Τζ. Ρ.Ρ. Τόλκιν (J.R.R. Tolkien): "Το Σιλμαρίλλιον"

[Αντέρωτας]

Συγγραφέας: Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (J.R.R. Tolkien)
Μεταφραστής: Ευγενία Χατζηθανάση-Κόλλια
Τίτλος : Το Σιλμαρίλλιον
Πρωτότυπος τίτλος:The Silmarillion
Εκδότης: Αίολος
Έτος Έκδοσης: 1996
Πρώτη Έκδοση : 1977

• Αγορά από Ιανό
• Αγορά από GreekBooks.gr

Ειπαμε για το Χομπιτ, ειπαμε για τον Αρχοντα, ξεκινησαμε και κουβεντα και για το Σιλμαριλλιον, να λοιπον και η παρουσίαση

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πολύ διαφορετικό από τα άλλα δύο γνωστότερα έργα του Τόλκιν σε είδος, ύφος και ατμόσφαιρα. Δυσκολεύτηκα να το αγαπήσω όχι επειδή είναι δύσκολο στην ανάγνωση (που είναι), αλλά επειδή έδινε "απαντήσεις" και απομυθοποιούσε πράγματα που παρέμεναν αινιγματικά από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.

Ποιά είναι η Έλμπερεθ; Τί βρίσκεται στη Δύση πέρα από τη θάλασσα; Ποιοί ήταν ο Μπέρεν και η Λούθιεν; Τί και πού ήταν το Νούμενορ; Τα Ξωτικά και οι Νάνοι από που προέρχονται και πώς δημιουργήθηκαν;
Και τέλος πάντων, γιατί στον Άρχοντα λένε οτι βρίσκονται στην Τρίτη Εποχή; Πότε ήταν η Πρώτη και τί συνέβη τότε;

Το Σιλμαρίλλιον δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα ή νουβέλα. Επίτηδες είναι γραμμένο με ύφος επικό σαν να έχει ξεπηδήσει από τη γραμματεία κάποιων αρχαίων μύθων. Δεν έχει συγκεκριμένο πρωταγωνιστή ούτε ένα κεντρικό θέμα: έχει τις ιστορίες λαών Ξωτικών και Ανθρώπων, τα βασίλεια, τις γενιές τους και τους πολέμους που έκαναν την Πρώτη Εποχή. Γύρω από όλα αυτά είναι η κοσμολογία της Μέσης-γης, η δημιουργία του Κόσμου από το Θεό και τους θεούς/αγγελικές δυνάμεις, και τη γέννηση των λαών που ξέρουμε.

Στην αρχή το Σιλμαρίλλιον περιγράφει ένα μυθικό κόσμο χωρίς ήλιο ή φεγγάρι, που κατοικείται μόνο από θεούς και Ξωτικά, και φωτίζεται από τα ιερά Δύο Δέντρα. Όμως σε κάθε μύθο και κάθε παράδεισο υπάρχει η Πτώση. Ο Εχθρός δηλητηριάζει τα Δύο Δέντρα και πλεον το φως τους υπάρχει μόνο στα Σιλμαριλ, τα πετράδια του Φέανορ. Έτσι παίρνει τον λαό του και εγκαταλείπει τη χώρα των θεών για να επιστρέψει στη Μέση-γη και να ξεκινήσει πόλεμο εναντίον του Εχθρού, των δράκων και των ορκς του. Αυτός είναι και ο κεντρικός άξονας του έπους. Στην πορεία θα εμφανιστούν Νάνοι και θνητοί Άνθρωποι και η Μέση-γη θα πάρει τη μορφή που ξέρουμε.

