Βιβλία που δεν χορταίνεις να διαβάζεις

Δύο διάβασα τόσο πολύ, απο τα πολλά βιβλία που καιρούς έπεσαν στα χέρια μου, και τα διάβασα τόσο, που θυμαμαι σχεδον τα παντα. Απο την ιστορία, μέχρι την υφη και το χρώμα του χαρτιου που ήταν τυπωμένο. Θυμαμαι ακομη, και πως κιτρινιζε με τα χρόνια σιγά-σιγά.


Στα παιδικά μου χρόνια, ξεχωρισα και αγάπησα "την καλυβα του μπαρμπα θωμα", μέχρι... που δεν αντεξε πια αυτή η καλυβα, και έγινε φύλλο και φτερό και παααει το βιβλίο!
Το έχω αναφέρει και στο παρελθόν, αλλά ηταν ενα βιβλίο που σημαδεψε τα παιδικά μου χρόνια. Το θυμαμαι σε εκεινη την εκδοση που το ειχα παρει, και.. δεν θελησα να το παρω ποτέ, σε κάποια διαφορετικη. Γι' αυτο και δεν το εχω πια.

Στα πρόσφατα χρόνια, λάτρεψα το "ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπλούκλιν". Πέρα απο την ιστορία όμως (που είναι υπέροχη), αυτο που ξεχωρισα ήταν η μετάφραση του που είναι πραγματικά εξαιρετική.
Δεν το εχω δει αυτό πουθενά και σε καμιά αλλη εκδοση (στο ίδιο ή σε διαφορετικό βιβλίο), αλλά ο τρόπος γραφής του, σε μαγεύει. Λες και σου απαγγέλουν ποιήμα.
Δυστυχως όμως, το συγκεκριμένο βιβλίο ειναι ιδιοκτησία της δανειστικής βιβλιοθήκης Τρικάλων, και σε παλιά εκδοση γι' αυτό, και οσο και να εψαξα, δεν το βρήκα στην ίδια πουθενά. :λυγμ:
Το έχω δανειστεί δε, τουλάχιστον 5 φορές.

Πολλά τα βιβλία που δεν χορταίνονται, που όταν κλείσεις καί την τελευταία σελίδα μουρμουρίζεις: "γιατί; γιατί; γιατί τελείωσε;!"

Πολύ έντονα το παθαίνω αυτό με τον Ντοστογιέφσκη. Συχνά διαβάζοντας κάποιο δικό του βιβλίο το κλείνω κι ελέγχω με πραγματική ανησυχία αν έχει ακόμη αρκετό ή αν βρίσκομαι κοντά στο τέλος. Ευτυχώς τα μυθιστορήματα τού αγαπημένου Ρώσου είναι απολαυστικά μεγάλα, συχνά δίτομα και τρίτομα. Έτσι για παράδειγμα, τον «Ηλίθιο» τον έχω διαβάσει δύο φορές και πραγματικά ανυπομονώ να τον ξαναδιαβάσω. Είναι τόσο όμορφη η ιστορία, η ηθογραφία, τόσο καλογραμμένο στο σύνολό του και τόσο καλή η μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου που πραγματικά δεν χορταίνεται!

Αν πάλι πω να θυμηθώ ποια βιβλία τα έλιωσα να τα δανείζομαι από την βιβλιοθήκη, το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι ποιητικές συλλογές του Καββαδία (από τις εκδόσεις Κέδρος τότε) ώσπου τις αγόρασα κι αυτές και όλα του Καββαδία (από τις εκδόσεις Άγρα) και ησύχασα.

Όμως ευτυχώς πολλά, πάρα πολλά τα βιβλία που δεν χορταίνονται.

