Οι γονείς ως πρότυπο μίμησης

Το παράδειγμα των γονιών αποτελεί ισχυρό κίνητρο για ν' αγαπήσει το παιδί το βιβλίο; Απαντώντας σε κάποιο άλλο νήμα, μου γεννήθηκε αυτός ο προβληματισμός.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με πολλά βιβλία. Αγάπησα το βιβλίο από μικρή. Η κόρη μου, μεγάλωσε επίσης σε σπίτι με βιβλία. Κι ακόμη, βιβλία που αγοράστηκαν ειδικά για εκείνη αλλά δεν έδειξε ενδιαφέρον.

Ποια η δική σας εμπειρία πάνω σ' αυτό;

μεγαλωσα σ ενα σπιτι με ελαχιστα βιβλια.η μαμα μου διαβαζει αρκετα αλλα μονο τα τελευταια χρονια.μου εκαναν πολλα βιβλια για δωρο ομως και οι γονεις και οι φιλοι μου και ο μπαμπας μου μου αγοραζε κομιξ πριν καν μαθω να διαβαζω..δεν με πιεσαν ομως ποτε να διαβασω απλα ηθελα να το κανω.πιστευω ειναι στον ανθρωπο αυτο.αλλωστε δεν βρισκω λογο να διαβαζει κανεις χωρις να το θελει.προσπαθω να κανω την μικρη μου αδερφη που ειναι 9 χρονων να διαβασει τιποτα ομως εκεινη προτιμα να διαβαζει τον ντοναλντ και τον μικυ,κατι ειναι ομως και αυτο!μονο που την ακους να γελαει με την ψυχη της καθως διαβαζει ειναι αρκετο!!!

Αντζελα, όπως κι εσύ μεγάλωσα σε σπίτι με πολλά βιβλία, ο μπαμπάς μου ήταν μονίμως με ένα βιβλίο στο χέρι. Πολλές φορές το έφερνε μαζί του στο τραπέζι την ώρα του φαγητού, προς μεγάλη απελπισία και γκρίνια της μαμάς μου. Ακολούθησα το παράδειγμά του και, όταν η μαμά έλειπε, στήναμε δύο φορητά αναλόγια που κουβαλούσαμε μαζί μας, καθόμασταν αντικρυστά και διαβάζαμε τρώγοντας! Ηταν μία άθλια συμπεριφορά που, ευτυχώς, απέβαλα με τα χρόνια. Οπως φαντάζεσαι, μόλις απέκτησα τις κόρες μου, φρόντισα να τους προμηθεύσω βιβλία κάθε είδους, τα οποία τους διάβαζα ανελλιπώς κάθε βράδυ. Και οι δύο μεγάλωσαν αδιαφορώντας για τα αναγνώσματα που γέμιζαν τις βιβλιοθήκες μου. Είχα απογοητευτεί πλήρως και πίστεψα ότι η δική μου εμμονή τις απομάκρυνε, έως ότου τελείωσαν το σχολείο. Τότε, ξαφνικά, πρώτα η μεγάλη, κατόπιν η μικρή, άρχισαν να αδειάζουν τα ράφια μου και να μεταφέρουν τα βιβλία στα δωμάτιά τους. Μου ζητούσαν τίτλους, κατόπιν άρχισαν να δανείζονται από φίλους και βιβλιοθήκες, τώρα δαπανούν το χαρτζηλίκι τους σε βιβλία. Προχθές μπήκα στο δωμάτιο της μεγάλης, διάβαζε Νίτσε. Μπαίνω και στης μικρής, διάβαζε Σαίξπηρ. Νενικήκαμεν, αναφώνησα πανευτυχής, το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον! Μην απογοητεύεσαι, η κόρη σου σίγουρα θα αγαπήσει το διαβασμα αργότερα.