Όπως ανέφερα δεν υπάρχει κεντρικό θέμα. Όλα τα ονόματα αναφέρονται σαν εξίσου σημαντικά αν και αναπόφευκτα κάποια παίζουν μεγαλύτερο ρόλο και άλλα αναφέρονται ελάχιστα. Αιώνες περνούν σε μια παράγραφο, οι γενιές των θνητών ανθρώπων εναλλάσσονται και τα ονόματα περνούν το ένα μετά το άλλο όσο πολεμούν και μεταναστεύουν πληθυσμοί. Σταθερά παραμένουν τα αθάνατα Ξωτικά, αν και αυτά αποδεκατίζονται σιγά σιγά μέσα από τις μάχες. Απο τις ιστορίες του έπους ξεχωρίζει η ιστορία του Μπέρεν και της Λούθιεν (που αναφέρονται και στον Άρχοντα) η οποία εμπλέκεται και με την ιστορία ενός Σίλμαριλ. Περνούν φευγαλέα και τα ονόματα της Γκαλάντριελ και του Έλροντ, αλλά δυστυχώς δεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην Πρώτη Εποχή, κανοντας ετσι ο συγγραφέας ενα καθαρό "διαχωρισμό" μεταξύ των δύο έργων: βλέπουμε τους προγόνους των ηρώων του Άρχοντα, βλέπουμε ζωντανούς τους θρύλους που αναφέρονται στον Άρχοντα, αλλά τα δύο έργα δεν μοιράζονται τους πρωταγωνιστές.

Εκτός από το έπος του Σιλμαρίλλιον, το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρότερα μέρη. Αρχίζει με μια όμορφη παραβολή για τη δημιουργία του κόσμου, περιγράφεται το πάνθεον της Μέσης-γης, και εξιστορείται η ιστορία και η πτώση του Νούμενορ (Ατλαντίδα) δίνοντας έτσι σημαντικότητα στους απογόνους των Νουμενοριανών που πρωταγωνιστούν στον Άρχοντα (όπως το βασιλειο της Γκόντορ και φυσικά ο Άραγκορν). Το βιβλίο τελειώνει με ένα κεφάλαιο που συνοψίζει τα γεγονότα της Δεύτερης και Τρίτης Εποχής κλιμακώνοντας στα γεγονότα του Άρχοντα.

Τελειώνοντας, το Σιλμαρίλλιον είναι ένα δύσκολο ανάγνωσμα γιατί δεν είναι μυθιστόρημα, δεν είναι ιστορία, και για να πούμε την αλήθεια αποτελείται από ό,τι έχουμε μισήσει στα σχολικά μας χρόνια: Ιστορία, Γεωγραφία, πολέμους και ονόματα! Όμως έχει τη μαγεία μιας μυθολογίας και ενός έπους όπως το Lebor Gabάla Έrenn ή η Παλαιά Διαθήκη. Με τη φρεσκάδα μάλιστα ενός μοντέρνου έργου που έχει εμπνεύσει είδη μουσικής και βιντεοπαιχνίδια. Γεμάτο από μαγικές εικόνες -που προσωπικά δεν έχω δει σε καμιά υπαρκτή μυθολογία-, θεούς, ηρωικές μορφές, πολέμους, λαούς, βασιλιάδες και μεσσίες.

 

[Γοργονα]

Κατά τη γνώμη σου, θα έπρεπε να διαβαστεί μετά από τη σειρά Χόμπιτ και Άρχοντα; Ή πριν; Αλήθεια, με ποια σειρά θα έπρεπε να διαβαστούν όλα; Ρωτάω γιατί σκέφτομαι να ξεκινήσω με αυτό, μετά να συνεχίσω με το Χόμπιτ, κι έπειτα με τον Άρχοντα...

 

[Αλίκη]

Επισης, αν θυμαμαι καλα, αναφερει κ τον Σορον κ την καταγωγη του, οπως κ τους Μπαλρογκ.

Η ιστορια του Μπερεν κ της Λουθιεν μου ειχε αρεσει πολυ (φυσικα ) αλλα εχω μια πολυ γενικη εικονα στο μυαλο μου απο το υπολλοιπο βιβλιο. Μπορει να το ξαναδιαβασω κ αυτο καποια στιγμη, αν κ δεν ειναι απο τα αγαπημενα μου του Τολκιν.

 

[Αντέρωτας]

Κατά τη γνώμη σου, θα έπρεπε να διαβαστεί μετά από τη σειρά Χόμπιτ και Άρχοντα; Ή πριν; Αλήθεια, με ποια σειρά θα έπρεπε να διαβαστούν όλα; Ρωτάω γιατί σκέφτομαι να ξεκινήσω με αυτό, μετά να συνεχίσω με το Χόμπιτ, κι έπειτα με τον Άρχοντα...

