Το Περιοδικό "Μπλεκ"

[Φαροφύλακας]

Το περιοδικό Μπλεκ έχει μια διαχρονική παρουσία στην Ελλάδα και πιστεύω πως ακόμα κι αν δεν είσαι κάποιος, όπως εγώ, που μεγάλωσε με την παρέα του, όλο και κάπου θα το έχει πάρει το μάτι σου.

Ο ίδιος ο ήρωας Μπλεκ είναι ένας Αμερικανός που μάχεται τους Βρετανούς στον πόλεμο για την αμερικανική ανεξαρτησία και για άλλη μια φορά έχουμε εδώ ένα ιταλικό κόμιξ (Il Grande Blek) το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε 1954.

Όμως δεν θέλω να επικεντρωθώ εδώ στην συγκεκριμένη ιστορία του Μπλεκ αλλά στο περιοδικό «Μπλεκ» το οποίο κυκλοφόρησε από τον εκδότη Στέλιο Ανεμοδούρα και το οποίο απαρτιζόταν από πολλές διαφορετικές ιστορίες σε συνέχειες.

Η έκδοση του περιοδικού χωρίζεται σε διάφορες περιόδους με διαφορετική αρίθμηση τευχών η καθεμία (φτού κι απ’ την αρχή, από το #1 δηλαδή).

Η πρώτη περίοδος κράτησε από τον Ιούνιο του 1969 έως τον Δεκέμβρη του 1975 με 428 τεύχη όμως αυτές που γνώρισα κι αγάπησα εγώ είναι οι δύο επόμενες: Ο «Νέος Δυναμικός Μπλεκ» με 120 τεύχη, η οποία σταματά στις 19 Δεκεμβρίου 1979, και κυρίως η «Νέα Περίοδος» ή Β' (παρότι πρακτικά είναι η 3η) η οποία συνεχίζει και πάλι από το #1 στις 26 Δεκεμβρίου του '79 κι ολοκληρώνεται το 1994 έχοντας συμπληρώσει τον εντυπωσιακό αριθμό των 1304 τευχών. Ακολούθησαν κι άλλες περίοδοι και πρόσφατα ξεκίνησε και πάλι να τυπώνεται ο "Νέος Μπλεκ", ίσως περισσότερο για τους νοσταλγούς παρά για τα νέα πιτσιρίκια. (Λίγο πιο κάτω, στην ανάρτηση του Κόρτο Μαλτέζε, μπορεί να δει κάποιος όλες τις περιόδους, αναλυτικά).

Στην αρχή με τις σελίδες εναλλάξ μονόχρωμες και δίχρωμες (σε αποχρώσεις του κεραμυδοκόκκινου, όπως το καρέ πιο πάνω) κι αργότερα με χρώμα, μα εντυπωσιακά κακοβαμμένες:

Θυμάμαι να διαβάζω Μπλεκ εκεί, κάπου ανάμεσα στο ’80 με ’87, να αγοράζω από το περίπτερο, να ανταλλάσσω με φίλους, να τα αγοράζω φθηνά, για μια-δυο δραχμές, μεταχειρισμένα από τον "Τζίμη", ενδεχομένως και δίχως εξώφυλλο

Εκείνον τον καιρό δεν είχαμε όλη αυτή την πολυμεσική ποικιλία που έχουν τα παιδιά μας σήμερα (τους υπολογιστές, τα τάμπλετ, τα ατέλειωτα παιδικά στην τηλεόραση) κι έτσι περιοδικά σαν τον Μπλεκ ήταν εξορισμού σημαντικά στην ψυχαγωγία μας. Ειδικά η Νέα Περίοδος, από ένα σημείο κι έπειτα, ήταν γεμάτη αφίσες, χαρτοκοπτικές και σιδερότυπα (δηλ. εικόνες στο εσωτερικό του εξώφυλλου ή στο εσώφυλλο, τις οποίες σιδέρωνε η μαμά και αυτές εντυπώνονταν σε κάποια φανελάκι!). Αυτές οι προσφορές που τότε ήταν τόσο ποθητές, τώρα αποτελούν τον κύριο λόγο που βρίσκουμε τα μισά τουλάχιστον περιοδικά εκείνης της εποχής λειψά, είτε δίχως εξώφυλλο είτε με τα εσωτερικά φύλλα-προσφορές αποσπασμένα.

