Παύλες και εισαγωγικά στους διαλόγους.

Παρατήρησα ότι στις περισσότερες νεότερες εκδόσεις των βιβλίων, στους διαλόγους, πριν από την αλλαγή προσώπου χρησιμοποιούνται τα εισαγωγικά αντί για την παύλα που έβλεπα παλιότερα.
Αυτό νομίζω συμβαίνει γιατί υπάρχει δυνατότητα χρήσης περισσότερων γραμματοσειρών και περισσότερων τύπων εισαγωγικών, ώστε να εκφράζονται οι σκέψεις των ομιλούντων, όπως και άλλες λεπτομέρειες.
Αναρωτιέμαι αν θέλει η ομάδα των φίλων της λέσχης να σχολιάσει κάτι επ' αυτού, ιδίως οι επίδοξοι συγγραφείς.

χαχα!
Μόλις ξαναδιάβαζα το μυθιστόρημά μου και το σκέφτηκα!

Στην αρχή,λοιπόν, χρησιμοποιούσα εισαγωγικά. Ύστερα, όμως, επέλεξα και προτίμησα τις παύλες, γιατί είναι πολύ πιο λιτές και δεν φορτώνουν το κείμενο. Επιπλέον, τα εισαγωγικά μού δίνουν την εντύπωση κάτι παλιακού, πολύ αυστηρού και συντεταγμένου. Τέλος, μένουν και τα " ... " και τα << ... >>, για πλάγιους λόγους, ονόματα βιβλίων, σχήματα λόγου, αναφορές σε τρίτα πρόσωπα και άλλα.

Οι παύλες παρουσιάζουν μια ιδιοτροπία. Για παράδειγμα:
Αυτό το “του λέει μια μέρα” είναι κάτι που το λέει ο αφηγητής αλλά έτσι, εκ πρώτης, δεν ξεχωρίζει με το μάτι αν και τελικά, όταν διαβάζεις, είναι σχεδόν πάντα ξεκάθαρο.

Κι εγώ προτιμώ τις παύλες. Αραιώνουν το κείμενο και είναι πιο κοντά στο θεατρικό στήσιμο των διαλόγων που είναι και το πιο ευδιάκριτο.

Φάρε,αυτό δεν αποτελεί ουσιαστικό πρόβλημα, αφού από τα συμφραζόμενα είναι πάντα προφανές τι λέγεται. Ακόμα κι εδώ που έχεις μόνο μια πρόταση, δεν υπάρχει σύγχυση, πόσο μάλλον σε ένα ολόκληρο κείμενο!!

Για μια ιστορια που εγραψα παλια, χρησιμοποιησα αρχικα τις παυλες.

Στην συνεχεια, προτιμησα τα "......", μου εδιναν ευελιξια, γιατι, μπορουσα να προσθεσω, και λοιπα στοιχεια περαν του διαλογου, πχ "......" αναρωτηθηκε.. Με τις παυλες μονο, αναγκαζομουν το γυρισω στο θεατρικο (και δεν μου ηταν ευκολο).

Οταν διαβαζω ομως κατι, προτιμω τις παυλες, ειναι πιο ευδιακριτες (οπως ειπωθηκε και πιο πανω), και γενικα μου αρεσει ετσι.

Νομιζω πως οι παυλες χρησιμοπιουνται για την συζητηση και τα εισαγωγικα ισως και σε σκεψεις. Δηλ. αν σε ενα βιβλιο υπαρχουν και τα δυο, πως θα τα ξεχωριζεις; (ακομη και αν το ξεκαθαριζεις γραπτως);

Τα " " τα εχω να τα χρησιμοποιουν επισης, αν και νομιζω πως η χρηση τους ειναι για αλλο σκοπο

Πολυξένη, « » και " ", ονομάζονται καί τα δύο εισαγωγικά και δεν έχουν διαφορά στην χρήση. Είναι θέμα τής αισθητικής τού καθενός ποια θα χρησιμοποιήσει. Ο κειμενογράφος μου τα πρώτα τα ονομάζει καλλιγραφικά εισαγωγικά.

Ειλικρινα δεν το ξερα αυτο Φαροφυλακα. Και οτι ηθελα να συμπληρωσω, πως τα δευτερα τα χρησιμοποιουμε για να αποδωσουμε και "ιδιαιτερο" νοημα σε κατι.

Αλλα.. καλλιγραφικα; Μαλλον ακαλαισθητα για τα δικα μου γουστα

Ανακάλυψα αυτό το νήμα, ψάχνοντας αν είχαμε οδηγίες για το πώς μπαίνουν τα ελληνικά εισαγωγικά στο φόρουμ...

Για το αρχικό ερώτημα που τέθηκε, θα πω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα, ούτε με τις παύλες, ούτε με τα εισαγωγικά. Όταν διαβάζω μου είναι το ίδιο, όταν γράφω τα χρησιμοποιώ και τα δύο, ανάλογα με τα κέφια.

