Μαρία Ιορδανίδου: "Λωξάντρα"

Η λογοτεχνική ηρωίδα Λωξάντρα γεννήθηκε το 1963, όταν η πραγματική εγγονή της πραγματικής Λωξάντρας, αποφάσισε να κάνει τη ζωή της γιαγιάς της βιβλίο. Η Λωξάντρα έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα στην Κωνσταντινούπολη και είναι μια γυναίκα πληθωρική, αυθόρμητη, δοτική, που ξέρει να απολαμβάνει την κάθε μέρα της σταγόνα – σταγόνα.

• Αγορά από Ιανό

Το βιβλίο είναι γραμμένο απλά, με κάποια κεφάλαια πολύ συγκινητικά και μεταφέρει με μεγάλη επιτυχία τον αναγνώστη στην Πόλη της εποχής εκείνης. Έτσι, πέρα από το επιτυχημένο πορτρέτο της Λωξάντρας, το βιβλίο αξίζει και για το ηθογραφικό του στοιχείο.

Συγκίνηση και χιούμορ εναλλάσσονται στην αφήγηση κάνοντας την ανάγνωση αυτού του μικρού μυθιστορήματος πολύ ευχάριστη. Αυτό που κατά τη γνώμη μου δεν πετυχαίνει όσο θα έπρεπε η Ιορδανίδου είναι η απόδοση των ιστορικών στοιχείων, τα οποία παρουσιάζονται κάπως επιφανειακά. Στέκεται αρκετά στη σφαγή των Αρμενίων στην Πόλη, που όμως δεν περιγράφεται με τη βαρύτητα που θα περίμενε κανείς. Για παράδειγμα, ο φόβος, που για μένα θα ήταν το πρώτο που θα έπρεπε να δοθεί σαν αίσθημα, όταν έξω από το σπίτι σου σφάζονται οι γείτονές σου, δεν αποδίδεται με επιτυχία.

Γι’ αυτούς τους λόγους, θεωρώ τη Λωξάντρα μια πραγματικά επιτυχημένα προσωπογραφία, ανθρώπινη και συγκινητική, σημαντική για την ηθογραφία της και ίσως ελλιπή ως προς την απόδοση των ιστορικών γεγονότων.

Την ανάγνωση του βιβλίου την ευχαριστήθηκα και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί επιτέλους αποσύνδεσα την Λωξάντρα στο μυαλό μου από τη Μπέτυ Βαλάση, την ηθοποιό που ενσάρκωσε το ρόλο της Λωξάντρας στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά.

Και για όσους δεν ξέρουν τι σημαίνει πλούσιος, το αγαπημένο απόφθεγμα της Λωξάντρας:

«Τι εστί πλούσιος, μπρε; Ο εν τω ολίγω αναπαυόμενος!»

Διάβασα το βιβλίο και μου άρεσε πολύ..Πιο πολύ για το χαρακτήρα της Λωξάνδρας..Τόσο άμεσος και ντόμπρος! Πρώτα είχα δει τη Λωξάνδρα σε θέατρο όμως. Η παράσταση με είχε μαγέψει. Χρειαζόμαστε τέτοιους ήρωες για να μας δείξουν τι θα πει ευτυχία!

Ο/Η Χρυσηίδα έγραψε:

Την ανάγνωση του βιβλίου την ευχαριστήθηκα και για έναν ακόμα λόγο. Γιατί επιτέλους αποσύνδεσα την Λωξάντρα στο μυαλό μου από τη Μπέτυ Βαλάση, την ηθοποιό που ενσάρκωσε το ρόλο της Λωξάντρας στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά.

Click to expand...

Εγώ αυτό δεν το έχω καταφέρει να το κάνω ακόμα.....δυστυχώς.

Υπέροχο βιβλίο! Πάνε χρόνια που το έχω διαβάσει, αλλά η Λωξάντρα πάντα συγκινεί...

Από τα πιο αγαπημένα βιβλία,τα ιστορικά γεγονότα δίνονται σαν ένα φόντο αχνό στην περιγραφή της καθημερινής ζωής των Ελλήνων της Πόλης με το βάρος να πέφτει στις συνέπειες που έχουν στην καθημερινότητα της Λωξάντρας που είναι μια μεγάλη αγκαλιά και απέραντη αγάπη για τους ανθρώπους που την περιβάλλουν, χωρίς να ξεχωρίζει θρησκεία και εθνικότητα.

Πρόσφατα διάβασα το βιβλίο και διαπίστωσα πόσο καλά έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση.
Τόσο όμορφα δοσμένη η εποχή και οι συνήθειες της καθημερινότητας! Την έχω λατρέψει αυτή τη γυναίκα!
Σε λίγες μέρες, μάλιστα, φεύγω για Κωνσταντινούπολη και φοβάμαι μήπως επηρεασμένη από το βιβλίο ψάχνω για "φαντάσματα" αντί να ευχαριστηθώ τη σύγχρονη Πόλη !

Γλωσσολάγνε, με βοήθησες πολύ με όσα έγραψες και ελπίζω μέσα σε 2,5 μέρες που θα μείνω να καταφέρω να δω και τις δυο πλευρές της Πόλης! Φυσικά θα το ψάξω το σπίτι της, καθώς και την Πηγή της Μπαλουκλιώτισσας

Μου άρεσε η τηλεοπτική σειρά. Το βιβλίο δεν έχω διαβάσει όμως ακόμα. Λέω να το αγοράσω μια μέρα.

Αγαπημένο βιβλίο καθώς και όλη η τριλογία

Ουτε και εγω καταφερα να αποσύνδεσω την Λωξάντρα από τη Μπέτυ Βαλάση. Οσο το διαβαζα, τοσο εφερνα στο μυαλο τις σκηνες απο την σειρα. Νομιζω οτι η σειρα αποδοθηκε καλυτερα.

