grammar nazi και λαθοθήρας

Η γλώσσα είναι ένα πολύ σύνθετο αλλά και πολυδιάστατο αντικείμενο, εργαλείο επικοινωνίας και μαζί φορέας έκφρασης. Κι είναι τόσο σύνθετη η γλώσσα (η κάθε γλώσσα, όχι μόνο η δική μας) που είναι αδύνατο να την χρησιμοποιείς δίχως να κάνεις τα λαθάκια σου: άλλος λιγότερα, άλλος περισσότερα, σε γραμματική, σύνταξη, λεξιλόγιο, ορθογραφία.

Στο φόρουμ μας, και λόγω θεματολογίας, συχνά συζητάμε για λάθη και "λάθη" και παρακολουθώντας αυτά τα εφτά χρόνια κάπως στενά τις διάφορες σχετικές συζητήσεις καταλήγω σε δύο συμπεράσματα:

• Από την μία, η σύγχρονη γλωσσολογία (δηλ. η αρμόδια για το θέμα επιστήμη) δείχνει μια χαλαρότητα στο τί πραγματικά είναι γλωσσικό λάθος (και κάθε σημερινό λάθος είναι το αυριανό σωστό και τα λάθη είναι ο βασικός μηχανισμός μεταβολής μιας ζωντανής γλώσσας).
• Υπάρχει κόσμος που δείχνει μια μεγάλη έμφαση στα γλωσσικά λάθη και αρέσκεται να τα εντοπίζει και να τα καταδεικνύει με δηκτικότητα.

Το δεύτερο αυτό φαινόμενο το ονομάζουμε λαθοθηρία και για μένα έχει ένα ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον: τί είναι τάχα αυτό που βάζει έναν άνθρωπο να διορθώνει αυτάρεσκα τους άλλους κι έχω την αίσθηση πως ίσως ο βασικός ψυχικός μηχανισμός που θρέφει αυτό το φαινόμενο συνδέεται με ένα αίσθημα κατωτερότητας. Βέβαια, σημασία έχει κι ο τρόπος (η συχνότητα, το ύφος, η ένταση) και σίγουρα, δεν είναι ταμπού το να πούμε σε κάποιον πώς είναι σωστότερο κάτι, εφόσον το κάνουμε διακρητικά κι επιπλέον είναι ευπρόσδεκτη η υπόδειξή μας.

Όπως και να 'χει, ξεκίνησα να γράφω πολλά ενώ θέλω να σημειώσω κάτι απλό: το φαινόμενο της λαθοθηρίας δεν είναι αποκλειστικότητα του ελληνικού έθνους. Στο διεθνές αγγλόφωνο τοπίο, μάλιστα, υπάρχει μια σκωπτική αντίδραση στο φαινόμενο της λαθοθηρίας από όπου έχει προκύψει ο όρος "grammar nazi" για τον άνθρωπο που κάθεται και διορθώνει τα γλωσσικά ολισθήματα των άλλων. Και μάλιστα υπάρχει κι αντίστοιχο σύμβολο: ένα μαύρο G σε λευκό κύκλο με κόκκινο πλαίσιο, δηλ. στην αισθητική που συνηθίσαμε την σβάστικα.

Βάζω λοιπόν το ερώτημα εδώ: πώς να τον λέμε τον grammar nazi στα Ελληνικά; Έχουμε το λαθοθήρας, το οποίο όμως δεν έχει την πολύ αρνητική χροιά του "nazi". Οπότε: ναζί της γλώσσας; γκεστάπο της γλώσσας; (και βάζω γλώσσα αντί γραμματική γιατί συχνά οι σχετικές υποδείξεις για σφάλματα, στην γλώσσα μας, αφορούν ορθογραφία...) κάτι άλλο;

Ας ακουστούν απόψεις για τον όρο grammar nazi αλλά και το φαινόμενο της λαθοθηρίας γενικότερα.


μια από τις πολλές χιουμοριστικές εικόνες που κυκλοφορούν στον Ιστό

σχετικό νήμα: Άσφαλτος και Άντζελα Δημητρίου

Παλιά κι εγώ είχαν την τάση να διορθώνω τους άλλους ειδικά σε εξόφθαλμα φραστικά και ορθογραφικά λάθη.

Πλέον δεν το κάνω ή όσες φορές το κάνω (γιατί οι κακές συνήθειες δεν κόβονται) προσπαθώ τουλάχιστον να το κάνω με κομψό τρόπο.. Ένας φίλος μου Ιρλανδός στην Αγγλία με έλεγε "Nick pedantic"....

