Philip Caputo - "A Rumor of War"

[Πράκτωρ ΔΔ]

In March of 1965, Lieutenant Philip J. Caputo landed at Danang with the first ground combat unit deployed to Vietnam. Sixteen months later, having served on the line in one of modern history’s ugliest wars, he returned home—physically whole but emotionally wasted, his youthful idealism forever gone.

A Rumor of War is far more than one soldier’s story. Upon its publication in 1977, it shattered America’s indifference to the fate of the men sent to fight in the jungles of Vietnam. In the years since then, it has become not only a basic text on the Vietnam War but also a renowned classic in the literature of wars throughout history and, as the author writes, of "the things men do in war and the things war does to them."

goodreads

amazon ebook

Politianet

Κλασσικό αυτοβιογραφικό βιβλίο για τις εμπειρίες του συγγραφέα στο Βιετνάμ.
Ίσως το πρώτο που έκανε τόσο "πάταγο" και από τα πρώτα (;) γραμμένο από παρασημοφορημένο βετεράνο.

Αρχίζει με την ψυχολογία-ιδεολογία του όταν πρωτομπήκε στους Πεζοναύτες. Ιδεαλιστής και 100% υπό την "μαγεία" του πρώιμου Ψυχρού πολέμου για την υπεράσπιση των αμερικάνικων ιδεών και την μάχη ενάντια αυτών των δυνάμεων που θέλουν το κακό. Κάτι που είναι πολύ συχνό σε ανάλογες βιογραφίες και συγγράμματα βετεράνων της εποχής.
Έπειτα περιγράφει την εμπειρία του στο Βιετνάμ. Την σκληρή πραγματικότητα ενός καθόλα πολιτικού και γκρίζου πολέμου όπου ο εχθρός ήταν συνήθως αόρατος.
Την σουρεαλιστική κατάσταση με την στρατιωτικοπολιτική ηγεσία στις ΗΠΑ που μετρούσε την νίκη με το πόσους Βιετ-Κόνγκ σκότωσαν κάθε ημέρα και την αδιαφορία έως αποκτήνωση πολλών συναδέλφων του πεζοναυτών.
Την κατάσταση στα χωριά, με τους χωρικούς να είναι υπό την διπλή πίεση των αμερικάνων και την νύχτα των Βιετ-κόνγκ.
Με το πέρασμα του καιρού είδε τους άντρες του να γίνονται ολοένα πιο κυνικοί και επιθετικοί με το ηθικό να πέφτει. Όχι όμως όπως έγινε αργότερα, έπειτα την γενική στράτευση και ιδίως την αλλαγή στρατηγικής το 1969.
Η κρίσιμη στιγμή στην αφήγηση, και στην καριέρα του, ήταν όταν στρατιώτες του εκτέλεσαν δύο χωρικούς ως υπόπτους Βιετ-κόνγκ. Με αποτέλεσμα να συλληφθεί με τους άντρες του και αντιμετώπιζαν κατηγορίες ανθρωποκτονίας.
Μετά από μια μεγάλη διαδικασία όλοι την σκαπούλαραν (κάτι που άλλοι σωστά αναφέρουν ότι ήταν αντίθετο με την στρατιωτική νομοθεσία και τους κανόνες της Χάγης) και ο συγγραφέας έφυγε από το Σώμα και έγινε δημοσιογράφος.

Νομίζω ότι είναι ΤΟ βιβλίο-Κατηγορώ για το Βιετνάμ, σε πολλά σημεία πολύ βίαιο και ιδιαίτερα σκοτεινό.
Δεν είναι καθόλου ισορροπημένη άποψη και σίγουρα ο συγγραφέας είχε πολύ δυνατά αισθήματα για το θέμα.
Κυρίως θυμό και προδοσία.
Προσωπικά πάντως το είδα και με αρκετά ειρωνικό μάτι, κυρίως για το ότι ένιωσε δικαιωμένος όταν τον άφησαν.
Όταν έγραφε ηθικολογίες έπειτα στον επίλογο, πάντα σκεφτόμουν ότι δικαιολόγησε τους άντρες του για την εν ψυχρό εκτέλεση πιθανών αθώων.
Σίγουρα πρέπει να διαβαστεί, αλλά με πολύ προσοχή στις λεπτομέρειες ποιος το γράφει και τι ήταν.