Σιμόν ντε Μποβουάρ (Simone de Beauvoir)


Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ (στα γαλλικά:Simone de Beauvoir) ήταν Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος (στο έργο της εντοπίζονται υπαρξιακές ανησυχίες) και φεμινίστρια.Θεωρήθηκε μάλιστα από πολλούς "η μητέρα του φεμινισμού μετά το 1968".
Με τα έργα της θίγει την θέση της γυναίκας σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, την καταπίεση και την εκμετάλευση που δέχεται συχνά.
Ακόμα κι αν δεν συμφωνώ απόλυτα (πραγματικά δεν ξέρω, αν οι λεσχίτισσες συμφωνήσουν αλλά μέσω του φεμινισμού στη σύγχρονη εποχή, η θέση της γυναίκας όχι μόνο δεν γίνεται καλύτερη αλλα πλέον το σύγχρονο θηλυκό έχει και εργασιακές υποχρεώσεις και ένα σπιτικό να περιποιηθει) με την εχθρική της στάση απέναντι στο έταιρο φύλο και θεωρώ λίγο υπερβολικό και υπερβλικά συναισθηματικά φορτισμένο το λόγο της, με εντυπωσιάζει η δυνατή γραφή της, η ριζοσπαστικότητα της σκέψης της και ο λυρισμός των έργων της.
Μπορεί να αγγίξει την κάθε γυναίκα, καθώς η ταύτιση είναι αναπόφευκτη.
Το πιο γνωστό βιβλίο της είναι το "Το Δεύτερο Φύλο", μια φεμινιστική ανάλυση, της γυναικείας ύπαρξης.
Επιπλέον το έργο της έχει συνδεθει με τον σαρτρικό υπαρξισμό, καθώς υπήρξε σύντροφος του Γάλλου φιλοσόφου,Ζαν Πωλ Σαρτρ.

Προσωπικά, σε όσους και όσες ενδιαφέρονται προτείνω τα λογοτεχνικά της έργα :
"Προδομένη Γυναίκα" και το "Όταν το πνεύμα κυριαρχεί", τα οποία μπρείται να βρείτε από τις εκδόσεις "Γλάρος".


Με την θρυλική φράση "Γυναίκα δεν γεννιέσαι, γίνεσαι" , έχει κατακτήσει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και στην βιβλιοθήκη μου,ακόμα κι αν δεν συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση της περί της γυναικείας ύπαρξης.

Πηγή : http://asset.tovima.gr/assetservice/data/tovima/D2005/D0313/1neb36a.jpg

Περισσότερες πληροφορίες : http://www.tvxs.gr/news/%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1/%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%8C%CE%BD-%CE%BD%CF%84%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%81-%C2%AB%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1-%CE%B4%CE%B5-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9%C2%BB
 
Last edited by a moderator:
αν ο ανθρωπος στη δευτερη φωτογραφια ειναι ο Σατρ,ενα εχω να πω:ταιριαστο ζευγαρι:χαχα:
Nαι αυτός είναι.
Είδες? Όταν οι άνθρωποι είναι μαζί για πολύ καιρό, απο τον πολυ συχνοτισμό, αρχίζουν και εμφανίζουν ίδια χαρακτηριστικά, αδελφοποιούνται :χαχα:
 
παιδια, τι να πω για το ζευγαρι Μποβουαρ-Σαρτρ, πολυ κουλτουρα βρε παιδί μου:φρύδια:τοση διανοηση πια μαζεμενη σε ενα σπίτι..

ενω για το ζευγος Μιλλερ-Μονροε, ε, εκει πια μιλάμε για αγριο πάθος, η θεα και ο διανοουμενος, η ομορφια πάντα ελκει την διανόηση ..( αναρωτιεμαι τι συζητησεις εκαναν Η μεριλυν και ο αρθουρ στο σπίτι, μαλλον μιλουσε περισσότερο η γλωσσα του σωματος στην περιπτωση τους:))))).

τωρα θυμηθηκα ενα βιβλιο του Τζειμς Χενρι, τους βοστονεζους, για όσους το εχουν διαβάσει..μιλαει για τις σουφραζετες και τον φεμινισμό στο προσωπο μιας νεαρης κοπέλας της Βερένα Ταραντ, με την ρητορικη δεινοτητα που την προσητιλιζουν οι φεμινιστριες της εποχής..

επισης πολυ καλη ταινια και το φιλμ ''καποτε στην αγρια δυση'' πάλι μιλα για τα δικαιωματα των γυναικων στις αμερικανικες πολιτειες καθως και το καταστατικό της Βιρτζινιας, οταν οι γυναικες μπορεσαν πια να ψηφισουν..αριστουργηματικη ταινια ειλικρινά.. με την Τζολι μαθαινεις καλυτερα για τον φεμινισμό..
 