Εχουμε κανει αυτη τη συζητηση στο νημάτιο για το Χόμπιτ. Όλοι πιστεύουν οτι το Σιλμαρίλλιον είναι δύσκολο και κουραστικό ανάγνωσμα που δεν σε αφήνει να κρατηθείς απο κάποιο σημείο αναφοράς. Τα ονόματα και οι λαοί περνάνε σαν νερό χωρίς να μπορείς να συγκρατήσεις ή να ταυτιστείς με κάποιο. Γι' αυτό η προτεινόμενη σειρά είναι Χόμπιτ-Άρχοντας-Σιλμαρίλλιον.

Βεβαια εχω γνωρισει ατομα που ξεκίνησαν απο το Σιλμαρίλλιον, το χωνεψαν μια χαρα, και μετα οταν διαβασαν τον Αρχοντα οι αναφορες στο παρελθον απεκτησαν άλλο νόημα. Αυτα τα ατομα ομως πιστευω οτι ειναι καποιας... συγκεκριμενης αντιληψης γενικότερα, που προσαρμοζονται και μαθαινουν ευκολα το οτιδήποτε.

Εαν θελεις να ξεκινησεις απο την Πρωτη Εποχη, θα σου προτεινα να ξεκινησεις με τα πρωτα κεφαλαια του Σιλμαριλλιον, μετα με το βιβλιο "Τα Παιδιά του Χούριν" που ειναι αυτοτελές μυθιστόρημα, και κατοπιν αν θελεις να συνεχισεις με το Σιλμαριλλιον για να δεις το υπολοιπο σκηνικο γυρω απο τα Παιδιά του Χούριν.

 

[Μελουζίνα]

Ωωωωω!!!!!!Τέλειο!!! Θα το βάλω στην λίστα μου προς αγοράν ασυζητητί!!

 

[Γοργονα]

Εχουμε κανει αυτη τη συζητηση στο νημάτιο για το Χόμπιτ. Όλοι πιστεύουν οτι το Σιλμαρίλλιον είναι δύσκολο και κουραστικό ανάγνωσμα που δεν σε αφήνει να κρατηθείς απο κάποιο σημείο αναφοράς. Τα ονόματα και οι λαοί περνάνε σαν νερό χωρίς να μπορείς να συγκρατήσεις ή να ταυτιστείς με κάποιο. Γι' αυτό η προτεινόμενη σειρά είναι Χόμπιτ-Άρχοντας-Σιλμαρίλλιον.

Βεβαια εχω γνωρισει ατομα που ξεκίνησαν απο το Σιλμαρίλλιον, το χωνεψαν μια χαρα, και μετα οταν διαβασαν τον Αρχοντα οι αναφορες στο παρελθον απεκτησαν άλλο νόημα. Αυτα τα ατομα ομως πιστευω οτι ειναι καποιας... συγκεκριμενης αντιληψης γενικότερα, που προσαρμοζονται και μαθαινουν ευκολα το οτιδήποτε.

Εαν θελεις να ξεκινησεις απο την Πρωτη Εποχη, θα σου προτεινα να ξεκινησεις με τα πρωτα κεφαλαια του Σιλμαριλλιον, μετα με το βιβλιο "Τα Παιδιά του Χούριν" που ειναι αυτοτελές μυθιστόρημα, και κατοπιν αν θελεις να συνεχισεις με το Σιλμαριλλιον για να δεις το υπολοιπο σκηνικο γυρω απο τα Παιδιά του Χούριν.

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση, θα διαβάσω και το άλλο νημάτιο που αναφέρεις. Ενδιαφέρουσα η πρότασή σου, θα την δοκιμάσω. Αν εν τέλει δω ότι με κουράζει, θα ξεκινήσω απευθείας απ' το Χόμπιτ.

