"Τα ώριμα χρόνια" (Shannon's Way, 1948) του Άρτσιμπαλντ Τζόζεφ Κρόνιν (Archibald Joseph Cronin) ειναι η συνέχεια της ζωής του Ρόμπερτ Σάννον απο τα πολύ γνωστά "Άγουρα Χρόνια" (The Green Years, 1944) τα οποια απευθύνονταν σε παιδιά, εδω όμως η γραφή του Κρόνιν ειναι πολύ πιο ωριμη και πιο ενήλικη.
Ο Κρονιν εδώ αναδεικνύεται ο συγγραφεας μιας συγκλονιστικής αφήγησης, όπου μέσα από τις ανταγωνιστικές ανθρωπινες σχέσεις θεοποιειται ο ατομικισμός
μέχρι την καταρρευσή του, για να προβάλει και να κυριαρχήσει η αγάπη , ως μόνη ανθρώπινη αξία που οδηγεί στο φωςΠως θα το χαρακτηριζα: από τα πιο γλυκά πράγματα που εχω διαβάσει ποτέ!
κάποια αποσπάσματα:
'Δεν πρέπει να κυριευτείς από οιηση. Ποτέ. Η επιστήμη δεν έχει θέση για ματαιοδοξίες κ' εγωισμούς.'
' δεν ειχα αντιληφθει την υποχρέωση που ειχα σε σένα και επειδη εισαι οτι αγαπώ περισσότερο στον κόσμο, η υποχρωση μου σε σενα ειναι μεγαλύτερη παρά απέναντι σε οποιονδηποτε από τους άλλους. Αν ειχες πετυχει, αν δεν τσάκιζες , ίσως αυτο να μην το' χα καταλάβει μα τωρα ...το καταλαβαινω..
' Τωρα πια δε μ' ενδιέφερε. Δεν ήμουν πια ολομόναχος, τα σκοτάδια είχαν γίνει ολόφωτη μέρα, η ζωή ξανάφτιαχνε για πάντα. Μαζί θα πορευόμασταν προς το άγνωστο. Ναι, μέσα στην ψυχική ζεστασιά εκεινης της στιγμής , όλα γίνονταν κατορθωτά, καμια σκέψη αποτυχίας και η ευτυχία φαινόταν παντοτεινή, αιώνια.'
)
)
' Ηταν άλλοι , το' ξερα , που μια τέτοια 'υπόθεση' την περνούσαν με ξενοιασιά. Ωστόσο εμείς- που αλίμονο, ήμασταν τόσο διαφορετικοί κατά τα άλλα - είχαμε αυτό το κοινό γνώρισμα: δεν μπορούσαμε να επιθέσουμε πάνω στα τραυματά μας την αλοιφή της αδιαφορίας'
' Η φιλία ειναι τοσο ωραιο πράγμα και τη συναντά κανείς τόσο σπάνια'
' Τα μάτια μου έλαμπαν καθώς διάβαζα αυτά τα λόγια που υστερα από τόσους μήνες, γεμάτους θλίψεις και στερήσεις ήταν σαν βάλσαμο θεικό για την ερημη καρδιά μου. Το άθλιο δωμάτιο μου άλλαξε όψη. Μου ερχόνταν να πηδώ, να γελώ, να τραγουδήσω'
' Τον ζήλευα με όλη μου την καρδιά, τη γεμάτη ατέλειες και αγωνιες'
Λιγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Κρονιν εκανε ιατρικές σπουδες και τελειωσε το πανεπιστήμιο με άριστα, δυστυχως τα πανεπιστημιακά και ιατρικα συμφεροντα δεν το αφησαν να δειξει την ευφυια του στο επάγγελμα όπως θα επρεπε! ονομάστηκε γλύπτης της ανθρωπινης ψυχής και ωχρός αλλα νόμιμος κληρονόμος των βιτωριανών μυθηστορημάτων! λάτρευε το θεατρο, ηταν προσωπικος φίλος της Ωντρευ Χεμπορν! σαν γιατρος αγαπουσε τον άνθρωπο και τα ιατρικά κυκλώματα του έκαναν πόλεμο διοτι δεν συνταγογραφουσε φαρμακα οταν δεν το θεωρουσε αναγκαιο, πολλα δε φάρμακα τα θεωρουσε τελειως άχρηστα για τον άνθρωπο, οδηγήθηκε ετσι στην κατάθλιψη και ασχολήθηκε με την συγγραφη για να ξεχάσει κάποια πράγματα! λέγεται οτι το 'κάστρο' ειναι αυτοβιογραφικό! εκει θα δειτε οσο αυτος ο άνθρωπος πέρασε και κατάφερε να κρατήσει την ανθρωπια του και την αγάπη του για τον συνάνθρωπο επίσης τα 'κλειδιά της βασιλειας' ειναι συγκλονιστικό!
Last edited by a moderator:
είναι απο τα βιβλία της ζωής μου!
με ενα αγοράκι
δεν έχετε διαβασει ούτε το καστρο του ίδιου, που θεωρείται το πιο δημοφιλές και μιλά για την ζωή ενος ασυμβίβαστου γιατρού.
! δεν εχει στοιχεια γαλλικής λογοτεχνιας που κατα πάσα περιπτωση θα έληγαν όλα αλλά όχι καλά...δεν λέω άλλα, ο τυρρανος όμως θα τιμωρηθεί, η ''θεια δίκη'' θα πέσει πάνω του( σκέψου να έλεγα και περισσότερα)..