Με τις μετακομίσεις και την απροσεξία, μέσα στα χρόνια, δεν μου έμεινε ούτε ένα τεύχος από τα κόμιξ της παιδικής μου ηλικίας έτσι που από το 2000 και έπειτα να ψάξω, να βρω και να αγοράσω πολλά (πάρα πολλά), από το Μοναστηράκι κτλ. από Μίκυ Μάους και Ποπάυ μέχρι Τρουένο και Αγόρι. Όμως το Μπλεκ έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και μόνο για τα εξώφυλλα τα οποία στόλιζαν όλα τα θαυμαστά της εποχής, όλα όσα μάγευαν την φαντασία μας: Το Διαστημόπλοιο Γκαλάκτικα, ο Ιππότης της Ασφάλτου, οι Ντιουκς, οι Chips κτλ. Αχ! Πώς να καταλάβει κανείς αν δεν τα έζησε.

Στις μεγάλες του στιγμές ο Μπλεκ έφτασε να πουλάει 100.000 αντίτυπα και το αντίπαλο δέος ήταν το εξίσου καλό "Αγόρι". Καί τα δύο στοχευμένα στα αγοράκια ενώ τα κοριτσάκια είχαν την "Κατερίνα", την "Πάττυ" και την "Μανίνα".

Διάφορες ιστορίες μέσα, ποδοσφαιρικές, πολεμικές, επιστημονικής φαντασίας, μυστηρίου, ηρωικές, και θα αναφέρω ενδεικτικά μερικούς τίτλους:

• U.F.O. Οι Εξωγήινοι Ξαναχτυπούν
• Αγώνας για Επιβίωση
• Ζορρό
• Κούτσα-Κούτσα προς τη Δόξα
• Λέσχη Δε Φοβάμαι
• Μιχαήλ Στρογκώφ
• Μπλεκ
• Μυστικός Πράκτωρ Μουστάκιας
• Ο Εγκέφαλος 13
• Ο Κατάσκοπος με τη Βόμβα στην Καρδιά
• Ο Ποδηλατάκιας
• Ο Σιδερένιος
• Ο Χίτλερ Ζει
• Ο Ωραίος Εξωγήινος (που βλέπετε εδώ δίπλα, στο καρέ)
• Οι Φυγάδες
• Πορεία Θανάτου
• Προπονητής Παίχτης
• Το Παιδί Πάνθηρας
• Το Πλοίο-Φάντασμα

Σποραδικά μα διαχρονικά κι απροειδοποίητα θα δω κάποιο όνειρο πως αγοράζω από κάποιο περίπτερο ή μαγαζάκι περιοδικά, όπως τότε παιδί. Εκείνη η μαγεία ήταν αληθινή κι η ανάμνησή της πάντα θα υπάρχει μέσα μου.

(Όποιος έχει τεύχη και ψάχνει τεύχη και θέλει να ανταλλάξει, να χαρίσει, να πουλήσει κτλ. ας μου στείλει ένα π.μ. )

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αμαν βρε συ Φάρε, μας πήγες κάμποσο πίσω...:χεχ:

Κι εγώ έπαιρνε Μπλεκ και μάλιστα από τους αγαπημένους μου ήρωες ήταν το "Παιδί-Πάνθηρας",το οποίο ήταν μια αντιγραφή, στα όρια της ρέπλικας, του Σπάιντερμαν. Αν δεν κάνω λάθος ένα νεαρό αγόρι είχε δεχτεί από ένα ραδιενεργό πάνθηρα μια γρατζουνιά και απέκτησε όλες τις δυνάμεις και τα ένστικτά τους αιλουροειδούς!!!

Επίσης εγώ διάβαζα και "Περιπέτεια" με προτίμηση στον Λοχαγό Μαρκ μιας και ο Όμπραξ μου την έσπαγε λίγο που την είχε δει Φαντομάς/καουμπόης!!!!

Το "αγόρι" είχε τις ιστορίες του Δικαστή Ντρεντ, τον Τερματοφύλακα γιατρό και μια άλλη σειρά που ένας πιτσιρικάς έμπαινε μέσα σε διάφορα βιντεοπαιχνίδια για να βρει έναν φίλο του που είχε χαθεί σε ένα από αυτά. Σπάω το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομά της...

