Το καλύτερο και το χειρότερο βιβλίο που διάβασα τον τελευταίο χρόνο

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ 2015;;;;(το 2016 εχει δροομο μπροστα του)

Χμμμ..."ΜΑΞ", Σαρα Κοεν Σκαλι(Ο,τι πιο ξεχωριστο διαβασα φετος)
Η Τελευταια Συγγνωμη,Μιχαλης Σπεγγος
ΡΟΥΑ ΜΑΤ, Donoghue
Γιαννης Καλπουζος Ιμαρετ

Χειροτερο:
Μαρια Μηλιαρακη, Θελω Να Σε Τρομαξω
Mελεκ Θα Πει Αγγελος
Λενα Μαντα Μια Συγγνωμη Για Το Τελος
κι αλλα πολλα....
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Έχοντάς το διαβάσει, το συνιστώ πλέον σε όλους, ως υπόδειγμα κακογραμμένου, μέτριου κειμένου, στημένου για να προσελκύσει ανεγκεφάλους.
Φίλε Τοστογεύφσκυ, στην ΛτΒ δεν μας αρέσει αυτή η γλώσσα. Υπάρχουν εδώ φίλοι οι οποίοι έχουν απολαύσει το συγκεκριμένο βιβλίο (ή όποιο άλλο) και σίγουρα αυτό που λες τους προσβάλει.
 
Εγώ μόλις τελείωσα τον "Αλχημιστή" και το βρήκα μία χαρά!!! Ίσως ταιριάζει απόλυτα στην ψυχολογία μου αυτής της εποχής, ένα μοντέρνο παραμύθι είναι, που πάντως μου έστειλε κύματα αισιοδοξίας!!!
 
φίλε φαροφύλακα, ζητώ απ όσους τυχόν προσβλήθηκαν ολοψύχως συγγνώμη, συνιστώντας τους πάντως παραλλήλως να μήν εξάγουν συμπεράσματα αλλότρια αυτών που ένα κείμενο ακριβώς ορίζει (συμβαίνει συχνά το τοιούτο στην ελλάδα, ΚΑΙ εδώ, όπως έχω αντιληφθεί). Οι χαρακτηρισμοί μου πάντως αφορούν στο βιβλίο, κι όχι στους αναγνώστες, ένας εκ των οποίων άλλωστε, όπως είπα, τυγχάνω και εγώ.
 
Αγαπητέ μου Καλικάντζαρε ποιος είναι άμοιρος θεμάτων;
Νοείται λέσχη, και μάλιστα λογοτεχνική, δίχως έκφραση αποστροφής για συγκεκριμένα έργα και συγγραφείς;
"Πόλεμος πατήρ πάντων" και "λόγος παλαίει πάντα λόγον", κλπ. Αυτή είναι η ανθρώπινη κατάσταση, τουλάχιστον η τρέχουσα.
Τέλος πάντων...αν είσαι κοντά στην πλατεία Αβησσυνίας έλα στο "λουκούμ" να τα πούμε από κοντά. Κερνάω μπύρα!
Ντοστόι μαζί σου! :ρ
 
βρε καλικάντζαρε, όντως έχω θέματα, και ποιός δέν έχει ! μιά χαρά τα λέει ο Μπέϊζιλ ! τώρα, να πώ την αλήθεια : σε μιά λέσχη βιβλίου ίσως δέν είναι λογικό να αντιμετωπίζονται το ίδιο ο Τολστόϋ και η Μπάρμπαρα Κάρτλαντ ή η Τζάκι κόλλινς ! επίσης, αν και το αναγνωστικό κοινό όλων είναι καθ' όλα σεβαστό, η διαβάθμιση, πώς να το κάνουμε, είναι υπαρκτή - ακόμα κι άν προσποιούμεθα ότι "η αστική μας ευγένεια μας επιβάλλει κάποια πιό τάκτφουλ αντιμετώπιση".
μπέΪζιλ, ίσως είχε νόημα σε κάποια φάση να βάλει κανείς ένα τόπικ του στύλ ''φιλολογικά - λογοτεχνικά - φιλοσοφικά ξεκατινιάσματα'' ! θα έκανε πολλούς φίλους να γελάσουν και να αντιμετωπίζουν τις κρίσεις με μικρότερη ευαισθησία.
 
