Βίος και πολιτεία του Σκρουτζ Μακ Ντακ

Κορυφαίο έργο! Αυτό που με τρελαίνει στο Ρόσα όμως, που με κάνει να κυνηγάω την κάθε του ιστορία δεν είναι ούτε το τρομερό σχέδιο, ούτε το δυνατό σενάριο, ούτε οι ολοκληρωμένοι χαρακτήρες. Είναι οι κρυμμένες του αφιερώσεις στον Μπαρκς και στον Ντίσνευ. Είτε είναι αρχικά είτε κάποιος κρυμμένος Μίκυ κάθε φορά τα ψάχνω και τα βρίσκω! Είναι ένα παιχνίδι που παίζει με τους θαυμαστές του και εμένα μου αρέσουν πολύ τα παιχνίδια:)
 
Αν και δεν είμαι φαν των Ντισνεϊκών κόμιξ οφείλω να παραδεχτώ ότι ο Ρόσα είναι ο αγαπημένος μου δημιουργός της Ντίσνεϊ και ο Βίος και Πολιτεία του Σκρούτζ από τις καλύτερες ιστορίες Ντίσνεϊ που έχω διαβάσει. Το γενεαλογικό δέντρο των Ντακ που έχει φτιάξει ο Ρόσα και παραθέτει ο Οδυσσέας παραπάνω, είναι φτιαγμένο με βάσει τα κόμιξ του Μπαρκς, που έδωσε ζωή στον κόσμο του Ντόναλντ δημιουργώντας αρκετούς από τους πιο ενδιαφέροντες δευτεραγωνιστές που συχνά επισκιάσουν και αυτόν ακόμα τον Ντόναλντ. Στο δέντρο συμπεριλαμβάνεται και ο Φέθρυ, ιταλικής καταγωγής που ο ίδιος ο Ρόσα δηλώνει ότι δεν τον συμπαθεί καθόλου, τον συμπεριέλαβε όμως στο δέντρο γιατί ο Μπαρκς τον ενέκρινε και τον είχε συμπεριλάβει σε κάποιες ιστορίες του.
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
ο Φέθρυ, ιταλικής καταγωγής που ο ίδιος ο Ρόσα δηλώνει ότι δεν τον συμπαθεί καθόλου, τον συμπεριέλαβε όμως στο δέντρο γιατί ο Μπαρκς τον ενέκρινε και τον είχε συμπεριλάβει σε κάποιες ιστορίες του.
Χμ... κοιταξα τη Wikipedia για τον Φεθρυ και λεει λιγο πολυ το αντίθετο: ο Φεθρυ δημιουργηθηκε απο Αμερικάνους, δεν τον συμπεριέλαβε ποτέ ο Μπαρκς σε ιστορίες του, και ο Ρόσα τον συμπεριέλαβε μόνο και μόνο επειδή ήταν αγαπητός στους μη-Αμερικάνους αναγνώστες
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
εμένα μ' αρέσει πολύ ο Φέθρυ.. μόνο που μια ζωή τον έλεγα Φέρθυ.

και ποιος είναι ο ξάδερφος μυστήριο εκεί πάνω από τον Σκρουτζ;
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ειναι ο πατερας των Χιουι-Λιουι-Ντιουι.

Σχόλιο: στη βάση του δέντρου McDuck δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιός είναι αδελφός και πατέρας ποιανού.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
ο αχρείος που παράτησε τα παιδιά του στον τεμπέλη εργένη θείο τους;!! :γρμβ:
 
Είσαι πολύ σκληρός νομίζω με τον Φέθρυ. Είναι αλπά ένας αξιαγάπητος και πάντα καλοπροαίρετος ήρωας. Θέλει να βοηθήσει σχεδόν πάντα, άσχετα από το ότι είναι γκαντέμης και σαψάλης. Έχω γελάσει πολύ με ιστορίες που εμφανίζεται μαζί με τον Ντόναλντ διότι κάνουν ένα εκρηκτικό δίδυμο!
 