Τα σιδερότυπα.... Άλλο κόλλημα!! Περιμέναμε πότε ο Μπλεκ θα βάλει το έμβλημα της αγαπημένης μας ομάδας για να το σιδερώσει η μάνα στο άσπρο φανελάκι...

Τέλος να πω και για την "Βαβούρα", ένα αμιγώς ελληνικό κόμιξ το οποίο είχε μικρές ιστοριούλες με απίθανους χαρακτήρες και σήμα κατατεθένας το τελευταίο εξώφυλλο και την "Οδό τρέλας 13"!!! )

ΥΓ: Η δικια μου συλλογή από κόμιξ κατέληξε σε ένα σκουπιδοτενεκέ όταν ο καλός πατέρας μου, κατά την διάρκεια βαψίματος (πριν 20 χρόνια περίπου) σου σπιτιού, θεώρησε πως τα συγκεκριμένα περιοδικά ήταν διαβασμένα, άρα άχρηστα, άρα πιάνουν χώρο και.... :κλαψ: Ήμουν φοιτητής και δεν μπόρεσα να τον σταματήσω...

 

[Υπεράνθρωπος]

Τον Μπλεκ τον έβλεπα στα περίπτερα αλλά για κάποιο λόγο δεν τον αγόραζα ίσως μου φαινόταν λίγο σοβαρός για κόμικ, δεν θυμάμαι, αλλά με την Βαβούρα που γράφει ο Νικόλας τρέλα! φανατικός κάθε βδομάδα περίμενα και πως να βγει το καινούριο τεύχος για να τ' αγοράσω και βέβαια πάντα η ανάγνωση ξεκινούσε με την οδό τρέλας 13 . Θυμάμαι ακόμα και μερικές ιστορίες που είχε μέσα όπως τον κιμωλία και τους εκατομμυριούχους. Μαζί με Ντόναλτ τα αγαπημένα κόμικς.

Κάποια στιγμή άνοιγε ο πατέρας μου ένα μαγαζί. Ο προηγούμενος που ήταν μέσα το είχε ψιλικά και φεύγοντας είχε αφήσει 2-3 μαύρες μεγάλες σακούλες γεμάτες μέσα με κόμικς. Ε,το τι αισθάνθηκα μόλις τα είδα και είπα όλα αυτά είναι δικά μου δεν περιγράφεται, ήμουν σαν τον Σκρούτζ που ετοιμάζεται να κάνει το μπάνιο του μέσα στα δολάρια ))

 

[Φαροφύλακας]

@Νικόλα, γιατί λες την Βαβούρα "αμιγώς" ελληνική; ούτε μια ιστορία μέσα δεν ήταν από ελληνικά χέρια. Ακόμα κι ο "Οδός Τρέλας 13" που ανέβασες (καθώς και τα εξώφυλλα του περιοδικού) ήταν του Ισπανού Ιμπάνιεθ (που ζωγραφίζει και τον "Αντιρίξ και Συμφωνίξ").

Από τα ελάχιστα ελληνικά που θυμάμαι, τότε, ήταν κάμποσα τεύχη του Σεραφίνο, όταν ο εκδότης τα τσούγκρισε με τους Ιταλούς, καθώς και μερικές ιστορίες στην ελληνική έκδοση του MAD.

@Υπεράνθρωπε, την τραυματική εμπειρία με τα πεταγμένα κόμιξ την έχουνε βιώσει κάμποσοι. Ένοχη, βέβαια, είναι συνήθως η μητέρα. Για κάποιον λόγο η μέση ελληνίδα μάνα δεν μπόρεσε να εκτιμήσει την συναισθηματική αξία. Αντί να σπάσει κανα οιδιπόδιο σύμπλεγμα, διάλεξε να προκαλέσει μια άσκοπη τραυματική εμπειρία. Πραγματικά, έχω ακούσει από κάμποσους φίλους πως τα παιδικά κόμιξ τα πέταξε η μάνα τους. Ένας μάλιστα μου έλεγε πως ενώ πέταξε τα κόμιξ του η ίδια κράτησε στίβες δικά της Άρλεκιν. Δηλ. πώς δεν μπορείς να αναγνωρίσεις σε κάποιον άλλον αυτό που συμβαίνει και σε σένα ολόιδιο;