 

[Φαίη]

(Αντέρωτα με πρόλαβες, σκεφτόμουν να ανοίξω κι εγώ νήμα για το Σιλμαρίλλιον ;))

Την πρώτη φορά που διάβασα το βιβλίο ήταν αφού είχα διαβάσει τον Άρχοντα και το Χόμπιτ. Η αλήθεια είναι πως με δυσκόλεψε πάρα πολύ και λίγα πράγματα είχα συγκρατήσει.
Εν όψει του Χόμπιτ που θα προβληθεί οσωνούπω, όπως ανέφερα και στο σχετικό νήμα, μου άνοιξε η όρεξη να διαβάσω εκ νέου ολόκληρο το έργο του Τόλκιν κι αυτή τη φορά είπα να ξεκινήσω χρονολογικά, τουτέστιν με το Σιλμαρίλλιον.
Έχω διαβάσει μέχρι στιγμής γύρω στις 100 σελίδες και πραγματικά η αίσθηση που μου αφήνει είναι τελείως διαφορετική από την πρώτη φορά. Γνωρίζοντας εξ αρχής περί τίνος πρόκειται, μπορώ και συγκεντρώνομαι περισσότερο και δείχνω μεγαλύτερο ενδιαφέρον για πράγματα που άλλοτε με απωθούσαν. Π.χ. την προηγούμενη φορά βαριόμουν να ανατρέχω στον πίνακα με τα ονόματα ή στα γενεαλογικά δέντρα.
Η αλήθεια είναι πως και τώρα νιώθω να...κοπιάζω στην προσπάθεια να αποστηθίσω ονόματα. Το συγκεκριμένο βιβλίο πράγματι δεν είναι απευθύνεται σε όσους αγαπούν την εύκολη ανάγνωση αλλά αντιθέτως σε αυτούς που τους αρέσει να διαβάζουν ξανά και ξανά το ίδιο βιβλίο. Δεν ανήκα ποτέ σε αυτή την κατηγορία, για όλα όμως υπάρχει η πρώτη φορά )

 

[Φτωχόπαιδο]

Σιλμαρίλλιον

Να σημειώσω, ότι το δικό μου βιβλίο έχει 488 σελίδες το αγόρασα 5.000 δρχ αρχές δεκαετίας του '90, και είναι επίσης από τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. Για να κατανοηθεί το βιβλίο, ο χάρτης & οι καρτέλες που περιέχονται εντός, πρέπει πάντα να είναι ανοικτά )) ειδάλλως θα χαθεί η μπάλα

 

[Χανκ Μουντυ]

Εχω διαβασει 3 φορες μεχρι τωρα το Σιλμαριλλιον.Η πρωτη ηταν αναγνωριστικη.Με τη δευτερη τα ονοματα αρχισα να ξεχωριζω τα ονοματα πιο ανετα και γρηγορα,οποτε επηλθε και καλυτερη κατανοηση της καθε ιστοριας.Ε,η τριτη ηταν η απολαυστικοτερη,αφου επικεντρωθηκα στο επικο κομματι του βιβλιου.Νομιζω θα το ξαναδιαβασω.

 

[Φαίη]

Εκεί που διάβαζα ωραία και καλά το βιβλίο χθες, ξαφνικά βρέθηκα από τη σελίδα 208 στη σελίδα 227
Προφανώς υπάρχει τυπογραφικό λάθος γιατί δεν οι σελίδες που λείπουν δεν είναι σκισμένες.
Το περίεργο είναι πως το βιβλίο το διαβάζω για δεύτερη φορά αλλά δεν θυμόμουν ότι υπήρχε αυτό το κενό :χμχμ:

 

[Αντέρωτας]

Πιθανοτατα οι σελιδες που λειπουν εχουν τυπωθει σε αλλο σημειο του βιβλιου, μου εχει ξανατυχει παρομοια περιπτωση. Αν δεν υπαρχει παντως, μπορω να σου στειλω σε ψηφιακη μορφη το συγκεκριμενο κεφαλαιο (Αγγλικά εννοείται)

 

[Αλίκη]

Εγω καταλαβα οτι υπαρχει τυπογραφικο λαθος στην αριθμηση, λειπουν κεφαλαια;;

 

[Φαίη]