Χμ... κοιταξα τη Wikipedia για τον Φεθρυ και λεει λιγο πολυ το αντίθετο: ο Φεθρυ δημιουργηθηκε απο Αμερικάνους, δεν τον συμπεριέλαβε ποτέ ο Μπαρκς σε ιστορίες του, και ο Ρόσα τον συμπεριέλαβε μόνο και μόνο επειδή ήταν αγαπητός στους μη-Αμερικάνους αναγνώστες
Έχεις δίκιο με πρόδωσε η μνήμη μου από ένα παλιό κείμενο του Ρόσα σε κάποιο τεύχος Κομιξ του Τερζόπουλου που εξηγούσε το γενεαλογικό δέντρο που είχε φτιάξει. όντως ο Φεθρυ είχε φτιαχτεί από αμερικάνους (για την ιταλική αγορά) και ο Ρόσα τον συμπεριέλαβε λόγω αιτήματος κάποιων Ευρωπαίων εκδοτών του. Λεπτομέρειες εδώ για το κείμενο του Ρόσα και εδώ το ιστορικό του Φέθρυ

Συγνώμη για την παραπληροφόρηση :)
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Τρομερά αγαπημένο όλο το έργο του Ρόσα, στο οποίο εισάγονται οι οικογενειακές σχέσεις, ο έρωτας, το πάθος και ο θάνατος στον κόσμο των παπιών. Προσωπικά με συγκινεί βαθιά.
 
Απλά τον λατρεύω τον Ντον Ρόσα, από την πρώτη στιγμή που διάβασα τον Βίο και Πολιτεία και ακόμα περισσότερο, τα Χαμένα Επεισόδια! Δυστυχώς δεν αγόραζα το περιοδικό Κόμιξ μικρή, αλλά τουλάχιστον αγοράζω τις ιστορίες του μαζεμένες στα βιβλία "Βιβλιοθήκη Κόμιξ". Η λεπτομέρεια του σχεδίου του είναι καταπληκτική, τα μικρά αστειάκια που μπορεί να διαδραματίζονται στις γωνίες του κάθε καρέ ανεπανάληπτα, αλλά το σημαντικότερο νομίζω είναι ότι δίνει βάθος στον κόσμο των παπιών και κάνει τις σχέσεις μεταξύ τους πιο αληθινές και συγκινητικές καμιά φορά.

Είναι κρίμα που έχει βγει στη σύνταξη και δεν θα μας χαρίσει άλλες υπέροχες ιστορίες και είναι ακόμα περισσότερο κρίμα που η ίδια η Ντίσνεϋ δεν τον εκτιμούσε όσο έπρεπε.
 
Σχόλιο: στη βάση του δέντρου McDuck δυσκολεύομαι να καταλάβω ποιός είναι αδελφός και πατέρας ποιανού.
Δεν μας νοιάζει, είναι απλά οι πρόγονοι των Μακ Ντακ.

ο αχρείος που παράτησε τα παιδιά του στον τεμπέλη εργένη θείο τους;!! :γρμβ:
Και η μαμά τους και ο μπαμπάς τους τα παράτησαν, αλλά μπορεί και να μην έγινε ακριβώς έτσι, μπορεί να συνέβει κάποιο τρομερό ατύχημα ή κάτι τέτοιο. Αν θυμάμαι καλά σε κάποια ιστορία του Ρόσα (στο "Γράμμα από το σπίτι"; μπορεί..) τα τρία ανιψάκια κάνουν κάποια αναφορά σε συγγενείς που λείπουν, κάτι του στυλ "ξέρουμε πώς νιώθεις". Πάντως ο Ρόσα έχει δηλώσει πως δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε το όνομα του μπαμπά τους. Βρίσκω το γενεαλογικό δέντρο εξαιρετικά έξυπνο στην περίπτωσή του.

Είναι κρίμα που έχει βγει στη σύνταξη και δεν θα μας χαρίσει άλλες υπέροχες ιστορίες και είναι ακόμα περισσότερο κρίμα που η ίδια η Ντίσνεϋ δεν τον εκτιμούσε όσο έπρεπε.
Επίσης έχει κάποιο πρόβλημα στα μάτια του και δεν μπορεί να ζωγραφίσει άλλο... είναι πραγματικά κρίμα. Ποτέ δεν είναι αρκετές οι ιστορίες του Ρόσα...
 
