Τζαίημς Τζόυς (James Joyce): Οδυσσέας (Ulysses)

[Γιόζεφ Κ]

Τίτλος: Οδυσσέας (Ulysses)
Συγγραφέας: Τζαίημς Τζόυς (James Joyce)
Εκδόσεις: Κέδρος
Μετάφραση: Σωκράτης Καψάσκης
Έτος έκδοσης: 1990
Έτος πρώτης έκδοσης: 1918-1920
Αριθμός σελίδων: 816
ISBN: 978-960-04-0388-6

Κάθε βιβλιόφιλος που σέβεται το εαυτό του έχει μπει στον πειρασμό, κάνοντας την διαδικτυακή του περιήγηση, να κοιτάξει λίστες τύπου : 30 λογοτεχνικά βιβλία που πρέπει να διαβάσεις πριν πεθάνεις ή τα 100 καλύτερα λογοτεχνικά βιβλία όλων των εποχών κλπ.
Στις περισσότερες από αυτές τις λίστες, αν όχι σε όλες, βρίσκεται το βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζαίμς Τζόυς με τον τίτλο Οδυσσέας.
Πρόκειται για το δημοφιλέστερο έργο του συγγραφέα, είναι ογκωδέστατο και έχει την φήμη του δυσκολονόητου. Το ότι στα Ελληνικά έχει κυκλοφορήσει μέχρι και οδηγός ανάγνωσης για το συγκεκριμένο βιβλίο δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, άλλωστε στο πρόλογο ο ίδιος ο μεταφραστής μας προϊδεάζει για την δυσκολία του, για τις δυσκολίες που ο ίδιος αντιμετώπισε, καθώς το έργο, όπως ο ίδιος γράφει είναι ιδιαίτερο και πολυεπίπεδο.

Τι είναι λοιπόν ο Οδυσσέας ; Είναι ένα βιβλίο που εξιστορεί μια και μόνο ημέρα, την 16 Ιουνίου 1904, σε 816 σελίδες! Μέσα σε αυτήν την ημέρα ο ήρωας Λεοπόλδος Μπλουμ ζει την δική του Οδύσσεια αφού οι περιπέτειες του είναι αντίστοιχες με αυτές του Ομηρικού Οδυσσέα. Έτσι ο συγγραφέας καταφέρνει να συμπυκνώσει μια περιπέτεια δέκα ετών σε μόλις 24 ώρες!

Το βιβλίο χωρίζεται σε 18 κεφάλαια όπου το κάθε ένα έχει και ένα όνομα το οποίο του το έχουν αποδώσει διάφοροι σχολιαστές του Βιβλίου.
Τα κεφάλαια είναι τα εξής :
1 - Τηλέμαχος
2 - Νέστορας
3 - Πρωτέας
4 - Καλυψώ
5 - Λωτοφάγοι
6 - Άδης
7 - Αίολος
8 - Λαιστρυγόνες
9 - Σκύλλα και Χάρυβδις
10 - Συμπληγάδες
11 - Σειρήνες
12 - Κύκλωπας
13 - Ναυσικά
14 - Βόδια του Ήλιου
15 - Κίρκη
16 - Εύμαιος
17 - Ιθάκη
18 - Πηνελόπη

Όταν ξεκίνησα την ανάγνωση του - χωρίς τον οδηγό ανάγνωσης - , οφείλω να ομολογήσω ότι δυσκολεύτηκα. Ξαφνικά μπαίνεις σε έναν κυκεώνα και πολλές φορές πιάνεις τον εαυτό σου να μην καταλαβαίνεις ούτε τι διαβάζεις ούτε πως εκτυλίσσεται η πλοκή. Η δράση είναι ελάχιστη. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να το παρατήσω, αλλά σκέφτηκα ότι για να το προτείνουν τόσοι πολλοί και να θεωρείται τόσο μεγάλο αριστούργημα της λογοτεχνίας, δεν μπορεί κάτι θα κάνω λάθος.
Αποφάσισα τότε να κάνω το εξής: Σε κάθε κεφάλαιο έγραφα το τίτλο που είχαν δώσει οι σχολιαστές του βιβλίου και με μια μικρή αναζήτηση στο ίντερνετ και στην ελεύθερη ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια διάβαζα το λήμμα για το ομηρικό έπος.
Θα δώσω ένα παράδειγμα : Το πρώτο κεφάλαιο είναι ο Τηλέμαχος. Διάβαζα λοιπόν πρώτα πληροφορίες για τον Ομηρικό Τηλέμαχο, για την δράση του κτλ και εν συνεχεία, διάβαζα το κεφάλαιο του Τζόυς - δύο φορές - και προσπαθούσα να κάνω αντιπαραβολές και συνδυασμούς! Έτσι κατάφερα να συνεχίσω την ανάγνωση.
Σε πολλά κεφάλαια κατάφερα πολύ καλό αποτέλεσμα και πραγματικά ευχαριστήθηκα την ανάγνωση του βιβλίου και χάρηκα αυτόν τον συγγραφέα μόνο και μόνο για την ιδέα της σύλληψης αυτού του έργου.