Αγαπητέ μου Καλικάντζαρε ποιος είναι άμοιρος θεμάτων;
Προφανώς οι περισσότεροι έχουμε τα θεματάκια μας. Αυτό είναι ένα.
Άλλο όμως ειναι το κούνημα του δαχτύλου. Και να επρόκειτο για τον μέσο, πάει στο καλό, θα πέφτανε μπινελικια, χριστοπαναγίες, καυγάδες για τα γνωστά θεματα, ποιος την έχει μεγαλύτερη (την ποιότητα, τη φιλοσοφικότητα, την ανωτερότητα) και πάει λέγοντας. :)))) Τελευταία, και αυτό ειναι προσωπική αισθηση, μερικά θέματα/απόψεις διέπονται απο ένα ύφος διδακτικο/διδασκαλίστικο και οι περισσότεροι τελειωσαμε το Λύκειο, πριν γυρίσει ο αιώνας. :ρ
 
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς πάντως εγώ την έκανα την παραγγελία του "Οδυσσέα" ('η Οδυσσέως :)))) )!!!

Σε μετάφραση Ανευλαβή... Και για κλεφτές ματιές στο πρωτότυπο βοήθεια από φίλη Αγγλικής Φιλολογίας που μου υποσχέθηκε να μου δανείσει το βιβλίο στην αγγλική!!:)))

Σήμερα έψαξα αρκετά στο γκούγκλη για τον συγγραφέα και τον ογκώδες έργο του και κατέληξα πως ίσως και να μην μπορέσω να το διαβάσω... Όμως δεν είναι πρόκληση για κάποιον που αγαπάει το διάβασμα να αναμετρηθεί με τον Τζόυς και τον Οδυσσέα του;;; :) Έστω κι αν βγει χαμένος...
 
Νικολα, αφενος ο χαμένος τα παίρνει όλα.
Αφετερου, σε χαμένο, φλερταρω με τον χρόνο, αλλά δεν έχω οσο χρόνο θα ηθελα.
Ελπιζω να κατάλαβες, γιατι εγω μπερδεύτηκα. :))))
Σου ευχομαι καλη επιτυχία and may the force be with you.:ρ
 
Για το 2020 (που να τσακιστεί να φύγει με τόσα κακά που μας έφερε) το καλύτερο βιβλίο που διάβασα ήταν το 'Ιφιγένεια' της Μαρίας Τσακίρη, βιβλίο για δυνατό στομάχι και πολύ σκληρό. Το χειρότερο για φέτος αν και δε το λες χειρότερο αλλά αδιάφορο ήταν το 'Γιάντες' της Αμάντα Μιχαλοπούλου.
 
Χωρίς να έχει τελειώσει ακόμη η χρονιά, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το χειρότερο ήταν το Θα φτύσω στους τάφους σας από Β. Μποριν. Η πλειονότητα των υπόλοιπων βιβλίων που διάβασα ήταν ολα καλά. Το καλύτερο, νομίζω, το The way of kings από Β. Saderson.
 