Ρίξτε μια ματιά και εδώ, είναι ένας τύπος που έχει επικοινωνία με τον Ρόσα (:ααργκ:) σχολιάζει την αντιμετώπησή του από τους Έλληνες (και όχι μόνο) εκδότες του. Μερικά από αυτά που λέει τα ήξερα, αλλά και πάλι έχω σοκαριστεί από την αδιαφορία των εκδοτών!
 
Το τραγικό είναι ότι για να κάτσεις να σχεδιάσεις ένα καρέ (και μάλιστα με τη λεπτομέρεια που το κάνει ο Ρόσα) είναι απίστευτα μπελαλίδικο (για μένα τουλάχιστον. Ο Αντέρωτας μπορεί να διαφωνεί :ρ). Κι όταν μια ιστορία είναι ένα τέτοιο... αριστούργημα όπως κάθε ιστορία του Ρόσα, φαίνεται πως πραγματικά ασχολείται, κουράζεται, πονάει. Το έχει πει κι ο ίδιος άλλωστε. Θυμώνει όταν του λένε πως δεν μπορούν να σχεδιάσουν όπως αυτός γιατί τους λείπει το ταλέντο. Λέει πως δεν είναι θέμα ταλέντου, είναι θέμα του κατά πόσο στρώνεσαι και δεν τα παρατάς όσο κι αν κουράζεσαι, όσο κι αν απογοητεύεσαι (ντάξει, είναι και θέμα ταλέντου τώρα να μη λέμε υπερβολές!). Και όσον αφορά τα ελληνικά δρόμενα, μια αναφορά και μια ενημέρωση θα ήταν το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο Τερζόπουλος στον Ρόσα, αντί γι' αυτό το παίζει τρελίτσα, δημοσιεύει τις ιστορίες του σε πολυτελής εκδόσεις, εκμεταλεύεται στεγνά τη δυσκολη δουλειά του άλλου για να βγάλει λεφτά, και αν πάει κανένας να κάνει παράπονο δημόσια στη σελίδα του Κόμιξ το σβήνει μην τυχόν και χαλάσει η άψογη και γυαλιστερή του εικόνα. Δεν διάβασα αυτά που λέει η παραπομπή της Χαριποτερίστριας αλλά έχω διαβάσει αρκετά σχετικά με το θέμα. Ο ίδιος ο Ρόσα σε βίντεό του λέει δείχνοντας ελληνικά κόμιξ πως δεν το ήξερε καν πως είχαν εκδοθεί έτσι οι ιστορίες του. Αυτό που έκανα ήταν να σταματήσω να αγοράζω το περιοδικό που είχε γίνει πραγματικά άθλιο. Αν μπορέσω κάποια στιγμή και αγοράσω τη βιβλιοθήκη Κόμιξ θα είναι μόνο για να έχω στα ελληνικά τις αγαπημένες μου ιστορίες του όλες μαζί... αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνω.
 
Εγώ σήμερα τη βρήκα την παραπάνω σελίδα, και δεν ήξερα ότι του έχουν φερθεί τόσο σκάρτα και από τις ελληνικές εκδόσεις (αν και μου είχε φανεί περίεργο που στους τόμους της Βιβλιοθήκης Κόμιξ δεν έλεγε το όνομα του Ρόσα και στην αρχή έπρεπε να κοιτάω μία μία τις ιστορίες για να διαπιστώσω αν είναι δικές του). Και μάλιστα αυτές τις μέρες απορούσα πώς και δεν τον ξαναέφεραν στην Ελλάδα τώρα που έχει επέτειο το περιοδικό! Τι να πω, έχω αγανακτήσει- με τόσους πιστούς αναγνώστες του περιοδικού και τόσους φαν του Ρόσα, ο Τερζόπουλος είναι πραγματικά απαράδεκτος.

Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο συγχίζομαι: τον Ρόσα έπρεπε να τον έχουν ΘΕΟ! Και το πιο τραγικό είναι αυτό που λέει εδώ, ότι ο Ρόσα "κέρδισε περισσότερα χρήματα πουλώντας σε 6 μήνες την ιδιωτική συλλογή του από 6 χρόνια δουλειάς για τη Ντίσνεϋ".
 