Χμμμμ...θα το κοιτάξω μήπως ισχύει αυτή η εκδοχή.
Ευχαριστώ πάντως, Αντέρωτα, για την προσφορά σου. Αν και δεν ξέρω πως θα την παλέψω διαβάζοντας το στα αγγλικά

Αλίκη, μου κόβονται στη μέση δύο κεφάλαια

 

[Αλίκη]

Ωχ, δε μ'αρεσει καθολου οταν συμβαινει αυτο... Μπορεις να το στειλεις πισω παντως να ξερεις κ θα σου το αντικαταστησουν. Επειδη μου εχει τυχει κ εμενα στην Ωκεανιδα κ σε εναν αλλο εκδοτικο, τους στελνεις ενα mail και σου το αντικαθιστουν αμεσως κ ειναι πολυ ευγενικοι.

Αν δεν βρεις αλλον τροπο παντως ή τα βιαζεσαι, μπορω να σου στειλω με mail τα κεφαλαια που σου λειπουν (αλλα σε προειδοποιω χωρις τονους )

 

[Φαίη]

μπορω να σου στειλω με mail τα κεφαλαια που σου λειπουν (αλλα σε προειδοποιω χωρις τονους )

Α άμα είναι χωρίς τόνους, δεν θέλω
Άμα σου είναι εύκολο θα το εκτιμούσα πολύ Μα είναι ξενερωτικό, είμαι σε μια φάση που ξεκινάει ένας διάλογος με τη φράση ''είπε:'' και στην επόμενη σελίδα έχει μια αφήγηση άσχετη

 

[Αντέρωτας]

Αλικη εχεις ψηφιακα το Σιλμ στα ελληνικα; το εγραψες εσυ;

 

[Κιουμπρικ]

Κατά την γνώμη μου είναι βασικά το καλύτερο βιβλίο που έχει βγάλει ο Τόλκιν ! Με περισσότερη φαντασία από τα υπόλοιπα απλά τα άλλα είναι όσο και να πείς πιο εύκολα για το κοινό!

 

[Αντί επιλόγου]

Εκεί που διάβαζα ωραία και καλά το βιβλίο χθες, ξαφνικά βρέθηκα από τη σελίδα 208 στη σελίδα 227
Προφανώς υπάρχει τυπογραφικό λάθος γιατί δεν οι σελίδες που λείπουν δεν είναι σκισμένες.
Το περίεργο είναι πως το βιβλίο το διαβάζω για δεύτερη φορά αλλά δεν θυμόμουν ότι υπήρχε αυτό το κενό :χμχμ:

Όταν το είπες είπα να κοιτάξω και εγώ το δικό μου αντίτυπο που ακόμα δεν έχω διαβάσει και το έχω αρκετά χρόνια στην βιβλιοθήκη.
Σοκ!
Από την σελίδα 272 επιστρέφει στην 81 έως την 96 (έχει ξανά τα ίδια φύλλα δηλαδή) και συνεχίζει στην 289.

Μπορούμε να επιστρέψουμε αυτά τα αντίτυπα;

 

[Αλίκη]

Αλικη εχεις ψηφιακα το Σιλμ στα ελληνικα; το εγραψες εσυ;

Ωπ, τωρα το ειδα. Στην αρχη ειπα να το γραψω (να κανω κ επαναληψη) αλλα τελικα επεσε δουλεια κ δεν μπορεσα. Ετσι δεν εκανα επαναληψη κ απλα σκαναρα τις σελιδες που ελειπαν.

Μπορούμε να επιστρέψουμε αυτά τα αντίτυπα;

Εγω πιστευω πως μπορειτε, απλα στειλτε ενα mail στον εκδοτικο κ θα σας πουνε αν κ τι μπορουν να κανουν.

 

[Χανκ Μουντυ]

Γαμωτο,εμενα δεν φαινεται να υπαρχει προβλημα με τις σελιδες.Κι αν αναρωτιεσται γιατι λεω "γαμωτο",ειναι γιατι εχει ξεκολλησει λιγο η πλατη στο κατω μερος και θα με εψηνε ενα καινουριο αντιτυπο!