Δύσκολα ξαναδιαβάζω μυθιστόρημα, όσο καλό κι αν είναι. Πρέπει να έχουν περάσει πολλά χρόνια και να το έχω σχεδόν ξεχάσει για να ξανανοίξω μυθιστόρημα διαβασμένο. Αυτό συμβαίνει με τα "συμβατικά" μυθιστορήματα, τα μυθιστορήματα με πλοκή. Δε συμβαίνει όμως με τα μυθιστορήματα της Βιρτζίνιας Γουλφ. Όχι, δεν τα έχω λιώσει, γιατί τα προσέχω σα φυλαχτό. Δικά μου έχω τρία βιβλία της, το ένα μόνο στα Αγγλικά, και τα άλλα δύο, εις διπλούν, και αγγλικά και ελληνικά. Σύνολο πέντε. Τα πέντε πολυτιμότερα κομμάτια της βιβλιοθήκης μου.

Η Γουλφ ξαναδιαβάζεται γιατί δε χρησιμοποιεί πλοκή. Ένα μυθιστόρημα 200 σελίδων μπορεί να αφορά μία ή δύο μέρες. Η δράση δεν αποτελείται από γεγονότα αλλά από σκέψεις. Μια βαθιά κατάδυση στο ασυνείδητο του ανθρώπου, αυτό είναι η γραφή της Γουλφ. Κι εγώ, έχοντας βέβαια διαβάσει μία φορά το εκάστοτε μυθιστόρημα με τον ορθόδοξο τρόπο, απ' την αρχή ως το τέλος δηλαδή, μπορώ τώρα πια ν' ανοίγω μια σελίδα στην τύχη, να στέκομαι σε μια σκέψη και να μελετώ με ανεξάντλητο ενδιαφέρον τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται αυτή τη σκέψη η αξεπέραστη συγγραφέας.
Βίτσια ...

Ένα βιβλίο που διάβασα τέσσερις φορές είναι η Φάρμα των Ζώων του Όργουελ, ήθελα να μάθω κάθε λεπτομέρειά του. Και ένα ακόμα που το διάβασα μία φορά όταν ήμουν έντεκα χρονών και άλλη μία όταν ήμουν είκοσι εφτά, είναι Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες του Ιουλίου Βερν. Στη δεύτερη ανάγνωση κατάλαβα πολλά περισσότερα πράγματα από την πρώτη, πήρα πολλές πληροφορίες και μου έκανε πολύ εντύπωση.

Λοιπόν κι εγ΄β δυσκολεύομαι πολύ να ξαναδιαβάσω μυθιστόρημα δυο φορές όμως υπάρχουν κάποια που με σημάδεψαν βαθιά. το ένα είναι το αγώνας χωρίς τέλος της Καθυ κας Σπελμαν. ο έρωτας ο πόλεμος κι η επανάσταση μα πάνω από όλα ο τρόπος που δίνονται μου χάρισαν στιγμές αξεπέραστες. δάκρυσα με αυτό το βιβλίο από τη μια δε μπορούσα να σταματήσω κι από την άλλη αδυνατούσα να το πιάσω στα χέρια μου. τελικά το τέλειωσα σε μια νύχτα με αποτέλεσμα να χάσω την πρώτη ώρα στο σχολείο ήμουν βλέπετε ακόμη μαθήτρια τότε.
το ένα δέντρο μεγαλώνει στο μπρούκλιν ε; της μπετυ σμιθ αν θυμάμαι καλά. σου άρεσε τόσο;;; κι εμένα το ίδιο.

Το ξαναδιάβασμα!

Να λοιπόν που πιαστήκαμε να μιλάμε για το ξαναδιάβασμα. Το ξαναδιάβασμα είναι μια διαφορετική εμπειρία από το διάβασμα. Δεν δίνει απλά μιαν άλλη διάσταση σ’ ένα αγαπημένο βιβλίο αλλά χτίζει μια πιο προσωπική σχέση με αυτό. Όπως έγραψα αλλού, το πιο πολυδιαβασμένο αγαπημένο μου βιβλίο είναι το "Ταξίδι στην Ανατολή" τού Έρμαν Έσσε που μπορεί να το ‘χω διαβάσει κι εφτά φορές.

Μιλώντας λοιπόν για το ξαναδιάβασμα μου έρχονται δυο πράγματα στο μυαλό.

