σε όλες τις γλώσσες με προτίμηση στη σύνθεση λέξεων υπάρχει το φαινόμενο (στην αρχαία ελληνική πρώτη πρώτη : το ''αμφι-φορεύς'' μας δίνει το ''αμφορεύς'', πχ), είτε για λόγους ευφωνίας, είτε για λόγους συντομίας.
το ''γκρέξιτ'' μου είχε αρέσει πολύ όταν το πρωτάκουσα, σάν συνέχεια αυτής της παράδοσης που δείχνει τη ζωντάνια της γλώσσας (σίγουρα, πολύ ευηχότερο απο το ''γρήκ έξιτ'', πχ). Βέβαια, παραφορέθηκε, και συχνά ατυχώς (πχ διάβασα σε κάποια έγκριτη φυλλάδα μας περι ''ιταλέξιτ'' - νταφάκ !!!!!!!!). Το ''τέξιτ'' επίσης θα ήταν πολύ πετυχημένο - άν η απόσχιση του τέξας απο τις ΗΠΑ συνεζητείτο σοβαρά.
το ''γρέξοδος'' είναι μιά σωστή δυνητική απόδοση ΄ γενικά όμως, προτιμώ τα πρωτότυπα στην πρωτότυπη έκφρασή τους, έστω κι άν αυτή δέν είναι ελληνική. Δέν μιαίνεται η ιερή μας γλώσσα απο ένα πρωτότυπο αγγλισμό, αλλά απο τη φτώχια που εμείς έχουμε επιλέξει να της επιβάλλουμε.
)) ) με το grexit και μπορει να προκαλει συγχυση αν καποιος το πει προφορικα και δεν ακουστει καλα. ;)
