Τίτλος: Η Λεωφόρος
Πρωτότυπος τίτλος: The Main
Συγγραφέας: Τρεβάνιαν (Trevanian)
Γλώσσα: Ελληνικά
Μετάφραση: Κλαίρη Παπαμιχαήλ
Εκδόσεις: Πόλις
Έτος πρώτης έκδοσης: 1976 (Αγγλικά)
Αριθμός σελίδων: 448
ISBN: 9789604355594
Δεν ήταν κακό τελικά. Και αυτό το γράφω γιατί στην αρχή απογοητεύτηκα. Μέχρι την 100η σελίδα το ύφος του και οι πληροφορίες που έδινε ήταν αδιάφορα έως και βαρετά. Αυτό κράτησε μέχρι να ξεδιπλώσει το λογοτεχνικό περιβάλλον του βιβλίου και μετά ξαφνικά όχι μόνο απογειώθηκε αλλά μου άρεσε πολύ και το τέλος.
Πρόκειται για ένα νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα που εξελίσσεται στο γαλοκαναδικό Μόντρεαλ τη δεκαετία του 70 – δεν γνωρίζουμε άλλα αστυνομικά βιβλία που να έχουν ως βάση το Μόντρεαλ, οπότε είναι κάτι αρκετά πρωτότυπο -, και ειδικότερα στη Λεωφόρο, μια περιοχή μεταναστών, άστεγων και υπόκοσμου - αναφέρονται περισσότερο Αμερικανοί και Ιταλοί - , που βρέθηκαν εκεί για να αποφύγουν από διάφορες ανεπιθύμητες υποχρεώσεις στις χώρες τους ή για να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους εξαφανίζοντας την πραγματική τους ταυτότητα.
Αυτή είναι και η περιοχή του ήρωα του βιβλίου υπαστυνόμου Λαπουάντ, ενός μοναχικού και τσακισμένου απ' τη ζωή ανθρώπου στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του που ζει με τις αναμνήσεις του και τις πλάθει όπως εκείνος θα ήθελε να είναι, που άλλες φορές αισθάνεται μια απατηλή ελπίδα ότι μπορεί να ξαναζήσει την αγάπη και τις όμορφες στιγμές και άλλες φορές συνέρχεται αυτομάτως από την αναπόδραστη πεζή πραγματικότητα, με εναλλαγές στυλ από bad ass αστυνομικό έως και τρυφερό προστάτη ανάλογα με την περίπτωση που έπρεπε να αντιμετωπίσει, και όπου βιώνοντας τις καθημερινές άσχημες καταστάσεις των ενοίκων της Λεωφόρου – τη δική του Λεωφόρο που την γνωρίζει τόσο καλά πλέον υπηρετώντας την τόσα χρόνια - προσπαθεί να ξεδιαλύνει έναν φόνο χωρίς μεγάλες προοπτικές επιτυχίας.
Αυτό που εκπέμπει έντονα το βιβλίο είναι μιζέρια, μοναξιά, αποτυχημένες ζωές, διαστροφή, φτώχια και θλίψη.
'Ηταν η πρώτη μου γνωριμία με τον συγγραφέα, του οποίου το πραγματικό όνομα είναι Ρόντνεϋ Γουίλιαμ Γουίτακερ (Rodney William Whitaker) και το Trevanian είναι ένα από τα φιλολογικά του ψευδώνυμα (κάποια ακόμα ψευδώνυμά του είναι Nicholas Seare, Beñat Le Cagot και Edoard Moran), ήταν Διδάκτωρ των ΜΜΕ και διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του 'Ωστιν στο Τέξας. Η γραφή του είναι κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα αστυνομικά (τύπου Σκανδιναβικά, π.χ. Νέσμπο κ.λ.π.). Πολύ πιο ρεαλιστικό που δεν επικεντρώνεται σε εντυπωσιασμούς και σασπένς. Το προτείνω για μια διαφορετική ανάγνωση που στα δικά μου μάτια μοιάζει ποιοτικότερη από αστυνομικά σαν τον Νέσμπο. Αλλά μου αρέσει πολύ και ο Νέσμπο, απλά εκείνος έχει πολύ αγωνία και εκπλήξεις, κάτι που δεν θα βρεις καθόλου στον Trevanian.
Boulevard St-Laurent: Montreal's the Main 1970
