Τα 10 αγαπημένα βιβλία διηγημάτων τρόμου (..και όχι μόνο)

[Ινσμούθιος]

Χαιρετώ τη Λέσχη..
Εμπνευσμένος από παρεμφερές νήμα, θέλω να αναφέρω τα 10 αγαπημένα μου βιβλία με διηγήματα τρόμου, και θα προσπαθήσω (με πολύ κόπο και δισταγμό), να αναδείξω και το διαμάντι της κάθε συλλογής.
Κάποια από αυτά είναι συλλογές όπως κυκλοφόρησαν αρχικά από το συγγραφέα, ενώ κάποια άλλα ανθολογίες που κυκλοφόρησαν μόνο στην Ελλάδα.
Εντάξει, δεν κυκλοφορούν και πάρα πολλά στα ελληνικά, αλλά μπορούμε να μην μείνουμε "σφιχτά" στον τρόμο και να επεκτείνουμε τη γκάμα περαιτέρω..
Έχουμε και λέμε λοιπόν:


1. Τα Βιβλία του Αίματος - Clive Barker (Τρίτων) - τώρα από δω μέσα δύσκολο.. ας πούμε Ο Γιος του Σελιλόιντ
2. Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (Λιβάνης) - καλά, από δω ακόμα δυσκολότερα.. δε μπορώ δε λέω
3. Σκοτεινά Οράματα (3 βιβλία) (Επιλογή) - Μετάστασις - Dan Simmons ..και 5-6 άλλα
4. Ιστορίες του Φόβου και της Νύχτας (Εξάντας) - Το Μαύρο Πέπλο του Εφημέριου - Ναθάνιελ Χώθορν
5. Οι Στάχτες της Ψυχής μας (Οξύ) - Η Ιστορία Του Χειρουργού - J.P.Dixon
6. 7 Παράξενα Διηγήματα - Χ.Φ.Λάβκραφτ (Ωρόρα) - Ο Παρείσακτος
8. Εργοστάσιο Εφιαλτών - Thomas Ligotti (Οξύ) - δύσκολα κι εδώ τα πράγματα.. ας πούμε Το Όνειρο μιας Κούκλας
9. Σκιές/Ιστορίες Φρίκης (Ωρόρα) - Οι Αγαπημένοι Νεκροί - Κ.Μ.Έντυ
10. Ο Εικονογραφημένος Άνθρωπος - Ρέυ Μπράντμπερυ (Απόπειρα) - όλα αν και λίγο εκτός φάσματος


Έχω αφήσει πολλά αγαπημένα έξω από τη λίστα, θα μπορούσα να συνεχίσω με το 11, το 12, και πάει λέγοντας,
αναμένω αγαπημένες λίστες και προτάσεις κι από σας...

 

[Ίζι]

Τι είπες τώρα, διηγήματα τρόμου / φαντασίας... Η πιο αγαπημένη μου κατηγορία αναγνώσματος. Πραγματικά, τι να πρωτογράψεις εδώ!

Από Κινγκ βάζω μόνο ένα για να μην πιάσει όλη τη λίστα. Για τα υπόλοιπα παραπέμπω σ' αυτό το σύνδεσμο:

Αγαπημένα Διηγήματα του Stephen King

Ινσθμούθιε, περιμένω τη συμβολή σου στο παραμελημένο αυτό νήμα.

Λοιπόν, η δεκάδα μου με σειρά τυχαία.

1. Skeleton Crew, Stephen King.
Η καλύτερη συλλογή διηγημάτων του Κινγκ. Εδώ ξεχωρίζω το Jaunt, που κυκλοφορεί στα ελληνικά με τίτλο Το Ταξίδι στη συλλογή Αφιέρωση (Επιλογή).

2. Σκοτεινά Οράματα (3 βιβλία) (Επιλογή)
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους Βρώμικους Θανάτους του Ρομπερτ Μπλοχ.

3. Τα Απόκρυφα σε Δράση, Μαρία Πολενάκη (Καστανιώτης).
Ίσως το βιβλίο που διάβασα περισσότερες φορές στη ζωή μου. Το έχω ξεπεράσει όμως ακόμα το λατρεύω. Ξεχωρίζω τη Μέρα που Δεν Ξημέρωσε.