- Το κεφάλαιο "Άδης" όπου αντιστοιχεί με το κατέβασμα του Ομηρικού συγγραφέα στον Άδη είναι από τα αγαπημένα μου καθόσον ο συγγραφέας αδράχνεται από την ευκαιρία του θανάτου ενός φίλου του Ήρωα Μπλουμ ο οποίος πηγαίνει στην κηδεία του.
Μέσα σε αυτές τις σελίδες ο συγγραφέας καταφέρνει και θέτει καίρια φιλοσοφικά θέματα.

" Λένε ότι όταν κανένας διαβάσει τη δική του νεκρολογία, αυτό τον κάνει να ζήσει περισσότερο. Παίρνεις καινούργια ανάσα. Παράταση της ζωής"

" Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν όλη τη ζωή τους κατάμονοι. Ναι, μπορούν. Όμως πρέπει να βρουν κάποιον για να τους χώσει μετά το θάνατο τους κι ας έχουν σκάψει μονάχοί τους το μνήμα τους. Όλοι μας το κάνουμε. Μόνο ο Άνθρωπος θάβει. "


- Στο κεφάλαιο "Βόδια του Ήλιου", εκτός από τις πληροφορίες από την Ομηρική Οδύσσεια, θα πρότεινα πριν την ανάγνωση του και μια ματιά στο ποίημα του Σεφέρη "Σύντροφοι στον Άδη" το οποίο λέει :

«Αφού μας μέναν παξιμάδια
τι κακοκεφαλιά
να φάμε στην ακρογιαλιά
του θεού τ' αργά γελάδια

Που το καθένα κι ένα κάστρο
για να το πολεμάς
σαράντα χρόνους και να πας
να γίνεις ήρωας κι άστρο!

Πεινάσαμε στης γης την πλάτη,
σαν φάγαμε καλά, πέσαμε
εδώ στα χαμηλά
ανίδεοι και χορτάτοι.»​

Αυτό που δεν κατάφερα να διαβάσω και δεν νομίζω να βρω το κουράγιο να το κάνω είναι το τελευταίο κεφάλαιο καθόσον ο συγγραφέας και κατά συνέπεια και ο μεταφραστής, δεν χρησιμοποιούν καθόλου σημεία στίξης με αποτέλεσμα η ανάγνωση να γίνεται αφόρητη!

Για να μην σας κουράσω άλλο, η ανάγνωση διήρκεσε περίπου ενάμιση μήνα και πιστεύω ότι μόνο και μόνο που με έβαλε στην διαδικασία να κάνω παράλληλες αναγνώσεις άξιζε τον κόπο. Η γεύση που μου άφησε είναι ότι η οδύσσεια της ζωής είναι καθημερινή.
Καλή ανάγνωση σε όσους διαθέτουν τον απαραίτητο χρόνο!..

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Μπράβο σου για την παρουσίαση, Γιόσεφ Κ, και χαρά στο κουράγιο σου να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Διαβάζοντας τα όσα μας έγραψες επιβεβαίωσες αυτό που πίστευα, ότι δηλαδή το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το διαβάζεις απλά, το μελετάς. Και ακριβώς επειδή θέλει τόσο κόπο και χρόνο, αν κι έχω φλερτάρει αρκετές φορές μαζί του, τελικά το απέφυγα.

Πάντως, αν το επιχειρήσω ποτέ, θα το κάνω με τον τρόπο που προτείνεις.

