Αγάπη χωρίς άρθρα

Αγάπη δίχως άρθρα

Εδώ και λίγα χρόνια έχω μία απορία που ελπίζω να μου λυθεί εδώ. Μου έχει τύχει ν' ακούσω στην τηλεόραση, αλλά και να διαβάσω στο Διαδίκτυο, τις φράσεις «Αγαπάμε Λιάνα Κανέλλη», «Αγαπάμε Γιώργο Τράγκα», κι άλλα τέτοια «αγαπώ/αγαπάμε» χωρίς όμως ν' ακολουθεί άρθρο. Θεωρώ ότι δεν είναι καθομιλουμένη (όπως π.χ. το περίφημο «Πάμ' πλατεία» των λαζοπούλειων «10 μικρών Μήτσων»), αλλά αναφορά σε κάποια συγκεκριμένη ατάκα που απλώς δεν γνωρίζω ποιός, πότε και γιατί την πρωτοείπε... Γνωρίζετε κάτι περισσότερο;

δεν εχω ακουσει κατι αλλα μου κανει ατακα απο τηλεπαιχνιδι ,καταλαβες τυπου αγαπαμε ζογκ κ τετοια. που το θυμηθηκα κ αυτο

Ωπ! δεν έχω την απάντηση, ποτέ δεν το σκέφτηκα, αλλά έχει ενδιαφέρον.
Μπορεί να είναι ακόμα μια κακιά χρήση ελληνικών χάριν της ταχύτητας και της... τηλεθέασης, του καινούριου μέσα στο παλιό. Ποτέ δεν ήμουν υπερ των συντμήσεων και των περικοπών. Αν θέλεις να κάνεις οικονομία καλό θα είναι να εμπλουτίσεις το λεξιλόγιο σου ώστε να χρησιμοποιείς την ακριβή λέξη και όχι περιγραφές της. Το να τις τρώμε όμως ποτέ δε μου άρεσε. Να τις γευόμαστε ναι...
"Γουστάρω θέμα"

η ερώτηση : είναι ο Γιώργος σπίτι;

Παραλείπουμε τόσο συχνά το άρθρο (εδώ πάνω τουλάχιστον) που έχει καταντήσει ανέκδοτο γιατί η απάντηση (λογική απάντηση) είναι "όχι, είναι άνθρωπος"

Δεν ξέρω αν είναι ιδιωματισμός ή τα λεγόμενα "χωριάτικα" αλλά νομίζω το ακούω από τότε που γεννήθηκα.

εχεις απολυτο δικιο, αυτο βεβαια εχει επικρατησει στην καθομιλουμενη. οπως πχ σηκωσε το τηλεφωνο (κ οχι το ακουστικο )δεν ειναι καποια ''μοδα'' οπως πιστευω οτι ειναι οι παραπανω φρασεις

Ο/Η Διας έγραψε:

Παραλείπουμε τόσο συχνά το άρθρο (εδώ πάνω τουλάχιστον) που έχει καταντήσει ανέκδοτο γιατί η απάντηση (λογική απάντηση) είναι "όχι, είναι άνθρωπος"

Δεν ξέρω αν είναι ιδιωματισμός ή τα λεγόμενα "χωριάτικα" αλλά νομίζω το ακούω από τότε που γεννήθηκα.

Click to expand...

Φυσικά, αλλά αν πρόσεξες από το παράδειγμα με την πλατεία στην πρώτη μου ανάρτηση, δεν αναφερόμουν σε τέτοιες περιπτώσεις όπου παραλείπεται το εμπρόθετο άρθρο, ή παραλείπεται μετά από πρόθεση.* Όπως φαίνεται, πρόκειται για φαινόμενο της καθομιλουμένης, που προσωπικά δεν το καταδικάζω. Ναι, θα πούμε «πάμε Λαμία», ή «ήρθαμε από Κατερίνη», ή «πήγαμε γήπεδο». Άλλο όμως είναι το φαινόμενο που με απασχολεί σε αυτό το νήμα: η παράλειψη ενός άρθρου χωρίς να προηγείται πρόθεση. Το «Αγαπάμε Γιώργο Τράγκα» είναι στα Ελληνικά εξίσου αφύσικο με το «πήγα κι έφερα Νίκο» (αντί «τον Νίκο»).

* Κάτι παρεμφερές εμφανίζεται και σε άλλες γλώσσες, σε εκφράσεις που έχουν να κάνουν με το σπίτι, π.χ. Αγγλικά: «Honey, I'm home!» (=Γλύκα μου, είμαι σπίτι!), αντί «... at home», Περσικά: «emšab manzel hastam» (=απόψε είμαι σπίτι) αντί «... dar manzel ...» (=στο σπίτι). Απλώς σ' αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καν άρθρο για να παραλειφθεί· αυτό που παραλείπεται είναι η πρόθεση (η Περσική γλώσσα δεν έχει άρθρα έτσι κι αλλιώς).