4. Ιστορίες Μυστηρίου και Φαντασίας (Κλειδί/Λιβάνης)
Το Ποδαράκι του Πιθήκου του Γ.Γ. Τζέικομπς, απ' τις κλασικότερες ιστορίες τρόμου που υπάρχουν.

5. Η Αγαπημένη μου Ιστορία Τρόμου (Anubis)
Ανατριχιαστική η Ανθρώπινη Καρέκλα του Edowaba Rampo.

6. Οι Μάγοι της Ανατριχίλας (Κλειδί/Λιβάνης)
Τα Πουλιά της Δάφνης Ντι Μοριέ.

7. Ιστορίες με Φαντάσματα - Στη Ζώνη του Λυκόφωτος (Κλειδί/Λιβάνης)
Γκι Ντε Μοπασάν, Χόρλα.

8. Οι Κυρίες του Τρόμου (Επιλογή)
Σίρλεϊ Τζάκσον, Η Κλήρωση

9. Η Φυλακή της Ελευθερίας, Μίχαελ Έντε (Ψυχογιός)
Ένα αριστούργημα, απ' το οποίο ξεχωρίζω το ομώνυμο διήγημα.

10. Τα Φαντάσματα του 20ου Αιώνα, Joe Hill (Bell)
Η σουρεαλιστική Μάσκα του Πατέρα μου είναι η καλύτερη ιστορία τρόμου που διάβασα τα τελευταία χρόνια.

 

[Ινσμούθιος]

Χμμμμ... γιατί η Χόρλα μου φέρνει στο μυαλό πάντα την Αλάννα (από το ΣΚΙΕΣ)..
Ο Joe Hill φοβερός, τα απόλαυσα όλα, αν και βαρέθηκε κι αυτός και τό'ριξε στις νουβέλες.. (θεωρώ πολύ δυσκολότερο να γράψει κανείς ένα αξιόλογο διήγημα, από ένα πελώριο μυθιστόρημα, η προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική).
Δυστυχώς η Αφιέρωση είναι το τελευταίο που ψάχνω και δεν βρίσκω για να "κλείσω" από διηγήματα King, (εμ, δεν τα έπαιρνες όταν κυκλοφόρησαν..), και σε λίγες μέρες που θα τελειώσω την Μπαλάντα της Ελαστικής Σφαίρας και το Όλα Είναι Δυνατά, θα είμαι σε θέση να προσφέρω κι εγώ κάτι στο προαναφερόμενο νήμα..
Το 3, το 6 και το 8 σχεδόν αγνοούσα ότι υπάρχουν, και Ίζι μου έδωσες την ευκαιρία να χαλάσω κι άλλα λεφτά.. (τα καλύτερα έξοδα)..
Επίσης, μια άσχετη (με το νήμα) ερώτηση για την επίτιμη Kingολόγο Ίζι: θέλω να ξεκινήσω τον Μαύρο Πύργο (άργησα λίγο, το ξέρω), και θέλω με το χέρι στην καρδιά να μου πεις.. Είναι το όγδοο βιβλίο απλώς filler, που είτε του "παραγγέλθηκε", είτε πήγε να "αρμέξει" την αγελάδα, ή πραγματικά έχει τη θέση που του ανήκει στο έπος του Μαύρου Πύργου;

 

[Ίζι]

θεωρώ πολύ δυσκολότερο να γράψει κανείς ένα αξιόλογο διήγημα, από ένα πελώριο μυθιστόρημα, η προσέγγιση είναι τελείως διαφορετική.

Δυσκολότερο δεν ξέρω αν είναι, αυτό που ξέρω όμως είναι ότι ο τρόμος μεταφέρεται πολύ πιο αποτελεσματικά από ένα μικρό διήγημα παρά ένα μυθιστόρημα. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω τρομάξει σχεδόν ποτέ με μυθιστόρημα. Συνήθως το αίσθημα αυτό μου το προκαλούν οι σύντομες ιστορίες.