Αυτό που θα ήθελα να σχολιάσω σχετικά με τη διαφορά " " και « » είναι ότι το πρώτο ζεύγος είναι τα αγγλικά εισαγωγικά και το δεύτερο τα ελληνικά. Τουλάχιστον εγώ αυτό ξέρω. Δεν είναι θέμα καλλιγραφικών και πρόχειρων. Απλώς, το αγγλικό ζεύγος έχει περάσει στη γραφή πολλών σαν πιο εύκολο και φυσικά στο ίντερνετ.

Ειχε τεθει το θεμα και πιο προσφατα σε αυτο το νημα http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?6018

Τα "Ελληνικά εισαγωγικά" κανονικα ονομαζονται guillemets (γκιγιεμέ στα Γαλλικά)

Σε περιπτώσεις οπου συνυπάρχουν και τα δύο τέθηκε το θεμα εαν εχουν διαφορετικες χρησεις. Δηλ. το ενα να ειναι μόνο για ειρωνία/παρομοίωση και το άλλο μόνο για παράθεση ευθύ λόγου;

Εμένα παιδιά μου αρέσουν περισσότερο τα απλά (όπως τα λέω) σε σχέση με τα καλλιγραφικά, και τα προτιμώ. Επίσης, δεν τους αναγνωρίζω κάποια ουσιαστική διάκριση. Σε περιπτώσεις εμφωλευμένης παράθεσης, κάνω ακριβώς αυτό που παράθεσε πιο πάνω ο Γλωσσολάγνος.

Αυτό το θέμα με είχε απασχολήσει πολύ κι εμένα. Άλλαξα πολλές φορές γνώμη και τελικά κατέληξα στα εισαγωγικά («»).

Θεωρώ πως οι παύλες είναι προτιμότερες όταν ο διάλογος παρουσιάζεται κάπως έτσι:

- Μπαμπά καλημέρα, τον μικρό μόλις τον πήρε το σχολικό, δεν έχω μάθημα τις πρώτες ώρες και θα χρειαστώ μερικά χρήματα να πάρω δώρο της μαμάς για τα γενέθλιά της.
Είπε με παιχνιδιάρικη φωνή η Ιφιγένεια.
- Καλά, καλά θα σου δώσω το βράδυ, έχεις καιρό ως το Σάββατο. Μην αργήσεις στο σχολείο σε παρακαλώ. Η μητέρα σου το ξέρει πως δεν έχεις μάθημα τις πρώτες ώρες;
- Η μαμά δεν είναι εδώ, θα κοιμόταν στης κυρίας Κατερίνας απόψε.

Και όχι έτσι:

- Μπαμπά καλημέρα, τον μικρό μόλις τον πήρε το σχολικό, δεν έχω μάθημα τις πρώτες ώρες και θα χρειαστώ μερικά χρήματα να πάρω δώρο της μαμάς για τα γενέθλιά της, - είπε με παιχνιδιάρικη φωνή η Ιφιγένεια. - Καλά, καλά θα σου δώσω το βράδυ, έχεις καιρό ως το Σάββατο. Μην αργήσεις στο σχολείο σε παρακαλώ. Η μητέρα σου το ξέρει πως δεν έχεις μάθημα τις πρώτες ώρες; - Η μαμά δεν είναι εδώ, θα κοιμόταν στης κυρίας Κατερίνας απόψε.

Και τελικά κατέληξα σε αυτό:

«Μπαμπά καλημέρα, τον μικρό μόλις τον πήρε το σχολικό, δεν έχω μάθημα τις πρώτες ώρες και θα χρειαστώ μερικά χρήματα να πάρω δώρο της μαμάς για τα γενέθλιά της», είπε με παιχνιδιάρικη φωνή η Ιφιγένεια. «Καλά, καλά θα σου δώσω το βράδυ, έχεις καιρό ως το Σάββατο. Μην αργήσεις στο σχολείο σε παρακαλώ. Η μητέρα σου το ξέρει πως δεν έχεις μάθημα τις πρώτες ώρες;» «Η μαμά δεν είναι εδώ, θα κοιμόταν στης κυρίας Κατερίνας απόψε».

Παρεμπιπτόντως, η παύλα για τους διαλόγους είναι αυτή: —

Αυτό που βλέπω να χρησιμοποιείται κατά κόρον και να την αντικαθιστά είναι το ενωτικό: -

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Παρεμπιπτόντως, η παύλα για τους διαλόγους είναι αυτή: —

Αυτό που βλέπω να χρησιμοποιείται κατά κόρον και να την αντικαθιστά είναι το ενωτικό: -

Click to expand...

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό. Είναι και αισθητικά πιο ωραίο.
Στο word το διορθώνει μόνο του συνήθως. Από το πληκτρολόγιο δεν έχω μάθει ακόμα πως να το κάνω :χμχμ:

Alt + 0151 ;)