντούχο συγγραφέα. Τον Νοέμβριο του 2004 έπαθε καρδιακή συγκοπή αφού ανέβηκε με τα πόδια τις σκάλες για το γραφείο του που βρισκόταν στον έβδομο όροφο. Μοναχά 50 ετών, δεν πρόλαβε να δει την τριλογία του να εκδίδεται, να κάνει θραύση, να γίνεται ταινίες.

Ο Στιγκ Λάρσον

Με στεναχωρεί πολύ ότι χάθηκε τόσο νωρίς ένας συγγραφέας που είμαι βέβαιος πως θα μας χάριζε κι άλλα καταπληκτικά βιβλία. Από την άλλη, λέω πάλι καλά που αντί για ένα αστυνομικό μάς άφησε τριλογία. Απόλαυσα τα δύο πρώτα και περιμένω δίχως βιάση κάποια στιγμή να ρουφήξω και το τρίτο.

Όποιος αγαπά την αστυνομική λογοτεχνία εδώ θα βρει κάτι που θα του φανεί καλό, πολύ καλό ή αριστούργημα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, ένας βιβλιόφιλος ας προτιμήσει να διαβάσει πρώτα τα βιβλία γιατί είναι αληθινά πολύ καλογραμμένα κι είναι σαν να τα χαραμίζεις αν δεις πρώτα την ταινία.

Όποιος θέλει μπορεί να δει και παρουσίαση όλης της τριλογίας.

 

[Γλωσσολάγνος]

Το αγόρασα πριν λίγο καιρό. Μέσα στο επόμενο 12μηνο θα το έχω διαβάσει!

 

[Χόλντεν]

Έχεις μαζέψει πολλά αδιάβαστα;

 

[Γλωσσολάγνος]

Έχω όντως μαζέψει πολλές δεκάδες αδιάβαστα, αλλά αυτό το έγραψα πιο πολύ επειδή διαβάζω λογοτεχνία με κάποια συγκεκριμένη σειρά, ώστε να υπάρχει ποικιλία στα αναγνώσματά μου: π.χ. ξέρω από τώρα ποιά θα είναι τα επόμενα 4-5 μόλις τελειώσω τη Δεσποινίδα. Και από αστυνομικά θέλω πρώτα να ολοκληρώσω την ανάγνωση της πενταλογίας του Ρίπλεϋ πριν πιάσω άλλον συγγραφέα του είδους (και συγκεκριμένα τον Λάρσον).

 

[Ανναμου]

ανυπομονω να διαβάσω το βιβλίο,το πρωτο τουλαχιστον είναι στη κατοχή μου

.δυστυχως, ενω το εχω δεν άντεξα και ειδα και την τριλογια στην σουηδική εκδοσή της καθώς και την αμερικάνικη πρώτη ταινια.

παρολαυτα, αντίστροφα απο εσενα Φαροφυλακα(διαβασες πρωτα το ενα βιβλιο και μετα είδες τη ταινία)) θελω να δω κατα ποσο μου αρεσε το βιβλιο και πως μου φανηκε σε σχεση με τη ταινια.οταν το διαβάσω, θα αναφέρω τις εντυπώσεις μου.

 

[Μελουζίνα]

Τις ταινίες έχω δει εγώ. Τα βιβλία δεν τα έχω διαβάσει ακόμα...

 

[Πεταλούδα]

Έτυχε και είδα την αμερικάνικη ταινία, χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο. Μου άρεσε πάρα πολύ και την απόλαυσα μέχρι τέλους. Είναι μια πολύ δυνατή αστυνομική ταινία, η οποία περιπλέκει αριστοτεχνικά κάποιες ιστορίες μεταξύ τους. Πέρα από όσα αναφέρθηκαν, μεγάλο ενδιαφέρον έχει και το γεγονός ότι διαδραματίζεται σε μια χώρα που γενικά δεν την έχουμε συνηθίσει και μάθει, όσον αφορά τον εμπορικό κινηματογράφο. Από το διαφορετικό της κλίμα, μέχρι την ψυχογραφία των ανθρώπων, όλη η ιστορία αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα.

