View attachment 127
Τίτλος: Το ευαγγέλιο του Ιούδα
Συγραφέας: Συλλογικό έργο
Εκδότης: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
Έτος έκδοσης: 2006
Το ευαγγέλιο του Ιούδα ανακαλύφθηκε στη Μέση Αίγυπτο την δεκαετία του 1970, πιθανώς το 1978, και ήταν το τρίτο κείμενο ενός χειρόγραφου γραμμένου σε πάπυρο, το οποίο ονομάστηκε Codex Tchacos. Είναι γραμμένο σε μια σαχιδική κοπτική διάλεκτο, ανάμεικτη με διαλεκτικές επιρροές από ορισμένες τοπικές διαλέκτους της Μέσης Αιγύπτου, όμως είναι σίγουρο ότι είχε γραφτεί στα ελληνικά γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. Ορισμένες φορές αποκαλείται «Codex of Judas» , αν και ουσιαστικά περιέχει τέσσερις διαφορετικές πραγματείες, εκ των οποίων το ευαγγέλιο του Ιούδα είναι τρίτο στη σειρά.
Σε αντίθεση με τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, στο ευαγγέλιο του Ιούδα, ο Ισκαριώτης παρουσιάζεται σαν μια απόλυτα θετική μορφή, ως ένα πρότυπο για όσους επιθυμούν να γίνουν μαθητές του Ιησού. Στη θρησκευτική συνείδηση των περισσοτέρων μας, καθώς και στη βιβλική παράδοση, ο Ιούδας παρουσιάζεται ως ο κακός Ιουδαίος που οδήγησε στη σύλληψη τον Ιησού και συνεπώς στη θανάτωση. Το ευαγγέλιο αυτό καταρρίπτει τις αντισημιτικές αντιλήψεις και μας δίνει να καταλάβουμε ότι ο Ιούδας δεν έκανε τίποτα που να μην του το ζήτησε ο ίδιος ο Ιησούς, ότι τον υπακούει απόλυτα και μένει πιστός σε Αυτόν μέχρι τέλους. Αποδεικνύεται ο πιο αγαπημένος μαθητής και φίλος του Ιησού. Παραδίδοντας τον Δάσκαλό του στις Ιουδαϊκές αρχές, ο Ισκαριώτης προσέφερε τη σπουδαιότερη υπηρεσία που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σύμφωνα με αυτό το Ευαγγέλιο, ο Ιησούς ήθελε να ξεφύγει από τον υλικό κόσμο και να επιστρέψει στην ουράνια κατοικία του.
Το συγκεκριμένο ευαγγέλιο είναι γραμμένο από μία ομάδα του κινήματος των γνωστικών. Τί ήταν όμως οι γνωστικές θρησκείες και ποιά τα πιστεύω τους;
Ο όρος προέρχεται από την ελληνική λέξη γνώσις. Γνωστικοί είναι αυτοί που είναι «μέσα στη Γνώση». Και τί γνωρίζουν ακριβώς; Τα μυστικά που μπορούν να τους χαρίσουν τη σωτηρία. Σύμφωνα με τα πιστεύω τους, κάποιος σώζεται όχι επειδή πιστεύει στον Χριστό ή επειδή κάνει καλές πράξεις, αλλά επειδή γνωρίζει την αλήθεια για το ποιός είναι ο αληθινός Θεός, ποιοί είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Αυτός ο υλικός κόσμος δεν είναι η κατοικία μας.Είμαστε εδώ παγιδευμένοι μέσα σε σάρκινα σώματα και πρέπει να μάθουμε πώς να ξεφύγουμε από αυτά. Η σωτηρία δεν έρχεται με τη λατρεία του Θεού αυτού του κόσμου και την αποδοχή της δημιουργίας του, αλλά με την άρνησή του και την απόρριψη του σώματος που μας δένει με αυτόν. Αυτός είναι και ο υπέρτατος λόγος για τον οποίο το έργο που κάνει ο Ιούδας για τον Χριστό είναι μια δίκαιη πράξη και του εξασφαλίζει το δικαίωμα να ξεπεράσει όλους τους άλλους μαθητές. Μέσα στο ευαγγέλιο λέει ο Ιησούς στον Ιούδα:
«Αλλά εσύ θα τους υπερβείς όλους αυτούς. Γιατί εσύ θα θυσιάσεις τον άνθρωπο που με ενδύει».
