Συμφωνώ, αλλά εγώ δεν έχω αναφερθεί σε συγκεκριμένη προφορά με "χ" (πιο=πχιο) ή "γ" (διώχνω=δγιώχνω), που εξαρτάται από το αν το προηγούμενο σύμφωνο είναι ψιλό (πιάτο=πχιάτο) ή δασύ (βιάζομαι=βγιάζομαι) ή υγρό (καθάριο=καθάργιο) κ.λπ.
Αναφέρθηκα στην συνεκφορά των δύο φθόγγων ως ενός (πιά-το, βιά-ζο-μαι (=είμαι βιαστικός) ), και όχι ξεχωριστά (πι-ά-το, βι-ά-ζο-μαι (=με βιάζουν), απ-ι-ο-νι-στης, ποι-ό-τη-τα κ.λπ.) όπως γίνεται με τις λόγιες προφορές.
Καλή Χρονιά. (Άργησα λίγο να ξαναμπώ, αλλά "καλλιο αργά παρά ποτέ"..)
Φεγγαρούλα μου, λυπάμαι που αυτοδιαψεύστηκες ως προς την ορθογραφία: Ετ
οιμόλογος γεννιέσαι, δε γίνεσαι...
Έλα, το ξέρω απροσεξία ήταν. Υπάρχουν ανορθόγραφοι (άγνοια ή/και αδιαφορία για την ορθή γραφή) και υπάρχουν και απλώς απρόσεκτοι ορθογράφοι, όπως στιγμιαία ήσουν εσύ.
Όσο για την ετ
υμολογία, υπάρχουν πάμπολλες πηγές στο διαδίκτυο. Για ό,τι θέλεις να ψάξεις, βάλε στο Googlοψαχτήρι την λέξη που θέλεις + "ετυμολογία" (συνήθως μετα το "ετ" συμπληρώνεται μόνο του) και θα βρείς ό,τι ψάχνεις στις πρώτες επιλογές.
Μιά συνηθισμένη αναζήτηση που κάνω είναι: "[λέξη]+σαραντάκος" και προκύπτει πάντα μια από τις χιλιάδες αναφορές του σχετικού μπλογκ του Δημ.Σαραντάκου (
http://sarantakos.wordpress.com), που όχι μόνο δημοσιεύει (κάθε μέρα) ετυμολογίες λέξεων, αλλά και ποικίλη λεξιλογική ύλη. Τα δεκάδες σχόλια υψηλού επιπέδου που αναρτούν οι φανατικοί αναγνώστες του συμπληρώνουν τις γνώσεις γύρω από το θέμα της ημέρας. Επίσης αξιόλογες σελίδες είναι το
http://lexilogia.gr και το
http://slang.gr .
Δυστυχώς Αντέρωτα, αλλιώς πλάθονταν οι λέξεις σε παλιότερες εποχές και αλλιώς σήμερα. Έτσι π.χ. σε άλλες εποχές θα έγραφες "κα
καίσθητο". Προσωπικά προτιμώ την αρχαιοπρεπή λεξιπλασία: π.χ μου προκαλούν απέχθεια οι κακόηχοι ασυναίρετοι όροι "τηλ
εειδοποίηση", "τηλ
εϊατρική", τηλ
εεργασία, που καθιέρωσε και ο Εθνικός μας (πάλαί ποτε) Τηλ
επικοινωνιακός Οργανισμός. Πριν από μια 60ετία, κατά την ίδρυσή του κανένας δεν θα μπορούσε να προφέρει "Τηλ
εεπικοινωνίες", αλλά βλέπεις τώρα είναι δεκτή η ασυναίρετη σύνθεση λέξεων... Αυτή δεν θα ήταν δεκτή ούτε στη δημοτική που επίσης συναιρεί ή εκθλίβει φωνήεντα κατά τη σύνθεση (π.χ. γαϊδουράγκαθο, αγράμπελη και όχι γαϊδουρ
οάγκαθο, αγρ
ιοάμπελη). Όχι ότι δε σέβομαι την καθομιλουμένη νεοελληνική με την μακραίωνη ιστορία της, απλώς έχουμε συνηθίσει στις σύνθετες λέξεις να βλέπουμε αρχαιοελληνικές ρίζες (π.χ. καλός + αίσθησις = καλαίσθητος, κακός + έξις = καχεκτικός κ.ο.κ) και καλό θα ήταν να το συνεχίζαμε έτσι.
Όσο για το "γ" στη γραφή του "καινούργιος", το θεωρώ απαραίτητο για λόγους ιστορικότητας της ορθρογραφίας μας(*).
Βέβαια με τον καιρό το λάθος λεξικογραφείται και έτσι καταντάμε να έχουμε άλλο ρήμα για την απαγωγή ανθρώπου (απαγάγω) και άλλο για την απαγωγή θερμότητας (απάγω). Ή άλλο για την απόκτηση δημευμένης περιουσίας (κατάσχω, κατάσχεση) και άλλο για αυτην τής ίδιας περιουσίας (κατέχω, κατοχή). Ή που έχουμε καταλήξει οι περισσότεροι να αποφεύγουν την ορθή έκφραση "έχω συναγάγει συμπεράσματα" από φόβο μην ακουστεί αυτό το διπλό "αγαγ" που πάντα το μπερδεύανε στο σχολείο, και έτσι λένε το εντελώς λανθασμένο "έχω συνάγει", ενώ ποτέ δεν θα λέγανε "έχω βγάζει συμπεράσματα"!
Αν είναι να λεξικογραφηθεί κάποτε το λάθος, ας γίνει όταν πια θα είναι αναπόφευκτο και όχι να το υποστηρίζουμε από τώρα...
-------------------
(*) Για τους ίδιους λόγους δύσκολα θα δεχόμουν την άποψη που θέλει π.χ. όλα τα ομόηχα του "η" να γράφονται με γιώτα. Η ιστορική γραφή είναι μέρος της μακραίωνης ιστορίας του τόπου μας και όσο μιλούμε ελληνικά καλό είναι να διατηρηθεί, ασχετα με την απώλεια των χρόνων των φωνηέντων (βραχέα, μακρά κλπ). Και οι διαφορές στην προφορά των διφθόγγων (τα σημερινά "δίψηφα φωνήεντα") είχαν χαθεί (στην Αττική) από την εποχή του Περικλή, χωρίς να τεθεί ποτέ θέμα απλοποίησης. Αντίθετα, τα πνεύματα και οι τόνοι είνα σημαδάκια που μπήκαν αργότερα στην μικρογράμματη γραφή και δεν εξυπηρετούσαν τους ελληνόφωνους, οπότε καλώς αφαιρέθηκαν. Άλλωστε απέτυχαν να διατηρήσουν τις διαφορές στην προφορά που επισήμαιναν (διαφορά οξυνομένων από περισπώμενα φωνήεντα, δασυνομένων από ψιλούμενα κ.λπ.)