Γενικα, με μελαγχολουν τα βιβλια που δειχνουν μια πορεια ζωης απο την γεννηση ή γαμο μεχρι το θανατο, και με εμφαση τα γηρατεια. Αυτη η σταθερη και αναποφευκτη πορεια προς τον θανατο και πριν αυτον το γηρας, με επηραζει αρνητικα παρα πολυ. Παρολα αυτα, με τις μπολικες δοσεις χιουμορ που υπηρχαν, τον χαρακτηρα της Λωξανδρας και της ιστοριας που ευτυχως δεν επεμενε στα δυσαρεστα, η αναγνωση κυλησε ευκολα, και με ανακουφιση που δεν διαβασα τιποτα πιο βαρυ και μελαγχολικο οταν εφτασα στο τελος (και με εναν φοβο για τον ιδιο λογο κατα την διαρκεια της αναγνωσης).

Στα υπολοιπα με καλυψε η Χρυς

Ο/Η Λορένα έγραψε:

Γενικα, με μελαγχολουν τα βιβλια που δειχνουν μια πορεια ζωης απο την γεννηση ή γαμο μεχρι το θανατο, και με εμφαση τα γηρατεια.

Click to expand...

Ομοίως κι εμένα, Λορένα και μάλιστα πολύ έντονα. Ακριβώς όπως το λες. Μου έρχεται τώρα π.χ. στον νου το διήγημα τού Φιτζέραλντ "Τ΄απομεινάρια της ευτυχίας".

Η τηλεοπτική "Λωξάντρα" ίσως είναι η καλύτερη ελληνική σειρά που βασίστηκε σε βιβλίο χωρίς κενά και και χωρίς να ξεφεύγει από τη ροή του βιβλίου....

Την Λωξάντρα την έχω στην καρδιά και στην θύμησή μου έντονη καθώς διάβασα πρόσφατα το βιβλίο,τον Ιανουάριο!
Ένα πολύ όμορφο βιβλίο που ζωντανεύει εικόνες και γεύσεις από την Πόλη!Εισβάλεις στην οικογένεια της με την υπέροχη και άμεση γραφή της Ιορδανίδου που ακόμα και στα ιστορικά γεγονότα που συμβαίνουν κατά καιρούς, εσύ τα ζείς από την καθημερινότητα της και όχι μέσα από την καρδιά των γεγονότων.Παράδειγμα όταν έξω από την κατοικία της γίνονται σφαγές είσαι και εσύ κλεισμένος μέσα στο σπίτι με την κυρά Λωξάντρα και ακούς με φόβο τις φωνές...

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Ομοίως κι εμένα, Λορένα και μάλιστα πολύ έντονα. Ακριβώς όπως το λες. Μου έρχεται τώρα π.χ. στον νου το διήγημα τού Φιτζέραλντ "Τ΄απομεινάρια της ευτυχίας".

Click to expand...

Ο/Η Λορένα έγραψε:

.....Γενικα, με μελαγχολουν τα βιβλια που δειχνουν μια πορεια ζωης απο την γεννηση ή γαμο μεχρι το θανατο, και με εμφαση τα γηρατεια. Αυτη η σταθερη και αναποφευκτη πορεια προς τον θανατο και πριν αυτον το γηρας, με επηραζει αρνητικα παρα πολυ.....

Click to expand...

Παιδιά, το έχετε ψάξει ; Μήπως έχετε υπερβολικό φόβο για την αναπότρεπτη κατάληξη μας ; Διαβάστε λίγο Επίκουρο. Αν πειστούμε ότι δεν είμαστε παρά ένα μικρό, απαλό ριτίδιασμα της θάλασσας θα πειστούμε ότι δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε.

Ο/Η Λολαντ έγραψε:

Αν πειστούμε ότι δεν είμαστε παρά ένα μικρό, απαλό ριτίδιασμα της θάλασσας θα πειστούμε ότι δεν έχουμε τίποτα να φοβόμαστε.

Click to expand...

Δεν πρόκειται για φόβο, για θλίψη πρόκειται.

( επίσης, εγώ μας έχω για κάτι πιο ασήμαντο και μικρό από το απαλό ριτίδιασμα τής θάλασσας.. )

Ομοιως και εγω μας (με) θεωρω ασημαντους, ομως αυτο που ανεφερα, ηταν ανεκαθεν η μεγαλυτερη αιτια θλιψης και φοβου (οσο ημουν μικρη) μου.

Τους λογους δεν τους εχω εξακριβωσει, ομως.. αυτο ειναι θεμα για αλλο νημα

Φόβος του Θανάτου ή η θλίψη για το πέρασμα του χρόνου είναι πολύ σοβαρά θέματα. Παρ΄όλο πολύ θάθελα να τα συζητήσουμε, νομίζω ότι σ΄ένα νήμα πολύ λίγα θα μπορέσουμε να πούμε. Αλλά λέτε να δοκιμάσουμε ; Λορένα θα το ξεκινήσεις ; Ποια εί ναι η γνώμη σας ;

ολες αυτες οι σκεψεις κ καποια προσωπικα γεγονοτα ειναι ο λογος που ξεκινησα να διαβαζω κ τον Επικουρο κ πραγματικα θα με ενδιεφερε να το δουμε ολοι μαζι

Εγώ πάλι κινούμαι στην αντίπερα όχθη. Όχι μόνο δε μας θεωρώ ασήμαντους, αλλά είμαστε ό,τι πιο τέλειο υπάρχει στο Σύμπαν !