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ευαγγέλιο δεν τελειώνει με τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, αλλά με αυτό που για τον συγγραφέα ήταν η κορύφωση της αφήγησης: με την πράξη πίστης του πιο στενού συντρόφου του και μαθητή του. Την προδοσία.
Οι διδαχές των γνωστικών είναι σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες με τα διδάγματα του ορθόδοξου χριστιανισμού. Θα σας παραθέσω εδώ μερικά βασικά θεολογικά ζητήματα αυτού του ευαγγελίου:
Ο δημιουργός αυτού του κόσμου δεν είναι ο αληθινός θεός, παρά μια κατώτερη θεϊκή οντότητα, χωρίς μεγάλη σημασία. Πριν από αυτόν υπήρχαν πολυάριθμες άλλες θεϊκές οντότητες: εβδομήντα δύο αιώνες (θεότητες), ο καθένας με τον «φωστήρα» του και ο καθένας με πέντα στερεώματα (που δίνουν ένα σύνολο 360 στερεωμάτων), καθώς και με αναρίθμητους αγγέλους να τους υπηρετούν. Επιπλέον, ο κόσμος μας ανήκει στη σφαίρα της «απώλειας» ή «διαφθοράς». Δεν αποτελεί δημιούργημα του ενός και μοναδικού Θεού. Μόνο μετά την εμφάνιση όλων των άλλων θεοτήτων αρχίζει να υπάρχει ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης –που ονομάζεται Ελ-, και ο οποίος ακολουθείται από τους βοηθούς του, τον αιμοσταγή αντάρτη Γιαλνταμπαώθ και τον ανόητο-τρελό Σάκλας. Οι δύο τελευταίοι είναι που δημιούργησαν τον κόσμο και τους ανθρώπους. Από τον κόσμο αυτόν πρέπει να ξεφύγουμε γιατί είναι ενας οχετός γεμάτος δυστυχία και μυστήρια. Και τη Γνώση για να γίνει αυτό την κατέχει ο Ιησούς, γι’αυτό και εδώ έχει κυρίως την ιδιότητα του Μεγάλου Δασκάλου, του Ραββί.
Για τον συγκεκριμένο λόγο, στο ευαγγέλιο αυτό, δεν υπάρχει Ανάσταση. Αυτό είναι ίσως το σημείο-κλειδί των πάντων. Ο Ιησούς δεν θα αναστηθεί από τους νεκρούς σ’αυτό το βιβλίο. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Το όλο ζήτημα της σωτηρίας βρίσκεται στα να μπορέσουμε να δραπετεύσουμε από αυτόν τον μίζερο κόσμο, όχι να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτόν.
Ο Χριστός στο ευαγγέλιο του Ιούδα εξηγεί ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί στων οποίων τα σώματα έχει δοθεί προσωρινώς ένα δανεικό πνεύμα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, «έτσι ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν υπηρεσία», και αυτοί στους οποίους ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έχει παραχωρήσει αιώνια πνεύματα, οι οποίοι ανήκουν «στη μεγάλη γενεά χωρίς επάνω της κανέναν άρχοντα». Αυτοί έχουν μέσα τους τη θεία σπίθα και μετά θάνατον θα επιστρέψουν στον κόσμο από τον οποίον ήρθαν. Ο Ιούδας είναι ένας από αυτούς. Και επειδή είναι ο μόνος από τους υπόλοιπους μαθητές που μπορεί να κατανοήσει πλήρως αυτά που διδάσκει ο Ιησούς, ο Δάσκαλος τον παίρνει παράμερα και του λέει:
«Πήγαινε μακριά από τους άλλους και θα σου πω τα μυστήρια του βασιλείου. Είναι δυνατόν για σένα να το πλησιάσεις, αλλά θα πικραθείς πολύ. Γιατί κάποιος άλλος θα σε αντικαταστήσει, με σκοπό οι δώδεκα[μαθητές] να μπορέσουν ξανά να συμπληρωθούν με τον θεό τους.»