Δεν έχω διαβάσει πολύ αστυνομική λογοτεχνία, αλλά το συγκεκριμένο θα ήθελα πολύ να το πιάσω κάποια στιγμή, όπως και τα επόμενα της τριλογίας. Όσον αφορά όμως το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα που γνωρίζω ήδη την ιστορία του, γιατί και παλιότερα μου έχει συμβεί να δω πρώτα ταινία και έπειτα να διαβάσω το βιβλίο. Συγκεκριμένα, μου αρέσει να ξαναζώ μια ιστορία που με έχει συναρπάσει, διαβάζοντας τις λεπτές αποχρώσεις της ψυχολογίας των ηρώων και των γεγονότων, γιατί αυτά τα θέματα μια ταινία - λόγω ότι είναι άλλη τέχνη - τα προσεγγίζει και τα παρουσιάζει με τον δικό της τρόπο και μου αρέσει να εμβαθύνω σε αυτά και με το λεκτικό συμπλήρωμα της ιστορίας. Κι έτσι εδώ, θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα κάποιους ήρωες και ιδιαίτερα την Λίσμπετ Σαλάντερ.

 

[Χανκ Μουντυ]

Η αληθεια ειναι οτι απο το βιβλιο θα παρεις σαφως περισσοτερες πληροφοριες απο ο,τι στην ταινια(λογικο),πραγμα που δινει στην πλοκη και μεγαλυτερο βαθος και σιγουρα μαθαινεις καλυτερα τους ηρωες.Οποτε,ναι,ακομη κι αν εχεις δει την ταινια,να διαβασεις και το βιβλιο(αναφερομαι στην Πεταλουδα αλλα και σε οποιον αλλο βρισκεται στην ιδια κατασταση).
Προσωπικα,αυτο που δεν δουλευει για μενα ειναι το αντιθετο.Δηλαδη,να δω την ταινια αφου πρωτα εχω διαβασει το βιβλιο.Παντα θα την βρισκω ελλιπεστατη.Συγκεκριμενα,στο Κοριτσι με το Τατουαζ,σχεδον εφτασα στο σημειο να πω οτι δεν μου αρεσαν οι ταινιες(οι σουηδικες),ενω ειναι πραγματι πολυ καλες ταινιες!

 

[Φαροφύλακας]

Αν σου άρεσε είσαι τυχερή γιατί τα δύο επόμενα είναι εξίσου καλά.. Στην πραγματικότητα καί τα τρία είναι μια μεγάλη ιστορία όπως, για παράδειγμα, ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών...

 

[Ίζι]

Κάποιος μου 'λεγε ότι διαβάζοντας την τριλογία, εκτός των άλλων, μαθαίνεις και τα πάντα για τη Σουηδία.

 

[Φαροφύλακας]

Νομίζω πως είναι υπερβολή το ότι μαθαίνεις "τα πάντα" για την Σουηδία... Έχει κάποιες αναφορές για δυο τρία στοιχειώδη πράγματα της πολιτικής σκηνής, από όσο θυμάμαι...

 

[Ονειρευτής]

Παρακολούθησα την ταινία «Το Κορίτσι με το Τατουάζ» (The girl with the dragon tattoo) τις προάλλες και μάλιστα δύο φορές.
Την πρώτη κανονικά, και την δεύτερη με τους σχολιασμούς του σκηνοθέτη (David Fincher). Αν μια ταινία μου αρέσει, και υπάρχει αυτή η δυνατότητα στο DVD, το συνηθίζω, επειδή τα σχόλια επί των σκηνών, διαφωτίζουν ορισμένες σκηνές της ταινίας που περνούν απαρατήρητες, όπως επί παραδείγματι, στη σκηνή που επιστρέφει η Λίσαμπεθ στο σπίτι του επιτηρητή της, προκειμένου να τον «τιμωρήσει» για ότι έχει προηγηθεί από μέρους του εις βάρος της, «μακιγιαρισμένη στα μάτια ως ρακούν, σαν μια μάσκα μάχης ως ένα βαθμό» - όπως λέει ο σκηνοθέτης – « είναι εμπνευσμένο από το «Blade Runner», ή για το κράνος της. Λέει χαρακτηριστικά: «Θέλαμε το κράνος της να είναι ειδικά φτιαγμένο για την ίδια. Θέλαμε να έχει κάτι ιδιαίτερο πάνω του. Αποφασίσαμε τελικά να βάλουμε δόντια, σαν από ακτινογραφία. Είναι ένας φόρος τιμής στο Nightmare Before Christmas» , και άλλες τέτοιες χαρακτηριστικές μικρολεπτομέρειες που προσδίδουν στην ταινία μια άλλη βαρύτητα.

Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά η ταινία στάθηκε η αφορμή για να το πράξω. Αυτό οφείλεται περισσότερο στη δημιουργούμενη σχέση ανάμεσα στην Λίσμπεθ και στον Μπλούμκβιστ. Αυτή ακριβώς η σχέση ήταν που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση παρακολουθώντας την ταινία, κάτι που τελικά επιβεβαιώθηκε στη τελευταία σκηνή του έργου (και που στις εδώ κριτικές αναλύσεις του βιβλίου δεν αναφέρθηκε καθόλου).