Παρεμπιπτόντως, όταν ήμουν μωρό, (αρχές του '70) ο πατέρας μου έκανε μια δουλειά στον Τερζόπουλο και έφερνε σπίτι Μίκυ Μάους τα οποία η μητέρα μου τα πετούσε διότι "μικρό είναι ακόμα το παιδί!". Βέβαια, και να φτάναν στα χέρια μου θα χάνονταν αργότερα αφού, όπως είπα και πιο πάνω, τα πάντα χαθήκαν μέσα στα χρόνια. Θυμάμαι κάπου εκεί, από το νούμερο εννιακόσια τόσο και μέχρι μετά το χίλια, μάζευα τα Μικυ Μάους στην σειρά και τα κρατούσα στην σειρά.

Βέβαια, σήμερα, ξαναέχω χτίσει όλα αυτά που έχασα τότε. (Με κάμποσο χρήμα, δυστυχώς και αναπόφευκτα. )

Τον Μπλεκ τον έβλεπα στα περίπτερα αλλά για κάποιο λόγο δεν τον αγόραζα ίσως μου φαινόταν λίγο σοβαρός για κόμικ

ακριβώς αυτά τα λόγια θυμάμαι να τα έχει πει ο Αντέρωτας πριν πολλά χρόνια... Για δες.

Πάντως, την μαγική εμπειρία σου με τις σακούλες κόμιξ την έχω ζήσει κι εγώ, σε μεγάλη ηλικία, με κούτες κόμιξ. Δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@Νικόλα, γιατί λες την Βαβούρα "αμιγώς" ελληνική; ούτε μια ιστορία μέσα δεν ήταν από ελληνικά χέρια. Ακόμα κι ο "Οδός Τρέλας 13" που ανέβασες (καθώς και τα εξώφυλλα του περιοδικού) ήταν του Ισπανού Ιμπάνιεθ (που ζωγραφίζει και τον "Αντιρίξ και Συμφωνίξ").

Αμάν!!! Γράψε λάθος... Είχα εντύπωση πως ήταν Ελληνικό κόμιξ!!! :ιδού:
Αυτά παθαίνεις αν στα πετάνε οι γονείς σου...

Πάντως εμένα ο πατέρας μου τα είχε πετάξει, όπως είπα και παραπάνω, διότι τα θεωρούσε διαβασμένα και άχρηστα... Δλδ του έλεγε η μάνα μου πως έχει μαζέψει πολλους διαβασμένους και άχρηστους "Ταχυδρόμους" (περιοδικό δεκαετίας 80' με 90') και ο father πίστευε πως το ίδιο ισχύει και για τα κόμιξ!!!

 

[Ασημενια]

κάπου στον ιστό ανακάλυψα τα τεύχη 1-50 (Μπλεκ) και θέλω να βρω τον χρόνο να τα ξαναδιαβάσω, έστω και σε pdf. Εμένα τα αγόραζε ο αδελφός μου, τα έβαζε μέσα στα βιβλία του σχολείου και έκανε ότι διαβάζει το σχολικό βιβλίο...

 

[Αντέρωτας]

Ωραια ιστορικη αναδρομή με εγκυκλοπαιδικές πληροφοριες. )

ακριβώς αυτά τα λόγια θυμάμαι να τα έχει πει ο Αντέρωτας πριν πολλά χρόνια... Για δες.

Απο ολη την αβυσσο ανοησιας και ασυναρτησίας που έχω εκστομίσει ολα αυτα τα χρονια, συγκράτησες αυτό; περαν του οτι οντως ισχυει οτι ποτε δε διαβασα Μπλεκ, ουτε καν θυμαμαι σχετικό διαλογο.

Αμάν!!! Γράψε λάθος... Είχα εντύπωση πως ήταν Ελληνικό κόμιξ!!! :ιδού:

Η Βαβουρα ηταν κυριως βρετανικο κομικ, με ιστοριες απο τα περιοδικα Beano και The Dandy, εμπλουτισμενο με καποιες ισπανικες εκδοσεις, οπως η Οδός Τρέλας, και οι Zipi y Zape. Την ιδια ακριβως ισπανο-βρετανικη συνταγη ακολουθησε και ενα αλλο περιοδικο, ο Φασόλας.

