Ποιος καλός άνθρωπος ξέρει και έχει όρεξη να μου εξηγήσει με απλά λόγια/παραδείγματα τι είναι ακριβώς, τέλος πάντων!, αυτός ο στρουκτουραλισμός; Ψάχνω στο ίντερνετ και όλες οι σελίδες το περιγράφουν με τρόπο που δεν μπορώ να το κατανοήσω. Δηλαδή, αν ήμουν και εγώ οπαδός αυτού του ρεύματος τι ακριβώς θα πίστευα; Και πώς θα το ακολουθούσα στην πράξη; Εννοώ στη λογοτεχνία συγκεκριμένα.
Στρουκτουραλισμός - τι είναι με απλά λόγια;
- Thread starter Λένκοβιτς
- Start date
O.K Δεν είναι απολύτως εύκολο και θα κάνω απλουστεύσεις, αλλά θα προσπαθήσω. Οι δομιστές(!), στρουκτουραλιστές αλλιώς, πιστεύουν ότι τα στοιχεία της ανθρώπινης κουλτούρας (γλώσσα, ψυχολογία και κοινωνιολογία ήταν τα πρώτα πεδία δράσης τους) είναι - πρέπει να κατανοηθούν - ως μέρη ενός ευρύτερου "οικοδομήματος" και ο τρόπος να τα κατανοήσουμε είναι να διερευνήσουμε αυτό το οικοδόμημα το οποίο βρίσκεται πίσω από το πως σκέφτεται, αισθάνεται, και αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο άνθρωπος. Υπάρχουν συγκεκριμένες δομές που οργανώνουν κανόνες και μονάδες που διέπουν τα ανθρώπινα συστήματα (ακόμα και το ανθρώπινο μυαλό).
Όσον αφορά στη λογοτεχνία περισσότερο ο στρουκτουραλισμός δεν είναι λογοτεχνικό ρεύμα (εκτός και εάν κάτι μου διαφεύγει) αλλά θεωρία κριτικής αξιολόγησης της λογοτεχνίας. Δηλαδή ψάχνουν συγκεκριμένες δομές / κανόνες που διέπουν τα λογοτεχνικά κείμενα και κάνουν γενικεύσεις και απλουστεύσεις (αυτή είναι η κριτική που τους έχει ασκηθεί). Ελπίζω κάπως να έδωσα κάποια βοήθεια.
Όσον αφορά στη λογοτεχνία περισσότερο ο στρουκτουραλισμός δεν είναι λογοτεχνικό ρεύμα (εκτός και εάν κάτι μου διαφεύγει) αλλά θεωρία κριτικής αξιολόγησης της λογοτεχνίας. Δηλαδή ψάχνουν συγκεκριμένες δομές / κανόνες που διέπουν τα λογοτεχνικά κείμενα και κάνουν γενικεύσεις και απλουστεύσεις (αυτή είναι η κριτική που τους έχει ασκηθεί). Ελπίζω κάπως να έδωσα κάποια βοήθεια.
@ΚρίτωνΓ σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντηση. 'Οσον αφορά τη λογοτεχνία, νομίζω ότι κατάλαβα τώρα περί τίνος πρόκειται και πώς χρησιμοποιείται. Μοιάζει να είναι ένας ανάποδος επαγωγικός συλλογισμός κατά κάποιον τρόπο. Θεωρώ όμως ότι η επαγωγή μπορεί, στην πραγματικότητα, να έχει προσαρμογή στα μαθηματικά μόνο και όχι σε οποιαδήποτε άλλη επιστήμη. Και αυτό γιατί δεν λειτουργούν τα πράγματα πάντα γραμμικά, και άρα προβλέψιμα και σαφή.
@Λένκοβιτς νομίζω ότι είναι εύστοχη η παρατήρησή σου ότι είναι κάτι σαν ανάποδη επαγωγή.
Ο στρουκτουραλισμός φερειπείν θα πει ότι το α και το β και το χ λογοτεχνικά έργα ακολουθούν την ίδια φόρμα, το ίδιο σχήμα πχ. ένας άντρας μία γυναίκα, παρόμοιο κοινωνικό περιβάλλον, καταδικασμένος έρωτας.
Η επαγωγική σκέψη λέει αφού ισχύσει κάτι στο α και β και γ και δ και....και χ, ισχύει πάντοτε.
Εδώ μου ήρθε και ένα ωραίο αληθινό παράδειγμα απόδειξης ότι η επαγωγή δεν δουλεύει (έξω ίσως από τα μαθηματικά) στις άλλες επιστήμες (και δη στις φυσικές επιστήμες που την είχανε για βασική μέθοδο). Σύμφωνα με την επαγωγή, λοιπόν: ο α κύκνος είναι άσπρος, ο β κύκνος είναι άσπρος, όλες οι χιλιάδες κύκνοι που έχουμε δει είναι άσπροι, άρα ΟΛΟΙ οι κύκνοι είναι άσπροι. Η κοινή αντίληψη των Ευρωπαίων. Μέχρι που πήγαν στην Αυστραλία και ανακάλυψαν ότι υπάρχουν και κύκνοι μαύροι.
Ο στρουκτουραλισμός φερειπείν θα πει ότι το α και το β και το χ λογοτεχνικά έργα ακολουθούν την ίδια φόρμα, το ίδιο σχήμα πχ. ένας άντρας μία γυναίκα, παρόμοιο κοινωνικό περιβάλλον, καταδικασμένος έρωτας.
Η επαγωγική σκέψη λέει αφού ισχύσει κάτι στο α και β και γ και δ και....και χ, ισχύει πάντοτε.
Εδώ μου ήρθε και ένα ωραίο αληθινό παράδειγμα απόδειξης ότι η επαγωγή δεν δουλεύει (έξω ίσως από τα μαθηματικά) στις άλλες επιστήμες (και δη στις φυσικές επιστήμες που την είχανε για βασική μέθοδο). Σύμφωνα με την επαγωγή, λοιπόν: ο α κύκνος είναι άσπρος, ο β κύκνος είναι άσπρος, όλες οι χιλιάδες κύκνοι που έχουμε δει είναι άσπροι, άρα ΟΛΟΙ οι κύκνοι είναι άσπροι. Η κοινή αντίληψη των Ευρωπαίων. Μέχρι που πήγαν στην Αυστραλία και ανακάλυψαν ότι υπάρχουν και κύκνοι μαύροι.
Να προσθέσω σε αυτα που λές, και αναφερόμενη στον ρώσικο στρουκτουραισμο/φορμαλισμό -που δεν αποτελει ενιαία σχολή- το ερωτημα που τους απασχολουσε ειναι τι κάνει ένα κειμενο λογοτεχνικό και σκοπός τους ήταν η συγκρότηση μιας θεωρίας/επιστήμης με αντικείμενο τη λογοτεχνικότητα του κειμένου, μελετώντας την τεχνική και όχι απλά τη μορφή. Νομίζω οτι μια απο τις σημαντικότερες θέσεις τους, επηρεαζόμενοι μαλλον απο τη φιλοφοσοφία του Χεγκελ και τις θεωρησεις του Σωσσυρ (για τη γλώσσα, βέβαια), ήταν η διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα στη μορφή του κειμένου και το περιεχόμενό του.
Κάπως έτσι τα έχω στο μυαλό μου. Μετα, αν θελετε, ας μιλήσουμε και για τη σχολη της Πράγας
