Θυμάστε από τα σχολικά σας χρόνια να τραγουδάτε το "Κορόιδο Μουσολίνι" στην εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου; Το τραγούδι το θυμήθηκα αυτές τις μέρες και συνειδητοποίησα ότι δεν γνώριζα τίποτε για την προέλευσή του. Σχετικά με την ιστορία του, λοιπόν, βρήκα κάποιες πληροφορίες εδώ. Στην εκδοχή που το έμαθα εγώ ως μαθήτρια δημοτικού και το τραγουδούσα στις σχολικές γιορτές, οι στίχοι ήταν οι εξής:
Με το χαμόγελο στα χείλη,
πάνε οι φαντάροι μας μπροστά
και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δεν βαστά
Κορόιδο Μουσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει,
εσύ και η Ιταλία,
η πατρίδα σου η γελοία,
τρέμετε όλοι το χακί
Δεν έχεις διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμη και στη Ρώμη γαλανόλευκη
θα υψώσουμε σημαία ελληνική.
Με bold είναι οι στίχοι που θεωρώ προβληματικούς, μια που το τραγούδι διδασκόταν τότε στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, ακόμη και στις μικρότερες τάξεις. Σχεδόν όλο το τραγούδι δηλαδή.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια σε ηλικία 6-7 χρονών ακούγοντας και τραγουδώντας το τραγούδι. Θυμάμαι με τους συμμαθητές μου να το τραγουδάμε με πάθος, τονίζοντας και φωνάζοντας τον "αστείο" στίχο η πατρίδα σου η γελοία. Επίσης, θυμάμαι να τρέχω στον Ιταλό θείο μου και την Ιταλίδα ξαδέλφη μου και να τους το τραγουδάω σαν βλαμμένο, χαζογελώντας.
Ειδικά τον στίχο με τη γελοία Ιταλία. 
Ευτυχώς, όταν με έπιασε η θεία μου και μου εξήγησε ότι αυτό που κάνω είναι αγενές και άσχημο, σταμάτησα αμέσως και ντράπηκα.
Αλλά τι φταίνε τα παιδιά; Τι κερδίσαμε απ' όλο αυτό; Γίναμε πιο πατριώτες; Μάθαμε έστω κάτι; Αναρωτιέμαι αν τόσο μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν πραγματικά ότι οι στίχοι αναφέρονται σε γεγονότα που συνέβησαν 77 χρόνια πριν και πως τώρα πια είμαστε φίλοι με τους γείτονες Ιταλούς, που δεν είναι καθόλου δειλοί, ρεζιλεμένοι ή γελοίοι. Και πως, βέβαια, δεν έχουμε καμία διάθεση να υψώσουμε ελληνική σημαία μέσα στη Ρώμη!
Καταρχήν, αναρωτιέμαι αν το (ακραίο πια για μένα) τραγούδι διδάσκεται ακόμα στις μικρές τάξεις του δημοτικού. Γνωρίζει κανείς; Αν ναι, πώς το βρίσκετε; Συμφωνείτε;
Με το χαμόγελο στα χείλη,
πάνε οι φαντάροι μας μπροστά
και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δεν βαστά
Κορόιδο Μουσολίνι,
κανείς σας δεν θα μείνει,
εσύ και η Ιταλία,
η πατρίδα σου η γελοία,
τρέμετε όλοι το χακί
Δεν έχεις διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμη και στη Ρώμη γαλανόλευκη
θα υψώσουμε σημαία ελληνική.
Με bold είναι οι στίχοι που θεωρώ προβληματικούς, μια που το τραγούδι διδασκόταν τότε στα ελληνικά δημοτικά σχολεία, ακόμη και στις μικρότερες τάξεις. Σχεδόν όλο το τραγούδι δηλαδή.
Θυμάμαι τον εαυτό μου να φουσκώνει από εθνική υπερηφάνεια σε ηλικία 6-7 χρονών ακούγοντας και τραγουδώντας το τραγούδι. Θυμάμαι με τους συμμαθητές μου να το τραγουδάμε με πάθος, τονίζοντας και φωνάζοντας τον "αστείο" στίχο η πατρίδα σου η γελοία. Επίσης, θυμάμαι να τρέχω στον Ιταλό θείο μου και την Ιταλίδα ξαδέλφη μου και να τους το τραγουδάω σαν βλαμμένο, χαζογελώντας.
Ειδικά τον στίχο με τη γελοία Ιταλία. Ευτυχώς, όταν με έπιασε η θεία μου και μου εξήγησε ότι αυτό που κάνω είναι αγενές και άσχημο, σταμάτησα αμέσως και ντράπηκα. Αλλά τι φταίνε τα παιδιά; Τι κερδίσαμε απ' όλο αυτό; Γίναμε πιο πατριώτες; Μάθαμε έστω κάτι; Αναρωτιέμαι αν τόσο μικρά παιδιά μπορούν να καταλάβουν πραγματικά ότι οι στίχοι αναφέρονται σε γεγονότα που συνέβησαν 77 χρόνια πριν και πως τώρα πια είμαστε φίλοι με τους γείτονες Ιταλούς, που δεν είναι καθόλου δειλοί, ρεζιλεμένοι ή γελοίοι. Και πως, βέβαια, δεν έχουμε καμία διάθεση να υψώσουμε ελληνική σημαία μέσα στη Ρώμη!
Καταρχήν, αναρωτιέμαι αν το (ακραίο πια για μένα) τραγούδι διδάσκεται ακόμα στις μικρές τάξεις του δημοτικού. Γνωρίζει κανείς; Αν ναι, πώς το βρίσκετε; Συμφωνείτε;
Δεν ξέρω αν είναι γνωστό κι αν το ξέρετε, πάντως οι στίχοι έχουν ως εξής:
) Ασε που και παλι προσωπικα δεν βρισκω κανεναν λογο να γινεται αυτη η βολτα.