Last edited:
Αστρολόγχη, πολύ επίκαιρο για μένα το σχόλιό σου, διότι μόλις τελειώνω το μακροσκελέστατο "Δεύτερο Φύλο", το μνημειώδες έργο που την έκανε διάσημη. Είναι μία ενδελεχής ανάλυση (900 σελίδες!) του ρόλου της γυναίκας στις ανθρώπινες κοινωνίες, την οποία και εξετάζει από βιολογική, ιστορική, ψυχολογική, φιλοσοφική και φιλολογική σκοπιά, με εξαντλητική λεπτομέρεια. Η χαρακτηριστική θέση που επαναλαμβάνεται στο βιβλίο είναι ότι, σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας "ο άνδρας είναι το υποκείμενο, η γυναίκα είναι το Αλλο". Κατά την Simone, η κύρια ιδιότητα της γυναίκας είναι η ετερότητα. Το βιβλίο είναι λίγο κουραστικό, λόγω όγκου. Επίσης, είναι εν μέρει παρωχημένο, ως γραμμένο το 1949 (we' ve come a long way, baby). Κυρίες μου, νομίζω ότι αξίζει να το διαβάσετε.
Οσο για τον επί 60ετία σύντροφό της, τον Sartre, είναι από τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς/ φιλοσόφους. Το θεατρικό του "Κεκλεισμένων των Θυρών" είναι από τα ευφυέστερα βιβλία που έχω διαβάσει, και αρκούντως σοκαριστικό ακόμη και σήμερα. Η σχέση τους ήταν τελείως ελεύθερη, την φώναζε "Κάστορα", ο ίδιος, αν και άσχημος, ήταν φανατικός γυναικάς. Εμεινε διάσημος, όχι μόνο για το οξύ πνεύμα του αλλά και για την παροιμιώδη ρυπαρότητά του (την τόσο συνηθισμένη στους Γάλλους). Είναι γνωστή η ιστορία του Αμερικάνου τελωνειακού που άνοιξε για τυπικό έλεγχο τη βαλίτσα του φιλόσοφου και κόντεψε να λιποθυμήσει από τη βρώμα που ανέδυετο από τα ακάθαρτα εσώρρουχά του.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Θυμάμαι πως το "Δεύτερο Φύλο" μού έκανε πάντα εντύπωση καθώς ήταν με διαφορά το πιο χοντρό βιβλίο τής βιβλιοθήκης μας. Βέβαια, να πω την αμαρτία μου, έτσι όπως τυχαίνει να ανήκω στο... "πρώτο φύλο" ποτέ δεν φιλοτιμήθηκα να το ανοίξω..
:ρ

Μου κάνει εντύπωση πάντως το ότι εκδοτικά δεν το σπάσαν σε δύο τόμους (τουλάχιστον στα Ελληνικά.. δεν ξέρω τί ισχύει για την Γαλλική έκδοση) αλλά αποτολμήσαν έναν τέτοιον γιγάντιο ενιαίο.
 
Είναι γνωστή η ιστορία του Αμερικάνου τελωνειακού που άνοιξε για τυπικό έλεγχο τη βαλίτσα του φιλόσοφου και κόντεψε να λιποθυμήσει από τη βρώμα που ανέδυετο από τα ακάθαρτα εσώρρουχά του.
Γενικά υπάρχει η φήμη ότι οι Γάλλοι είναι βρομιάρηδες.
Δεν είναι τυχαίο που η Warner Bros έχει δώσει στον Pepe Le Pew γαλλική υπηκοότητα.
 
Θυμάμαι πως το "Δεύτερο Φύλο" μού έκανε πάντα εντύπωση καθώς ήταν με διαφορά το πιο χοντρό βιβλίο τής βιβλιοθήκης μας. Βέβαια, να πω την αμαρτία μου, έτσι όπως τυχαίνει να ανήκω στο... "πρώτο φύλο" ποτέ δεν φιλοτιμήθηκα να το ανοίξω..
:ρ

Μου κάνει εντύπωση πάντως το ότι εκδοτικά δεν το σπάσαν σε δύο τόμους (τουλάχιστον στα Ελληνικά.. δεν ξέρω τί ισχύει για την Γαλλική έκδοση) αλλά αποτολμήσαν έναν τέτοιον γιγάντιο ενιαίο.
Εμένα πάλι μου κάνει εντύπωση η απλησίαστη, υψηλή ακόμα και τώρα τιμή του :ωιμέ:
Να με συγχωράτε για την πεζότητα, μα αλήθεια 50 ευρώ είναι πολλα, μα την πίστη μου! :P
 
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές τον τελευταίο καιρό έχω πιάσει τον εαυτό μου ν' αναρωτιέται για το ρόλο της γυναίκας. Αφορμή υπήρξε μία άποψη του Σοπενάουερ στο δοκίμιό του "περί γυναικών'' ότι η φύση απέδωσε στις γυναίκες την ιδιότητας της μητέρας επειδή, ως αθεράπευτα ανόητο φύλο, επικοινωνεί αυθεντικά με τα παιδιά μιας και βρίσκεται στο ίδιο χαμηλό νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο. Έγινα έξαλλη!!! Νομίζω πως το έργο της Μποβουάρ θα είναι μία καλή απάντηση. Το προσθέτω στα μελλοντικά αναγνώσματά μου. Ευχαριστώ για το νήμα, Αστρολόγχη.
 
Top