 

[Φαροφύλακας]

@Αντέρωτα, το είχες πει γενικά για τα περιοδικά τύπου Αγόρι, Μπλεκ κτλ. (σε αντιδιαστολή π.χ. προς το Μίκυ Μάους, Ποπάυ κτλ., τα ας πούμε "πιο παιδικά").

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Για την ιστορία να αναφέρω ότι οι εκδοτικές περίοδοι του Μπλεκ είναι:

• Α' Περίοδος: Μπλεκ (ως το Τεύχος 290) ή Μπλεκ και Τομ (από το τεύχος 290 ως το 341) μετά το τεύχος 341 ο τίτλος επιστρέφει απλά Μπλεκ. Συνολικά 428 εβδομαδιαία τεύχη. Περίοδος 1969-1975. Παράλληλα το 1970-1975 κυκλοφορούσε ο Μηνιαίος Μεγάλος Μπλεκ (75 τεύχη συνολικά, χωρίς αρίθμηση) με περισσότερες σελίδες και μεγαλύτερο μέγεθος σελίδας κι το καλοκαίρι του 1970 ο Μπλεκ των διακοπών (2 τεύχη, χωρίς αρίθμηση)
• Β' Περίοδος: Νέος δυναμικός Μπλεκ. Συνολικά 120 εβδομαδιαία τεύχη με αρίθμηση που ξεκινούσε από το 1 το 1977-1979.
• Γ' Περίοδος: Νέα περίοδος Μπλεκ για το πρώτο έτος, στην συνέχεια έμεινε απλά Μπλεκ. Η μακρύτερη χρονικά περίοδος του τίτλου (1979-1994) με 756 εβδομαδιαία τεύχη. Πέρα από τις σελίδες κόμιξ όπως λέει και ο Φάρος υπήρχαν σελίδες ποικίλης ύλης (ενδιαφερόντων ενός αγορίστικου εφηβικού κοινού).
• Δ' Περίοδος: Μπλεκ. Με τις πωλήσεις του Μπλεκ της πρώτης περιόδου να έχουν πέσει πολύ ο εκδότης αλλάζει συχνότητα έκδοσης (μηνιαίο αντί για εβδομαδιαίο) και την αρίθμηση. το πρώτο τεύχος είχε διπλή αρίθμηση δηλαδή ήταν ήταν το 1 (1305) (το 1305 προκύπτει από το άθροισμα των τευχών όλων των ως τότε κανονικών σειρών δηλαδή 428+120+756=1304+1 το συγκεκριμένο τεύχος 1305. Δεν συμπεριλαμβάνονται τα τεύχη του Μεγάλου Μπλεκ και του Μπλεκ των διακοπών). Αυτο το στιλ (διπλής) αρίθμησης συνεχήστικε και στα υπόλοιπα τεύχη του τίτλου. Το ύφος του περιοδικού παραμένει το ίδιο. Συνολικά 9 μηνιαία τεύχη το 1994-1995.
• Ε' Περίοδος: Έξτρα Μπλεκ. Μετά την αποτυχία του μηνιαίου Μπλεκ (Δ' περίοδος) ο εκδότης κάνει μια νέα κίνηση. Σπάει την ύλη στα δυο. Οι περιπέτειες του Μπλεκ θα εκδίδονται σε δικό τους τίτλο (Συλλεκτικός Μπλεκ) ενώ τα υπόλοιπα κόμιξ στο Έξτρα Μπλεκ. Συνολικά 12 μηνιαία τεύχη το 1995-1996. Η αρίθμηση ξεκίνησε από το 1314 για να αυτονομηθεί σε κάποια φάση και το τελευταίο να είναι το τεύχος 12.
• Στ' Περίοδος. Συλλεκτικός Μπλεκ. Ουσιαστικά θα μπορούσε να θεωρηθεί και σαν η Ε' περίοδος αφού η έκδοσή του ξεκίνησε πριν από αυτή του Έξτρα Μπλεκ, κράτησε όμως περισσότερο. Σε αντίθεση με τις 5 προηγούμενες εκδώσεις εδώ έχουμε μόνο περιπέτειες του Μπλεκ. Η έκδοση αυτή έχει τρεις φάσεις:
  α. 1994-1999: 56 τεύχη με ιστορίες του Μπλεκ
  β. 1999-2003: επανακυκλοφορία των 56 αυτών τευχών
  γ. 2004-2005: 13 τεύχη με νέες ιστορίες Μπλεκ
• Ζ' περίοδος: Νέος Μπλεκ. Ξεκίνησε σαν σειρά 4 τευχών προσφορά της εφημερίδας Ελεύθερος τύπος σε ισάριθμες εβδομάδες για να δοκιμάσει μετά τις δυνάμεις του στο περίπτερο σαν μηνιαίο περιοδικό. Επιστρέφει στην μορφή του πολυθεματικού εντύπου με κάθε τεύχος να ξεκινά με τις ιστορίες του Μπλεκ. Ως τώρα έχουν εκδοθεί συνολικά 28 τεύχη