 

[Ιαβερης]

Γιοζεφ, ειναι ισως το δυσκολοτερο βιβλιο που εχω πιασει στα χερια μου. Πριν λιγα χρονια επιχειρησα να το διαβασω, μα καπου στις 200- 250 σελιδες βαρεθηκα, απελπιστηκα, αγανακτησα και τελος το σιχτιρισα για τα καλα και μπηκε στη μαυρη λιστα μου. Παντως πολυ εξυπνη η κινηση σου να το διαβασεις παραλληλα με την " Οδυσσεια" του Ομηρου και συγχαρητηρια που το διαβασες και σου αρεσε κιολας.

 

[Γιόζεφ Κ]

Ιαβέρη, σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι έχω κατανοήσει το βιβλίο! Θα ήθελα πραγματικά να έβρισκα χρόνο να το ξαναδιαβάσω για ένα και μόνο λόγο, έχω γράψει τόσες σημειώσεις μέσα που πραγματικά θα ήθελα αν με την δεύτερη ανάγνωση θα νιώσω να "στέκουν" αυτά που έγραψα ή απλώς έγραφα βλακείες! Η δεύτερη ανάγνωση μας αποκαλύπτει πράγματα καινούργια! Ίσως όταν πάρω σύνταξη!
Χρήστο, αν δεν έχεις φρέσκια την Ομηρική Οδύσσεια νομίζω ότι η ανάγνωση είναι ακατόρθωτη!
Ίσως ο οδηγός ανάγνωσης που έχει εκδοθεί να λύνει προβλήματα αλλά αν θυμάμαι καλά ήταν ακριβό σαν βιβλίο

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Υπάρχει και η μετάφραση του Ανευλαβή!!!

 

[Στήβεν Μπλουμ]

Ξεκίνησα πριν από ένα μήνα το διάβασμα του Οδυσσέα, με αργά αλλά σταθερά βήματα. Τελειώνω κάθε κεφάλαιο (μετ. Καψάσκη) με υπομονή, επιμονή, ατέλειωτα μπρος-πίσω και μετά διαβάζω το αντίστοιχο κεφάλαιο από τον οδηγό του Μαραγκόπουλου που σου ανοίγει πολλές και καλά κλειδωμένες πόρτες προς την κατανόηση του κειμένου, κυρίως με τις αναφορές στον Όμηρο. Εξαιρετικό και πρωτότυπο κείμενο με ιδιαίτερο τρόπο γραφής, αλλά πολύ-πολύ δύσκολο. Δεν διαβάζεται με μία απλή, έστω και αργή, ανάγνωση χωρίς βοήθεια. Έχω διαβάσει 9 κεφάλαιο ως τώρα, αλλά το 10ο το διαβάζω από την νέα μετάφραση του Ανευλαβή. Ο Ανευλαβής μεταφράζει κάθε λατινογαλογερμανική φράση που υπάρχει στο βιβλίο, επεξηγεί κάθε παρατιθέμενο όνομα, τοπωνύμιο,βιβλικές αναφορές και πολλά άλλα, κάνοντας την ανάγνωση πολύ πιο εύκολη, η δε μετάφραση του είναι πιο τζουσική. Ο Καψάσκης δεν επεξηγεί τίποτα και πολλές φορές προσθέτει δικές του ερμηνείες ή προτάσεις στην προσπάθεια του να κάνει το κείμενο πιο εύκολο για τον Έλληνα αναγνώστη, όπως λέει στον πρόλογο του. Το κεφάλαιο για τον άδη και η συζήτηση-συμπόσιο στην βιβλιοθήκη περί Σαίξπηρ είναι απλά εκπληκτικά. Πλοκή και ιστορία στο βιβλίο δεν υπάρχει, ή είναι υποτυπώδης, απλώς ένα όχημα για να καταγράψει ο Τζόυς όλη του την φιλοσοφία. Φαντασθείτε να έχουν βάλει ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο 3-4 ανθρώπων και να καταγράφονται όλες οι συνομιλίες και, κυρίως οι σκέψεις τους, όπως ακριβώς αυτές γεννιούνται, εξελίσσονται, εκφέρονται και εκφράζονται, άναρχα χωρίς χρονική και πολλές φορές λογική αλληλουχία. Έτσι είναι γραμμένος ο Οδυσσέας. Δεν βιάζομαι να το τελειώσω, συνεχίζω αργά αλλά σταθερά.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελειώνω κάθε κεφάλαιο (μετ. Καψάσκη) με υπομονή, επιμονή, ατέλειωτα μπρος-πίσω και μετά διαβάζω το αντίστοιχο κεφάλαιο από τον οδηγό του Μαραγκόπουλου που σου ανοίγει πολλές και καλά κλειδωμένες πόρτες προς την κατανόηση του κειμένου, κυρίως με τις αναφορές στον Όμηρο.

