...και δεν θα χάσεις ΚικίτσαΔεν το γνώριζα ότι "Ο Κόσμος της Σοφίας" έχει γυριστεί σε ταινία! Εξαιρετικά ενδιαφέρον! Ευκαιρία να ξαναφρεσκάρω στη μνήμη μου το βιβλίο που το διάβασα στην εφηβεία μου...
;)
Ταινίες εμπνευσμένες από βιβλία
- Thread starter Λορένα
- Start date
;)Μα επρεπε να φτασω στη σελιδα 5 για να συναντησω τον Αρχοντα; Απο τις πιο καλες μεταφορες βιβλιων που γνωριζω, κ αναμφιβολα σε ενα χρονο ακριβως θα γραφουμε εδω για το Χομπιτ!
Γενικα αν το εχω διαβασει το βιβλιο πριν, η ταινια δεν μου πολυαρεσει, μαλλον μου το χαλαει θα ελεγα. Αλλιως εχω προσεξει οτι οι πιο ωραιες ταινιες ειναι βασισμενες σε βιβλιο (ή σε αληθινες ιστοριες), σαφως κ το βιβλιο θα ειναι κ σε αυτες τις περιπτωσεις καλυτερο!
Τα Χαρι Ποτερ, τουλαχιστον τα πρωτα, με απογοητευσαν οικτρα, οπως και το Εραγκον! Η σειρα της Μεγιερ μου φαινεται θεοχαζη, αλλα κ την εχω διαβασει κ τις ταινιες εχω δει (τα θελω κ εγω!), το "Αρωμα" που αναφερθηκε, σαν βιβλιο μ'αρεσε πολυ γτ ο ηρωας ειναι εντελως ψυχακιας μεχρι το τελος, ενω στην ταινια ειναι αλλος ανθρωπος!
Αν αναφερθουμε και σε σειρες, τοτε θα καναμε ενα νημα ολο "κατηγορω" γιατι απ'οσο ξερω απο συγχρονες ξενες σειρες (true blood, vampire diaries) ουδεμια σχεση εχουν με τα βιβλια! Νταξει, εκτος ισως απο τα ονοματα, κ καμια φορα ουτε κ αυτο!
Απο την αλλη, το δικο μας "Νησι" αν και δεν το ειδα ολο, πιστευω οτι ηταν μια πολυ καλη μεταφορα του βιβλιου, τουλαχιστον αυτο καταλαβα απο οσους το εβλεπαν...
@Αριαδνη, την "Ιστορια μιας μοναχης" την ειδα (οπως κ τις περισσοτερες ταινιες της Οντρει) και πραγματικα μου αρεσε, βλεπεις μια διαφορετικη εκδοχη της κ μια γενικοτερα καλη ταινια, αν κ δε νομιζω να καθομουν να την ξαναδω...
Το "Πρωινο στα Τιφανις" το ειδα και το διαβασα, και παρολο που η Οντρει το εκανε διασημο, αλλιως λιγοι θα το γνωριζαν σημερα, μου φαινεται πολυ πιο συμπαθητικος ο χαρακτηρας της Χολυ στην ταινια απ'οτι στο βιβλιο! Ισως ειχε δικιο ο Καποτε να θελει διαφορετικη ηθοποιο για το ρολο, η Οντρει ήταν πολυ καλη για τα μουτρα του!
Γενικα αν το εχω διαβασει το βιβλιο πριν, η ταινια δεν μου πολυαρεσει, μαλλον μου το χαλαει θα ελεγα. Αλλιως εχω προσεξει οτι οι πιο ωραιες ταινιες ειναι βασισμενες σε βιβλιο (ή σε αληθινες ιστοριες), σαφως κ το βιβλιο θα ειναι κ σε αυτες τις περιπτωσεις καλυτερο!
Τα Χαρι Ποτερ, τουλαχιστον τα πρωτα, με απογοητευσαν οικτρα, οπως και το Εραγκον! Η σειρα της Μεγιερ μου φαινεται θεοχαζη, αλλα κ την εχω διαβασει κ τις ταινιες εχω δει (τα θελω κ εγω!), το "Αρωμα" που αναφερθηκε, σαν βιβλιο μ'αρεσε πολυ γτ ο ηρωας ειναι εντελως ψυχακιας μεχρι το τελος, ενω στην ταινια ειναι αλλος ανθρωπος!
Αν αναφερθουμε και σε σειρες, τοτε θα καναμε ενα νημα ολο "κατηγορω" γιατι απ'οσο ξερω απο συγχρονες ξενες σειρες (true blood, vampire diaries) ουδεμια σχεση εχουν με τα βιβλια! Νταξει, εκτος ισως απο τα ονοματα, κ καμια φορα ουτε κ αυτο!