Η εικόνα τής κοπέλας στην ταινία "Μεμέντο" που ξαπλωμένη στο κρεβάτι διαβάζει για πολλοστή φορά ένα αγαπημένο βιβλίο τσέπης που δεν του έχει απομείνει καν εξώφυλλο. Ο φίλος της καθώς ντύνεται την ρωτά:


Και το απόσπασμα από το διήγημα τού Μπόρχες «Η Ουτοπία ενός Κουρασμένου Ανθρώπου»*. Κάποιος συναντά σ’ ένα σπίτι κάποιον που προφανώς ανήκει στο μέλλον. Μεταφράζω:

Σ’ έναν τοίχο είδα ένα ράφι. Άνοιξα ένα βιβλίο στην τύχη· τα γράμματα ήταν καθαρά κι ακατανόητα και γραμμένα στο χέρι. Οι γωνιώδεις γραμμές τους μου θυμίσανε το ρουνικό αλφάβητο που ωστόσο έχει χρησιμοποιηθεί μοναχά σ’ επιγραφές. Σκέφτηκα πως οι άνθρωποι τού μέλλοντος δεν ήταν μοναχά ψηλότεροι αλλά και πιο επιδέξιοι. Ενστικτωδώς κοίταξα τα μακριά και λεπτά δάχτυλα τού άνδρα. Αυτός μου είπε:
— Τώρα θα δεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί.
Μου έδωσε με προσοχή ένα αντίτυπο της Ουτοπίας τού Μουρ, τυπωμένο στην Βασιλεία το έτος 1518, του έλειπαν κάποια φύλλα.
Όχι δίχως κομπασμό απάντησα:
— Είναι ένα τυπωμένο βιβλίο. Στο σπίτι έχω πάνω από δύο χιλιάδες, αν και όχι τόσο παλιά ή τέτοιας μεγάλης αξίας.
Διάβασα φωναχτά τον τίτλο. Ο άλλος γέλασε.
— Κανείς δεν μπορεί να διαβάσει δύο χιλιάδες βιβλία. Στους τέσσερις αιώνες που ζω δεν κατάφερα να διαβάσω πάνω από μισή ντουζίνα. Άλλωστε σημαντικό δεν είναι το διάβασμα αλλά το ξαναδιάβασμα.​

Το ξαναδιάβασμα, παιδιά. Το ξαναδιάβασμα!

*"Utopía de un hombre que está cansado" από την συλλογή διηγημάτων "Το Βιβλίο από Άμμο", στο πρωτότυπο "El Libro de Arena".

Δεν χορταινα να διαβάζω να διαβάζω μια παιδικη σειρά βιβλιων "οι πεντε φιλοι".

Έιχα ταυτιστεί με τους ηρωες και ειδικά με το αγοροκοριτσο την Τζωρτζ.

Εχω διαβάσει όλη την σειρά απειρες φορες.

Ελπίζω να μην βγαίνω εκτός γιατι αναφέρω σειρά και οχι μόνο ενα βιβλίο

Ο/Η Πολυξένη έγραψε:

Ελπίζω να μην βγαίνω εκτός γιατι αναφέρω σειρά και οχι μόνο ενα βιβλίο

Click to expand...

Όχι, κορίτσι! Είσαι εντός εντός κι επί τ' αυτά!

Πρέπει να ομολογήσω οτι έχω διαβάσει πάρα πολλές φορές το χαρρυ πόττερ και το λυκόφως...Όμως είναι βιβλία που κάποια στιγμή θα βαρεθώ(κατι που ήδη έπαθα με τον Χαρρυ Πόττερ)Αυτά που πραγματικά δεν χορταίνω να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω ειναι:Ο μυστικός κήπος,το δάκρυ του Χριστού(Λάκρυμα Κρίστη),Η ιστορία ενός γάτου που έμαθε σ'ενα γλάρο να πετάει,η γέφυρα του χρόνου.Επίσης και εγώ είχα ξετρελαθεί με τις περιπέτειες των πέντε φίλων και όταν πέφτουν στα χέρια μου τις ξαναδιαβάζω.