Τι απορία κι αυτή...Στα δικά μου τα αφτιά, αυτό ηχεί σαν ένδειξη μεγαλύτερης αγάπης, επειδή το κάνει να ακούγεται το όνομα σαν κάτι πιο σημαντικό, του δίνει μια διάσταση γενικότερη που το άρθρο δεν έχει.

Πολλές και ενδιαφέρουσες προσωπικές ερμηνείες θα μπορούσαν να δοθούν, αλλά εμένα μ' ενδιαφέρει περισσότερο η απαρχή αυτής της σύνταξης, αν βέβαια είναι συγκεκριμένη ή γνωστή. Εμένα πάντως μου ακούγεται σαν κάτι που θα μπορούσε να έχει ξεκινήσει από κάποιον ξένο παρουσιαστή που δεν ήξερε καλά Ελληνικά, κάπως σαν εκείνον που είχε πει το θρυλικό «το κοπή τη πίτα». ))

Ο/Η Αμοντιλιάδο έγραψε:

του δίνει μια διάσταση γενικότερη που το άρθρο δεν έχει.

Click to expand...

Δηλαδή σαν να λέμε ότι ο Γιώργος Τράγκας του παραδείγματός μου ήταν μία έννοια γενικότερη, προαιώνια, διηνεκώς αιωρούμενη, που απλώς περίμενε να γεννηθεί ο συγκεκριμένος θνητός για να ενσαρκωθεί μέσα του;

Καταλαβαίνω την απορία τού Γλωσσολάγνου. Κάποια στιγμή την δεκαετία τού '90 είχε ένα σλόγκαν σε ένα ολλανδικό τηλεοπτικο κανάλι: Veronica goes America κι αναρωτιόμουν γιατί όχι Veronica goes to America κι αν βασίζεται (διόλου απίθανο) σε κάποια αγγλική έκφραση που αγνοώ. Εντέλει, ακόμα κι ο Franki.. goes to Hollywood. Περίπτωση πρόθεσης, βέβαια, εδώ, κι όχι άρθρου.

Τώρα που ξαναδιαβάζω τον τίτλο, εδώ μιλάμε για άναρθρη αγάπη...! Βγαλμένη από τις σπηλιές με τα μαμούθ και τα φαράγγια με τις ιπτάμενες οξύφωνες Λιανακανέλικους και τους Τραγκόσαυρους...

Έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσαμε να το πούμε και με άλλα ρήματα πάθους, όπως "λατρεύω", "σιχαίνομαι", "απεχθάνομαι", κτλ χωρίς να εκφράζουν απαραίτητα...αγάπη! (δεν τα έχω ακούσει, αλλά δεν θα μου έκανε και εντύπωση αν τα άκουγα)!
Και σχεδόν πάντα συνοδευόμενα από ένα αντικείμενο που είναι όνομα ή επωνυμία. Δεν θα έλεγα ποτέ π.χ. "λατρεύω αυτοκίνητο!", αλλά "γουστάρω Bentley!"

πράγματι, το γουστάρω συντάσσεται χαλαρά δίχως άρθρο ("γουστάρω γκόμενα" κτλ.) Λες να έκανε από εκεί μετάσταση το φαινόμενο στο κοντινό σημασιολογικά αγαπάω;

Ειχα παρατηρησει αυτο το φαινομενο σε ενα νηματιο που ειχα αρχισει πανω σε τηλεοπτικές εκφράσεις. Ειναι μια συνταξη που απο οσο εχω δει, εχει προελθει απο τον κοσμο του λαιφσταιλ και/ή την τηλεόραση και απο εκει μαλλον περασε και στο διαδικτυο.

Και η δικη μου αντιληψη συμπιπτει με του Φαρου, οτι δηλαδη μιμειται τη χρηση του "γουσταρω" και εχει αυτη την εννοια. Φανταζομαι στα καλιαρντα του lifestyle οταν βλεπεις κατι ομορφο, παιζει η εκφραση "αγαπώ!" οπως λεμε "πωπω, γουστάρω!". Ξεκινωντας λοιπον απο το "αγαπω" ως επιφωνημα, μπορουμε να κοτσαρουμε ενα προσδιορισμο: "αγαπώ Τράγκα!"

Κατα την αντιληψη μου, η συνταξη εχει δικο της ρολο: "αγαπω τον Γιωργο Τραγκα" θα πει οτι νιωθω αγαπη για τον Τραγκα συναισθηματικά, ειτε ως συνανθρωπο ειτε ερωτικά. Με την απαλειφη του αρθρου ομως, η συνταξη τεινει πιο πολυ στο "γουσταρω", δηλαδη αγαπω αυτο που ειναι, δειχνει και κανει ο Τραγκας, οχι τον ιδιο τον ανθρωπο Τραγκα.

Φάρε και Αντέρωτα σας ευχαριστώ πολύ, με καλύψατε. Κι εσύ, Κικίτσα, είχες καλή έμπνευση αναφέροντας την περίπτωση του γουστάρω που δεν παίρνει άρθρο. Πράγματι, το αγαπώ μοιάζει να καλύπτει εδώ την ανάγκη ύπαρξης ενός συνωνύμου τού γουστάρω. Επίσης είχα ξεχάσει ότι το «Αγαπώ!» χρησιμοποιείται και από μόνο του, χωρίς αντικείμενο.