Απο την αλλη, το δικο μας "Νησι" αν και δεν το ειδα ολο, πιστευω οτι ηταν μια πολυ καλη μεταφορα του βιβλιου, τουλαχιστον αυτο καταλαβα απο οσους το εβλεπαν...
@Αριαδνη, την "Ιστορια μιας μοναχης" την ειδα (οπως κ τις περισσοτερες ταινιες της Οντρει) και πραγματικα μου αρεσε, βλεπεις μια διαφορετικη εκδοχη της κ μια γενικοτερα καλη ταινια, αν κ δε νομιζω να καθομουν να την ξαναδω...
Το "Πρωινο στα Τιφανις" το ειδα και το διαβασα, και παρολο που η Οντρει το εκανε διασημο, αλλιως λιγοι θα το γνωριζαν σημερα, μου φαινεται πολυ πιο συμπαθητικος ο χαρακτηρας της Χολυ στην ταινια απ'οτι στο βιβλιο! Ισως ειχε δικιο ο Καποτε να θελει διαφορετικη ηθοποιο για το ρολο, η Οντρει ήταν πολυ καλη για τα μουτρα του!
Από ομώνυμο θεατρικό του Άρθουρ Μίλερ, το Crucible με τον Daniel Day-Lewis και την Winona Ryder σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία και το θεατρικό βασίζονται σε αληθινά γεγονότα κι έχουν θέμα τις δίκες των μάγων στο Σάλεμ τον 17ο αιώνα, αλλά ουσιαστικά μιλάνε για τον (θρησκευτικό) φανατισμό και για την παράνοια που μπορεί να δημιουργήσει. Ο Μίλερ, διάβασα, το έγραψε σαν αλληγορία για τον μακαρθισμό της εποχής του. Υπάρχει μία ακόμα μεταφορά το 1957, της οποίας το σενάριο έγραψε ο Σάρτρ.
"Αβάσταχτη ελαφρότητα του ειναι","Ο συλλέκτης"( εξαιρετικό μυθιστόρημα του Τζον Φώουλς και εξαιρετικη ταινια του Γουιλλιαμ Γουάιλερ),επισης το" Τσαι στην Σαχάρα" ένα απο τα αγαπημένα μου βιβλια του Πώλ Μπόουλς,και ο Δήμιος του Σεν Πιερ.Ενθουσιάστηκα με την ταινία και φυσικά αγόρασα το βιβλίο που δεν μου άρεσε καθόλου.
[
ειχα δει πρωτα τη ταινια κ μετα το βιβλιο.σαν ταινια μου αρεσε γενικα,αλλα οταν διαβασα το βιβλιο και αυτο ηταν παρα πολυ ωραιο αλλα στο τελος ξενερωσα απιστευτα οταν ειδα ενα πολυ διαφορετικο τελος του βιβλιου σε σχεση με τη ταινια.αλλα αντ αλλων!!!δε θυμαμαι λεπτομερειες -πανε χρονια- αλλα ηταν ασχετο το ενα τελος απο το τελος του βιβλιου..
ειχα δει πρωτα τη ταινια κ μετα το βιβλιο.σαν ταινια μου αρεσε γενικα,αλλα οταν διαβασα το βιβλιο και αυτο ηταν παρα πολυ ωραιο αλλα στο τελος ξενερωσα απιστευτα οταν ειδα ενα πολυ διαφορετικο τελος του βιβλιου σε σχεση με τη ταινια.αλλα αντ αλλων!!!δε θυμαμαι λεπτομερειες -πανε χρονια- αλλα ηταν ασχετο το ενα τελος απο το τελος του βιβλιου..
Last edited by a moderator:
Ο Τευλευταίος Πειρασμός, από τον Martin Scorsese με τον τίτλο "The Last Temptation of Christ" με τον Willem Dafoe στο ρόλο του Ιησού...
Πριν μέρες, είχα βάλει να δω την ταινία "Το φάντασμα της Όπερας", που είναι βασισμένη στο βιβλίο του Γκαστόν Λερού. Τελικά είδα μόνο την αρχή της.. Δεν μου άρεσε για έναν συγκεκριμένο λόγο, που δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ορολογία για αυτόν. Τραγουδάγανε συνέχεια, όχι μόνο στην σκηνή, αλλά και στους διαλόγους, εκεί που κανονικά έπρεπε να μιλάνε. 
Ήθελα τόσο να την δω και σκέφτομαι, μήπως την ξαναπροσπαθήσω.