θέλω να ξεκινήσω τον Μαύρο Πύργο (άργησα λίγο, το ξέρω), και θέλω με το χέρι στην καρδιά να μου πεις.. Είναι το όγδοο βιβλίο απλώς filler, που είτε του "παραγγέλθηκε", είτε πήγε να "αρμέξει" την αγελάδα, ή πραγματικά έχει τη θέση που του ανήκει στο έπος του Μαύρου Πύργου;

Εγώ γενικά δεν πιστεύω ότι ο Κινγκ έχει κάποια ανάγκη να αρμέξει το οτιδήποτε. Είναι εθισμένος στο γράψιμο, ένας απ' τους πλουσιότερους Αμερικανούς, και ό,τι βγάζει γίνεται μπεστ σέλλερ. Θεωρώ ότι απλώς θέλησε να επισκεφτεί ξανά τον κόσμο του ΜΠ. Κατά τη γνώμη μου ο "Άνεμος μέσα απ' την Κλειδαρότρυπα" έχει τη θέση του στο σύμπαν του Ρόλαντ όπως ακριβώς και οι "Μικρές Αδελφές της Ελούρια", αλλά και το τέταρτο βιβλίο του ΜΠ που είναι επίσης όλο ένα φλας μπακ, κι όμως οι περισσότεροι φαν το θεωρούν το καλύτερο της σειράς (για μένα είναι το δεύτερο καλύτερο, έχω αδυναμία στο έβδομο!).

 

[Ινσμούθιος]

Λέγοντας "δυσκολότερο", δεν εννοούσα τεχνικά, γιατί σίγουρα απαιτεί πολλή δουλειά η δομή και σωστή εκτέλεση ενός πολυσέλιδου έπους, αλλά περισσότερο αναφερόμουν στην ιδέα, στην έμπνευση καθ'αυτή, στο "στίψιμο" του μυαλού του συγγραφέα να γεννηθεί η ιστορία. Σκέψου απλά τη διαφορά μεταξύ ενός βιβλίου 500 σελίδων που είναι στην ουσία μία ιδέα (παρά την πλοκή, τις ανατροπές και το βάθος χαρακτήρων), και ενός άλλου πάλι 500 σελίδων που έχει όμως 15-20 διηγήματα.. 20 διαφορετικές εμπνέυσεις συμπυκνωμένες.. Κάτι σαν απόσταξη της φαντασίας..
Και αυτό μπορώ να το διαπιστώσω και στη διαφορά του χρόνου ανάγνωσης μεταξύ τους.. Ένα μυθιστόρημα το "καταπίνω" σαφώς γρηγορότερα από τις ανθολογίες.
Όσο για το Μαύρο Πύργο, κάτι τέτοιο είχα στο μυαλό μου κι εγώ, φυσικά και δεν έχει ανάγκη κανενός αρμέγματος ο King, χαίρομαι που το διασταύρωσα.. Περιμένω τον τρίτο τόμο από τον Ιανό γιατί ήταν παντού εξαντλημένο και πέφτω με τα μούτρα...
Παρεπιπτόντως, η Επιλογή/Θύραθεν έχει ανακοινώσει στη σελίδα της ότι θα επανακυκλοφορήσει σύντομα το Σκυλί της Πολαρόιντ, όπως και σύντομα θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στα ελληνικά το Τα Μάτια του Δράκοντα (the Eyes of the Dragon -1987).
Ίζι, το Bazaar of bad dreams το διάβασες;; Αν ναι, πες καμιά εντύπωση.. Δεν τον ευχαριστιέμαι τον πεζό λόγο δυστυχώς στα αγγλικά, σαν αυτή η ελάχιστη διαδικασία της μετάφρασης που λαβαίνει χώρα στιγμιαία στο κεφάλι, με αποτραβά από το κλίμα.. Σε αντίθεση με την αμετάφραστη ποίηση, που ακόμα θυμάμαι (και ανατριχιάζω) αυτούσιους στίχους από το Κοράκι του Πόε και τα τέσσερα κουαρτέτα του Έλλιοτ , παρόλο που έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια που τα διάβασα.
Προφανώς η Bell κάποια στιγμή θα το κυκλοφορήσει κι αυτό..

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ωραίο νήμα!!! Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε εδώ!!!

Δέκα σίγουρα δεν είναι αλλά θα κάνω μια προσπάθεια...

1. Νυχτερινή Βάρδια - Στήβεν Κινγκ
   
   Για μένα από τα πιο ωραία βιβλία του Κινγκ στο οποίο ξεχώρισα τα διηγήματα "Αντικαπνιστική ΑΕ" και "Τζερούσαλεμς Λοτ". Αν και παν τουλάχιστο 20 χρόνια που το έχω διαβάσει νομίζω αυτά τα 2 διηγήματα είναι τα πιο ωραία...
   
