Κανονικά, για να χρησιμοποιηθούν αυτές οι καταλήξεις δεν πρέπει να μπει η χρονική αύξηση? (π.χ. εξελέγη(σαν), ανετράπη(σαν), κ.λπ.)
Για ποιόν λόγο, σε μερικά κείμενα, βλέπουμε λέξεις όπως "εξελίχθη", "-θεωρήθησαν", "-χρησιμοποιήθησαν", κ.λπ.?
Είχα κάνει, πιο παλιά, ερώτηση για τον παθητικό παρατατικό τού "εννοείται", και, στις απαντήσεις, υπήρχε μία μελέτη τού δόκτορος Μωσέ (αν θυμάμαι καλά) όπου διαπιστώθηκε ότι πολλοί έγραφαν "αποτελείτο" αντί για "απετελείτο", ή, ένα άλλο που θυμάμαι, "παραιτείτο" αντί για "παρητείτο" (μιλάμε πάντα για αυτούς που δεν έγραφαν "αποτελούνταν" και "παραιτούνταν", ή "αποτελούταν" και "παραιτούταν").
Εκεί, όμως, υπάρχει λόγος: δεν μπορούμε να πούμε, π.χ., "αποτελούνταν" όταν μιλάμε για 1 πράγμα (το λέμε, δηλαδή, αλλά δεν είναι σωστό), οπότε πρέπει να επιλέξουμε είτε το "αποτελούταν", είτε το "απετελέιτο"/"αποτελείτο" (αν δεν μάς ακούγεται καλά το "αποτελούταν")
Εδώ, στον αόριστο, τί συμβαίνει?
Για ποιόν λόγο, σε μερικά κείμενα, βλέπουμε λέξεις όπως "εξελίχθη", "-θεωρήθησαν", "-χρησιμοποιήθησαν", κ.λπ.?
Είχα κάνει, πιο παλιά, ερώτηση για τον παθητικό παρατατικό τού "εννοείται", και, στις απαντήσεις, υπήρχε μία μελέτη τού δόκτορος Μωσέ (αν θυμάμαι καλά) όπου διαπιστώθηκε ότι πολλοί έγραφαν "αποτελείτο" αντί για "απετελείτο", ή, ένα άλλο που θυμάμαι, "παραιτείτο" αντί για "παρητείτο" (μιλάμε πάντα για αυτούς που δεν έγραφαν "αποτελούνταν" και "παραιτούνταν", ή "αποτελούταν" και "παραιτούταν").
Εκεί, όμως, υπάρχει λόγος: δεν μπορούμε να πούμε, π.χ., "αποτελούνταν" όταν μιλάμε για 1 πράγμα (το λέμε, δηλαδή, αλλά δεν είναι σωστό), οπότε πρέπει να επιλέξουμε είτε το "αποτελούταν", είτε το "απετελέιτο"/"αποτελείτο" (αν δεν μάς ακούγεται καλά το "αποτελούταν")
Εδώ, στον αόριστο, τί συμβαίνει?