Βρε παιδιά, είναι ωραίο να θες οδηγό ανάγνωσης για ένα βιβλίο;;; Μου θυμίζει το λυσάρι των Μαθηματικών και της Χημείας στο σχολείο.... Πιο πολύ ταλαιπωρία μου φαίνεται παρά ευχαρίστηση!

Ο Ανευλαβής μεταφράζει κάθε λατινογαλογερμανική φράση που υπάρχει στο βιβλίο, επεξηγεί κάθε παρατιθέμενο όνομα, τοπωνύμιο,βιβλικές αναφορές και πολλά άλλα, κάνοντας την ανάγνωση πολύ πιο εύκολη, η δε μετάφραση του είναι πιο τζουσική.

Αν διάβαζα ποτέ αυτό το βιβλίο, τότε θα προτιμούσα τον Ανευλαβή που είναι ένας ερασιτέχνης μεταφραστής και είμαι σίγουρος πως εργάστηκε με αγάπη στην μεταφορά του πρωτότυπου στα Ελληνικά...

 

[Γιόζεφ Κ]

Μετάφραση Ανευλαβή δεν έχω καθόλου υπόψιν μου! Μπορεί όντως να έχει κάνει καλύτερη δουλεία! Αν έχει πιάσει το "ύφος" τότε του βγάζω το καπέλο~!

 

[Στήβεν Μπλουμ]

Με τον Ανευλαβή δεν χρειάζεται ο οδηγός καθότι επεξηγεί κάθε όνομα, φράση, τοπωνύμιο, συμβολισμούς και πολλά άλλα, για αυτό και είναι 200 παραπάνω σελίδες. Όχι ότι κάνει τον οδηγό εντελώς άχρηστο καθότι αυτός ασχολείται κυρίως με τις διασυνδέσεις με τον Όμηρο, τους τρόπους γραφής και δίνει καίρια σημεία για την κατανόηση του έργου. Πάντως δεν είναι βιβλίο για απλή ανάγνωση αλλά για βαθύτερη μελέτη.

 

[Γιόζεφ Κ]

Στήβεν, ο Ανευλαβής επεξηγεί με σχόλια; Δηλαδή μπορεί να θεωρηθεί σχολιασμένη έκδοση;

 

[Στήβεν Μπλουμ]

Ναι Γιόζεφ Κ, επεξηγεί με πάρα πολλά σχόλια. Όπως γνωρίζεις ο Καψάσκης, μιας και το διάβασες, δεν εξηγεί τίποτα και αφήνει αμετάφραστες όλες τις μη αγγλικές φράσεις που είναι πάρα πολλές. Θα δώσω κάποια παραδείγματα αντιγράφοντας από τον Ανευλαβή από την πρώτη παράγραφο του 1ου κεφαλαίου.