Δεν ξέρω ποιες άλλες ταινίες έχουν γυριστεί για αυτό το βιβλίο. Βρήκα αυτή, που μου φαίνεται ενδιαφέρουσα. Γνωρίζει κανείς να προτείνει κάποια ταινία;
Ήθελα τόσο να την δω και σκέφτομαι, μήπως την ξαναπροσπαθήσω.
Δεν ξέρω ποιες άλλες ταινίες έχουν γυριστεί για αυτό το βιβλίο. Βρήκα αυτή, που μου φαίνεται ενδιαφέρουσα. Γνωρίζει κανείς να προτείνει κάποια ταινία;
Δεν με ξένισε η μουσική, μια σκηνή που είδα που τραγουδούσε στην παράσταση η πρωταγωνίστρια μου άρεσε. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι ότι έλεγαν τραγουδιστά τους διαλόγους. Δεν μπορώ να κρίνω για το σύνολο, μιας και δεν την είδα όλη, αλλά δεν με τράβηξε αυτό το λίγο που παρακολούθησα. Όμως δεν ακούω γενικά Όπερα, όπως εσύ Κικίτσα. Έτσι, περίμενα ότι θα είχε σκηνές με τραγούδι εκτός παραστάσεων, αλλά δεν ήξερα ότι θα παρακολουθώ τραγουδιστά την πλοκή. Ίσως, θα μου άρεσε, αν ήταν λίγο πιο "βαριά" η ατμόσφαιρα.
Δία, όταν την θυμηθείς, θα με ενδιέφερε να μάθω!
Δία, όταν την θυμηθείς, θα με ενδιέφερε να μάθω!
Last edited:
Δεν μου άρεσε για έναν συγκεκριμένο λόγο, που δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ορολογία για αυτόν. Τραγουδάγανε συνέχεια, όχι μόνο στην σκηνή, αλλά και στους διαλόγους, εκεί που κανονικά έπρεπε να μιλάνε.
Ήθελα τόσο να την δω και σκέφτομαι, μήπως την ξαναπροσπαθήσω.
Πεταλούδα και Ρεγινόρα, στην ουσία το συγκεκριμένο είδος είναι όπερα, απλώς εδώ η μουσική δεν είναι αυτό που λέμε «κλασική», επειδή πρόκειται για μιούζικαλ. Βέβαια το μιούζικαλ ως είδος, οι περισσότεροι το ξέρουν ως ένα ομιλούμενο έργο με εμβόλιμα τραγούδια, αλλά υπάρχει και αυτή η μορφή που είδατε, δηλαδή το εξολοκλήρου τραγουδισμένο μιούζικαλ. Πολλοί το αποκαλούν «ροκ όπερα», αλλά θεωρώ ότι ο όρος αυτός περιγράφει με ακρίβεια μόνο ένα μέρος αυτού του ρεπερτορίου. Για μένα η τέλεια ροκ όπερα είναι το Jesus Christ Superstar, που τη βρίσκω ευφυέστατη, απολαυστικότατη, και μουσικά υπέροχη: τη θεωρώ την καλύτερη δουλειά του Άντριου Λόιντ Ουέμπερ, ενώ από την άλλη ποτέ δεν μπόρεσα να συμπαθήσω το Φάντασμα της όπερας του ιδίου, που τόσο σας αρέσει...Εμένα η συγκεκριμένη που είδες Πεταλούδα, μου είχε αρέσει πάααααρα πολύ!
Βέβαια, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο που εγώ ακούω πολύ όπερα. Ίσως ήμουν συνηθισμένη από εκεί για το όλο λυρικό του έργου.
Ας επισημάνω επίσης ότι το μιούζικαλ είναι παιδί της όπερας, και πιο συγκεκριμένα της οπερέτας, που είναι η ελαφρά όπερα. Από την άλλη, να τονίσω κάτι που πολλοί μπορεί να αγνοούν: ότι υπάρχουν και όπερες που δεν τραγουδιούνται εξολοκληρου, αλλά έχουν και ομιλούμενο διάλογο. Τέτοιες όπερες είναι τα ζίνγκσπιλ (Singspiel, με πιο διάσημο τον Μαγικό αυλό του Μότσαρτ) και οι οπερά κομίκ (opéra comique, με πιο διάσημη την Κάρμεν του Μπιζέ).
Last edited:
Να είσαι καλά Λάγνε, που μου ξεκαθάρισες αυτές τις έννοιες που δεν τις γνώριζα! Έτσι, όταν είχα βάλει να δω την ταινία, δεν ήξερα τι ακριβώς θα έβλεπα. Αυτό που αποκαλείται "ροκ όπερα", ήταν που δεν με τράβηξε και δεν την ολοκλήρωσα τελικά. Είχα διαβάσει πρόσφατα το βιβλίο και μου έμεινε μια καλή εντύπωση για αυτό. Θα κοιτάξω να βρω και κάποια άλλη ταινία, που να είναι με άλλον τρόπο γυρισμένη.