   
2. Ο Μέγας Θεός Παν - Άρθουρ Μάχεν
   
   Ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.. Από αυτή του συλλογή θα ξεχωρίσω το ομώνυμο διήγημα και το "Νουβέλα της 'Άσπρης Σκόνης".. Ή αλλιώς, ενώνεται δλδ ο τρόμος με καλή λογοτεχνία...
   
   
3. 21 Ιστορίες και το Κοράκι - Έντγκαρ Άλαν Πόε
   
   Έτσι απλά όλα... Οκ με μεγάλη δυσκολία θα βάλω ως καλύτερο το "Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου" !!! Ο συγγραφέας δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις... Στο θέμα τρόμος πολλοί προσπάθησαν να τον φτάσουν ουδείς τα κατάφερε...
   
   
4. Διηγήματα έρωτα, τρέλας και θανάτου - Οράσιο Κιρόγα
   
   Οι ιστορίες αυτού του μικρού διαμαντιού είναι μια προς μια... Οι πιο γοητευτικές είναι όμως 'Η αποκεφαλισμένη κότα" και "Ο λυσσασμένος σκύλος"... Όποιος δεν το έχει διαβάσει ας τρέξει ΤΩΡΑ να το πάρει και να το ξεπετάξει σε ένα βράδυ...
   
   
5. Ιστορίες Φαντασμάτων ενός αρχαιοδίφη - Μ.Ρ. Τζέιμς
   
   Όχι ακριβώς ο τρόμος που θα περίμενε κανείς, αλλά ιστορίες φαντασμάτων που με αριστοτεχνικό τρόπο μας δίνουν απλά μικρές ανατριχίλες... Αγαπημένο διήγημα "Ο Κόμης Μάγκνους"..

 

[Ίζι]

Ίζι, το Bazaar of bad dreams το διάβασες;; Αν ναι, πες καμιά εντύπωση.. Δεν τον ευχαριστιέμαι τον πεζό λόγο δυστυχώς στα αγγλικά, σαν αυτή η ελάχιστη διαδικασία της μετάφρασης που λαβαίνει χώρα στιγμιαία στο κεφάλι, με αποτραβά από το κλίμα...

Κι εγώ προτιμώ να διαβάζω στα ελληνικά. Έχω διαβάσει αρκετό Κινγκ στο πρωτότυπο (έχει πλούσιο λεξιλόγιο αλλά είναι εύκολος γενικά), όμως το απολαμβάνω περισσότερο στη γλώσσα μου. Το Bazaar μου αρέσει πολύ στη σκληρόδετη (και πανάκριβη) έκδοση που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, όμως θα περιμένω να μεταφραστεί. Το έχει αναλάβει η Bell, οπότε δεν θα αργήσει.

Το Σκυλί της Πολαρόιντ το έχω διαβάσει. Μαύρη κωμωδία θα το χαρακτήριζα. Εμένα μου άρεσε πολύ, όμως έχω διαπιστώσει ότι δεν έχει πολλούς φαν.

Εντιτ: Αυτή τη "Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου" την είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια και δεν θυμάμαι τίποτε, παρά μόνο ότι δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Αργότερα κατάλαβα ότι θεωρείται κορυφαία ιστορία. Πρέπει να της δώσω άλλη μια ευκαιρία!

 

[Ινσμούθιος]

Κιντ, το έκανα παραγγελία κιόλας.. (τον Κιρόγα), όπως κι εκείνες τις ανθολογίες του Λιβάνη που γράφεις παραπάνω, Ίζι.. (αν και δεν έχω πολλές ελπίδες γιατί φαίνονται εξαντλημένα παντού).
Οσο για τη Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου, ξαναδιάβασέ το, είναι όπως το καλό κρασί ή όπως ένα ποίημα. Δεν παλιώνει ποτέ.. (ίσως ο μόνος σύγχρονος που έχει πιάσει ίσα μιαν αναλαμπή αυτού, είναι ο Λιγκότι, κατά τη γνώμη μου πάντα..)

 

[Ινσμούθιος]

Τζίφος οι ανθολογίες του Λιβάνη, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο, οπότε θα ξεκινήσω σχετικό νήμα προσβλέποντας όπως πάντα στη βοήθεια της Λέσχης...