Ποζάτος, ο τροφαντός Μπακ Μάλλιγκαν πρόβαλε στο κεφαλόσκαλο(1), κουβαλώντας ένα μπολ με αφρό ξυρίσματος που πάνω του ήταν ακουμπισμένα σταυρωτά ένας καθρέφτης και ένα ξυράφι(2). Η κίτρινη(3) ρόμπα, άδετη(4) στη μέση, ανέμιζε απαλά από πίσω του στο πρωινό αεράκι. Σήκωσε το μπολ ψηλά, πάνω απ' το κεφάλι του, και ψαλμούδισε : -Introibo ad altare Dei(5)
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(1) Ο Οδυσσέας του Τζόυς αρχίζει με την διακωμώδηση της Θείας Λειτουργίας από τον Μπακ Μάλλιγκαν, τον βλάσφημο φοιτητή της ιατρικής.......Το κεφαλόσκαλο συμβολίζει τα σκαλιά προς την Αγία Τράπεζα, το μπολ του ξυρίσματος συμβολίζει το άγιο δισκοπότηρο
(2)Το ξυράφι σύμβολο της σφαγής, και ο ιερέας ως χασάπης.
(3)Τα ιερά άμφια έχουν διακριτά χρώματα που συμβολικά σχετίζονται με την εκκλησιαστική εορτή.................Το κίτρινο χρώμα του χρυσού στα άμφια δεν είναι απλώς κίτρινο ύφασμα, αλλά ύφασμα υφασμένο εν όλω ή εν μέρει με νήμα καθαρού χρυσού. Το κίτρινο χρώμα λειτουργικά έχει αρνητικές υποδηλώσεις : το φως της κολάσεως. ζήλια, προδοσία.
(4)'Όταν ο ιερέας λειτουργεί, ο άσπρος χιτώνας που φορά είναι δεμένος με λεπτή ζώνη που καταλήγει σε θυσάνους. Άδετος χιτώνας σημαίνει παραβίαση του όρκου παρθενίας που έχει δώσει ο ιερέας.
(5)"Θα ανέλθω εις τον βωμό του Θεού" Η φράση με την επίκληση του Θεού από τον ιερέα αρχίζει την Θεία Λειτουργία. Το ίδιο και η Ομηρική Οδύσσεια αρχίζει με την επίκληση στη θεά μούσα: "Άνδρα μη έννεπε, Μούσα...."

Και όλα αυτά σε μία παράγραφο (τα σχόλια στην παραπομπή <3> είναι πολύ περισσότερα). Τα σχόλια δεν είναι στο τέλος του κάθε κεφαλαίου αλλά σε κάθε σελίδα, φωτίζοντας αμέσως το εξαιρετικά συμβολικό και δυσνόητο κείμενο. Επίσης η μετάφραση του είναι πιο "ξερή", πολύ κοντά στο αγγλικό κείμενο. Εγώ από το 10ο και μετά διαβάζω Ανευλαβή.

 

[Γιόζεφ Κ]

Ένα μπράβο στον Ανευλαβη τότε! Θέλει δουλεία μετάφραση και σχολιασμός τέτοιου βιβλίου!

 

[Έλλη Μ]

"Lips kissed, kissing kissed"

27/3/2015-26/5/2015

Apr 26, 2015 11:05PM

Ξεκίνησα τον Οδυσσέα δειλά δειλά - χρόνια τον φοβόμουν- στα τέλη του Μαρτιου. Αφού διάβασα τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια και εχοντας πολλή πληροφόρηση για το βιβλιο όλα αυτά τα χρόνια, αποφάσισα να πάρω τον οδηγό ανάγνωσης του Μαραγκόπουλου, όπερ και εγένετο.
Ξαναδιάβασα τα κεφάλαια παράλληλα με το βιβλίο του Μαραγκόπουλου το οποιο ξεκαθαριζει κάποια σημεία, εχει πολύ καλή δομη και δίνει πληροφορίες που βοηθούν πολύ την ανάγνωση. Φυσικά, αν ειχα περισσότερο χρόνο, θα ηθελα να διαβαζα και τον οδηγό του Ellmann, James Joyce, ισως σε δευτερη φαση. Τα δυο πρώτα κεφάλαια διαβάζονται άνετα, η πρώτη δυσκολία ερχεται στο τρίτο - τον Πρωτέα- οπου η ροη της συνειδησης ή stream of consciousness εδραιώνεται για τα καλά. Μεχρι στιγμής, το δυσκολοτερο κεφάλαιό του ειναι οι Σειρήνες, κείμενο δυσκολο εξαιτίας της τεχνικής του (fuga per canonem την ονομάζει ο Τζόις), τις ασυντακτες προτάσεις και την μετάφραση που δε βοηθά καθόλου. Το κεφάλαιο αυτό χρειάζεται παραπάνω απο μία αναγνώσεις και τουλάχιστον η μία να γινει στο πρωτότυπο κειμενο. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα ειναι οτι αν καταφέρει κανείς να ξεπεράσει την επιβλητική φήμη που ακολουθεί τον Οδυσσέα και καταφέρει να αφεθει στο κείμενο, θα γελάσει σε παρα πολλά σημεία (τιγκα στο μαυρο χιουμορ), θα εντυπωσιαστεί με τις διαφορετικές τεχνικές γραφής σε κάθε κεφάλαιο και αναπόφευκτα θα χωρίσει τη λογοτεχνία σε πριν και μετα τον Οδυσσέα. Διαβαζοντας τον Οδυσσέα, διαπιστώνει κανείς οτι έχει επιρροή σε όλους τους αγαπημένους του συγγραφεις -Ελληνες και ξένους αφενός. Αφετέρου, τον πιανει εμμονή, να μιλάει για το βιβλίο, να ψαχνει υλικό για το βιβλίο. Η αναγνωση δεν του ταιριαζει. Μελέτη ειναι η σωστή λέξη

