Γνώριζα από πάντα ότι έχω ένα προβληματάκι στην αποστήθιση. Τώρα τελευταία άρχισα να το προσέχω περισσότερο και βλέπω ότι μάλλον πρόκειται για κάποια δυσλειτουργία που πιθανόν να έχω: αν δεν πω ότι πρέπει να κάτσω και να μάθω απ’ έξω αυτό το ποίημα ή αυτό το τραγούδι, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ από μόνο του. Όσες φορές και να ακούσω το τραγούδι ή να διαβάσω το ποίημα! Το τελευταίο μου τρανταχτό παράδειγμα είναι ότι στο σχολείο μαθαίνω στα παιδιά ένα αγγλικό τραγούδι για να το πούμε στη γιορτή του τέλους. Ξεκινήσαμε έχοντας όλοι μας τους στίχους μπροστά μας. Έχουμε κάνει τόσες πρόβες που τώρα πια τα πιο πολλά παιδιά το ξέρουν απ’ έξω και το τραγουδάνε μια χαρά χωρίς να κοιτάνε το χαρτί. Εγώ έχω μάθει καλά μόνο το ρεφραίν…
Έχω και μια φίλη που μπορεί να σε βάλει κάτω και να σου απαγγέλλει Δημουλά ή Καβάφη επί μία ώρα ασταμάτητα. Και σκέφτομαι τι ωραίο χάρισμα είναι να σου έρχονται έτσι εύκολα οι στίχοι, όποτε τους χρειάζεσαι και να τους λες.
Οι δικές μου οι δυνατότητες δεν πάνε παραπέρα από δύο, άντε τρεις στίχους το πολύ. Ας κάνω μια προσπάθεια:
Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα (κάπως έτσι)
……………………………………………………………………………….
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς δρόμος
Γεμάτος περιπέτεια, γεμάτος γνώση
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπες
Τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι
…………………………………………………………….. (καλά, εδώ ξεπέρασα τον εαυτό μου
)
Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να το ακουμπήσω
………………………………………………………………………………..
Με λίγα λόγια, το μόνο που αποτυπώνεται στο μυαλό μου είναι ένας – δυο στίχοι και μετά….. «Ο ποιητής ένα κενό», που λέει και ο Σεφέρης.
Εσείς πώς τα πάτε; Κάντε εδώ το τεστ της αποστήθισης. Γράψτε όσους στίχους σας έρχονται μονορούφι. Και προσέξτε: μη με πληγώσετε πολύ και φυσικά μην κλέψετε.
(Τον εθνικό ύμνο πάντως τον ξέρω νεράκι
)
Έχω και μια φίλη που μπορεί να σε βάλει κάτω και να σου απαγγέλλει Δημουλά ή Καβάφη επί μία ώρα ασταμάτητα. Και σκέφτομαι τι ωραίο χάρισμα είναι να σου έρχονται έτσι εύκολα οι στίχοι, όποτε τους χρειάζεσαι και να τους λες.
Οι δικές μου οι δυνατότητες δεν πάνε παραπέρα από δύο, άντε τρεις στίχους το πολύ. Ας κάνω μια προσπάθεια:
Έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη
Κι η φύσις ηύρε την καλή και τη γλυκιά της ώρα (κάπως έτσι)
……………………………………………………………………………….
Σαν βγεις στον πηγαιμό στην Ιθάκη να εύχεσαι να είναι μακρύς δρόμος
Γεμάτος περιπέτεια, γεμάτος γνώση
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπες
Τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι
…………………………………………………………….. (καλά, εδώ ξεπέρασα τον εαυτό μου
)Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να το ακουμπήσω
………………………………………………………………………………..
Με λίγα λόγια, το μόνο που αποτυπώνεται στο μυαλό μου είναι ένας – δυο στίχοι και μετά….. «Ο ποιητής ένα κενό», που λέει και ο Σεφέρης.
Εσείς πώς τα πάτε; Κάντε εδώ το τεστ της αποστήθισης. Γράψτε όσους στίχους σας έρχονται μονορούφι. Και προσέξτε: μη με πληγώσετε πολύ και φυσικά μην κλέψετε.
(Τον εθνικό ύμνο πάντως τον ξέρω νεράκι
)
)), αλλά για να δείξω ότι κάποια ποιήματα που έχουν μελοποιηθεί, τα θυμάμαι. Με τον ίδιο τρόπο θυμάμαι και τον εθνικό ύμνο, επειδή τον τραγουδάγαμε στις σχολικές γιορτές. Γενικά όμως, θα μπορέσω να αποστηθίσω, μόνο μετά από αρκετές επαναλήψεις.