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Οι δικές μου επιλογές (βάσει του τι έχω διαβάσει πάνω στο θέμα):

1. Η νουβέλα της μαύρης σφραγίδας του Άρθουρ Μάχεν από τις εκδόσεις Αίολος. Αγαπημένο μου διήγημα Οι άσπροι άνθρωποι
2. Ο τρόμος του Ντάνγουιτς του Χ.Φ.Λάβκραφτ, από τις εκδόσεις Αίολος. Αγαπημένο διήγημα (νουβέλα βασικά) από τον τόμο, το ομώνυμο. Ήταν το πρώτο βιβλίο του Λάβκραφτ που διάβασα. Θεωρώ ότι οι καλύτερες ιστορίες του είναι η Υπόθεση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουορντ και Η σκιά πάνω από το Ίνσμουθ, όμως τις έχω από τις σειρά των απάντων του Λάβκραφτ από τις εκδόσεις Κάκτος (νομίζω είναι στον πρώτο και τον τρίτο τόμο αντίστοιχα) είναι όμως τόσο κακίες εκδόσεις που δεν μου πήγαινε να τις βάλω "στα αγαπημένα μου βιβλία"
3. Ο Οξαποδώς και άλλες ιστορίες τρόμου και τρέλας του Γκι ντε Μοπασάν από τις εκδόσεις Ίκαρος. Καλύτερο το ομώνυμο.
4. Ο μαύρος γάτος του Έντγκαρ Άλαν Πόε από τις εκδόσεις Κοροντζής. Φυσικά το ομώνυμο διήγημα υπερέχει αλλά και τα υπόλοιπα του τόμου είναι πολύ καλά.
5. Το πνεύμα του μπουκαλιού του Ρόμπερτ Λουίς Στίβενσον από τις εκδόσεις γράμματα, με αγαπημένο μου τον Τυμβωρύχο
6. Η μάσκα του κόκκινου θανάτου του Έντγκαρ Άλαν Πόε από τις εκδόσεις γράμματα με κορυφαία το ομώνυμο φυσικά αλλά και το Οι δολοφονίες της οδού Μοργκ
7. Αρρία Μαρκέλλα και άλλα φανταστικά διηγήματα του Θεόφιλου Γκοτιέ, εκδόσεις Άγρα. Αγαπημένο διήγημα το Πόδι της μούμιας.
8. Ιστορίες στο λυκόφως του Άλτζερνον Μπλάκγουντ, εκδόσεις Terra Nova. Αγαπημένο διήγημα Ο άνθρωπος που τα δέντρα αγαπούσαν
9. Ο κάτοικος της Καρκόσα του Αμβρόσιου Μπιρς, εκδόσεις Terra Nova. Καλύτερο το ομώνυμο.
10. Η πόλη της τραγουδιστής φλόγας του Κλαρκ Άστον Σμιθ. Αγαπημένα το νησί των βασανιστών (στο στιλ της μάσκας του κόκκινου θανάτου του Πόε) και η Ιστορία του Σατάμπρα Ζίρος

 

[Ινσμούθιος]

Αγαπάμε Κλαρκ Άστον Σμιθ, @Κόρτο...))
Να προσθέσω τα εξής, (και όποιος νομίζει, ας προσθέσει επίσης):