Update 26/05/2015 Mετά απο δυο μηνες, σκόρπιες σκεψεις...
Είναι ο Οδυσσέας έργο επικό; Ούτε λόγος.
Είναι έργο μυητίκο, όπως λέει κι ο Μαραγκόπουλος; Άκου λέει!
Είναι έργο δύσκολο; Είναι, με κρεσέντο δυσκολίας, όσο προχωράς στα κεφάλαια.
Ειναι αστείο; Ναι, πολύ και σε πολλά σημεία.
Ειναι απροσπέλαστο; Όχι, δεν ειναι για έναν πολύ απλό λόγο: (παραφράζω αυτό που λέγεται συχνά) "διαβάζουμε τον Οδυσσέα (Τζόυς) ακόμα κι όταν δεν τον διαβάζουμε". Είναι αναρίθμητα τα βιβλία και πολλοί οι συγγραφείς που, μεταγενενέστερα, συνειδητά ή όχι, έχουν κάποια από τις τεχνικές ύφους Οδυσσέα: Μπόρχες, Κενώ, Μπεκετ, Nαμπόκοφ, Arno Schmidt και δεκάδες άλλοι που έχουν επηρεαστεί απο ολους αυτούς.

Κατ' εμέ, ο Οδυσσέας ειναι μια μεγάλη ασκηση ύφους και επίδειξη πνεύματος, παρόλο που πολλά κεφάλαια της συγκεκριμένης έκδοσης αδικουν τα αντίστοιχα στο πρωτότυπο κείμενο. Διάβασα αποσπασματικά το πρωτότυπο και ολοκληρο το κεφάλαιο Σειρήνες το οποίο ήταν τραγικό στα ελληνικά. Θα ήθελα να ρίξω και μια ματιά στη μετάφραση του Ανευλαβή, για τη σύγκριση του πράγματος, αλλά 3000 υποσημειώσεις;;;;

Ο Άδης είναι κορυφαίο κεφάλαιο, η Πηνελόπη καταιγισμός θηλυκης σκέψης, η Κίρκη σα να διαβάζεις συρραφή σκηνών από ταινίες του Φελλίνι, ο Ευμαιος μνημείο νυσταλέας ραστώνης (ναι, ναι!), η Ιθάκη μοιάζει με τον Πάπυρο ΛαΡους Μπριτάνικα (και τους 1850 τόμους), Τα βόδια του Ήλιου αναπλάθουν εξελικτικές μορφές της λογοτεχνικης γλώσσας (κάτι που δεν αποτυπώνεται καθόλου στη μετάφραση), οι Κύκλωπες θυμίζουν Ραμπελαι, οι Πλαγκτές Πέτρες εχουν άρωμα κινηματογράφου, η Σκύλλα και Χάρυβδη εχει τη δομη διαλόγου του Πλάτωνα.

Θεωρώ μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια συνοψης του βιβλίου, πέραν του ότι περιγραφεται η 16η Ιουνιου του 1904 στη ζωή του κ.Μπλουμ.


Και θα ξαναγραψω αυτό που έγραψα και στο σχολιο νωριτερα: Η λογοτεχνία χωρίζεται σε π.Ο. και μ.Ο.

