Σήμερα λοιπόν που είχα κατέβει χαλκίδα στον ορθοντικό πήγα μετά για καφέ στην παραλία της Χαλκίδας και θυμήθηκα το ποιήμα του Σκαρίμπα για την Χαλκίδα...
Ναν' σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος
κι εγώ καταμόναχος και να λέω:τι πόλη!
να μην ξέρω αν είμαι-μέσα στην ασβόλη
ένας λυπημένος...