Για το "Κόμιξ" δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα πράγματα τελευταία. Προσωπικά έχω να αγοράσω τεύχος χρόνια. Τώρα, ο τρόπος με τον οποίο έχει μεταχειριστεί ο Rosa το υλικό που έχει παραλάβει απο παλιότερους σχεδιαστές, και κυρίως τον Carl Barks, είναι αριστοτεχνικός. Κάποιος θα μπορούσε να πει μάλιστα πως το σύμπαν των παπιών ίσως να ήταν και περιοριστικό για τη μεγάλη φαντασία του. Στον αντίποδα, και η noir ιταλική σχολή έχει προσφέρει αξιόλογα δείγματα. Ο Βίος και Πολιτεία του Scrooge McDuck, που δεν είχα τη τύχη να τη διαβάσω απο χαρτί παρα μόνο απo pdf σε οθόνη, ίσως και να είναι το μεγαλύτερο comic-έπος του κόσμου της Disney.
 
Ο Τερζόπουλος σταμάτησε να δημοσιεύει Ρόσα και το πέρασε στο ντούκου, ούτε μια κουβέντα. Είναι τρομερό! Μιλάμε για έναν σχεδιαστή που πιστεύω ότι από άποψη καθαρού ταλέντου είναι πολύ ανώτερος του Μπαρκς και απλώς ήθελε τον χρόνο να του προσδώσει την παραπάνω αίγλη και θρυλικότητα. Και γίνανε όλα αυτά τα όμορφα και ο Ρόσα σταματάει να σχεδιάζει, και το Κόμιξ δεν λέει απολύτως τίποτα. Τραγικό και κρίμα, το ΚΟΜΙΞ είναι πλέον ένα απλό, αδιάφορο περιοδικό, με κάτι ιστορίες που ούτε στο Αλμανάκο δεν θα περίμενα να τις διαβάσω.
 
Συμφωνώ πως η αξία του Ρόσα είναι τέτοια που του όφειλαν πολύ περισσότερο σεβασμό. Δεν ήξερα όλο το παρασκήνιο και πραγματικά με εκνεύρισε το πόσο γαιδουρινά του φέρθηκαν. :κατάρα!:
Επίσης είναι και ηλίθια συμπεριφορά εκτός από τραγική, ακόμη και για κάποιον που κοιτάζει ξεκάθαρα μόνο το κέρδος. Διότι απευθύνεσαι σε άτομα που γουστάρουν το είδος και τους σχεδιαστές του. Αν εσύ τους αντιμετωπίζεις όλους (σχεδιαστές, περιοδικό, αναγνώστες) ως μέσο πλουτισμού και μόνο χωρίς κανέναν σεβασμό και ποιότητα για πόσο ακόμη θα πουλάς; Και άντε να πουλάς, σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο με πριν.

Θεωρώ μεγάλο κρίμα να εισπράττει τέτοια αντιμετώπιση ένας άνθρωπος που χάρη στο ταλέντο και την δουλειά του εμπλούτισε τόσο το είδος (και τις τσέπες πολλών) τουλάχιστον την αναγνώριση και τα εύσημα των αναγνωστών σίγουρα ξέρει πως τα έχει κερδίσει 100%
 
Εγώ καταλαβαίνω ότι ο Τερζόπουλος αντιμετωπίζει τα κόμιξ όπως πάρα πολύς κόσμος στη χώρα μας, σαν κάτι το παιδικό. Δεν τον πολυνοιάζει το αν θιγόμαστε ή δεν μας αρέσει η ποιότητα των ιστοριών του, ούτε το αν δεν γράφει το όνομα του μεγάλου δημιουργού, γιατί ξέρει πως ένα μικρό παιδί δεν το νοιάζουν αυτά, αρκείται στις όμορφες εικόνες με τα χρώματα. Αυτό έχω καταλάβει. Δεν του καίγεται καρφάκι αν χάνει από τους μεγάλους γιατί στοχεύει στα παιδιά, το σίγουρο κέρδος.
 
Αλίκη, το ΚΟΜΙΞ ειδικά το διαβάζουν πολλοί ενήλικοι, με κριτική ικανότητα και απαιτήσεις. Απλώς ο Τερζόπουλος προσπαθεί να κάνει την πάπια όσο μπορεί, γιατί δεν τον συμφέρει καθόλου.
 
Top