Εγώ απορώ αν οι γονείς μου ξέρουν να διαβάζουν. Σε παροτρύνσεις προς τον πατέρα μου να μου αγοράσει κάποιο βιβλίο η απάντηση του ήταν "Κάτσε να το συζητήσουμε με την μάνα σου, και αν είναι καλό" ποτέ δεν μου πήρε. Το πρώτο βιβλίο που θυμάμαι να διάβασα ήταν δώρο απο οικογενειακό φίλο των γονιών μου προς τη μητέρα μου "Το άρωμα της πόλης" που μιλάει για τη ζωή μιας παρέας απο τη Θεσσαλονίκη. Η μητέρα μου δεν το διάβασε, εγώ του έδωσα και κατάλαβε...
Διάβαζα μανιασμένα και βιβλία που έπεφταν στα χέρια μου τα οποία άνηκαν σε μακρινά οικογενειακά μέλη που ερχόταν στο χωριό που μεγάλωσα για διακοπές, για να τα τελειώσω πριν φύγουν ;) Χαρακτηριστικά θυμάμαι το πρώτο βιβλίο του Χάρι Πόττερ.
Μικρός διάβαζα και Αγκάθα Κρίστι, τρομακτικές ιστορίες, αλλά δεν έχω ιδέα πως πέφτανε στα χέρια μου.
Μόλις άρχισα να έχω δικά μου λεφτά αγοράζω και διαβάζω συνεχώς βιβλία. Πάντως δεν αλλάζουν γνώμη αυτοί οι γονείς εύκολα, ακόμα τους φαίνεται περίεργο που διαβάζω. Πρόσφατα με ρώτησε ο αδερφός μου τι κερδίζω κάτι απ' όλο αυτό, πιστεύω η διάλεξη που του έκανα να τον πείσει να μπεί και αυτός στον κόσμο του βιβλίου.

Αρα στην δικιά μου περίπτωση οι γονείς δεν στάθηκαν πρότυπο για την ανάγνωση βιβλίων. αυτό με κάνει να πιστεύω οτι ή το χείς ή δεν το χεις

Μαργαρίτα μου, είναι μικρούλα ακόμη! Και τα εικονογραφημένα κόμιξ μια χαρά είναι για αρχή. Μπορείς να της διαβάζεις εσύ κάποια αστεία παιδικά βιβλία με ήρωες παιδιά αν προτιμά τέτοια. Να χρωματίζεις και τη φωνή σου στους διαλόγους.
Φένια, η κόρη μου τέλειωσε φέτος, για να δούμε αν μας επιφυλάσσει καμιά έκπληξη... Τα λεφτά που δίνει για περιοδικά πώς τα κλαίω να 'ξερες... Τέσπα. Είδομεν!
Έιφφελ, έτσι νομίζω κι εγώ. Τι μιλάει στην ψυχή του καθενός...

Δεν ειχαμε βιβλια σπιτι μας. Ο λογος : Μαλλον θεωρουσαν οτι ηταν κατι που επιανε απλα χωρο.

Παρολα αυτα, και ο πατερας μου και ειδικα η γιαγια μου, διαβαζαν πολυ οταν κατι τους επεφτε στα χερια (το καταλαβα απο τα σχολικα μου βιβλια).

Οποτε θεωρω οτι δεν ηταν μιμηση (αφου τα βιβλια ηρθαν στο σπιτι απο μενα. Πριν δεν υπηρχε ουτε για δειγμα), αλλα κατι που περασε στο DNA

Και στο δικό μου σπίτι τα βιβλία κυριαρχούν. Η μητέρα μου είναι αυτή που διάβαζε πολύ, αν και τώρα έχει κουραστεί μάλλον. Ο πατέρας μου αν και δε διαβάζει βιβλία, όταν ήμουν μικρή μου αγόραζε βιβλία, που όμως δεν τα διάβασα ποτέ! Γενικά, μέχρι να τελειώσω το σχολείο, το πολύ να διάβαζα ένα με δύο βιβλία το χρόνο, ενώ τηλεόραση έβλεπα με το κουτάλι! Πιστεύω πως με όλα τα σχολικά βιβλία είχα απελπιστεί και δεν μπορούσα στον ελεύθερο χρόνο μου να ασχοληθώ πάλι με διάβασμα...Πάντως τώρα διαβάζω συνεχώς, ενώ η τηλεόραση δεν ανοίγει ποτέ μα ποτέ!
Δε θεωρώ ότι πρέπει να ανησυχείς για την κόρη σου Άντζελα. Κάποια στιγμή θα βρει ένα βιβλίο που θα την παρακινήσει να το διαβάσει και εκεί αρχίζουν όλα! )

