Οι αγαπημένοι μας συγγραφείς κι οι κακές στιγμές τους

Σχεδον ολοι μας εχουμε καποιους πολυ αγαπημενους συγγραφεις των οποιων εχουμε διαβασει τα περισσοτερα βιβλια. Ηταν ομως ολα τα βιβλια καλα, μας αρεσαν εξισου; Δε νομιζω. Σιγουρα υπαρχουν καποια εργα των αγαπημενων μας συγγραφεων τα οποια για καποιους λογους δεν μας αγγιξαν και δεν μας εκαναν τοσο καλη εντυπωση.

Εγω προσωπικα ειμαι λατρης του Ντοστογιεβσκι και του Σταινμπεκ. Απο τον πρωτο εχω διαβασει σχεδον ολα τα μεγαλα μυθιστορηματα ( Ο Ηλιθιος, Εγκλημα και Τιμωρια, Οι Αδελφοι Καραμαζωβ, Οι Δαιμονιασμενοι, Ο Εφηβος καθως και τα διηγηματα του) . Ποιο βιβλιο δεν μου αρεσε; Ο Εφηβος. Το ειχα διαβασει αμεσως μετα το Εγκλημα και Τιμωρια και μου ειχε φανει μετριοτατο. Καμια σχεση με το αριστουργημα που ειχα διαβασει πριν απο αυτο. Ενω με τον Ρασκολνκοφ αγωνιουσα για το τι θα γινει παρακατω, με τον Εφηβο δεν εγινε κατι τετοιο. Θυμαμαι οτι με το ζορι το τελειωσα. Απο τοτε δεν το ξαναπιασα στα χερια μου, ισως στο μελλον του δωσω δευτερη ευκαρια και να αλλαξω γνωμη. Θα δουμε.

Το πρωτο βιβλιο του Σταινμπεκ που διαβασα ηταν το Ανατολικα της Εδεμ, δε χρειαζεται να πω κατι παραπανω : απλα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Μετα ηρθε η σειρα των Σταφυλιων της Οργης κι εκει ειπα οτι με τον Τζων δεν παιζει να απογοητευτω. Μεχρι που σκονταψα πανω στο Μαργαριταρι. Δεν μπορω να πω οτι ηταν πολυ κακο βιβλιο, απλα μου φανηκε καπως αδιαφορο, και να μην το διαβαζα δεν θα εχανα τιποτα σπουδαιο. Μετεπειτα διαβασα κι αλλα βιβλια του Σταινμπεκ, εκ των οποιων κανενα δεν αγγιξε την τελειοτητα των δυο μεγαλων του μυθιστορηματων αλλα τουλαχιστον τα ευχαριστηθηκα.

Ο/Η Ιαβερης έγραψε:

Ποιο βιβλιο δεν μου αρεσε; Ο Εφηβος. Το ειχα διαβασει αμεσως μετα το Εγκλημα και Τιμωρια και μου ειχε φανει μετριοτατο. Καμια σχεση με το αριστουργημα που ειχα διαβασει πριν απο αυτο.

Click to expand...

Παρότι μάλλον, πράγματι, είναι υποδεέστερο των άλλων μεγάλων μυθιστορημάτων, εμένα από όσο θυμάμαι, μου είχε αρέσει..


Απίστευτα κακιά στιγμή της Κρίστη, πάντως, που το έχουμε ξανασυζητήσει κάπου, είναι ο "Ταξιδιώτης για την Φρανκφούρτη"..

Δεν θα μπορουσα να μην προσθεσω κι εγω σε αυτη τη λιστα την "Ιστορια της Λισι" του Κινγκ. Δεν το περιμενα τετοιο πραγμα...