 

[Ασημενια]

τώρα να ψάχνω να δω ποια 50 έχω? δεν με λυπάσαι?

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Όχι, εμείς οι εμείς είμαστε σκληροί άνθρωποι...

 

[Αντέρωτας]

Για αλλη μια φορα, εξαιρετικη ερευνα και συλλογη πληροφοριων, Κορτο

(εκτος εαν τα πηρες απο καπου αλλου, οποτε οκ )

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

τα πήρα από κάπου αλλού (τις πληροφορίες)

Ο Μπλεκ τώρα εμένα ούτε σαν ήρωας, ούτε σαν περιοδικό δεν με τράβηξε ποτέ.

Οι EsseGesse (συλλογικό ψευδώνυμο των Ιταλών δημιουργών Πιέτρο Σαρτόρις (1926-1989) Ντάριο Γκούζον (1926-2000) και Τζιοβάνι Σιντέτο (1922-1991)) δημιούργησαν αρκετούς ήρωες δημοφιλής στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1980 (απλά εμείς δεν τους ξέραμε γιατί οι εκδόσεις του Ανεμοδούρα όπου εκδιδόταν αυτοί οι ήρωες δεν έκαναν οποιαδήποτε αναφορά στους δημιουργούς). Οι ήρωες αυτοί (κατά σειρά εμφάνισης) ήταν οι: Κάπταιν Μίκι (εκδιδόταν στην Ιταλία το 1951-1967 ενώ στην Ελλάδα τον μάθαμε από τη σειρά Μικρός Ιππότης), ο Μέγας Μπλεκ (1953-σήμερα, οι EsseGesse αποχώρησαν από την σειρά το 1965), ο Λοχαγός Μαρκ (χαρακτήρας παρόμοιος με τον Μπλεκ, λίγο πιο δουλεμένος όμως. Η σειρά ξεκίνησε το 1965 όταν οι EsseGesse αποκλείστηκαν από την δημιουργία νέων περιπετειών του Μπλεκ και συνεχίστηκε κανονικά ως το 1990 και σποραδικά ως το 2000. Στην Ελλάδα τον γνώρισαν οι παλιότεροι από τις σελίδες του περιοδικού Όμπραξ και εμείς οι νεότεροι από την σειρά Περιπέτεια) και ο Άλαν Μυστέρο που στην Γαλλία και στην Ελλάδα έγινε γνωστός σαν Όμπραξ. Η έκδοσή του ξεκίνησε το 1966 και ολοκληρώθηκε το 1986. Στην Ελλάδα ήρθε με το δικό του περιοδικό το 1971 (το Όμπραξ όπου είχε συγκάτοικο τον λοχαγό Μαρκ) Το 1983 στεγάστηκε στο περιοδικό Περιπέτεια με συγκάτοικο και πάλι τον Μαρκ, μετά από 2-3 χρόνια ο Όμπραξ εκτοπίστηκε αφήνοντας μόνο του τον Μαρκ (περιστασιακά εμφανιζόταν και ιστορίες του Μπλεκ, ήταν πολύ λίγες όμως στο σύνολο των τευχών της σειράς)