ΌΠως έχω ξαναγραψει, ούτε στο δικό μου σπίτι κυριαρχούσαν τα βιβλία (παρά μόνο εφημερίδες). Το διάβασμα σαν απόλαυση ξεκίνησε μετά τα πανεπιστημιακά μου χρόνια. Μέχρι τότε ήταν κάτι σχεδόν καταναγκαστικό, ένα μέσον για καλούς βαθμούς και προσωπική ανέλιξη. Όταν απελευθερώθηκα από τα δεσμά αυτά, ξεκίνησε και η μεγάλη μου αγάπη για το διάβασμα.
Στον μικρό μου τώρα, προσπαθώ να τον φέρνω σε επαφή όσον το δυνατόν περισσότερο με το αντικείμενο βιβλίο. Ξεκινήσαμε από τα μαλακά, υφασμάτινα και έχουμε περάσει σε διάφορα παιδικά βιβλιαράκια με "κρυμμένες εκπλήξεις" και διάφορα άλλα κόλπα μέσα τους. Επειδή στην ηλικία που είναι (20 μηνών) έχει πλέον περιέργεια για τα πάντα και προσπαθεί να μιμείται αυτό που κάνω και γω, του δίνω με πολύ προσοχή τα δικά μου και τα ξεφυλλίζουμε παρέα.
Τώρα που θα αρχίσουμε και τα εικονογραφημένα παραμυθάκια, πιστεύω πως θα τα αγαπήσει ακόμη περισσότερο. Βέβαια, το τί θα ακολουθήσει στην πορεία, κανείς δεν ξέρει.

Ο/Η Ρεγινόρα έγραψε:

Επειδή στην ηλικία που είναι (20 μηνών) έχει πλέον περιέργεια για τα πάντα και προσπαθεί να μιμείται αυτό που κάνω και γω, του δίνω με πολύ προσοχή τα δικά μου και τα ξεφυλλίζουμε παρέα.

Click to expand...

εχουν πλακα οταν κανουν πως διαβαζουν και καμια φορα τα κρατανε αναποδα ή λενε διαφορες περιεργες δικες τους λεξεις που και καλα διαβαζουν απο τα βιβλια.ποσο γελιο εχουν τα μικρουλια!!!!!!!!

Ο/Η Μαργαρίτα έγραψε:

εχουν πλακα οταν κανουν πως διαβαζουν και καμια φορα τα κρατανε αναποδα ή λενε διαφορες περιεργες δικες τους λεξεις που και καλα διαβαζουν απο τα βιβλια.ποσο γελιο εχουν τα μικρουλια!!!!!!!!

Click to expand...

Έτσι ακριβώς. Μπορεί να γελάνε μόνα τους από ευτυχία που κρατάνε το "βιβλίο της μαμάς", να βγάζουν επιφωνήματα, να δείχνουν με το δαχτυλάκι τα γράμματα σαν να βλέπουν κάτι πολύ πρωτοποριακό κτλ...

Η μαμά μου ήταν μανιακή στα νιάτα της με τα βιβλία, χωρίς να είναι κάποιος άλλος στην οικογένεια της. Δυστυχώς, σχεδόν κανένα βιβλία δεν μου έχει "κληροδοτήσει'' αφού δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να αγοράζει κι έτσι δανειζόταν από τις βιβλιοθήκες.
Εμένα η μανία με τα βιβλία με έπιασε σε μάλλον πιο προχωρημένη ηλικία αφού - όπως και με τους περισσότερους από σας από ό,τι βλέπω - το καθημερινό διάβασμα για το σχολείο δεν μου άφηνε το περιθώριο για ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων.. Ή τουλάχιστον δε γινόταν με κάποιο συστηματικό ρυθμό.
Θεωρώ, λοιπόν, πως το μικρόβιο το κληρονόμησα αλλά κάπως πιο καθυστερημένα...