Γενικά μπορώ να πω πως υπάρχουν 2 ειδών ανορθόγραφοι.. Αυτοί που το παραδέχονται και προσπαθούν να βελτιωθούν και αυτοί που απαξιώνουν την γλώσσα και θεωρούν το ορθά δομημένο λόγο και την ορθογραφία κάτι άχρηστο...

Για τον εξελληνισμό του grammar nazi, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι... Το γκεστάπο της γλώσσας όμως μου άρεσε!!!... Αν σκεφτώ κάτι θα επανέλθω!!!

Δεν ήξερα ότι υπάρχει και σύμβολο γι' αυτό το φαινόμενο, πλάκα έχει!!

Η αλήθεια είναι ότι κι εμένα μου κάθονται άσχημα κάποια γραμματικά ή ορθογραφικά λάθη, αλλά εντάξει grammar nazi με τίποτα δεν με λες. Νομίζω ότι πρέπει να' σαι λίγο υποχόνδριος ή ψυχαναγκαστικός για να τρελαίνεσαι τόσο με κάτι τέτοια.

Νομίζω ότι το Ναζί της γλώσσας είναι η καταλληλότερη μετάφραση.

Εγω νομιζω ημουν κατι τετοιο γυρω στα 18 οταν αρχισα να αναπτυσσω συνειδητοτητα πανω στη γλωσσα και το ενδιαφερον που εχω τωρα

Παντως εχω παρατηρησει οτι στις ιντερνετικες διαφωνιες, η επισημανση λαθων συνηθιζοταν, σε νεαροτες ηλικιες. Για παραδειγμα:

-Ο Αιρονμαν ειναι δινατοτερος απο τον Μπατμαν, βλακα.
-Ο Μπατμαν ειναι δυνατοτερος, και παρεμπιπτωντως, γραφεται με υψιλον, ηλιθιε. Αλλα τι να περιμενεις απο ενα θαυμαστη του Αιρονμαν!!

Click to expand...

Κατι τετοιο ευτυχως θεωρειται φαουλ στο διαλογο, και δεν το βλεπω, πλεον. ))

Θα μπορούσα να σκεφτώ και το "ορθογραφικός ναζί".
Όπως και να λέγεται, δεν με περιγράφει, σε καμία περίπτωση. Απλά θα δυσκολευτώ να διαβάσω (και μπορεί να αγνοήσω) κείμενο γεμάτο με τρανταχτά λάθη από την κατηγορία ανθρώπων που ανέφερε ο Νικόλας νωρίτερα.

Ο/Η Νικόλας Δε Κιντ έγραψε:

...και αυτοί που απαξιώνουν την γλώσσα και θεωρούν το ορθά δομημένο λόγο και την ορθογραφία κάτι άχρηστο...

Click to expand...

Εξαρταται με τι διαθεση το κανει καποιος. Εαν το κανει με σκοπο να μειωσει τον αλλον απεναντι του, τοτε χιλιες φορες να του κατσει ο Μπαμπινιωτης στο λαιμο. Εαν ομως η παρατηρηση γινεται καλοπροαιρετα ειναι καλοδεχουμενη. Κι ειναι επισης καλο η οποια παρατηρηση να γινεται κατ' ιδιαν κι οχι μπροστα σε τριτους επειδη τοτε, αναξαρτητως διαθεσης, ειναι μειονοτικο γι' αυτον που την δεχεται.

Ο/Η Ιαβερης έγραψε:

να του κατσει ο Μπαμπινιωτης στο λαιμο.

Click to expand...

Πολύ μ' άρεσε αυτό.

Αυτό που μου τη σπάει στους ορθοναζί του ίντερνετ (ξέρω όχι καλό) είναι ότι χρησιμοποιούν τα λάθη του "αντιπάλου" τους σε μια συζήτηση για να τον μειώσουν, κι αυτό συνήθως το κάνουν όταν τους τελειώνουν τα επιχειρήματα. Μάλιστα πολλοί Αμερικανοί μ' αυτό το χούι δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι οι υπόλοιποι χρήστες του ίντερνετ δεν είναι απαραίτητα Αμερικανοί και αγγλόφωνοι όπως οι ίδιοι. Πιστεύω ότι από κοντά δεν θα τολμούσαν να διορθώσουν έναν αλλόγλωσσο συνομιλητή τους για κάποιο απλό συντακτικό λάθος.

