Διαβάζετε πολλά βιβλία συγχρόνως;

Ξεκινάω αυτό το νήμα κυρίως για να μοιραστώ τον πόνο μου, και για να διαπιστώσω αν υπάρχουν και άλλοι ομοιοπαθούντες. Μου συμβαίνει πολύ συχνά να διαβάζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα, εννοώ την ίδια εποχή. Μπορεί να ξεκινήσω με ένα, αλλά σιγά-σιγά κάτι άλλο τραβάει το ενδιαφέρον μου, και μετά κάτι άλλο, και άντε ακόμα ένα κι έτσι καταλήγω να έχω διάφορα βιβλία γύρω μου, λαβωμένα με σελιδοδείκτες και όλα να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους να ολοκληρωθούν. Στη διαδικασία αυτή, αλλάζουν και οι ισορροπίες. Αυτό το βιβλίο δηλαδή, που ήταν μέχρι χθες το φαβορί, ας πούμε, το τρώει στη στροφή κάποιο που μου αρέσει πιό πολύ και τελικά στο ενδιάμεσο διαβάζω διάφορα άλλα μέχρι να το ξαναπιάσω. Ο λόγος που αναφέρω τώρα αυτόν τον αναγνωστικό μου πανζουρλισμό, είναι επειδή στην παρούσα φάση η κατάστασή μου απελπιστική, αν και διαβάζω καθημερινά προκειμένου να φέρω στα ίσα του λίγο το πράγμα. Τα βιβλία που «τρέχουν» είναι (τα αναφέρω για να δώσω το μέγεθος του φαινομένου) :

1) Οι «Ακυβέρνητες πολιτείες» του Τσίρκα (συγκεκριμένα ο τρίτος τόμος) οι οποίες αυτή τη στιγμή τρώνε τη σκόνη του Μπουκόφσκι
2) Ο Μπουκόφσκι απο το Βήμα (το οποίο καταβρόχθισα, έμεινε μόνο μια ιστοριούλα)
3) Η «Πτώση» του Καμύ (μεράκλωσα και είπα να την ξαναδιαβάσω, είμαι στην αρχή)
4) Ο Φρόυντ « Για τη δυναμική της μεταβίβασης- Παρατηρήσεις για τον έρωτα μεταβίβασης» ( είμαι μόνο στην ταπεινή 23η σελίδα)
5) Η «Περσινή αρραβωνιαστικιά» της Ζατέλη, η οποία ολοκληρώθηκε στο ενδιάμεσο στην παραλία.

Φίλοι της Λέσχης, ζω μόνο εγώ το χάος, ή υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω;

Ξέρω πολλούς που το κάνουν αυτό, αλλά ποτέ δε το καταλάβαινα. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, θέλω να του είμαι αφοσιωμένος απόλυτα. Θέλω να περπατάω στο δρόμο και να αγωνιώ για τον ήρωα, να σκέφτομαι πού θα καταλήξει. Το να διαβάζεις τόσα βιβλία ταυτόχρονα, για μένα είναι πολυγαμία.

Συμφωνω απολυτα με τον Μοντι...Εδω με εκνευριζει να διαβαζω ανακατεμενα βιβλια για την σχολη....Ποσο μαλλον λογοτεχνια...

Όχι ρε δεν υπάρχουν άλλοι! Να φύγεις από τη Λέσχη μας ρεμάλι!:κατάρα!:

Ο/Η Μιχαλιος έγραψε:

Όχι ρε δεν υπάρχουν άλλοι! Να φύγεις από τη Λέσχη μας ρεμάλι!:κατάρα!:

Click to expand...

χεχεχε! δεν φεύγω αν δεν βρω μια αδελφή ψυχή!

Το περνάω κι εγώ καμιά φορά αυτό το σύμπτωμα και όσον αφορά την.. περίπτωσή μου, έχω συμπεράνει ότι το κάνω όταν δεν με τραβάει το ανάγνωσμα που έχω στα χέρια μου, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο (ή μπορεί να μην με εμπνέει γενικά). Η μόνη περίπτωση να καταπατήσω τον προσωπικό μου κανόνα ( εξάλλου δεν λένε και στα μαθηματικά ότι η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα; ), είναι το δεύτερο ανάγνωσμα ( δεν θυμάμαι να έχω "χτυπήσει" το σκορ σου Οκτάνα ) να είναι κάτι πιο ανάλαφρο. Έτσι, για να ισορροπήσω την κατάσταση. ))
Πάντως, ότι έχω ξεκινήσει και το έχω αφήσει στην άκρη έπειτα, εννιά φορές στις δέκα, την επόμενη φορά που θα το πιάσω, θα το ξεκινήσω πάλι από την αρχή.