Και αργότερα:
«Θα γίνεις ο δέκατος τρίτος, και θα αναθεματιστείς από τις άλλες γενεές και θα έρθεις και θα κυβερνήσεις πάνω σ’ αυτές. Στις έσχατες μέρες θα αναθεματίσουν την ανύψωσή σου στην αγία [γενεά].»
Λέγοντας ο δέκατος τρίτος, ο Ιησούς εννοεί πως μετά τον θάνατο του Ιούδα, οι μαθητές θα γυρέψουν να καλύψουν το κενό που αφήνει και θα βάλουν στη θέση τους τον Ματθία, ώστε να συμπληρωθεί ξανά ο αριθμός τους. Το ότι ο Ιούδας είναι ο μοναδικός που καταλαβαίνει απόλυτα το ποιος είναι ο Ιησούς και τί ήρθε στη γη να κάνει, φαίνεται ξεκάθαρα από την εξής φράση του:
«Γνωρίζω ποιος είσαι και από πού έρχεσαι. Κατάγεσαι από τον αθάνατο κόσμο του Μπάρμπελο. Και είμαι ανάξιος να προφέρω το όνομα του ενός που σε έχει στείλει.»
Το να ομολογεί ότι ο Ιησούς προέρχεται από τον κόσμο του Μπάρμπελο είναι σαν να ομολογεί ότι προέρχεται από τον επάνω θεϊκό κόσμο (πέρα από αυτόν που ξέρουμε από την Π.Διαθήκη). Ο Μπάρμπελο συνδέεται με τη Θεία Μητέρα Όλων και είναι κεντρική μορφή στη σηθιανή* σκέψη.
Καταλήγοντας, θα αναρωτιόμασταν γιατί οι ευαγγελιστές δεν επαίνεσαν την πράξη του Ιούδα, αλλά την καταδίκασαν και αφόρησαν τον Ιούδα από τους κόλπους τους. Χωρίς την πράξη του Ιούδα, ο Χριστός δεν θα είχε θανατωθεί, άρα δεν θα είχε αναστηθεί, άρα και μεις ακόμη δεν θα είχαμε σωθεί και λυτρωθεί από τις αμαρτίες μας. Υπάρχουν πολλά ευαγγέλια. Τα 4 που περιέχει η Καινή Διαθήκη (Ματθαίου, Ιωάννη Μάρκου και Παύλου) και άλλα τα οποία λεγόταν ότι γράφτηκαν από τους Αποστόλους. Εκτός από το ευαγγέλιο του Ιούδα έχουμε και ευαγγέλια από τον Φίλιππο και τον Πέτρο, δύο που αποδίδονται στον αδερφό του Ιησού, τον Ιούδα Θωμά, ένα από τη Μαρία Μαγδαληνή κ.ο.κ.
Το γιατί αυτά απορρίφθηκαν από την επίσημη πρωτο-ορθόδοξη ηγεσία και επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα τέσσερα, είναι μία άλλη μεγάλη ιστορία. Πάντως ήταν μια μάχη μεταξύ αυτών που πίστευαν ότι ήταν οι "ορθόδοξοι" και των λεγόμενων αιρετικών. Ιδιαίτερα πολεμήθηκαν και κυνηγήθηκαν οι γνωστικοί από τον Ειρηναίο, ο οποίος τους θεωρούσε ως το πιο επικίνδυνο είδος εχθρού, γιατί σε ό,τι επιχειρήματα και να τους υπέβαλλες, αυτοί είχαν να σου απαντήσουν :"Απλά δεν γνωρίζεις και είσαι ανάξιος αυτής της Γνώσης". Και ο νικητής αυτής της μάχης είναι σήμερα γνωστός σε όλους μας.
*Σηθ: Φέρεται ως ο τρίτος γιος του Αδάμ και της Εύας που γεννήθηκε μετά την δολοφονία του Άβελ από τον αδελφοκτόνο Κάιν. Ο Σηθ αντιπροσωπεύει μία νέα αρχή για την ανθρωπότητα και όποιος ανήκει στη γενιά του είναι μέλος αυτής της πεφωτισμένης γενιάς.