Καλυτερα θα ηταν να υπηρχε ο ορος grammar policeman, δλδ κατι σαν αστυνομος της γλωσσας ας πουμε..

Καθιερωσε το ;)

Εγινε, το καθιερωνω!Αυριο πρωι πρωι παω και για τα πνευματικα δικαιωματα!

Είμαι σίγουρη πως ο Κόρτο θα πρότεινε να ονομάσουμε τον όρο αυτό στα ελληνικά "Ασημένια" .

Ενδιαφέρον θέμα. Πέραν του γεγονότος πως όλοι έχουμε φίλους που μεγάλωσαν στο εξωτερικό, ομιλούν την ελληνική αλλά τους είναι πολύ δύσκολο να γράψουν ορθογραφημένα στα Ελληνικά, υπάρχει κι άλλη μία σημαντική παράμετρος στο ζήτημα:

πλήθος αξιόλογων ανθρώπων, μεταξύ των οποίων και σημαντικών επιστημόνων, πάσχει από μεγάλου βαθμού Δυσλεξία. Στο εξωτερικό θεωρείται πραγματικό έγκλημα, του χειρίστου είδους μάλιστα, να διορθώσεις γραμματικά ή ορθογραφικά δυσλεκτικό άτομο, έστω και εν αγνοία σου. Θεωρείται, και δικαίως, αντίστοιχο του να γελοιοποιήσεις κάποιον με συγγενή τύφλωση, αλαλία εκ κωφώσεως ή σύνδρομο Down.

Χρειάζεται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή και διακριτικότητα σε τέτοιου είδους ζητήματα.

Γενικά, κάθε άτομο το οποίο γνωρίζει πως είναι αδύναμο γλωσσικά ή γραμματικά και πιθανόν να υποστεί τη χλεύη των υπολοίπων, αλλά επιμένει στην προσπάθεια του να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του στη μητρική ή σε αλλοδαπή γλώσσα, έχει τον απόλυτο σεβασμό μου.

Το "αστυνόμος της γλώσσας" μου αρέσει)) Εγώ, πάντως, εκτίμησα ιδιαίτερα τους ανορθόγραφους Έλληνες όταν ήρθα σε επαφή με τους ανορθόγραφους Ισπανούς. Στα ισπανικά, γενικώς, ο,τι βλέπεις διαβάζεις. Οι κανόνες ορθογραφίας είναι πολύ λίγοι. Γι'αυτό και τα ορθογραφικά λάθη έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Παράδειγμα: αντί να γράψουν a ver (για να δούμε) γράφουν haber (υπάρχει).

@Γιώργο Σταμ, έχω την αίσθηση πως ο όρος "αλαλία εκ κωφώσεως", όπως και ο όρος "κωφάλαλος" δεν χρησιμοποιείται πλέον. Αν θυμάμαι καλά, απ' τα σχετικά μαθήματα της σχολής, η αλαλία είναι μια πολύ σοβαρή διαταραχή του λόγου, στην οποία τα άτομα δεν μπορούν, λόγω βλάβης στο κέντρο λόγου του εγκεφάλου, να συνειδητοποιήσουν τη συμβολική χρήση ενός ήχου, μιας χειρονομίας, μιας εικόνας κλπ. Τα άτομα με αλαλία συνήθως δεν έχουν καθόλου λόγο, εξ ου και το όνομα της διαταραχής. Η κώφωση, πάλι, δεν επηρεάζει το κέντρο λόγου του εγκεφάλου. Οι κωφοί δεν μπορούν να εκφέρουν προφορικό λόγο επειδή δεν έχουν ακουστικό ερέθισμα. Έχουν όμως λόγο. Μιλούν μέσω της νοηματικής.
Σημ.: με ένα πρόχειρο γκουγκλάρισμα για το θέμα βρήκα αυτό. Συγγνώμη για τα άσχετα!

Ο όρος κωφάλαλος έχει όντως αντικατασταθεί, γι' αυτό και δεν τον χρησιμοποίησα. Ο όρος που χρησιμοποιείται σήμερα στην Ελλάδα για το άτομο που είναι "deaf-mute", αν και ίσως εν μέρει αδόκιμος, είναι πως πάσχει από αλαλία εκ κωφώσεως (βλέπε "Ωτορινολαρυγγολογία" Αθανασιάδη-Σισμάνη, Σύγγραμα Μελών ΔΕΠ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ, για την πιο πρόσφατη βιβλιογραφική αναφορά).