Εγώ από αυτά τα περιοδικά διάβαζα φανατικά Περιπέτεια (κυρίως τις περιπέτειες του Λοχαγού Μαρκ) στο Μπλεκ με χαλούσε το γεγονός ότι οι περιπέτειες των σπούσαν σε πολλά μέρη και αν ήθελες να δεις το τέλος έπρεπε να περιμένεις επί πολλά τεύχη, ενώ η Περιπέτεια κατά κύριο λόγο περιείχε αυτοτελής ιστορίες. Αντίστοιχα τον Κάπταιν Μίκυ τον θεωρούσα δευτεροκλασάτο Όμπραξ (που και τον ίδιο τον Όμπραξ τον συμπαθούσα αλλά ως εκεί)

 

[Ασημενια]

νομίζω ότι κι εγώ τον κάπταιν μαρκ συμπαθούσα!!! γιατί ήταν πιο όμορφος!!! ) μα τις χίλιες λίμνες του Οντάριο!!!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ε ναι και είχε και καλύτερα σάιντκικ μα τα χίλια γένια...

 

[Ονειρευτής]

Τον περασμένο Νοέμβριο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Comics & Crosswords Publications Lp ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Ήρωες του Στέλιου Ανεμοδουρά» στο οποίο καταγράφεται για πρώτη φορά ολόκληρο το συγγραφικό κι εκδοτικό έργο του Στέλιου Ανεμοδουρά από τρεις διακεκριμένους συγγραφείς, τον Γιώργο Πολ. Παπαδάκη, τον Γιώργο Βλάχο και τον Νίκο Δημ. Νικολαϊδη. Επιπλέον, οι τρεις συγγραφείς, αποτίνοντας φόρο τιμής στον δημιουργό γράφουν ο καθένας μια νέα ιστορία με τον ήρωα που περισσότερο τον έχει σημαδέψει. Οι ιστορίες αυτές, με πρωταγωνιστές τον Μικρό Ήρωα και τον Μπλεκ, παρατίθενται στο τέλος του βιβλίου, την εικονογράφηση των οποίων ανέλαβε ο εξαιρετικός φίλος και εικονογράφος Κ. Φραγκιαδάκης.

Η δομή του τόμου, στον οποίο για πρώτη φορά καταγράφεται ολόκληρο το συγγραφικό και εκδοτικό έργο αποτελείται από τις εξής ενότητες:

Από το συγγραφικό ξεκίνημά του στον χώρο, το 1946, και τη συνεχή συγγραφική και εκδοτική δραστηριότητά του έως και το 1968, έτος κατά το οποίο έγινε η διακοπή του "Μικρού Ήρωα" σε αφηγηματική μορφή, οριοθετείται η πρώτη περίοδος. Την επιμελείται ο Γιώργος Βλάχος. Μέσα σε αυτή την περίοδο, μεταξύ άλλων, παρουσιάζονται τίτλοι εμβληματικών περιοδικών της "Χρυσής Περιόδου" του λαϊκού αναγνώσματος, όπως η "Μάσκα", "Ο Υπεράνθρωπος", ο "Γκρέκο" και πάνω από όλα "Ο Μικρός Ήρως".

Ακολουθεί η περίοδος 1969-1979, η οποία σηματοδοτείται από την καθιέρωση χαρακτηριστικών τίτλων όπως "Μπλεκ", "Ζαγκόρ", "Όμπραξ" και "Κατερίνα", αναλύεται ιστορικά από τον Γιώργο Πολ. Παπαδάκη.
Ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης αναλύει το εκδοτικό έργο του Στέλιου Ανεμοδουρά από το 1980 μέχρι και το τέλος της ζωής του, το 2000, καθώς και τη συνέχιση της εκδοτικής δραστηριότητας που παρέδωσε μέχρι και σήμερα.