Τίτλος: Το ευαγγέλιο του Ιούδα
Συγραφέας: Συλλογικό έργο
Εκδότης: Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη
Έτος έκδοσης: 2006
Το ευαγγέλιο του Ιούδα ανακαλύφθηκε στη Μέση Αίγυπτο την δεκαετία του 1970, πιθανώς το 1978, και ήταν το τρίτο κείμενο ενός χειρόγραφου γραμμένου σε πάπυρο, το οποίο ονομάστηκε Codex Tchacos. Είναι γραμμένο σε μια σαχιδική κοπτική διάλεκτο, ανάμεικτη με διαλεκτικές επιρροές από ορισμένες τοπικές διαλέκτους της Μέσης Αιγύπτου, όμως είναι σίγουρο ότι είχε γραφτεί στα ελληνικά γύρω στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. Ορισμένες φορές αποκαλείται «Codex of Judas» , αν και ουσιαστικά περιέχει τέσσερις διαφορετικές πραγματείες, εκ των οποίων το ευαγγέλιο του Ιούδα είναι τρίτο στη σειρά.
Σε αντίθεση με τα ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης, στο ευαγγέλιο του Ιούδα, ο Ισκαριώτης παρουσιάζεται σαν μια απόλυτα θετική μορφή, ως ένα πρότυπο για όσους επιθυμούν να γίνουν μαθητές του Ιησού. Στη θρησκευτική συνείδηση των περισσοτέρων μας, καθώς και στη βιβλική παράδοση, ο Ιούδας παρουσιάζεται ως ο κακός Ιουδαίος που οδήγησε στη σύλληψη τον Ιησού και συνεπώς στη θανάτωση. Το ευαγγέλιο αυτό καταρρίπτει τις αντισημιτικές αντιλήψεις και μας δίνει να καταλάβουμε ότι ο Ιούδας δεν έκανε τίποτα που να μην του το ζήτησε ο ίδιος ο Ιησούς, ότι τον υπακούει απόλυτα και μένει πιστός σε Αυτόν μέχρι τέλους. Αποδεικνύεται ο πιο αγαπημένος μαθητής και φίλος του Ιησού. Παραδίδοντας τον Δάσκαλό του στις Ιουδαϊκές αρχές, ο Ισκαριώτης προσέφερε τη σπουδαιότερη υπηρεσία που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σύμφωνα με αυτό το Ευαγγέλιο, ο Ιησούς ήθελε να ξεφύγει από τον υλικό κόσμο και να επιστρέψει στην ουράνια κατοικία του.
Το συγκεκριμένο ευαγγέλιο είναι γραμμένο από μία ομάδα του κινήματος των γνωστικών. Τί ήταν όμως οι γνωστικές θρησκείες και ποιά τα πιστεύω τους;
Ο όρος προέρχεται από την ελληνική λέξη γνώσις. Γνωστικοί είναι αυτοί που είναι «μέσα στη Γνώση». Και τί γνωρίζουν ακριβώς; Τα μυστικά που μπορούν να τους χαρίσουν τη σωτηρία. Σύμφωνα με τα πιστεύω τους, κάποιος σώζεται όχι επειδή πιστεύει στον Χριστό ή επειδή κάνει καλές πράξεις, αλλά επειδή γνωρίζει την αλήθεια για το ποιός είναι ο αληθινός Θεός, ποιοί είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Αυτός ο υλικός κόσμος δεν είναι η κατοικία μας.Είμαστε εδώ παγιδευμένοι μέσα σε σάρκινα σώματα και πρέπει να μάθουμε πώς να ξεφύγουμε από αυτά. Η σωτηρία δεν έρχεται με τη λατρεία του Θεού αυτού του κόσμου και την αποδοχή της δημιουργίας του, αλλά με την άρνησή του και την απόρριψη του σώματος που μας δένει με αυτόν. Αυτός είναι και ο υπέρτατος λόγος για τον οποίο το έργο που κάνει ο Ιούδας για τον Χριστό είναι μια δίκαιη πράξη και του εξασφαλίζει το δικαίωμα να ξεπεράσει όλους τους άλλους μαθητές. Μέσα στο ευαγγέλιο λέει ο Ιησούς στον Ιούδα:
«Αλλά εσύ θα τους υπερβείς όλους αυτούς. Γιατί εσύ θα θυσιάσεις τον άνθρωπο που με ενδύει».