@Οκτάνα : είσαι χαοτική όντως! :p
Συνήθως διαβάζω δύο βιβλία τον ίδιο καιρό. Ένα λογοτεχνικό και ένα άλλο φιλοσοφικό/ιστορικό/επιστημονικό.

δεν το εχω κανει μαλλον ποτε ή τουλαχιστον δεν θυμαμαι.αφοσιωνομαι σε καθε βιβλιο που διαβαζω και δεν υπαρχει κατι αλλο περα απο αυτο.

Αρχίζω να απογοητεύομαι απο τις απαντήσεις...και γω που νόμισα πως ήμασταν πολλοί!
Ας είναι, θα βολευτώ με τις δυο αδελφές ψυχές που διαβάζουν -έστω- δυο βιβλία συγχρόνως

Μια φορα και μαλιστα προσφατα διαβασα δυο βιβλια ταυτοχρονα. Αλλα το ενα μου ηταν ηδη γνωστο (απλα ηταν διαφορετικη εκδοση) και το αλλο εντελως νεο. Ωραια ηταν σαν εμπειρια, αλλα δεν ξερω αν θα μπορουσε να λειτουργησει σε δυο (ή περισσοτερα) νεα βιβλια.

Αν και.. Οκτανα εγω αλλιως φανταζομουν τον τροπο που διαβαζει κανεις τα πολλα βιβλια : πχ στην αρχη πιανει το πρωτο, μολις διαβασει λιγο το αφηνει και πιανει το δευτερο, μετα ωρα πιανει το τριτο, και παει λεγοντας ))

Εσυ βλεπω οτι εχεις πιο βολικο τροπο αναγνωσης.

Καααπως αναλογα (με τον συστημα σου) μου εχει συμβει, οταν διαβαζω κατι (σχετικα προσφατα μου ετυχε να διαβαζω βιβλιο περαν της μιας μερας) και καπου ασχετα να βρω ενα βιβλιο και να το διαβασω επιτοπου (πχ το βρηκα σε καποιο σπιτι και το ξεπεταξα μεχρι το περας της επισκεψης) επειδη δεν θα ειχα αλλη ευκαιρια. Και μπορει μεν να το διαβασω στα πεταχτα, ομως παντα το διαβαζω καλα (ευτυχως διαβαζω γρηγορα και ειδικα τα ευαναγνωστα.. δεν καταλαβαινω πως τρεχω τις σελιδες).

Οι τρεις ... (αληθεια πως να σας αποκαλουμε); δεν μπερδευετε τις πλοκες των βιβλιων; πχ να διαβαζεις απο την μια ενα ρομαντικο, απο την αλλη ενα τρομου, και καπου στην πορεια να θυμασαι την ερωτικη εξομολογηση του πρωτου κατω απο το σελληνοφως με τον φονο που εγινε ενα αναλογο βραδυ

Καμιά φορά διαβάζω 2 βιβλία την ίδια χρονική περίοδο. Μια φορά μάλιστα άρχισα να διαβάζω και τρίτο, αλλά το σταμάτησα. Μήπως.....διαπράττω μοιχεία;

Ο/Η Αμοντιλιάδο έγραψε:

Ξέρω πολλούς που το κάνουν αυτό, αλλά ποτέ δε το καταλάβαινα. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο, θέλω να του είμαι αφοσιωμένος απόλυτα. Θέλω να περπατάω στο δρόμο και να αγωνιώ για τον ήρωα, να σκέφτομαι πού θα καταλήξει. Το να διαβάζεις τόσα βιβλία ταυτόχρονα, για μένα είναι πολυγαμία.

Click to expand...

Είμαι σίγουρα πολυγαμική, τουλάχιστον στο θέμα των βιβλίων (γιατί σύζυγο έχω τον ίδιο,επί 25 έτη). Το κομοδίνο μου ταιριάζει σε σχιζοφρενή, τα αστυνομικά στοιβάζονται μαζί με τα φιλοσοφικά, τα διηγήματα ΕΦ με κλασσικά έργα του 19ου αιώνα (ο αγαπημένος μου). Γι αυτό και αγαπώ τα διηγήματα, μου είναι πολύ εύκολο να (ξανα)διαβάσω έναν Ασίμωφ τριών σελίδων και μετά να πιάσω πχ τον Μπουκόφσκι που πρόσφερε το ΒΗΜΑ. Οσο μεγαλώνω, τόσο ο χρόνος μου λιγοστεύει, όσο λιγοστεύει, τόσο πασχίζω να τον υποτάξω με πολυποίκιλες δραστηριότητες. Οκτάνα, είμαστε ομοιοπαθείς. Η μόνη περίπτωση να παραμείνω πιστή σε ένα βιβλίο είναι όταν πρόκειται για αριστούργημα ή όταν απαιτεί μεγάλη πνευματική συγκέντρωση. Μετά όμως θα χρειαστώ αποτοξίνωση με μια γερή δόση ποικιλίας.