Μεταφέρω επ’ ακριβώς τα σχόλια του σκηνοθέτη, επί των τίτλων τέλους της ταινίας (με μουσική υπόκρουση το «Is Your Love Strong Enough») .

«Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο, είναι ότι άσχετα με το τι απέγιναν οι Βάνιερ, και το μεγάλο μυστήριο που περιέβαλε την οικογένεια τους, πρόκειται για μια ιστορία, του πως ένα 20χρονο κορίτσι κι ένας 40χρονος άντρας, βοηθάνε ο ένας τον άλλο να βγουν από τις κρυψώνες τους. Για μένα αυτό ήταν που έπρεπε να δείξουμε πιο πολύ στην ταινία. Γιατί μου φάνηκε ότι δεν το είχα δει αυτό. Δηλαδή άτομα αυτής της ηλικίας, με τόσες κοινωνικοοικονομικές και συναισθηματικές διαφορές, να επηρεάζουν ο ένας τον άλλον και να βρίσκουν έναν τρόπο να ταιριάζουν. Για μένα αυτό είναι το πιο έντονο χαρακτηριστικό του Λάρσον. Νομίζω ότι όλα τα βιβλία συζητάνε για το πώς οι άντρες και οι γυναίκες ταιριάζουν. Πως συνεργάζονται. Με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Είτε σεξουαλικά, είτε επαγγελματικά, είτε ως φίλοι, είτε βοηθώντας ο ένας τον άλλο, να ξεπεράσουν μαζί κάτι δύσκολο. Νομίζω, πως αν το βιβλίο αφήσει κάποιο μήνυμα, αυτό είναι το ότι συζητάει αυτό το θέμα, με μοντέρνο και ενδιαφέροντα τρόπο».

Spoiler

Το συγκεκριμένο απόσπασμα (Mikael and Lisbeth) πιστοποιεί κατά κάποιο βαθμό τα ανωτέρω, περιέχει όμως κάποιες καθοριστικές σκηνές της ταινίας- ορισμένες μάλιστα ιδιαιτέρως βίαιες και τολμηρές - και ως εκ τούτου δεν ενδείκνυται για όποιον δεν την έχει δει, και έχει προγραμματίσει να την δει (γι’ αυτό άλλωστε τοποθετείται και σε «πλοκή»).

 

[Ματσαμπλόκος]

Δεν πολυνοιάζομαι για βιβλία με τέτοιου είδους δράση, αλλά η περίπτωση του Στιγκ Λάρσον μου έχει κινήσει το ενδιαφέρον. Ξέρει κανείς αν η ελληνική μετάφραση έχει γίνει απ' ευθείας από τα σουηδικά ή με βάση την αγγλική μετάφραση; Η τιμή της ελληνικής έκδοσης είναι λίγο τσιμπημένη, οπότε αν η μετάφραση έχει γίνει από τα αγγλικά, προτιμότερο να διαβάσω το βιβλίο κατ' ευθείαν στα αγγλικά (και να μου έρθει και πιο φτηνά).

 

[Φυσαλίδα]

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό όπως και τα δυο επόμενα της τριλογίας. Δεν το αφήνεις από τα χέρια σου και θες να το ρουφήξεις. Είδα και τη σουηδική ταινία (αρκετό καιρό μετά που τελείωσα το βιβλίο) και ενθουσιάστηκα γιατί ήταν από τις ελάχιστες ταινίες βασισμένες σε βιβλίο που δεν με απογοήτευσαν ιδιαίτερα. Μου άρεσε και η επιλογή των ηθοποιών (κυρίως της Λίσμπετ). Σίγουρα δεν συγκρίνεται το βιβλίο με την ταινία αλλά την απόλαυσα. Και με περιμένουν οι άλλες δυο!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Εγώ πρώτα είδα την Αμερικάνικη ταινία, μετά διάβασα το βιβλίο και μετά είδα και την Σουηδική ταινία. Φυσικά και εγώ σχεδόν πάντα προτιμώ το βιβλίο και αυτή η περίπτωση δεν απετέλεσε εξαίρεση. Παρά το "τρομακτικό" μέγεθός του νομίζω ότι είναι αρκετά ευκολοδιάβαστο και νομίζω ότι ένας φίλος της αστυνομικής λογοτεχνίας θα έπρεπε να το εντάξει στα "προσεχώς" του (στην καθαρά θεωρητική περίπτωση που δεν το έχει κάνει ήδη). Έχω διαβάσει μόνο το πρώτο μέρος και σίγουρα θα πάρω και τα άλλα. Υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για την σουηδική κοινωνία και κάποια ιστορικά στοιχεία (όπως συμβαίνει σε κάθε βιβλίο λίγο-πολύ), δεν μπορώ όμως να πω ότι τα μαθαίνεις όλα για τη Σουηδία. Καθώς όμως δε νομίζω ότι η σουηδική λογοτεχνία (όπως και ο κινηματογράφος) είναι στις δημοφιλέστερες στην Ελλάδα (για εμένα πχ ήταν το πέμπτο σουηδικό βιβλίο που διάβαζα και το δεύτερο που η υπόθεσή του να διαδραματίζεται στο παρόν), οι πληροφορίες που υπάρχουν στο βιβλίο ήταν άγνωστες για εμένα και με εντυπωσίασαν.