Η αλήθεια είναι ότι είμαι ο άνθρωπος του ξαναδιαβάσματος και της λεπτομέρειας όταν κάτι μου αρέσει. "Κόλησα" για πολύ καιρό με τα βιβλία της Τζέην Ώστιν "Περηφάνια και προκατάληξη", "Έμμα", "Λογική και Ευαισθησία" και "πειθώ". Με συνεπήρε ο ιδαίτερος τρόπος γραφής της.
Σε μικρότερη ηλικία το ίδιο είχα πάθει με βιβλία του Γρ. Ξενόπουλου και της Ζώρζ Σαρρή. Ίσως σας κάνει εντύπωση που αναφέρω τους συγγραφείς. Άλλα αυτό που ανακάλυψα με το καιρό είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που οι συγγραφείς επαναλαμβάνουν στα βιβλία τους πέρα από τον τρόπο γραφής τους. Τα βιβλία είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα τους και συνήθως σε αυτά αποτυπώνουν τη ίδια τους τη ζωή...


Συγγνώμη αν στο τέλος βγήκα λίγο εκτός θέματος...

Καλή μου Ντόλυ, να πω μόνο αυτό. Δεν έχεις βγει καθόλου εκτός θέματος και μην έχεις αυτό το άγχος. Εγώ ο ίδιος έχω βγει πραγματικά εκτός θέματος επανειλημμένα.. Δεν τρέχει τίποτε. Μην ζούμε και με το άγχος κιόλας.

Άλωστε πως θα μπορούσες να βγεις εκτός θέματος;Έκθεση γράφουμε;

Ο/Η Ντόλυ έγραψε:

Ίσως σας κάνει εντύπωση που αναφέρω τους συγγραφείς. Άλλα αυτό που ανακάλυψα με το καιρό είναι ότι υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία που οι συγγραφείς επαναλαμβάνουν στα βιβλία τους πέρα από τον τρόπο γραφής τους. Τα βιβλία είναι ένα κομμάτι του χαρακτήρα τους και συνήθως σε αυτά αποτυπώνουν τη ίδια τους τη ζωή...

Click to expand...

Στην πράξη κάνοντας αυτό πολλές φορές έχω απογοητευτεί.

Γιατί συνήθως τυχαίνει να διαβάζω το καλύτερο έργο ενός συγγραφέα πρώτα και τα υπόλοιπα να θεωρήσω πως δεν "εφτασαν" σε ποιότητα το πρώτο. Και τότε μου συμβαίνει διαβάζοντας το δεύτερο να νοσταλγώ το πρώτο, ή να ψάχνω και να βρίσκω (μετά λύπης μου) όμοια στοιχεία που ωστόσο δεν απεδωσαν το ίδιο καλα. Επίσης αν ΔΕΝ βρω όμοια στοιχεια, πάλι απογοητεύομαι, γιατί το θεωρώ τελείως ξενο με το πρώτο (και καλύτερο) που διάβασα.

Δύο πρόχειρες περιπτώσεις που μου έρχονται τώρα στο μυαλό είναι :

Περηφάνια και προκατάλήψη με το Λογική και ευαισθησία

Η πρώτο σαφώς καλύτερο απο το δεύτερο


Χωρίς οικογένεια και Με οικογένεια

Και παλι το Χωρίς οικογένεια, ξεπερνά κατά πολύ το δεύτερο βιβλίο

Το κόλπο που έχω σκεφτεί και κάνω, είναι να μην διαβάζω αμέσως το επόμενο βιβλίο, παρά να διαβάζω κάποια άλλα αναμεσα.

Ο/Η Πολυξένη έγραψε:

Στην πράξη κάνοντας αυτό πολλές φορές έχω απογοητευτεί.

Γιατί συνήθως τυχαίνει να διαβάζω το καλύτερο έργο ενός συγγραφέα πρώτα και τα υπόλοιπα να θεωρήσω πως δεν "εφτασαν" σε ποιότητα το πρώτο. Και τότε μου συμβαίνει διαβάζοντας το δεύτερο να νοσταλγώ το πρώτο, ή να ψάχνω και να βρίσκω (μετά λύπης μου) όμοια στοιχεία που ωστόσο δεν απεδωσαν το ίδιο καλα. Επίσης αν ΔΕΝ βρω όμοια στοιχεια, πάλι απογοητεύομαι, γιατί το θεωρώ τελείως ξενο με το πρώτο (και καλύτερο) που διάβασα.