Με εκνευρισε αφανταστα το οτι ο αποθανων συγγραφεας ειχε ενα δικο του λεξιλογιο οταν μιλουσε ή οταν εγραφε, που δεν μπορουσα να παρακολουθησω κ με ειχε καταμπερδεψει! Επισης μεχρι εκει που το εφτασα, γτ δεν τα καταφερα να το τελειωσω, δεν ειχε καθολου ενδιαφερον κ απο ενα σημειο κ μετα, διαβαζα μια παραγραφο κ γλαρωνα απο τη νυστα... Δεν μου εχει ξανασυμβει κατι τετοιο σε βιβλιο του Κινγκ. Εσυ το εχεις διαβασει;

Πολύ καλό και επίκαιρο, για μένα, θέμα. Ένας συγγραφέας που αγάπησα τον τελευταίο καιρό είναι ο Σάλιντζερ, μέσα από τα βιβλία του "Ο φύλακας στη σίκαλη" και "9 ιστορίες". Μόλις χτες τέλειωσα ένα άλλο βιβλίο του, το τελευταίο που είχε βγάλει, το οποίο είχε μέσα 2 νουβέλες. Η πρώτη, "Ψηλή σηκώστε στέγη, ξυλουργοί", μου άρεσε αρκετά, αλλά η δεύτερη, "Σίμορ, συστατικά στοιχεία", με απογοήτευσε οικτρά. Για κάμποση ώρα μετά ένιωθα άσχημα, είναι ένα συναίσθημα πολύ περίεργο, αλλά νομίζω καταλαβαίνετε οι πιο πολλοί εδώ μέσα.

Σίγουρα υπάρχουν καλές και κακές στιγμές σε όλους τους συγγραφείς.Από την άλλη πλευρά βέβαια νομίζω πως το θέμα είναι αρκετά υποκειμενικό,έτσι ένα βιβλίο έχει τη δυνατότητα να γεννά διαφορετικά συναισθήματα στον κάθε αναγνώστη(αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά του).Αν διαλέξω βιβλίο συγγραφέα που με απογοήτευσε προσωπικά,θα κατευθυνθώ στον UMBERTO ECO,τον οποίο γνώρισα με το υπέροχο ''ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ'' και στη συνέχεια με το επίσης πολύ καλό ''Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΛΟΑΝΑ''.Και όπως συνηθίζω συνέχισα με την εργογραφία του.Τα δύο επόμενα βιβλία του που αγόρασα δυστυχώς έμειναν ημιτελή,Έτσι δεν ολοκλήρωσα τα εξής:''ΜΠΑΟΥΝΤΟΛΙΝΟ'' και ''ΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΑΓΑΣ''.Βρήκα και τα δύο κουραστικά,μονότονα,χαοτικά και χωρίς ζωντάνια.Έτσι αδυνατώ να εκφέρω άποψη για τονECO,καθώς το αποτέλεσμα είναι ισόπαλο.

Το "Κοιμητήριο της Πράγας" το περίμενα κι εγώ καλύτερο. Το "Μπαουντολίνο" όμως πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσεις Λοάνα.

Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να ξαναπροσπαθήσω με τον ECO και με πείσατε!!!Ευχαριστώ για την πρόταση Λευτέρη,Μελουζίνα όντως για τον ΜΠΑΟΥΝΤΟΛΙΝΟ το σκεφτόμουν κι εγώ,γιατί δεν με απώθησε τόσο όσο το ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ.

Ό,τι χειρότερο έχει γράψει ο Stephen King, κατά τη γνώμη μου, είναι ο "Θόλος" (Under the Dome). Επιχείρησε να γράψει ένα επικό, πολυπρόσωπο έργο, όπως το "Κοράκι", με το οποίο έχει κάποια κοινά στοιχεία. Αν και η σύλληψη ήταν καλή, το αποτέλεσμα ήταν ένα βιβλίο άνω-κάτω, με χαρακτήρες μονοδιάστατους (ο Λούις Κριντ από το "Νεκρωταφίο Ζώων" που διαβάζω τώρα είναι πιο ζωντανός ήρωας στις πρώτες πέντε σελίδες του βιβλίου απ' ό,τι ο Μπάρμπι του "Θόλου" στις 1.160 του). Επίσης, το βιβλίο χρειάζεται σοβαρή επιμέλεια. Ήρωες γνωρίζονται και μετά από 200 σελίδες ξανα-γνωρίζονται για πρώτη φορά, μπλέκει ονόματα αρκετές φορές, υπάρχουν ήρωες μπαλαντέρ (ξεκινάει με έναν ήρωα λογοτέχνη, τον οποίο καταλήγει να χρησιμοποιεί ως νοσηλευτή), ήρωες αλλάζουν χαρακτήρα και νοοτροπία, οι κακοί είναι εντελώς καρικατούρες κ.ο.κ. Ας μου πει κάποιος που το διάβασε αν νοιάστηκε στο ελάχιστο ποιος ήρωας έζησε και ποιος όχι στο τέλος. Όσο για το φινάλε και τη λύση του όλου μυστηρίου, ήταν πολύ αδύναμο, αλλά ας πούμε ότι αν δεν ήταν όλα τα άλλα, αυτό θα το δεχόμουν. Τουλάχιστον η "Ιστορία της Λίσι" ήταν μια ειλικρινής, προσωπική δουλειά του Κινγκ (μας άρεσε, δεν μας άρεσε) και όχι μια αρπαχτή.

