Είναι η γραμματική εξ ορισμού αγενής;;

[Αντέρωτας]

Κατα τη γνωμη μου, και κατα τη λογικη πιστευω, ενας γραμματικος τυπος απο μονος του, δεν ειναι ουτε ευγενικος ουτε αγενής. Δηλαδή το να πεις "ο Αντέρωτας είναι πολύ έξυπνος/βλάκας" μπορει να είναι αγενής δήλωση συμφωνα με το λεξιλογιο, αλλα η γραμματική δεν ειναι: η λέξη "βλάκας" ειναι αγενής, αλλα δεν μπορει καποιος να ορισει οτι ο ρηματικός τύπος "είναι" ή το επίρρημα "πολύ" για καποιο λογο δεν πρεπει να χρησιμοποιειται. Ειναι ουδετερες λεξεις. Το πώς "φορτίζεται" η φράση, θετική/αρνητική, ορίζεται απο αλλους παραγοντες: εκφραση, ύφος, λεξιλόγιο.

Αυτό τώρα που δεν μπορώ να χωνέψω, και δεν πολυδέχομαι ειναι οτι γενικώς θεωρουνται (οχι για μενα, γενικώς) τυποι, που ειναι μερος της γραμματικής, που διδασκομαστε και εξεταζόμαστε απο το δημοτικό.

Το ενα ειναι η Προστακτική, που για καποιο λογο θεωρείται αγενής. Για μενα, αν η προστακτική ηταν αγενεια, δε θα ηταν μερος της κλίσης ενός ρήματος, ουτε θα διδασκοταν στο δημοτικό. Αγενης γινεται αν προσθεσεις πχ. "ρε", οποτε και "φορτιζεται" αλλα απο μονη της, ειναι ουδετερη, οπως η οριστικη ή η υποτακτική. Το ρήμα "φεύγω" ειναι ουδετερο ρημα δεν ειναι αγενές (οπως πχ το "ξεκουμπιζομαι" ή το "τσακίζομαι") οποτε ο προστακτικός τυπος "φύγε" δε θα επρεπε να ειναι αγενης.

Το δευτερο, και ακομα πιο παραξενο, και δυσκολο να εξηγησω σε ξενους που μαθαινουν ελληνικα, ειναι οι προσωπικες αντωνυμιες "αυτος/η"! Ενω δηλαδη τα μαθαινουμε σαν αναποσπαστο μερος της κλισης ενος ρηματος (εγω θελω, εσυ θελεις, αυτος θελει) μεγαλωνοντας ανακαλυπτουμε οτι αν πουμε για καποιον "τι θελει αυτος;;" ακουγεται.. καπως. Και οτι για καποιο λογο το "εκεινος" ακουγεται λιγοτερο αποτομο και απαξιωτικό. Μια περιπτωση που φυσικα δεν διδασκομαστε στο σχολειο, ουτε αναφερει το βιβλιο γραμματικής.

Το wiktionary δεν αναφερει οτι η αντωνυμία "αυτός" ειναι υποτιμητικη/προσβλητική ανα τη χρήση

Και φυσικα΄καποιος ξενος που προσπαθει να μαθει απομνημονευοντας τις αντωνυμιες και τις κλισεις των ρηματων, προφανως επηρεασμενος απο το αγγλικο he/she που ειναι απαραιτητα, στην ουσια μιλαει με αφυσικο τροπο. Μια ξενη φιλη μου σημερα προσπαθουσε να πει στα ελληνικα "εχω μια φιλη, και αυτη θελει να..." Πως να της πεις τωρα οτι ο τροπος που διδασκεται και απομνημονευει την κλιση ρηματων ακουγεται... καπως αφυσικος, και στην ουσια δεν μιλαμε ετσι;;;

 

[ΚρίτωνΓ]

Εξ ορισμού δεν είναι η γραμματική αγενής.
Αν π.χ. πεις στο φίλο σου (φίλη σου) "τρέχα" επειδή κάποιος είναι στο κατόπι σας ή "σκύψε" για να τον προειδοποιήσεις για κάτι που έρχεται στο κεφάλι του (της), ή "βούτα" ως προτροπή να πηδήσει από το βράχο στη θάλασσα - δεν υπάρχει ίχνος αγένειας.
Αντιστρόφως αν πεις "θα μπορούσες σε παρακαλώ να βγάλεις το σκασμό;" ή "πόσο μ@λ@κ@ς είσαι;" (που δεν έχει ίχνος προστακτικής) - μάλιστα κάποιος αν άλλαζε το αντικείμενο της πρότασης ή το επίθετο θα τις θεωρούσε ευγενέστατες ως εκφράσεις- είναι άκρως προσβλητικά.
Επίσης αν πεις "τι θέλει το άτομο;" είναι εξίσου προσβλητικό -άρα δεν είναι η προσωπική αντωνυμία.
Γενικώς σε όλες τις περιπτώσεις δεν είναι ούτε η κλίση ούτε το μέρος του λόγου (άρα δνε είναι η γραμματική) που καθιστά κάτι προσβλητικό, αλλά το περιεχόμενο και το ύφος (με το δεύτερο μάλιστα πιο σημαντικό - διότι μπορώ να πω χαριτολογώντας στο φίλ μου "τι κάνεις ρε μ@λ@κ@;" και αυτός να γελάσει και να πω στο διπλανό μου οδηγό "τι κάνεις ρε μ@λ@κ@;" και αυτός να με βρίσει ή να με χτυπήσει.

 

[Κεχριμπάρι]

Δηλαδή υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν οτι η γραμματική είναι αγενής; Δεν ήξερα οτι υπάρχει τέτοιο θέμα με τη γραμματική!

Συμφωνώ οτι έχει να κάνει με το ύφος, το λεξιλόγιο κτλ και όχι με τη γραμματική!