Έχουμε ακόμα ένα μήνα μέχρι να φύγει αυτό το τρισχαρούμενο και αγαπητό σε όλους έτος αλλά ας κάνω μια λίστα κι εγώ. Φέτος διάβασα περίπου 25-30 βιβλία και φυσικά ξεκίνησα και παράτησα σίγουρα άλλα τόσα. Στη πλειοψηφία τους ήταν πολύ καλά αλλά δύο ξεχωρίζω :
Το" 2666" του Μπολάνιο, ένα τεράστιο και σε μέγεθος αλλά και σε περιεχόμενο βιβλίο. Από τα πιο ιδιαίτερα και δύσκολα βιβλία που έχω διαβάσει που όμως για κάποιο λόγο δεν με κούρασε και με κράτησε μέχρι το τέλος. Με μια μόνο ανάγνωση θεωρώ ό,τι δεν το έχω καταλάβει πλήρως κι είμαι είμαι σίγουρος ό,τι σε μια επικείμενη δεύτερη θα ανακαλύψω κι άλλα πράγματα σ'αυτό. Όπως και να έχει είναι βιβλίο άξιο της φήμης του που αξίζει να διαβαστεί.
Το δεύτερο και καλύτερο βιβλίο που διάβασα είναι το " Johnny got his gun". Ό,τι και να πω γι' αυτό το βιβλίο είναι λίγο, απλά με συνέθλιψε, το απόλυτο αντιπολεμικό μυθιστόρημα για μένα.

Τα βιβλία που δεν μου άρεσαν δεν ήταν πολλά, βασικά αυτά που ένιωθα ό,τι δεν μου ταιριάζουν τα παρατούσα. Ένα βιβλίο όμως που διάβασα ολόκληρο κι όχι μόνο δεν μου άρεσε αλλά μ'εκανε να βάλω τον συγγραφέα του στη μαύρη λίστα μου είναι ο "Υποβολέας" του Ντονάτο Καρίζι. Κάκιστο αστυνομικό μυθιστόρημα καθόλου αντάξιο της φήμης του.
 
Λοιπόν.. καλύτερο βιβλίο "η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων". Χειρότερο το " σκέψου έναν αριθμό" αστυνομικό.
Κι ενώ είμαι φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας το συγκεκριμένο ήταν κλισέ, προβλέψιμο και βαρετό.
 
Χειρότερο το " σκέψου έναν αριθμό" αστυνομικό.
Κι ενώ είμαι φαν της αστυνομικής λογοτεχνίας το συγκεκριμένο ήταν κλισέ, προβλέψιμο και βαρετό.
Πού να διαβάσεις και το επόμενο. (εννοείται να μην το κάνεις)
 
Σε σύνολο 161 βιβλία ως τώρα:

Λογοτεχνία:
  • Καλύτερο (με διαφορά από το επόμενο) το Mirror and the Light της Hilary Mantel, 3ο και τελευταίο βιβλίο της μυθιστορηματικής βιογραφίας του Τόμας Κρόμγουελ.
  • Χειρότερο ίσως το Τhe Wedding Guest του Jonathan Kellerman. Τα 'χε βάλει με την γενιά Υ αλλά ηλικιακά οι χαρακτήρες του ήταν της γενιάς Ζ, από ένα σημείο και μετά δεν ήξερε τι ήθελε/έλεγε και μέχρι το τέλος δε με ένοιαζε η λύση του μυστηρίου.
Λοιπά μη λογοτεχνικά:
  • Καλύτερο το Τhe Age of Surveillance Capitalism της Shoshana Zuboff. Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση του φαινομένου της εμπορευματοποίησης των προσωπικών δεδομένων από την καθηγήτρια που εισήγαγε τον όρο "καπιταλισμός της παρακολουθησης".
  • Χειρότερο το Τι να κάνεις με τους ηλίθιους του Maxime Rovere. Δεν είχε τίποτα να πει αλλά ήταν κοντά 200 σελίδες.
 
@Λύρα, δεν μπορώ να αντισταθώ και με όλο το θάρρος, θα σου συστήσω αυτό και αυτό, αφού σου άρεσε το βιβλίο της Zuboff. Ίσως πέφτω και πολύ έξω, κρίνοντας εξ ιδίων τα δικά σου γούστα, αλλά κακό δεν είναι...
 
Top