Βιβλια στο σπιτι μου δεν υπηρχαν...Θυμαμαι μοναχα τον μπαμπα μου να διαβαζει στις διακοπες τα βιβλια που κουβαλουσα εγω....Ηταν σιγουρα καμια 10αρια καθε φορα και δεν εφτανα κιολας...καθομασταν στην παραλια ή στην βεραντα οι δυο μας και διαβαζαμε πολλεεεεεεεες ωρες......Τα τελευταια 2-3 χρονια τους πιανει και τους δυο κατα καιρους και διαβαζουν απο κανενα βιβλιο...Εγω παλι διαβαζα απο τις πρωτες ταξεις του δημοτικου....Οτι βιβλιο υπαρχει μεσα στο σπιτι ειναι δικο μου....Οποτε εγω δεν εχω κανενα προτυπο...Βεβαια...Σας εχω πει οτι λατρευω τον μπαμπα μου????????εε σας το λεω τωρα...Ειναι το προτυπο μου σε πολλα πραγματα.....Και ισως αν ειχε πιο πολυ χρονο απο την δουλεια διαβαζε παραπανω...Διοτι ειναι και πανεξυπνος (καλα καλααααα σταματαω )

Οι γονείς μου δεν διάβαζαν, η μητέρα μου ξεκίνησε την ανάγνωση καλών βιβλίων όταν ήμουν ήδη κάπως μεγάλη. Επίσης δεν με πίεζαν ποτέ να διαβάζω - αντιθέτως πια τους πιέζω εγώ να διαβάζουν! :-)) Το έκανα από μόνη μου και για τα σχολικά και για τα εξωσχολικά βιβλία από μεράκι! Θα συμφωνήσω με όσους λένε ότι είναι στον άνθρωπο!

Εμείς είχαμε παιδικά περιοδικά που είτε αναταλλάσαμε, είτε αγοράζαμε (άξιζαν κάτι λίγες δραχμές), είτε τα κερδίζαμε από ένα παιχνίδι που το λέγαν "τζάνι" και το παίζαμε με τα παιδιά της γειτονιάς.

Όταν μεγάλωσα και άρχισα να βγάζω τα δικά μου χρήματα δουλεύοντας, για ένα μεγάλο διάστημα θα μπορούσαν να πουν για μένα "καλύτερα να την ντύνεις και να την ταΐζεις, παρά να την πηγαίνεις σε βιβλιοπωλείο".

Για το αν οι γονείς ήταν πρότυπο μίμησης, είχα απαντήσει σε αυτό το νήμα και απλά να πω ξανά πως συμφωνώ με αρκετούς από τους παραπάνω, δηλαδή όσον αφορά εμένα ισχύει πως είναι στον άνθρωπο, δηλαδή να έχεις το μικρόβιο στο αίμα σου.

Είχα μπει στον πειρασμό να διηγηθώ μία ιστορία ενός φίλου στο νήμα με τις βιβλίο-ιστορίες μας κι αντιστάθηκα, αλλά ήρθε η ώρα.
Τετραμελής οικογένεια: γονείς εντελώς βιβλιόφιλοι, η κόρη επίσης, στο σπίτι μεγάλη βιβλιοθήκη, πραγματικά πλούσια. Ο γιος τίποτα. Πεισματική άρνηση. Ένα καλοκαίρι, όταν ήταν περίπου 12 ετών, τον πιάνει ο πατέρας του και του λέει: "Θα διαβάσεις αυτό το βιβλίο - ένα χοντρό, δύσκολο βιβλίο με πολλούς χαρακτήρες που ούτε θυμάται πια ποιο ήταν- κι εγώ θα σου δώσω μετά τόσα" . Το ποσό ήταν επίσης χοντρό, χαρτζιλίκι για όλο το καλοκαίρι! "έχεις ένα μήνα καιρό, μετά φυσικά θα σου κάνω ερωτήσεις για να σιγουρευτώ ότι το έχεις διαβάσει". Κάθεται ο φίλος μου, με το παραδάκι στο μυαλό και διαβάζει. Τελειώνει το βιβλίο αρκετά πριν τη λήξη της προθεσμίας, πάει στον πατέρα του, εξετάζεται, αριστεύει και απαρνιέται το χρηματικό έπαθλο, καθώς τον καλύπτει η ανταμοιβή της ...αναγνωστικής απόλαυσης! Αυτό ήταν. Εγώ τον γνώρισα 17 χρονών κι ήταν ήδη κινητή βιβλιοθήκη.
Όσο για μένα, όπως οι περισσότεροι εδώ, ήμουν η μόνη που διάβαζα σπίτι μου. Και κάποια στιγμή, ανακάλυψα στο πατάρι κάτι κούτες βιβλία! "Τι είναι αυτά;" " Του θείου σου του πολυτεχνίτη κι ερημοσπίτη, από την εποχή που έκανε τον πλασιέ βιβλίων". Μεγάλη χαρά είχα πάρει με εκείνες τις κούτες.