Απ' όσα ενδιαφέροντα ειπώθηκαν, μου άρεσε ιδιαίτερα αυτή η ανάλυση:

Ο/Η Αντέρωτας έγραψε:

Κατα την αντιληψη μου, η συνταξη εχει δικο της ρολο: "αγαπω τον Γιωργο Τραγκα" θα πει οτι νιωθω αγαπη για τον Τραγκα συναισθηματικά, ειτε ως συνανθρωπο ειτε ερωτικά. Με την απαλειφη του αρθρου ομως, η συνταξη τεινει πιο πολυ στο "γουσταρω", δηλαδη αγαπω αυτο που ειναι, δειχνει και κανει ο Τραγκας, οχι τον ιδιο τον ανθρωπο Τραγκα.

Click to expand...

Η προσθήκη άρθρου στη σύνταξη μερικών ρημάτων αλλάζει την έννοια της πρότασης. Άλλο σημαίνει "έφαγα ψωμί" (μια αόριστη ποσότητα) και άλλο "έφαγα το ψωμί" (ένα κομμάτι γνωστό και στον συνομιλητή) [ή δώσε μου χρήματα (όσα μπορείς)/δώσε μου τα χρήματα (που μου χρωστάς)]. Κάποιες προτάσεις δεν περιέχουν άρθρο ή γιατί υπάρχει μια αοριστία (πάμε [μια] βόλτα) ή γιατί καθιερώθηκαν ως εκφράσεις (πήγε περίπατο).
Στο παράδειγμα του Γλωσσολάγνου "ήρθαμε από Κατερίνη" η πρόταση χωρίς το άρθρο μπορεί να ερμηνευτεί "ήρθαμε μέσω Κατερίνης (ίσως και από πιο μακριά)" ενώ το "ήρθαμε από την Κατερίνη" δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας για την πόλη της αναχώρησης.
Νομίζω ότι προκειμένου να αποφεύγονται παρανοήσεις, είναι χρήσιμο να εξετάζουμε αν αλλοιώνεται η σημασία της πρότασης και να μην επαναπαυόμαστε στα συμφραζόμενα.

Εγώ πάντως το είδα να πρωτοεμφανίζεται στον κόσμο των κοινωνικών δικτύων τύπου facebook. Στην ίδια οικογένεια το μεταγενέστερο "παπάω σε"

Κι εγώ νομίζω πως το "Ήρθαμε από Κατερίνη" μπορεί να σημαίνει καί τα δύο πράγματα.

Έχω μια άλλη εξήγηση να δώσω σ'αυτό το φαινόμενο και μου κάνει εντύπωση ότι, παρόλο που το αναλύσατε αρκετά, μείνατε μόνο στα Ελληνικά και δεν σκεφτήκατε ότι το αναρθρο "αγαπάμε" μπορεί να είναι επηρεασμένο απ'τα ξένα.
Γενικά χρησιμοποιείται πολύ στα αγγλικά η έκφραση "We love...", σχεδόν καραμέλα το 'χουν κάνει, κι έτσι βλέπεις παντού ομάδες που λέγονται:
WE LOVE LANA DEL REY..!!1
I <3 Zumba ^^
Και ειδικά τα τελευταία χρόνια που το "love" αντικαταστάθηκε από το "heart" για περισσότερη μαγκιά...
WE HEART JUSTIN BIEBER xx
Πιστεύω ότι με όλη αυτή την ξενομανια που μας δέρνει πάντοτε εμάς τους νέους, όταν βλέπουμε αυτές τις εκφράσεις (που ακούγονται πολύ πιο cool και ανανεώνονται σχεδόν κάθε μήνα) το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, καθώς τα Ελληνικά, λόγω του μικρού πληθυσμού μας, δεν εξελίσσονται τόσο γρήγορα -φίλε, ακόμα λέμε ΓΟΥΣΤΑΡΩ- τεσπα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι νέοι είναι να κόβουμε περιττές συλλαβές. Επειδή είμαστε μάγκες. (Ορίστε άλλη μια λέξη που θα 'πρεπε να χει χαθεί απ'το λεξιλόγιό μας όμως υπάρχει ακόμη- εδώ και δεκαετίες!)

Πιστεύω πως δεν ακούγεται τόσο παράξενη η δική μου εκδοχή. Συμβαίνει με τόσες άλλες λέξεις/φράσεις που δεν θα μου 'κανε εντύπωση αν με τον ίδιο τρόπο προέκυψε και το "αγαπάμε".
Παρ'όλα αυτά μου ακούγεται το ίδιο πειστική και η εξήγηση του Αντερωτα.

ΥΓ σόρι Λαγνε που σου ξυπνάω μια παλιά απορία παρόλο που τα παιδιά σε κάλυψαν ήδη! ))