Ως αλαλία ορίζεται η οποιαδήποτε αδυναμία εκφοράς λόγου (ανεξαρτήτου αιτιολογίας). Μπορεί να είναι λόγω διαταραχής στο ΚΝΣ (όπως αυτή που αναφέρεις, υποθέτω πως μιλάς για την αλαλία/αγνωσία), λόγω λαρυγγικής πάθησης (π.χ ολική λαρυγγεκτομή), λόγω συγγενούς κώφωσης ή προγλωσσικής επίκτητης κώφωσης (π.χ οξεία μηνιγγίτιδα στα 2-3 πρώτα χρόνια της ζωής κλπ).

Οι μεταγλωσσικοί κωφοί έχουν κανονικό λόγο. Οι προγλωσσικοί κωφοί δεν έχουν καθόλου λόγο (σε καμία περίπτωση) και επικοινωνούν (χωρίς να ομιλούν) μέσω της νοηματικής. Οι προγλωσσικοί κωφοί που έχουν διαγνωσθεί και εμφυτευθεί πρόωρα (12-18 μήνα της ζωής, ως και τα 3-4 πρώτα έτη) μπορούν να αναπτύξουν ικανοποιητικό (κατανοητό) λόγο με τη βοήθεια συστηματικής λογοθεραπείας. Οι βαρήκοοι (και όχι κωφοί) μπορεί να έχουν κακό/μέτριο/καλό λόγο, ανάλογα με το βαθμό και την ηλικία εγκατάστασης της βαρηκοϊας. Κάπως έτσι έχει η ιστορία σήμερα.

Πάντως δεν νομίζω ότι κάποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει ένα άτομο με ειδικές ανάγκες από έναν ανορθόγραφο!!!:ε;:

Τώρα αν κάποιος ξέρει πως ο άλλος έχει πρόβλημα και τον χλευάζει τότε πάμε σε ένα θέμα άσχετο με αυτό το νήμα...

Ο/Η Ιωάννα Μος έγραψε:

Γι'αυτό και τα ορθογραφικά λάθη έχουν πάει σε άλλο επίπεδο. Παράδειγμα: αντί να γράψουν a ver (για να δούμε) γράφουν haber (υπάρχει).

Click to expand...

Αμα απο την αρχη παρεις στραβα μια λεξη, μπορεις νοηματικα να τη συνδυασεις με την ομοηχη της, παροτι μπρει να μην εχουν καμια σχεση. Ειχα ακουσει οτι πολλοι ελληνες που επαιζαν video games μπερδευαν τη λεξη invincible (ανικητος) με τη λεξη invisible (αορατος) ή νομιζαν οτι ειναι ιδια λεξη. Για παραδειγμα πολλοι νομιζαν οτι οταν ετρωγες το "μαγικο" που σε κανει ατρωτο, αυτο ηταν επειδη σε εκανε αορατο και σε "διαπερνουσαν" οι σφαιρες, οι φωτιες, τα τερατα κλπ χωρις να παθεις τιποτα. Αρα και το παρακουσμα αποκτα το δικο του νοημα.

Με αυτη τη λογικη μπορεις με καποιο περιπλοκο, διεστραμμενο τροπο, να θεωρησεις οτι το "υπαρχει" μπορει να εχει την εννοια "να δουμε αν υπαρχει" ))

(ακολουθει off-topic)

Οι κωφοί δεν μπορούν να εκφέρουν προφορικό λόγο επειδή δεν έχουν ακουστικό ερέθισμα. Έχουν όμως λόγο. Μιλούν μέσω της νοηματικής.

Click to expand...

Η λεξη "ομιλια", και περισσοτερη η λεξη "λαλια", στο μυαλο μου εχουν να κανουν με την παραγωγη ηχου. Οτιδηποτε αλλο ειναι γενικοτερα επικοινωνια. Οταν λεμε οτι καποιος "μιλαει" μεσω της νοηματικης τοτε το ρημα χρησιμοποιειται (για μενα) μεταφορικα, οπως οταν λεμε οτι καποιος "μιλαει" μεσω της τεχνης, ή οτι ο τυφλος "βλεπει" με τα χερια ή τα αυτια. Δεν τα αναφερω αυτα ως σωστα, μπορει να κανω και λαθος. Απλα αναφερω πως μπορει να ειναι τα πραγματα.