Δεν το συνηθίζω αλλά καμιά φορά τυχαίνει να διαβάζω δύο βιβλία ταυτόχρονα, φυσικά διαφορετικού περιεχομένου (όχι δύο λογοτεχνικά δηλ ταυτόχρονα) για να μην μπερδευόμαστε κιόλας..!

Οκτάνα μια από τα ίδια, αυτό το διάστημα διαβάζω τα εξής:

1) "Να έχεις και να μην έχεις" του Χεμινγουει,αφημένο στη γωνιά του αρκετό καιρό.
2) "Άγιοι δαίμονες - Εις ταν Πόλιν" του Γιάννη Καλπούζου, δώρο γενεθλίων που δεν άντεξα να μην αρχίσω.
3) "Λωξάντρα" μου έκλεισε το μάτι πάλι μετά από πολλά χρόνια και ενέδωσα...
4) "Το φάντασμα του Ναού" του Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ, αυτό θα το τελειώσω γιατί είναι αστυνομικό.

Φένια, Πολυξένη, να'στε καλά, αισθάνομαι καλύτερα! Προς στιγμήν ένιωσα σαν μοιχαλίδα της λογοτεχνίας ανάμεσα σε τόσους μονογαμικούς!

Παλιά διάβαζα πολλά βιβλία ταυτόχρονα αλλά πρόσεξα πως με αυτόν τον τρόπο κάμποσα απέμεναν στην μέση. Τώρα τελευταία το έχω βάλει πείσμα και διαβάζω κάθε φορά ένα μονάχα και πράγματι, νομίζω πως το πράγμα πάει καλύτερα έτσι.

Βέβαια, αυτό όχι αυστηρά. Όσο να πεις βιβλιόφιλοι είμαστε, πάντα παίζει να ανοίξω κι ένα δεύτερο, όμως πάει πια εκείνο το κακό με τα 5+ βιβλία ταυτόχρονα.

Διαβάζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα, αλλά συνήθως είναι διαφορετικά είδη. Εκτός από το πεζό, συνήθως μυθιστόρημα, έχω κάπου δίπλα μια ποιητική συλλογή, και ανατρέχω σ' αυτήν επιλεκτικά και ποτέ με τη σειρά. Επίσης, πάντα υπάρχουν γύρω μου διάφορα θεωρητικά βιβλία, λογοτεχνίας, ψυχολογίας, γλωσσολογίας, παιδαγωγικής ή φιλοσοφίας. Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω και τις μεθόδους εκμάθησης Σέρβικων. Δεν ξέρω αν πιάνονται, αλλά το τελευταίο διάστημα όλο κάπου γύρω μου τριγυρίζουν.

Η μόνη περίπτωση να διαβάσω δύο μυθιστορήματα ταυτόχρονα είναι να κοντεύω να τελειώσω το ένα και να παίρνω τζούρες από το επόμενο

Διαβάζω κι εγώ πολλά ταυτόχρονα και προσπαθώ να το ελαττώσω γιατί μένουν μισοτελειωμένα κάποια βιβλία, αλλά αυτό το κακό το έχω γενικότερα. Συνήθως διαβάζω ένα λογοτεχνικό κι ένα φιλοσοφικό, αλλά μετά μου κάνουν κι άλλα το κλικ για να τα διαβάσω και τα ξεκινάω. Το μόνο που μ' ενοχλεί είναι να μοιάζουν. Πάντως πιστεύω ότι είναι στο άτομο, πώς τον βολεύει τον καθένα- πχ, εγώ δύσκολα συγκεντρώνομαι και δύσκολα με κερδίζει ένα βιβλίο, επομένως με τα πολλά κρατιέται αμείωτο το ενδιαφέρον μου.

Εννοείται (Χρυς) οτι η ποίηση παίζει πάντα μπάλα, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Οι ποιητικές συλλογές είναι τριγύρω, ανοίγω κάποια, διαβάζω, την αφήνω, την ξαναπιάνω. Απο την λίστα των βιβλίων που έβαλα στην πρώτη μου ανάρτηση, εννοείται οτι ο Μπουκόφσκι τελείωσε (υπέροχος!) και αντί να πιάσω κάτι απο τα υπόλοιπα χθες διάβασα ένα ολόκληρο βιβλίο (μικρό, 150 σελίδες), τις Αρρωστημένες ιστορίες για υγιείς αναγνώστες του Γιώργου Χασιώτη και μισό Μπάροουζ, τα Άγρια αγόρια (το οποίο θα τελειώσω σήμερα). Ω, τί μαγικό κομφούζιο! ))