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ευαγγέλιο δεν τελειώνει με τον θάνατο και την Ανάσταση του Ιησού, αλλά με αυτό που για τον συγγραφέα ήταν η κορύφωση της αφήγησης: με την πράξη πίστης του πιο στενού συντρόφου του και μαθητή του. Την προδοσία.
Οι διδαχές των γνωστικών είναι σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες με τα διδάγματα του ορθόδοξου χριστιανισμού. Θα σας παραθέσω εδώ μερικά βασικά θεολογικά ζητήματα αυτού του ευαγγελίου:
Ο δημιουργός αυτού του κόσμου δεν είναι ο αληθινός θεός, παρά μια κατώτερη θεϊκή οντότητα, χωρίς μεγάλη σημασία. Πριν από αυτόν υπήρχαν πολυάριθμες άλλες θεϊκές οντότητες: εβδομήντα δύο αιώνες (θεότητες), ο καθένας με τον «φωστήρα» του και ο καθένας με πέντα στερεώματα (που δίνουν ένα σύνολο 360 στερεωμάτων), καθώς και με αναρίθμητους αγγέλους να τους υπηρετούν. Επιπλέον, ο κόσμος μας ανήκει στη σφαίρα της «απώλειας» ή «διαφθοράς». Δεν αποτελεί δημιούργημα του ενός και μοναδικού Θεού. Μόνο μετά την εμφάνιση όλων των άλλων θεοτήτων αρχίζει να υπάρχει ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης –που ονομάζεται Ελ-, και ο οποίος ακολουθείται από τους βοηθούς του, τον αιμοσταγή αντάρτη Γιαλνταμπαώθ και τον ανόητο-τρελό Σάκλας. Οι δύο τελευταίοι είναι που δημιούργησαν τον κόσμο και τους ανθρώπους. Από τον κόσμο αυτόν πρέπει να ξεφύγουμε γιατί είναι ενας οχετός γεμάτος δυστυχία και μυστήρια. Και τη Γνώση για να γίνει αυτό την κατέχει ο Ιησούς, γι’αυτό και εδώ έχει κυρίως την ιδιότητα του Μεγάλου Δασκάλου, του Ραββί.
Για τον συγκεκριμένο λόγο, στο ευαγγέλιο αυτό, δεν υπάρχει Ανάσταση. Αυτό είναι ίσως το σημείο-κλειδί των πάντων. Ο Ιησούς δεν θα αναστηθεί από τους νεκρούς σ’αυτό το βιβλίο. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Το όλο ζήτημα της σωτηρίας βρίσκεται στα να μπορέσουμε να δραπετεύσουμε από αυτόν τον μίζερο κόσμο, όχι να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτόν.
Ο Χριστός στο ευαγγέλιο του Ιούδα εξηγεί ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί στων οποίων τα σώματα έχει δοθεί προσωρινώς ένα δανεικό πνεύμα από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, «έτσι ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν υπηρεσία», και αυτοί στους οποίους ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έχει παραχωρήσει αιώνια πνεύματα, οι οποίοι ανήκουν «στη μεγάλη γενεά χωρίς επάνω της κανέναν άρχοντα». Αυτοί έχουν μέσα τους τη θεία σπίθα και μετά θάνατον θα επιστρέψουν στον κόσμο από τον οποίον ήρθαν. Ο Ιούδας είναι ένας από αυτούς. Και επειδή είναι ο μόνος από τους υπόλοιπους μαθητές που μπορεί να κατανοήσει πλήρως αυτά που διδάσκει ο Ιησούς, ο Δάσκαλος τον παίρνει παράμερα και του λέει:
«Πήγαινε μακριά από τους άλλους και θα σου πω τα μυστήρια του βασιλείου. Είναι δυνατόν για σένα να το πλησιάσεις, αλλά θα πικραθείς πολύ. Γιατί κάποιος άλλος θα σε αντικαταστήσει, με σκοπό οι δώδεκα[μαθητές] να μπορέσουν ξανά να συμπληρωθούν με τον θεό τους.»