Ο δυσλεκτικός είναι εξ ορισμού ανορθόγραφος, ακόμα και στην περίπτωση που το iq του είναι τόσο υψηλό, ώστε να σχεδιάζει μηχανές εσωτερικής καύσης για τη ΝΑΣΑ ή να είναι τα χρυσά χειρουργικά χέρια του Harvard. Τα γραπτά του μπορεί να έχουν "ελεεινά" ορθογραφικά λάθη και είναι απολύτως αδύνατο να τον ξεχωρίσεις από τους "φυσιολογικούς" ανθρώπους, ή τέλος πάντων τους μη δυσλεκτικούς, χωρίς τη διενέργεια ειδικών δοκιμασιών που εκτελούνται από εξειδικευμένους επαγγελματίες και οδηγούν στη διάγνωση (η οποία είναι αναγνωρισμένη στις Δυτικές χώρες εδώ και δεκαετίες, οι μαθητές προμηθεύονται ειδικά βιβλία τα οποία είναι διαφορετικά από τα κοινά βιβλία που διανέμονται στους υπόλοιπους μαθητές, οι δάσκαλοι λαμβάνουν ειδική μέριμνα γι' αυτά τα άτομα στη σχολική τάξη κλπ).

Η καμπάνα χτυπάει κυρίως για τους Έλληνες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι ούτε μπορούν να ξεχωρίσουν και σε πολλές περιπτώσεις δεν έχουν καν την υποψία πως κάποιο από τα παιδιά της τάξης τους είναι δυσλεκτικό και όχι "τεμπέλης", "αδιάφορος", "βλαξ" κλπ.

Γιώργο και όλοι, σας ευχαριστώ για ό,τι γράφετε...

στο σχολείο κατέβαλα τεράστια προσπάθεια να κρατάω την ορθογραφία μου σωστά στο γραπτό λόγο, προφορικά ήμουν τέλεια...κανείς δεν είχε ασχοληθεί γιατί τα κατάφερνα με κάποιο τρόπο, ούτε δάσκαλοι, ούτε η μητέρα μου...ήμουν τυχερή που στα χρόνια μου κάπου γλύτωσα τις γραπτές εισαγωγικές πχ. στο Γυμνάσιο. Όταν πέρασα εγώ απ’ το Δημοτικό εκεί, είχαν καταργηθεί οι γραπτές εισαγωγικές...μετά πιστεύω πως στο Πανεπιστήμιο δίνοντας πρέπει να είχα κάνει αρκετά φάουλ με την αρχαΐζουσα καθαρεύουσα που επικρατούσε τότε...δεν πέρασα, δεν πήγα καν να δω τους βαθμούς... Έδινα Ιατρική...δεν θυμάμαι καν το θέμα της Έκθεσης...Φυσικοχημεία, Ανθρωπολογία τα είχα στο σιγουρεμένα...διαβάζαμε με φίλη που είχε αδελφή πρωτοετή και κλέβαμε απ’ τα βιβλία της και διαβάζαμε...αλλά Έκθεση μάλλον εκεί την έκανα μαντάρα, γιατί ο λόγος μου έπρεπε ν’ ακολουθεί μια συγκεκριμένη φόρμα, ένα μοντέλο που καλλιεργούνταν στα φροντιστήρια και στα σχολεία βέβαια, δύσκολο για μένα...επιπλέον κι οφ δη ρέκορντ, θα είχα περάσει έστω Θεσσαλονίκη που ήταν η δεύτερη δυνατότητα, αλλά για λόγους οικονομικούς και άλλους είχα δηλώσει μόνο Αθήνα...

Μετά στην Αγγλία που έκανα τις κανονικές σπουδές μου δεν χρειάστηκε να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις, γλώσσα ήταν καλή, στο Κολλέγιο είχα ένα πορτφόλιο αρκετά δυνατό ήδη και με πήραν χωρίς καμμιά δεύτερη σκέψη, στο Πανεπιστήμιο που έκανα το μεταπτυχιακό μου είχα σχόλια ότι το ποιόν της γλώσσας δεν ήταν εξαιρετικά ακαδημαϊκό, αλλά όχι ότι είχε ασάφειες ή κάτι τέτοιο, δεν ξέρω πώς δεν είχα σοβαρό πρόβλημα...μάλιστα δευτεροκοιτούσε τα κείμενά μου, ειδικά στο μεταπτυχιακό, ένας φίλος καθηγητής Παν/μίου εξειδικευμένος στην Αγγλική λογοτεχνία του 19ου αιώνα...δεν παρενέβαινε παρά σπάνια...

