Επειδή έχω λίγο μπερδευτεί με τον ρυθμό που πρέπει να ακολουθήσουμε στην ανάγνωση του βιβλίου και από ότι καταλαβαίνω όσοι συμμετέχουν βρίσκονται σε διαφορετικά σημεία θα σχολιάσω τα μέρη τα οποία ολοκλήρωσα ως τώρα και συνεχίζετε με δική σας ευθύνη.
6ο μέρος
Σε αυτό ο συγγραφέας κάνει μία σύγκριση μεταξύ των ενεργειών του Αντρέι και του Πιέρ. Στο προηγούμενο μέρος είχαμε ασχοληθεί αρκετά με την θέληση του δευτέρου να βελτιώσει τη ζωή των δουλοπάροικων που έχει στην κατοχή του, λέγοντας μεγάλα λόγια, βάζοντας μεγάλους στόχους, φιλοσοφώντας ακατάπαυστα και τελικά το αποτέλεσμα είναι μία μεγάλη αποτυχία, σε αυτό το μέρος ο πρώτος, όμως, με περισσότερο πρακτικό πνεύμα, χωρίς μεγάλα λόγια και κινούμενος μέσα σε ρεαλιστικά πλαίσια προσαρμοζόμενος στην πραγματικότητα κάνει κάποιες μετρημένες κινήσεις που φέρνουν ένα αποτέλεσμα. Και αυτός, όμως, δεν έχει ανοσία στις μεγάλες ιδέες και τα μεγάλα οράματα που είναι τρομερά δύσκολο να προχωρήσουν στην οπισθοδρομική Ρωσία της εποχής. Εμπλέκεται σε κάποιες επιτροπές που επιχειρούν να κάνουν προοδευτικές αλλαγές στο νομικό σύστημα της αυτοκρατορίας και τελικά κάνουν μία τρύπα στο νερό, κάτι που φυσικά τον απογοητεύει αλλά δεν τον πτοεί γιατί έρχεται να τον σώσει ο φτερωτός θεός. Στα πλαίσια το αρμοδιοτήτων του επισκέπτεται τους Ροστόβ και έτσι βλέπει μπροστά του την Νατάσα η οποία τον γοητεύει με την παιδική της αθωότητα και φυσικά αυτή η κατάσταση δίνει την ευκαιρία στο συγγραφέα να γράψει μερικές πανέμορφες σελίδες. Το σημείο που κρυφακούει τη Νατάσα που μιλάει για την ομορφιά της νύχτας που δεν την αφήνει να κοιμηθεί είναι το αγαπημένο μου, ένα απόσπασμα απίστευτης γλυκύτητας. Φτάνουμε μετά στο μεγάλο χορό της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, που παρευρίσκεται ο ίδιος ο Τσάρος αλλά οι παρευρισκόμενοι άνδρες ενδιαφέρονται περισσότερο για την γυναίκα του Πιέρ που καταφέρνει να γοητεύσει τους πάντες και ιδιαίτερα τον φιλόδοξο Μπαρίς (τον οποίο γνωρίσαμε ως καλό παιδί αλλά τώρα μας τα χαλάει), ο Αντρέ, όμως, έχει μάτια μόνο για την μικρή Νατάσα η οποία βλέποντας και αυτή την πλευρά του τον ερωτεύεται. Μετά από αυτό ο Αντρέι δεν μπορεί πια να αντισταθεί και κάνει την πρόταση γάμου στη Νατάσα η οποία φυσικά αναστατώνεται, αντιδράει χαριτωμένα αλλά στο τέλος δεν μπορεί παρά να μην το ναι. Δυστυχώς, όμως, ο γέρος πρίγκιπας βάζει έναν όρο σε αυτόν το γάμο ζητώντας να καθυστερήσει για ένα χρόνο, εμποδίζοντας έτσι την ευτυχία του ζευγαριού.
7o μέρος
Οι Ροστόβ έχουν οικονομικά προβλήματα αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να περνάνε καλά και αυτό το βλέπουμε σε δύο ξεχωριστά επεισόδια. Στο πρώτο έχουμε το κυνήγι του λύκου το οποίο ο συγγραφέας μας το παρουσιάζει με ιδιαίτερα συναρπαστικό τρόπο. Το αποκορύφωμα, όμως, είναι το βράδυ μετά το κυνήγι, με τον ρωσικό χορό της Νατάσας, μία σκηνή που φαντάζομαι ότι θέλει να δείξει ότι κατά βάθος ακόμα και η αριστοκρατία που ακολουθεί πιστά τα δυτικά πρότυπα έχει κάτι το ρωσικό μέσα της και φαντάζομαι ότι καθρεφτίζει με κάποιο τρόπο τις χορευτικές επιδόσεις της στο χορό της παραμονής της πρωτοχρονιάς, όπου φυσικά οι χοροί ήταν ευρωπαϊκοί. Στο δεύτερο επεισόδιο παρακολουθούμε να συμμετέχουν σε διάφορα χριστουγεννιάτικα έθιμα της εποχής στα οποία βασιλεύει η τρέλα, μέσα στη χαρά της γιορτής, όμως, έρχεται και η πολυπόθητη πρόταση γάμου προς τη Σόνια που φυσικά εκείνη τη στιγμή είναι μέρος της χαράς, τις επόμενες μέρες, όμως, η πεισματική άρνηση των γονιών του Νικολάι να δεχτούν αυτό το γάμο φέρνει τη λύπη. Μέσα σε αυτή την λυπητερή ατμόσφαιρα η Νατάσα μελαγχολεί με την απουσία του αρραβωνιαστικού της, αντιδρώντας με έναν τρόπο τόσο ιδιαίτερο και χαριτωμένο που ενισχύει ακόμα περισσότερο τη λατρεία που έχω στο πρόσωπό της.
) Συμπαθώ πολύ τον Πιερ Θεωρώ ότι έχει υψηλά ιδανικά, έχει χρυσή καρδιά και θέλει να κάνει το καλύτερο για τους γύρω του αλλά είναι αγαθός και ντροπαλός και όλοι τον εκμεταλλεύονται συνέχεια!!! Σαν να μη φτάνει αυτό η γυναίκα του εξελίσσεται στο πλέον πετυχημένο πρόσωπο των σαλονιών