Για τον Κοέλιο... Δεν τον θεώρησα ποτέ αγαπημένο μου συγγραφέα, αλλά με είχε κερδίσει αρχικά. Όταν διάβασα τη "Βερόνικα" τέλειωσε για μένα.

Ο/Η Ίζι έγραψε:

Για τον Κοέλιο... Δεν τον θεώρησα ποτέ αγαπημένο μου συγγραφέα, αλλά με είχε κερδίσει αρχικά. Όταν διάβασα τη "Βερόνικα" τέλειωσε για μένα.

Click to expand...

Εγώ, αντιθέτως, το συγκεριμένο βιβλίο το βρήκα πιο αξιόλογο σε σχέση με άλλα δικά του. Τι να πω, γούστα είναι αυτά

Ο/Η Ίζι έγραψε:

Για τον Κοέλιο... Δεν τον θεώρησα ποτέ αγαπημένο μου συγγραφέα, αλλά με είχε κερδίσει αρχικά. Όταν διάβασα τη "Βερόνικα" τέλειωσε για μένα.

Click to expand...

Από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Πιστεύω όμως ότι το χειρότερο βιβλίο του ήταν το "Ζαχίρ"...το ίδιο πιστεύουν και άλλοι φίλοι μου που διαβάζουν Κοέλιο.

Το Εννεα ιστοριες του Σαλλιντζερ.Ειχα παθει τη πλακα μου με το Φυλακα στη σικαλη και μετα ηρθε αυτη η συλλογη διηγηματων που με απογοητευσε τελειως.

Εχω ακουσει διαφορα για τους Εργατες της Θαλασσας του Ουγκο... Οτι απο ενα σημειο κ μετα η πλοκη ειναι τελειως προβλεψιμη για καποιον που εχει διαβασει τους Αθλιους, οτι οι ηρωες μοιαζουν πολυ με αυτους των Αθλιων χωρις να χαραζονται στη μνημη του αναγνωστη οπως οι πρωτοι, οτι σε διαφορα σημεια του βιβλιου φαινεται η αγνοια του συγγραφεα για διαφορα πραγματα (π.χ. χταποδια που ρουφανε αιμα, κακοποιημενα τουρκικα μεσα στους διαλογους κ.α.)
Το εχει διαβασει κανεις; Γιατι εγω οταν ακουω τετοια πραγματα ενθουσιαζομαι με εναν αρρωστο τροπο.)

Ο/Η Αζέλμα έγραψε:

Εχω ακουσει διαφορα για τους Εργατες της Θαλασσας του Ουγκο... Οτι απο ενα σημειο κ μετα η πλοκη ειναι τελειως προβλεψιμη για καποιον που εχει διαβασει τους Αθλιους, οτι οι ηρωες μοιαζουν πολυ με αυτους των Αθλιων χωρις να χαραζονται στη μνημη του αναγνωστη οπως οι πρωτοι, οτι σε διαφορα σημεια του βιβλιου φαινεται η αγνοια του συγγραφεα για διαφορα πραγματα (π.χ. χταποδια που ρουφανε αιμα, κακοποιημενα τουρκικα μεσα στους διαλογους κ.α.)
Το εχει διαβασει κανεις; Γιατι εγω οταν ακουω τετοια πραγματα ενθουσιαζομαι με εναν αρρωστο τροπο.)

Click to expand...