1. Το Πουλί του Θανάτου - Χάρλαν Έλλισον (εκδ. Η Άγνωστη Καντάθ)
Ένα μνημειώδες έργο σταθμός, με αμέτρητες διακρίσεις, από ένα μεγάλο συγγραφέα (έρχεται σύντομα παρουσίαση)
2. Τα Μαγικά Ταξίδια - Κλαρκ Άστον Σμιθ (εκδ. terra nova)
Επίσης ένα μικρό διαμάντι, πρέπει να υπάρχει σε κάθε συλλογή του φανταστικού. Αγαπημένα τα Η αυτοκρατορία των Νεκρομαντών και Ο Θάνατος του Μαλίγκρις.
3. Ο Βασιλιάς Με Τα Κίτρινα - Ρόμπερτ Γ. Τσέϊμπερς (εκδ. Αίολος)
Χωρίς Λόγια
4. Ιστορίες Μαγείας και Φαντασίας - (εκδ. Anubis)
Λίγο από φάνταζι, λίγο από τρόμο, αυτή η φοβερή συλλογή, έχει το ᵯᴔᴂᴁᴞᴟᵮ (ή κάπως έτσι) του F. Paul Wilson και το Η Λέξη της Αποδέσμευσης της Ούρσουλα ΛεΓκεν που είναι κορυφαία.
5. Σκιές πάνω απ'το Ίννσμουθ - (Jemma Press)
Φόρος τιμής στον Χ.Φ.Λάβκραφτ, το βιβλίο αυτό ξεκινάει με την ομώνυμη νουβέλα του, για να συνεχίσει σε μια πανδαισία διηγημάτων από Ramsey Campbell, Neil Gaiman και αρκετούς άλλους, που ο καθένας δίνει τη δική του, "διεστραμμένη" εκδοχή και συνέχεια στο μύθο του Ίνσμουθ και των Αβυσσαίων.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Προσωπικά πάντως δεν με ενθουσίασε ο Βασιλιάς με τα Κίτρινα του Τζέιμπερς

 

[Παράδοξος]

Το πρωί θυμήθηκα συνειρμικά συζητώντας κάτι την αγαπημένη μου ιστορία αγάπης και θυμήθηκα το ύφος σοκ κάθε φορά που αναφέρω ότι συγγραφέας της είναι ο Clive Barker. Οι λιγοστοί δε που έχουν διαβάσει το διήγημα νομίζουν πως έχω κάποιο πρόβλημα στο μυαλό
Τέσπα έσπασα το κεφάλι μου να θυμηθώ που ακριβώς το είχα διαβάσει και τελικά όχι μόνο θυμήθηκα ότι ήταν στη συλλογή ''Τρέμω στο άγγιγμα σου'' αλλά πως είχα αγοράσει και το 2ο τόμο τον οποίο τελικά ποτέ δε διάβασα κι έμεινε ξεχασμένος. Εν συνεχεία μπήκα στην Πολιτεία να ξαναδώ τη συλλογή και θυμήθηκα κι άλλες ιστορίες που μου είχαν κάνει εντύπωση κυρίως για το ύφος των συγγραφέων ή τη σπουδαία αλληγορική τεχνική τους και κάτι ακόμη περισσότερο, την απουσία τους απ' τον ελληνικό χώρο, όπως ο R. Duncan, η Μ. Sinclair, ο R. Aicman, η C. Banks, ο C. Fowler ( θυμάμαι ακόμη για τη δική του ιστορία πως μου φάνηκε κοινό και συνηθισμένο μοτίβο, αλλά ανατρέχοντας στη χρονολογία που γράφτηκε, αυτό αλλάζει τα δεδομένα, ο ακόλουθος δεν είναι ακόλουθος, αλλά ο γεννήτορας, ή ένας εξ' αυτών ), ο H.B. Cave και συνειδητοποιώ ότι μαζί με του Clive Barker, τη ''Διαθήκη της Τζάκλιν Ες'' είναι πολλές τελικά οι ιστορίες που συγκράτησα από 'κεινη τη συλλογή. Επίσης, μιας κι έχω παραμελήσει το Balzac κι έχω πέσει μανιωδώς να τελειώσω τα διηγήματα του Maupassant, έχω το περιθώριο να παίξω παράλληλα και με τα μυθιστορήματα του 2ου τόμου απ' το ''Τρέμω στο άγγιγμα σου''.

 

[Ινσμούθιος]

Παράδοξε, φοβερές ανθολογίες τα Τρέμω στο Άγγιγμά σου... Μόλις πριν 10 μέρες διάβασα τον 1ο τόμο, και τώρα είμαι στα μισά του 2ου... Μόλις ολοκληρώσω, θα αναφέρω μερικά πράγματα ίσως στο παρόν νήμα.. Και φυσικά το Ζακλίν Ες, είναι από τα αγαπημένα Βιβλία του Αίματος..