Και αργότερα:
«Θα γίνεις ο δέκατος τρίτος, και θα αναθεματιστείς από τις άλλες γενεές και θα έρθεις και θα κυβερνήσεις πάνω σ’ αυτές. Στις έσχατες μέρες θα αναθεματίσουν την ανύψωσή σου στην αγία [γενεά].»
Λέγοντας ο δέκατος τρίτος, ο Ιησούς εννοεί πως μετά τον θάνατο του Ιούδα, οι μαθητές θα γυρέψουν να καλύψουν το κενό που αφήνει και θα βάλουν στη θέση τους τον Ματθία, ώστε να συμπληρωθεί ξανά ο αριθμός τους. Το ότι ο Ιούδας είναι ο μοναδικός που καταλαβαίνει απόλυτα το ποιος είναι ο Ιησούς και τί ήρθε στη γη να κάνει, φαίνεται ξεκάθαρα από την εξής φράση του:
«Γνωρίζω ποιος είσαι και από πού έρχεσαι. Κατάγεσαι από τον αθάνατο κόσμο του Μπάρμπελο. Και είμαι ανάξιος να προφέρω το όνομα του ενός που σε έχει στείλει.»
Το να ομολογεί ότι ο Ιησούς προέρχεται από τον κόσμο του Μπάρμπελο είναι σαν να ομολογεί ότι προέρχεται από τον επάνω θεϊκό κόσμο (πέρα από αυτόν που ξέρουμε από την Π.Διαθήκη). Ο Μπάρμπελο συνδέεται με τη Θεία Μητέρα Όλων και είναι κεντρική μορφή στη σηθιανή* σκέψη.
Καταλήγοντας, θα αναρωτιόμασταν γιατί οι ευαγγελιστές δεν επαίνεσαν την πράξη του Ιούδα, αλλά την καταδίκασαν και αφόρησαν τον Ιούδα από τους κόλπους τους. Χωρίς την πράξη του Ιούδα, ο Χριστός δεν θα είχε θανατωθεί, άρα δεν θα είχε αναστηθεί, άρα και μεις ακόμη δεν θα είχαμε σωθεί και λυτρωθεί από τις αμαρτίες μας. Υπάρχουν πολλά ευαγγέλια. Τα 4 που περιέχει η Καινή Διαθήκη (Ματθαίου, Ιωάννη Μάρκου και Παύλου) και άλλα τα οποία λεγόταν ότι γράφτηκαν από τους Αποστόλους. Εκτός από το ευαγγέλιο του Ιούδα έχουμε και ευαγγέλια από τον Φίλιππο και τον Πέτρο, δύο που αποδίδονται στον αδερφό του Ιησού, τον Ιούδα Θωμά, ένα από τη Μαρία Μαγδαληνή κ.ο.κ.
Το γιατί αυτά απορρίφθηκαν από την επίσημη πρωτο-ορθόδοξη ηγεσία και επιλέχθηκαν τα συγκεκριμένα τέσσερα, είναι μία άλλη μεγάλη ιστορία. Πάντως ήταν μια μάχη μεταξύ αυτών που πίστευαν ότι ήταν οι "ορθόδοξοι" και των λεγόμενων αιρετικών. Ιδιαίτερα πολεμήθηκαν και κυνηγήθηκαν οι γνωστικοί από τον Ειρηναίο, ο οποίος τους θεωρούσε ως το πιο επικίνδυνο είδος εχθρού, γιατί σε ό,τι επιχειρήματα και να τους υπέβαλλες, αυτοί είχαν να σου απαντήσουν :"Απλά δεν γνωρίζεις και είσαι ανάξιος αυτής της Γνώσης". Και ο νικητής αυτής της μάχης είναι σήμερα γνωστός σε όλους μας.
*Σηθ: Φέρεται ως ο τρίτος γιος του Αδάμ και της Εύας που γεννήθηκε μετά την δολοφονία του Άβελ από τον αδελφοκτόνο Κάιν. Ο Σηθ αντιπροσωπεύει μία νέα αρχή για την ανθρωπότητα και όποιος ανήκει στη γενιά του είναι μέλος αυτής της πεφωτισμένης γενιάς.
Last edited:
Είναι ταιριαστό και με τις μέρες.