πιστευω οτι ειτε το εχεις μεσα σου ειτε οχι.δεν πανε οι γονεις να σε πιεζουν να διαβασεις η να εχουν απεραντη βιβλιοθηκη,αν δεν αγαπας το διαβασμα δε προκειται να κανεςι τιποτα!

σιγουρα λιγη ωθηση μπορει να βοηθησει αλλα δεν κανει θαυματα!

εμενα οι γονεις μου λογοτεχνικα βιβλια δεν διαβαζαν,αλλα αντιθετα οι αδερφες μου ηταν του διαβασματος ,οχι σε τετοια εκταση βεβαια οπως εγω.οποτε απο μικρη ειχα αρκετα βιβλια στις βιβλιοθηκες που τους τα επαιρνα κ τα διαβαζα.

εγω,αν κ το διαβασμα για το σχολειο δε το ηθελα,το διαβασμα ενος εξωσχολικου, μου αρεσε παρα πολυ κ δε με κουραζε καθολου.το ειχα απο μικρη αυτο το μικροβιο κοινως.

Η μητέρα μου διάβαζε και διαβάζει φανατικά. Ο πατέρας μου εφημερίδα κι όχι πολύ συχνά. Εγώ κληρονόμησα (και σε αυτό) το αγγλικό γονίδιο. Διάβαζα από πολύ μικρός κι η μητέρα μου φρόντιζε να με προμηθεύει και με ελληνικά βιβλία, παρά το γεγονός ότι η ίδια δε γνώριζε τη γλώσσα και στενοχωριόταν όταν δεν μπορούσε να με βοηθήσει με άγνωστες λέξεις. Για να κοιμηθώ μου διάβαζε Tolkien. Μεχρι να πάω σχολείο, είχαμε τελειώσει Hobbit, Silmarillion, The Lord of the Rings. Θυμάμαι πολύ συχνά να της τραβάω το φουστάνι "is it bed-time yet?" για να μου διαβάσει. Ακόμα κι αν ήταν μέρα μεσημέρι, ακόμα κι αν έκανε κάτι άλλο, παρατούσε τα πάντα για να κάτσουμε μαζί στο κρεβάτι και να μου διαβάσει και να μιλήσουμε για Middle-Earth.

Η γυναίκα μου, που νομίζω ότι με παντρεύτηκε για να κάνει τη μάνα μου πεθερά της (και την καταλαβαίνω απόλυτα), βρήκε πολύ ρομαντική αυτή την ιστορία κι έχει ήδη αρχίσει να κάνει πρακτική, διαβάζοντας μεγαλόφωνα το Hobbit εδώ και δυο μήνες...

Στο σπίτι έχουμε, πλέον, τέσσερις βιβλιοθήκες κι άλλες δύο στο σπίτι της μητέρας μου. Πολλά βιβλία.

Οι γονείς μου δεν μπορώ να πω οτι διάβαζαν πολύ ή ότι μας πίεζαν για να διαβάζουμε!Εγω διάβαζα από μικρός κόμικς άπειρα...
Έχω κάποια κλασικα βιβλία με αφιέρωσεις του πατέρα μου. Πχ "Ο ΧΙΤΩΝ" έχει αφιέρωση όταν έκλεινα 5 μήνες ζωής!Είναι το σημαντικότερο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου και στην ζωή μου!

Ο/Η Μπίλος έγραψε:

Πχ "Ο ΧΙΤΩΝ" έχει αφιέρωση όταν έκλεινα 5 μήνες ζωής!Είναι το σημαντικότερο βιβλίο στην βιβλιοθήκη μου και στην ζωή μου!

Click to expand...

Κι εγώ από παιδί το έχω αυτό στην βιβλιοθήκη μου. Σκληρόδετο με τον Ρωμαίο που κρατάει τον χιτώνα με το σπαθί του;

σκληρόδετο είναι!Όχι δεν έχει κάτι στο εξώφυλλο.Είναι εκδόσεις Δαμιανού!