 

[Παράδοξος]

Θα σου πω κάτι ακόμα για το συγκεκριμένο διήγημα που αν είσαι μικρός σε ηλικία αποκλείεται να το γνωρίζεις κι έχει μεγάλη σημασία η χρονολογία που γράφτηκε, διότι αργότερα στις αρχές του 90, κάθε Παρασκευή έπαιζε στην τηλεόραση μια σειρά που νομίζω λεγότανε Παρασκευή και 13 και αφορούσε διάφορα καταραμένα αντικείμενα που εντόπιζε μια ομάδα από ένα παλαιοπωλείο. Ένα από τα επεισόδια που θυμάμαι χαρακτηριστικά όπου αφορά ένα ζευγάρι που εξαχρειώνεται σιγά σιγά σε Μπόνι και Κλάιντ, το τελείωμα είναι ακριβώς το ίδιο με την τελευταία πράξη της Τζάκλιν Ες ...'μέσα μου''. Μου είχε μείνει εκείνο το επεισόδιο, όπως παρά το γεγονός ότι έχω διαβάσει τα περισσότερα είδη λογοτεχνίας, η Τζάκλιν Ες και ο Βάσι παραμένουν το αγαπημένο μου ερωτικό ζευγάρι.

Το κακό είναι αφ' ενός η απουσία όλων αυτών των ονομάτων απ' τα εκδοτικά δρώμενα του Ελλαδιστάν και συμπεριλαμβάνω και τίτλους που αδικαιολόγητα είναι εξαντλημένοι και πως υπάρχουν λίγες ανθολογίες και συνήθως επαναλαμβάνονται τα ίδια διηγήματα, ή μη χαρακτηριστικά γι' αυτό που υποτίθεται πως αντιπροσωπεύουν.

 

[Ινσμούθιος]

Χμμμ... πρέπει να ήμουν κοντά στα 20 τότε... το θυμάμαι, αλλά προτιμούσα όπου πετύχαινα το Twilight Zone, ή και λίγο Outer Limits, όσο λίγο είχε παίξει...
Θα συμφωνήσω για το αγαπημένο ερωτικό ζευγάρι... (αν και προτιμώ να την αποκαλώ γαλλικά Ζακλίν..)) )

 

[Ίζι]

Κι εγώ τα έβλεπα όλα αυτά και τα βλέπω ακόμα φανατικά (Twilight Zone εννοείται, Παρασκευή και 13, Outer Limits, Απροσδόκητες Ιστορίες, Tales from the Dark Side, Tales from the Crypt κ.ο.κ.). Προφανώς αυτά πυροδότηταν το ενδιαφέρον μου για τις σύντομες ιστορίες τρόμου και φαντασίας.

 

[Ινσμούθιος]

Για μένα, αυτή η σειρά τα ξεκίνησε όλα...

 

[Ίζι]

Αν και δεν πρόκειται για κάποια συλλογή, νομίζω ότι εδώ είναι το κατάλληλο νήμα γι' αυτό που θέλω να πω. Δεν ξέρω αν διαβάζετε τις διάφορες τρομακτικές ιστορίες που κυκλοφορούν στο ίντερνετ (creepypasta). Συνήθως είναι σύντομες, απλές ιστορίες τρόμου από άγνωστους, τυχαίους χρήστες που διαδίδονται μέσω του διαδικτύου. Πολλές απ' αυτές είναι αξιόλογες, όμως οι περισσότερες είναι διασκεδαστικές παραλλαγές των ίδιων θεμάτων. Συχνά έχουν κάποια ανατροπή στο τέλος.

Χθες το βράδυ αποφάσισα να διαβάσω μία τέτοια αντί για το βιβλίο μου, ώστε να χαλαρώσω πριν τον ύπνο. Τελικά πέτυχα μια απ' τις καλύτερες ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια! Δεν μπορώ να κρίνω τη λογοτεχνική της αξία, άλλωστε ο άνθρωπος που την έγραψε δεν είναι επαγγελματίας, όμως βρήκα ότι είχε τρομερό ρυθμό, αγωνία και ένα εκπληκτικό, ανατρεπτικό τέλος.

Την αφιερώνω στη Στιλλ και τον Χρυσόστομο, που τους αρέσει να παρατηρούν τους άλλους ανθρώπους στο μετρό και το λεωφορείο. Δείτε τι μπορεί να πάθετε.

The Strangers.

 

[Στιλλ ιλλ]

Δεν με τρομάζεις Ίζι, θα εξακολουθήσω να παρακολουθώ τον κόσμο στο μετρό σαν την κουτσομπόλα του χωριού . Πολύ καλογραμμένο όμως το στόρυ του, μπράβο