Το είχα διαβάσει γιατί το είχαν επιλέξει σε ένα μάθημα της σχολής (όλο το μάθημα ήταν μελέτη του συγκεκριμένου βιβλίου!). Δεν το καλοθυμάμαι, και δεν είχα διαβάσει τους Άθλιους ακόμα, αυτό που θυμάμαι είναι ότι μου άρεσε και το βιβλίο και ο τρόπος γραφής του Ουγκώ. Τώρα αν μοιάζει με τους Άθλιους δεν είναι αυτό απαρραίτητα κακό... ούτε αν είναι προβλέψιμο. Για μένα πάντα.

επειδή "ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα" είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία πήρα κάποτε να διαβάσω και "Τα Μοιραία Αυγά". Δεν μπορώ να πω ότι τρελλάθηκα.

Με απογοήτευσε ο Φάουστ του Τόμας Μαν γιατί ο Μαν κατέστρεφε την πλοκή με ατελείωτες παραθέσεις μουσικολογικών όρων, σελίδες επί σελίδων θεωρίας της μουσικής και μίας ας πούμε φιλοσοφίας της μουσικής (αν υπάρχει κάτι τέτοιο),λατινικών αποφθεγμάτων,''γαλλικων,ιταλικών,ελληνικών κλπ'' ''στο κείμενο'', συνεχείς αναφορές σε παντελώς άγνωστους (σε μένα και φαντάζομαι και στους περισσότερους) μουσικούς,διανοούμενους κ.α. και τέλος πάντων άπειρων κουραστικών πληροφοριών κυρίως για τη μουσική που για κάποιον αδαή περί της μουσικής σαν εμένα με άφησε να αγκομαχώ να το τελειώσω κυρίως από πείσμα αλλά και των σκόρπιων αληθινά μαγευτικών σημείων του συγγραφέα.

Όσοι έχουν διαβάσει τον Δράκουλα του Μπραμ Στοουκερ ας αποφύγουν το παρακάτω βιβλίο.
Η φωλιά του λευκου φιδιου. Δεν μπορω να καταλάβω πως ο μεγάλος αυτός συγγραφέας έγραψε τέτοια (ναι θα το πω) ηλιθιότητα... Θυμίζει ιστοριούλα 14χρονου...

Επίσης δοκίμασα κάποια στιγμή να διαβάσω το "τελευταίος άνθρωπος" της Μαίρη Σέλλευ και μπορώ να πω πως ήταν ένα ανούσιο κουραστικό, πολυσέλιδο βιβλίο το οποίο το παράτησα...

Ίσως αυτοί οι 2 συγγραφείς ξεπέρασαν τον εαυτό τους στον Δράκουλα και τον Φρανκεστέιν και μετά στερέψαν...

Έχοντας διαβάζει τα μεγαλειώδη αριστουργήματα "Χόμπιτ" και "Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" από τον Τόλκιν, μάλλον δεν θα έπρεπε να κυκλοφορεί καν το πρωτόλειό του "Ο Γεωργός ο Γίλης απ' το Χαμ".

Δεν έχω διαβάσει τον Δράκουλα αλλά όντως η Φωλιά του λευκού φιδιού ήταν πολύ κουραστική (τουλάχιστον είχε την ευαισθησία να πεθάνει μετά την δημοσίευσή του). Ένα άλλο του Στόκερ που έχω διαβάσει, το κόσμημα των 7 αστεριών, είναι σίγουρα λίγο καλύτερο από την φωλιά αλλά και πάλι δεν ξεφεύγει από την μετριότητα. Με δεδομένο ότι αυτά τα τρία είναι τα έργα του για τα οποία τον θυμόμαστε μήπως δεν είναι ένας συγγραφέας με κακές στιγμές αλλά ένας κακός συγγραφέας με μια καλή στιγμή;

@Φαροφύλακας: δεν ξέρω αν πραγματικά ο Τόλκιν ήθελε να κυκλοφορίσουν κάποια χειρόγραφά του και κάποιες ημιτελείς δουλείες του... Ίσως καμια φορά οι κληρονόμοι τα θυσιάζουν όλα στο βωμό του κέρδους...

@Κόρτο: Ειδικά για την Σέλλευ είμαι σίγουρος για αυτό που είπες....

Επίσης θυμήθηκα πως και ο "Φτωχούλης του Θεού" μου είχε φανεί λίγος για Καζαντζάκη...