στείβω, στύβω ή στίβω; ==> στύβω και στείβω

Διάβαζα πρόσφατα σε γυναικείο περιοδικό (το πιο γνωστό ) το γράμμα αναγνώστριας, η οποία έλεγε πως ο μεγάλος της έρωτας την πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Λίγες σελίδες παρακάτω υπήρχαν συμβουλές για την παρασκευή σμούθις, απαραίτητη η χρήση λεμονοστείφτη. Χτες πάλι έμαθα τι συμβαίνει όταν στίβουμε μια βρεγμένη πετσέτα στο διάστημα.

Το ρήμα τελικά είναι στίβω, στείβω ή στύβω;

Η αναζήτηση στο γουγλ δίνει περισσότερα αποτελέσματα για τον τύπο στύβω, ο οποίος όμως προέρχεται από παρετυμολόγηση του α.ε ρήματος στύφω που σημαίνει σουφρώνω τα χείλη επειδή κάτι έχει στυφή γεύση. Στο λεξικό του Τριανταφυλλίδη ακολουθείται η συγκεκριμένη ορθογραφία, τονίζεται ωστόσο πως πρόκειται για παρετυμολόγηση. Ο Μπαμπινιώτης, αναφέρει πως η σωστή ορθογραφία είναι στείβω, από το α.ε ρήμα στείβω που σημαίνει πατώ, συμπιέζω, περπατώ. Όσον αφορά τον τύπο στίβω, προκύπτει από τη μηδενισμένη βαθμίδα του α.ε. στείβω.

Επομένως, αν και το στύβω είναι δόκιμος ορθογραφικά τύπος, προτείνεται ο σωστός ετυμολογικά τύπος στείβω. Η ίδια ορθογραφία προτείνεται και για τα παράγωγα του ρήματος: στειμμένος, λεμονοστείφτης, στείψιμο, άστειφτος κ.ο.κ.

Οπτικά πάντως το στύβω μου πάει πιο πολύ. Ίσως να φταίει και η συνήθεια...

Στύβω και στύψιμο είναι η ορθογραφία που έμαθα από μικρή.

Η ετυμολογηση του στυβω μου θυμιζει που καμια φορα οι γονεις μου το στειψιμο το λενε ζουληγμα ("να ζουλήξω 2-3 πορτοκαλια")

Κύριε Μπαμπινιώτη, σας παρακαλούμε δηλαδή, μην χρησιμοποιείτε άλλο το παρωνύμιο "Στράτης", νομίζω ότι σας έχουμε καταλάβει.... Δηλ. τέτοια ανάλυση... ούτε ο αείμνηστος Μανώλης Τριανταφυλλίδης...

Χμ... σεβασμιοτάτη Σουλτάνα...