Διαβάζοντας τις αναρτήσεις των συμμετεχόντων στο νήμα διαπιστώνω πως όσοι διαβάζαμε τα εν λόγω κόμικ και περιμέναμε με προσμονή το αγαπημένο μας περιοδικό στο περίπτερο, αν μη τι άλλο η συγκεκριμένη έκδοση θα μας γυρίσει μερικές δεκαετίες πίσω, κάνοντας μας να νιώσουμε και πάλι παιδιά, ενώ οι νεότεροι θα γνωρίσουν μερικά από τα πιο σημαντικά αναγνώσματα των πατεράδων και των παππούδων τους και θα μεταφερθούν σε κόσμους όπου κυρίαρχο ρόλο είχε η φαντασία, η αθωότητα και ο ρομαντισμός.

«Όπως κάθε καλλιτεχνικό είδος, έτσι και το κόμικ αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής και πολιτισμικής κουλτούρας κάθε περιοχής» σημειώνει στην εισαγωγή του βιβλίου ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς εγγονός του Στέλιου Ανεμοδουρά.

(Κι ένα σκίτσο δια χειρός του Κ. Φραγκιαδάκη σχετικό με το θέμα ... ο Ανεμοδουράς ανάμεσα στους ήρωες που μας γνώρισε)!

 

[Μακρυγιάννης]

Είχα διαβάσει πολλές φορές Μπλέκ, αλλά δεν με ενθουσίαζε. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί ήταν μυώδης και εγώ ήμουν σαν τσίρος!:χαχαχα:
Προτιμούσα το Ντόναλτ Ντακ.

 

[Φαροφύλακας]

Ονειρευτή, πολύ ενδιαφέρον φαίνεται το βιβλίο. Φόρος τιμής στον Ανεμοδούρα και του αξίζει. Θα το ξεφύλλιζα ευχαρίστως.

Μακρυγιάννη, ούτε εγώ διάβαζα την ιστορία του Μπλεκ αυτήν-καθαυτήν. Περισσότερο τις υπόλοιπες. Σήμερα, περισσότερο κι από τις ιστορίες, κλικ μου κάνουν τα εξώφυλλα που αποτυπώνουν ένα κομμάτι του κόσμου όπως τον γνώρισα: ο Πλατινί (άσχετα που δεν με ενδιέφερε το ποδόσφαιρο), ο Μάικλ Νάιτ, οι Ντιούξ, ο Πόλεμος των Άστρων, το Γκαλάκτικα κτλ. Καθώς και οι αφίσες: Duran Duran, Culture Club, Police κτλ.


Όσον αφορά τις ιστορίες, το αστείο είναι πως διαβάζαμε ανακατεμένες τις συνέχειες αφού διαβάζαμε ό,τι έπεφτε στα χέρια ή όταν θυμόσουν να αγοράσεις. Αλλά δεν είχε σημασία. Λίγες σελίδες, απλά ένα απόσπασμα, και για λίγο ήσουν σε κάποιον άλλο πλανήτη ή σε κάποια μυστήρια υπόθεση.

 

[Χρυσόστομος]

Απο τα πιο αγαπημενα μου περιοδικα μαζι με την Περιπετεια στα χρονια της εφηβειας μου. Το επαιρνα συστηματικα καθε εβδομαδα. Ειχα μαζεψει καμμια διακοσαρια συνεχομενα τευχη με ζητημα να ειχα χασει 2-3. Τωρα θυμαμαι καποιες αγαπημενες ιστορίες όπως ο "Τερματοφυλακας γιατρός", "Τα παιδιά διατάζουν" και η κλασική ιστορία στην τελευταία σελίδα "Το παιδί πάνθηρας".

 

[Αντέρωτας]

Αν δεν κανω λαθος, υπηρχαν και καποιες ιστοριες σε συνεχειες που δεν ειχαν δημοσιευτει ποτε ολοκληρες, απο εκδοτικη αμελεια.

Εγω θεωρουσα τις συνεχειες μεγαλο βασανο. Ειχα σαν αρχη να διαβαζω μονο περιοδικα με αυτοτετλεις ιστοριες. Αμα επεφτα σε ιστορια οπου εβλεπα "περιληψη προηγουμενου..." ξενερωνα απιστευτα και το παρατουσα

Επισης, οπως ειπαμε, δεν εχω πιασει ποτε μου Μπλεκ, αλλα διαβασα παραπανω για ιστοριες που ειχα δει σε αλλα περιοδικα. Ο Δικαστης Ντρεντ για παραδειγμα, ηξερα οτι εμφανιζοταν στο Αγορι.