Δύο πρόχειρες περιπτώσεις που μου έρχονται τώρα στο μυαλό είναι :

Περηφάνια και προκατάλήψη με το Λογική και ευαισθησία

Η πρώτο σαφώς καλύτερο απο το δεύτερο


Χωρίς οικογένεια και Με οικογένεια

Και παλι το Χωρίς οικογένεια, ξεπερνά κατά πολύ το δεύτερο βιβλίο

Click to expand...

Να σου πω την αλήθεια όταν διαβάζεις συνολικά το έργος ενός συγγραφέα είναι σαν να γνωρίζεις τον άνθρωπο. Ένας άνθρωπος, δεν έχει μονο καλές στιγμές, έχει και άσχημες, ποσό μάλιστα πράγματα στη συμπεριφορά που επαναλαμβάνει, όπως και αντιδράσεις καινούργιες που σε ξαφνιάζουν.
Επιπλέον όπως κάθε άνθρωπος εξελίσσεται και ωριμάζει ανάλογα με τις εμπειρίες του. Η εξέλιξη είναι αυτή που πραγματικά με γοητεύει..
Τώρα να σου πω ποτέ μου δεν μπορώ να συγκρίνω έτσι εύκολα κάτι... είναι σαν να πεις ότι η Παρθένα των βράχων του Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν φτάνει σε ομορφιά την Μόνα Λίζα....Πως μπορείς να το πεις όμως αυτό, είναι σαν να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, που έχουν όμως τόσες ομοιότητες))))))

Δεν μπορώ να διαβάσω ξανα ένα βιβλίο δεν ξέρω το γιατί. θελώ κάτι άλλο κάτι διαφορετικό. Βέβαια ένα βιβλίο που θα μπορούσα να διαβάσω ξανα και ξανα είναι τα παραμύθια που λέω στον αδερφό μου, τα οποία πάντα μου άρεσαν και δεν νομίζω να σταματήσω να τα διαβάζω όσα χρόνια κι αν περάσουν...))

Ετερόκλητοι τίτλοι, αλλά πολύ αγαπητοί:

20000 λέυγες κάτω από τη θάλασσα
Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες (και άλλα του Ι. Βερν)
Οι Άθλιοι
Η Πάπισσα Ιωάννα (και γενικά Ροΐδης)
Ποίηση Καββαδία
Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι

ε, τις τρεις ποιητικές συλλογές τού Καββαδία τις έχω λιώσει κι εγώ. Την "Βάρδια" την έχω διαβάσει δύο φορές και διαβάζεται και αποσπασματικά ωραία.

Καλά,ρε παιδιά, δεν λέμε για ποιήματα!Προφανώς και το ποίημα και τις συλλογές θα τις διαβάσεις πολλές φορές,εξυπακούεται....

Ανέφερα τον συγκεκριμένο ποιητή, γιατί μου αρέσει ιδιαίτερα. Έχω διαβάσει αρκετά ποιήματα (ας είναι καλά ο Σαραντάκος), αλλά αυτός έχει μια ξεχωριστή ζωντάνια. Ένα απόσπασμα της "Βάρδιας" το διάβασα για πρώτη φορά σε κόμικς (του 9 νομίζω) σε καταπληκτική μεταφορά.

Ο/Η Δροσούλα έγραψε:

Έχω διαβάσει αρκετά ποιήματα (ας είναι καλά ο Σαραντάκος)

Click to expand...

Τί ακριβώς εννοείς;

Ο/Η Δροσούλα έγραψε:

Ένα απόσπασμα της "Βάρδιας" το διάβασα για πρώτη φορά σε κόμικς (του 9 νομίζω) σε καταπληκτική μεταφορά.

Click to expand...

Υπάρχει τέτοιο πράγμα;! θα με ενδιέφερε πολύ να το δω! μήπως το έχεις και θα μπορούσες να το σαρώσεις;