(αρχική ανάρτηση στο goodreads)
@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@~@
Όταν αποφάσισα να το ξεκινησω, ήλπιζα να το εχω ολοκληρώσει πριν τις 16/6 ή αλλιώς Bloomsday και προτου ολοκληρώσω 300-400 σελίδες, δεν ειχα συζητησει με κανέναν οτι το "διαβάζω", γιατι ηταν αυξημένες οι πιθανότητες να το παρατήσω. Το αστείο είναι, οτι αφου -περιχαρης- αποφάσισα να το μοιραστώ με τους γύρω μου, δεν το ήξεραν.. Το βιβλίο, εννοώ. Οποτε, δεν ειχα με ποιον μα μοιραστω τον ενθουσιασμό μου. Για να μη σας πω το κράξιμο που έφαγα, επειδη για ένα βιβλίο, ειχα διπλα άλλα δύο. Η ουσία με τον Οδυσσέα είναι αυτό που συζητούσαμε και σοτ άλλο θέμα: Δεν ειναι ένα βιβλίο που κάνεις φύλλο και φτερό, δικό σου. Ειναι όμως μια καλή αναμέτρηση με τις δυνάμεις και τις αντοχές σου και ένας ευγενης (Sic) στόχος. Κι ενα ταξιδι που μενει μαζί σου για πολύ, πολυ καιρό {μετα την Ν.Υ }

 

[Ορφεύς]

λοιπον ξαναπιασα τον Οδυσσεα στα χερια μου.η προηγουμενη αποπειρα εγινε την ανοιξη,
αν και μου αρεσε πολυ η γραφη του Τζους με προβληματιζε το μεγεθος του βιβλιου
τελικα αποφασισα να ξαναπροσπαθησω,διαβασα τις πρωτες 50 σελιδες οταν ειδα το παρων νημα,και εμαθα οτι βγηκε καινουργια εκδοση με καλυτερη μεταφραση και σχολιασμο
στην στιγμη αποφασισα να αφησω την παλια εκδοση και να δοκιμσω με την καινουργια

 

[Οδυσσεύς]

Είναι ένα από τα βιβλία που επίσης με ενδιαφέρουν όπως κι εσάς. Όμως ψάχνω να βρω σε αγγλική έκδοση. Έχετε κάποια προτεινόμενη;

 

[Έλλη Μ]

Το εχω απο wordworth editions, ομως το ειχα επιλεξει ως επικουρικο της αναγνωσης της ελληνικης έκδοσης. Ειναι πολυ φθηνο και τη δουλεια του την εκανε, οποτε ηθελα να διαβασω αποσπασματα στο πρωτοτυπο, παράλληλα με το ελληνικο.

 

[Οδυσσεύς]

Αν κατάλαβα σωστά αυτό είναι σε ηλεκτρονική μορφή;

 

[Έλλη Μ]

Όχι, το δικό μου, όχι.
Να.

 

[Τζόνκαν]

Είναι ένα από τα βιβλία που επίσης με ενδιαφέρουν όπως κι εσάς. Όμως ψάχνω να βρω σε αγγλική έκδοση. Έχετε κάποια προτεινόμενη;

Θα σου πρότεινα είτε από Oxford World's Classics που έχει το κείμενο του 1922 είτε -ακόμα καλύτερη - αυτή που χρησιμοποίησε ο Ανευλαβής .....δεν θυμάμαι ποιά είναι αλλά είναι σχολιασμένη έκδοση .

 

[Στήβεν Μπλουμ]

Διάβασα και τις 2 μεταφράσεις, του Καψάσκη το μισό περίπου, όλο του Ανευλαβή, και πολλές φορές είχα δίπλα και το αγγλικό κείμενο (την έκδοση του Penguin, που είναι το κείμενο του 1960). Παράλληλα διάβαζα και τον Μαραγκόπουλο, και ενδιάμεσα στις αναγκαίες μεγάλες παύσεις διάβασα Αραβαντινού και Ellman, καθώς και διάφορα blogs. Το βιβλίο δεν προσφέρεται για απλή ανάγνωση αλλά για μελέτη. Από τις δύο μεταφράσεις είναι ολοφάνερο ότι ο Ανευλαβής μεταφράζει με αγάπη στον Τζόυς και στο κείμενο, δεν κάνει πληρωμένη δουλειά. Έχει αφιερώσει πολύ χρόνο για να βρει τις κατάλληλες λέξεις και φράσεις έτσι ώστε να δείχνει και να είναι το κείμενο τζουσικό. Αυτό φαίνεται όταν κανείς έχει δίπλα και το αγγλικό κείμενο. Ο Καψάσκης παραποιεί πολλές φορές το κείμενο και μερικά κεφάλαια είναι σαν να μην τα καταλαβαίνει πχ. Σειρήνες. Το κείμενο πάντως είναι εκπληκτικό και αξίζει κανείς να ασχοληθεί μαζί του, να το μελετήσει.