Τώρα, εδώ συμβαίνει, αν δεν διορθώσω ό,τι γράφω να γράφω ηλιθιότητες, όπως αντί του άρθρου “η" “οι” ή κι αντίστροφα...δεν ξέρω αλλά χειροτερεύει...ίσως φταίει το ότι γράφω στο κομπιούτερ με μονοτονικό που δεν καλοκατέχω...δεν μπόρεσα ποτέ να το αφομοιώσω τέλεια, μου βγαίνει ένας καταναγκασμός που δεν μπορώ να τον αντέξω...

Τελευταία ξαναγράφω στο χέρι με πένα και νιώθω μιαν ηρεμία και βάζω τους τόνους μου κι εκεί ο γραφικός μου χαρακτήρας επίσης έχει αλλάξει, αφού αλλάζω τον τρόπο γραφής του άλφα για παράδειγμα και του έψιλον ανάλογα με το πού στέκονται, εννοώ πλάι σε ποιά γράμματα στέκονται...σημειωτέον οι σπουδές μου στην Αγγλία περιελάμβαναν και καλλιγραφία υποχρεωτικά...που σημαίνει μια πειθαρχία στον τρόπο γραφής...παρ’ όλα αυτά εγώ απείθαρχη εντελώς κι ας έχω καλλιγραφήσει ολόκληρο βιβλίο...και μάλιστα με ποικιλία γραφών που να ταίριαζαν στο νόημα του κειμένου...

Ειλικρινά δεν ξέρω τι μου συμβαίνει και πώς αυτό έχει εξελιχθεί...

Και τολμώ να ομολογήσω πως μου κόστισαν τα σχόλια για τη γραφή μου από συγκεκριμένο μέλος εδώ στο φόρουμ...

γιατί ως εκείνη την αδιανότητη για μένα ως τότε συζήτηση, που η γραφή μου προκάλεσε, εγώ ένιωθα μιαν ελευθερία... έκτοτε πέρασα σε ένα είδος αναστολής, γιατί δεν μπορώ τώρα πια αλλιώς, πολύ αργά να αλλάξω...

Χωρίς να το θέλω λειτουργώ όχι με την ακρίβεια των γλωσσικών κανόνων, αλλά με τις έννοιες και τους ήχους των λέξεων και δεν αντέχω να το περιορίσω αυτό στην δημοτική, την καθαρεύουσα η όποια άλλη μορφή ελληνικών...Σαν να έχω ένα σακούλι με λέξεις μαζεμένες σε διαφορετικά διαβάσματα και μέσα σε βάθος χρόνου τέτοιο, που χάνεται στην ουσία ο έλεγχος και η μνήμη της απόκτησής τους... Ανασύρονται απλά, όπως αυθόρμητα η διανόησή μου περιστασιακά τις εγκαλεί...αλλά ας μην είμαι γκρινιάρα...

Διατσέντα, επειδή έχω προσέξει πως κι εγώ κάνω απείρως περισσότερα λάθη απροσεξίας στον υπολογιστή (αυτά τα η αντί για οι που αναφέρεις κλπ) από ότι έκανα παλαιότερα γράφοντας με το χέρι σε χαρτί, πιστεύω πως οφείλεται καθαρά στην αλλαγή του μέσου γραφής (καταραμένο πι-σι!) και τίποτα παραπάνω.

Τώρα, η φράση που αναφέρεις "στο σχολείο κατέβαλα τεράστια προσπάθεια να κρατάω την ορθογραφία μου σωστά στο γραπτό λόγο, προφορικά ήμουν τέλεια" νομίζω πως εγείρει σημαντικά την υποψία πως έχεις γεννηθεί με κάποιου βαθμού δυσλεξία, παρότι δεν είμαι ειδικός στο ζήτημα. Σε αυτήν την περίπτωση, το ότι κάνεις τόσο λίγα ορθογραφικά λάθη (καταβάλλοντας φοβερή προσπάθεια, είμαι σίγουρος) είναι ένα πραγματικό θαύμα για το οποίο πρέπει να είσαι περήφανη!!!

(απλά να σημειώσω πως εμένα ο υπολογιστής με βοήθησε να βελτιώσω την ορθογραφία μου)