 

[Χήθκλιφ]

Το βιβλίο το διάβασα πρόσφατα, είχα όμως πρωτύτερα 'κολλήσει' σε ακραίο βαθμό με τις σουηδικές ταινίες, και ιδιαίτερα με την μοναδική Λίσμπεθ, όπως την ενσάρκωσε η Νούμι Ραπάς. Ομολογώ πως, μολονότι το βρήκα πολύ συναρπαστικό και ασύγκριτα πλουσιότερο σε πλοκή (η οποία στην ταινία παρουσιάζεται παραποιημένη, πέρα από συντετμημένη) κάτι ωστόσο χάθηκε από την λατρεία που είχα για την ηρωίδα μετά την ανάγνωση του. Στο χαρτί συνάντησα μια αρκετά διαφορετική κοπέλα από εκείνη που γνώρισα στο σελιλόιντ.. Και δυστυχώς μετά την σύγκριση, η εξωραϊσμένη μορφή που της είχα δώσει, δεν βγήκε αλώβητη. Η ταινία μου φαίνεται πλέον 'φτωχή' και αλλοιωμένη, ενώ η πολυαγαπημένη μου Λίσμπεθ (της ταινίας) έχει χάσει κάτι από την λάμψη της στα μάτια μου. Μου είναι τώρα πια αδύνατο να την δω δίχως να παρεισφρήσει στο μυαλό μου η λογοτεχνική και αυθεντική Λίσμπεθ, που όμως δεν μπόρεσα να αγαπήσω. Ένα εξαιρετικό βιβλίο λοιπόν, που για καθαρά υποκειμενικούς λόγους, δεν κατάφερα να το τοποθετήσω στα αγαπημένα μου, να το κάνω 'δικό μου'. Παρέμεινε ξένο.

Συμπέρασμα: αποφύγετε να δείτε τη Σουηδική ταινία προτού διαβάσετε το βιβλίο, ίσως καταστρέψει την απόλαυση του και για εσάς. Αντιθέτως, βρίσκω την αμερικάνικη εκδοχή, πολύ πιο πιστή σε αυτό (αν και προσωπικά, δεν με ενθουσίασε, για τους ίδιους υποκειμενικούς λόγους!) και συνεπώς μπορεί να προηγηθεί της ανάγνωσης, χωρίς να ανακύψουν παρανοήσεις μετά, και 'προδοσίες' ;)

 

[Πεταλούδα]

Τέλειωσα το βιβλίο και μπορώ να πω πως μου άρεσε πάρα πολύ! Τις ταινίες τις είχα δει πριν σχεδόν ένα χρόνο κι έτσι παρόλο που ήξερα την υπόθεση, δεν θυμόμουν λεπτομέρειες. Είδα κι εγώ διαφορές στην Σαλάντερ, αλλά η υποκειμενική ματιά μου το εξέλαβε, ότι στο βιβλίο έχεις την δυνατότητα να εμβαθύνεις στον χαρακτήρα της. Συμφωνώ κι εγώ ότι καλύτερα να διαβάσεις πρώτα το βιβλίο, πριν δεις τις ταινίες (και γενικά το πιστεύω αυτό και η μόνη περίπτωση να κάνω το αντίστροφο είναι αν τύχει να μάθω την ιστορία πρώτα από την ταινία και με αγγίξει πολύ, τότε θα διαβάσω και το βιβλίο).
Τώρα. ανυπομονώ να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας!

 

[Βασια]

Απο τις καλυτερες σειρες που εχω διαβασει.
Δεν μπορουσα να αφησω τα βιβλια απο τα χερια μου.
Θα το πρότεινα ανεπιφύλαχα σε ολους!!