Πάντως Πεταλούδα, πριν αποκηρύξεις τη ροκ όπερα ως είδος, θα σου πρότεινα να δεις το Jesus Christ Superstar. Ίσως επειδή θα γνωρίζεις εκ των προτέρων τί πράγμα θα δεις, να το αντιμετωπίσεις πιο θετικά. Στιλιστικά πιστεύω ότι είναι το άκρως αντίθετο του Φαντάσματος της όπερας, που εγώ το βρίσκω αντιπαθητικά καλογυαλισμένο και περίκομψο.
Εμενα μου αρεσε παρα πολυ το "Φαντασμα της Οπερας" που ξεκινησες να βλεπεις Πεταλουδα, αν κ δεν εχω διαβασει το βιβλιο, κατι που πολυ το θελω. Απο την αλλη για τους λογους που ειπες παρατησα απο την αρχη το "Rent". Και ειναι κριμα γιατι ακουω πολυ καλα λογια...
Να προσθεσω οτι η καλυτερη ερμηνεια του "Phantom of the Opera" ανηκει με διαφορα στους Nightwish και στο κοινο τους που παραληρει!!!
Να προσθεσω οτι η καλυτερη ερμηνεια του "Phantom of the Opera" ανηκει με διαφορα στους Nightwish και στο κοινο τους που παραληρει!!!
Να προσθεσω οτι η καλυτερη ερμηνεια του "Phantom of the Opera" ανηκει με διαφορα στους Nightwish και στο κοινο τους που παραληρει!!!
Αλίκη, έδωσες ρέστα...
(αν και σε πολλούς δεν είναι ελκυστική αυτή η εκτέλεση).
[πού'σαι ρε Tarja... :κλαψ: Όσο για τον Marco Hietala.. δεν έχουμε φατσούλα να κόβει φλέβες!)
Last edited:
Έχω ακούσει ξανά καλά λόγια για το Jesus Christ Superstar, οπότε θα επιχειρήσω να το δω κάποια στιγμή.
Να το διαβάσεις Αλίκη, πιστεύω θα σου αρέσει. Είναι ένα μείγμα ερωτικής ιστορίας εποχής, αστυνομικού, και γοτθικού μυστηρίου!
Μου άρεσε η ερμηνεία των Nightwish και έτσι για την ιστορία να πω ότι η πρώτη φορά που είχα ακούσει το "Phantom of the Opera" ήταν σε αυτή την πολύ μπιτάτη εκτέλεση.
Τόσο σαν ταινία (http://www.imdb.com/title/tt0065528/), όσο και σαν βιβλίο, το catch-22 (συγγρ. Τζόζεφ Χέλλερ) είναι μια κατηγορία απο μόνο του. Γυρισμένο το 1970 απο τον Μάϊκ Νίκολς, αποτελεί την κορυφαία αντιπολεμική ταινία όλων των εποχών. Παραδόξως, ελάχιστοι γνωρίζουν τόσο το βιβλίο, όσο και την ταινία. Ίσως επειδή δεν είναι καθόλου "χολλυγουντιανή". Είχα την τύχη να την κατεβάσω πριν 2-3 χρόνια απο μια σελίδα που δεν ξέρω αν είναι ακόμα σε λειτουργία.
http://www.zuguide.com/#Catch-22 εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που αποτελεί και την κεντρική ιδέα της πλοκής
http://www.zuguide.com/#Catch-22 εδώ ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, που αποτελεί και την κεντρική ιδέα της πλοκής
Last edited:
Βιβλιο που μεταφερθηκε στην οθονη,μου αρεσε πολυ,και νομιζω πως δεν εχει αναφερθει,ειναι 'Το τελος μιας σχεσης" του Γκραχαμ Γκρην,οπου στην ομωνυμη ταινια παιζουν οι:Τζουλιαν Μουρ και ο Ραλφ Φινς.
Το βιβλιο ειναι καταπληκτικο,μου αρεσει πολυ ο τροπος που γραφει ο Γκρην,και οσο για την ταινια θα ηταν υπερβολικο να πω πως και μονο απο το καστ του την καθιστα καλη;
Το βιβλιο ειναι καταπληκτικο,μου αρεσει πολυ ο τροπος που γραφει ο Γκρην,και οσο για την ταινια θα ηταν υπερβολικο να πω πως και μονο απο το καστ του την καθιστα καλη;