Πριν περίπου δέκα μέρες ολοκλήρωσα την ανάγνωση ενός βιβλίου το οποίο δε μπορώ να κατατάξω σε κάποια κατηγορία. Φιλοσοφικό παραμύθι θα το έλεγα αν και είναι γραμμένο περισσότερο για σκεπτόμενους ενήλικες απ' ότι για παιδιά. Είναι 148 σελίδες με μαλακό εξώφυλλο. Συγγραφέας ο Τυχαίος Άγνωστος (προφανώς ψευδώνυμο), αυτοέκδοση και ISBN: 978-618-80011-2-1.
Το αγόρασα πολύ διστακτικά αλλά στο τέλος άξιζε πραγματικά. Σχεδόν όλο το βιβλίο είναι γραμμένο με μορφή διαλόγου ανάμεσα σε ένα θείο και τα ανήψια του. Συζητάνε για διάφορα πράγματα, με κύριο θέμα το σημερινό άδικο τρόπο ζωής για την πλειονότητα των ανθρώπων. Αναφέρεται στην άδικη φύση του χρήματος και πώς αυτό καταφέρνει να υποδουλώσει ανθρώπους και συνειδήσεις. Μέσα σε αυτή την κουβέντα, ξεπετάγεται εδώ κι εκεί μια πρωτογενής ιδέα για το πώς ο άνθρωπος μπορεί να βρει την υπέρτατη ευτυχία. Μπορεί απλά καταργώντας την έννοια του χρήματος. Δεν είναι μια ιδέα ουτοπική, αβάσιμη. Αυτό που με κέρδισε στο βιβλίο είναι ότι ο συγγραφέας δίνει πραγματικούς τρόπους μετάβασης σε μια κοινωνία δίχως χρήμα και ανισότητα. Το αν κάποιος είναι "δυνατός" και νιώθει έτοιμος να ξεγράψει μονομιάς την παλιά του ζωή είναι άλλο θέμα.
Το βιβλίο είναι απλά γραμμένο, άμεσο, δίχως δυσνόητα νοήματα και επιτηδευμένη γλώσσα. Μού άρεσε πολύ. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος "άγνωστος" συγγραφέας κατάφερε να μου δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Αν κάποιος από εσάς το έχει διαβάσει, θα με ενδιέφερε πολύ να κάναμε μια συζήτηση πάνω στην επιχειρηματολογία του συγγραφέα.
Το αγόρασα πολύ διστακτικά αλλά στο τέλος άξιζε πραγματικά. Σχεδόν όλο το βιβλίο είναι γραμμένο με μορφή διαλόγου ανάμεσα σε ένα θείο και τα ανήψια του. Συζητάνε για διάφορα πράγματα, με κύριο θέμα το σημερινό άδικο τρόπο ζωής για την πλειονότητα των ανθρώπων. Αναφέρεται στην άδικη φύση του χρήματος και πώς αυτό καταφέρνει να υποδουλώσει ανθρώπους και συνειδήσεις. Μέσα σε αυτή την κουβέντα, ξεπετάγεται εδώ κι εκεί μια πρωτογενής ιδέα για το πώς ο άνθρωπος μπορεί να βρει την υπέρτατη ευτυχία. Μπορεί απλά καταργώντας την έννοια του χρήματος. Δεν είναι μια ιδέα ουτοπική, αβάσιμη. Αυτό που με κέρδισε στο βιβλίο είναι ότι ο συγγραφέας δίνει πραγματικούς τρόπους μετάβασης σε μια κοινωνία δίχως χρήμα και ανισότητα. Το αν κάποιος είναι "δυνατός" και νιώθει έτοιμος να ξεγράψει μονομιάς την παλιά του ζωή είναι άλλο θέμα.
Το βιβλίο είναι απλά γραμμένο, άμεσο, δίχως δυσνόητα νοήματα και επιτηδευμένη γλώσσα. Μού άρεσε πολύ. Είναι η πρώτη φορά που κάποιος "άγνωστος" συγγραφέας κατάφερε να μου δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Αν κάποιος από εσάς το έχει διαβάσει, θα με ενδιέφερε πολύ να κάναμε μια συζήτηση πάνω στην επιχειρηματολογία του συγγραφέα.