Ο αγαπημένος μου Oscar Wilde είπε κάποτε "Εάν κάποιος δεν απολαμβάνει να διαβάζει ένα βιβλίο ξανά και ξανά,δεν υπάρχει λόγος να το διαβάσει ".Έχω διαβάσει όμως και το άλλο πως ο χρόνος ενώς ανθρώπου είναι τόσο περιορισμένος και τα καλά βιβλία τόσα πολλά που το καθένα προλαβαίνουμε να το διαβάζουμε μόνο μία φορά.Και ιδού η αποροία "Μία ή Πολλές Φορές".Εγώ πάντως μέχρι τώρα εξαιρώντας τον Μικρό Πρίγκιπα,την Φανφαρλό και κάποια ποιήματα διαβάζω μία φορά το καθένα σημειώνω τα καλύτερα σε κάθε βιβλίο και επιστρέφω στα συγκεκριμένα αποσπάσματα όταν θέλω να βρω κάτι...Εσείς;:χμχμ:
Βιβλίο: Το διαβάζουμε μία ή πολλές φορές ;
- Thread starter Φανφαρλό
- Start date
Για τις ταινίες δεν θα συμφωνίσω φέτος μια ταινία την έβλεπα μία φορά την ημέρα!υπερβολικό βέβαια αλλά πιστεύω ότι κάθε φορά ανάλογα με τα βιώματα που έχεις εκείνη τη στιγμή παίρνεις και άλλα μηνύματα...είναι σαν τα τραγούδια,δεν γίνεται να τα ακούσεις μόνο μια φορά...θα μου πεις με το ίδιο σκεπτικό και τα βιβλία το ίδιο δεν είναι;...ίσως τα βιβλία τα αντιμετωπίζω αλλιώς επειδή δεν διαβάζονται σε τρια λεπτα
Απο μικρη συνηθιζα να ξαναδιαβαζω τα βιβλια μου, συνηθεια που εχω διατηρησει μεχρι σημερα, αν κ ισως οχι στον ιδιο βαθμο. Παντως τα πολυ αγαπημενα μου βιβλια κ αυτα που γνωριζω κ ξερω οτι θα περασω καλα διαβαζοντας τα, θα τα διαβασω ξανα κ ξανα κ ξανα. Ισως απλα οταν ξαναδιαβαζω καποιο που εχω πολυδιαβασει να ξεκινησω παραλληλα κ καποιο καινουργιο. Παλια σκεφτομουν οτι δεν εχω χρονο να ξαναδιαβαζω τα ιδια κ τα ιδια οταν εχω τοσα αλλα αδιαβαστα, αλλα πλεον το εχω ξεπερασει αυτο, γτ πως να το κανουμε, καποια βιβλια τα αγαπω, γτ να μην ξαναχαθω στις σελιδες τους;
Παντως οπως με τα βιβλια ετσι κ με τις ταινιες κ με τις σειρες που αγαπω πολυ, τις βλεπω ξανα κ ξανα. Τα Φιλαρακια ας πουμε εχω χασει πια το λογαριασμο ποσες φορες τα εχω δει...
Παντως οπως με τα βιβλια ετσι κ με τις ταινιες κ με τις σειρες που αγαπω πολυ, τις βλεπω ξανα κ ξανα. Τα Φιλαρακια ας πουμε εχω χασει πια το λογαριασμο ποσες φορες τα εχω δει...
Εξαρταται απο το βιβλιο παντα.Για παραδειγμα εχω διαβασει 3 φορες το Σιλμαριλλιον του Τολκιν.Και θα το ξαναδιαβασω καποια στιγμη.
Η απαντηση "Αλλο",τι ακριβως περιλαμβανει;
Η απαντηση "Αλλο",τι ακριβως περιλαμβανει;
Σας βλέπω αποφασισμένους...το έβαλα γιατί έλεγα μπορεί εκείνος που λέει το "αναλογα κάποια διαβάζω κάποια όχι" να μου πει έπρεπε να βάλεις και τρίτη επιλογη για εμάς που δεν κάνουμε ούτε το ένα ούτε το άλλλο
))
Last edited by a moderator:
Γενικά προτιμώ να διαβάζω μία φορά τα βιβλία γιατί είναι τόσα πολλά που θέλω να διαβάσω που είναι σίγουρο ότι δεν θα τα προλάβω όλα, οπότε προσπαθώ να κερδίζω χρόνο 
Υπάρχουν όμως βιβλία που τα έχω διαβάσει παραπάνω από μια φορά, είτε γιατί τα είχα πρωτοδιαβάσει μικρή και δεν τα θυμάμαι καλά, είτε γιατί μου άρεσαν πολύ και θέλω να τα ξαναδιαβάσω!
Υπάρχουν όμως βιβλία που τα έχω διαβάσει παραπάνω από μια φορά, είτε γιατί τα είχα πρωτοδιαβάσει μικρή και δεν τα θυμάμαι καλά, είτε γιατί μου άρεσαν πολύ και θέλω να τα ξαναδιαβάσω!
Εξαρτάται από το βιβλίο. Αν είναι πχ το αγαπημένο μου " Όνομα του ρόδου" ή η "Πάπισσα Ιωάννα", πάω πάσο. Τα ξαναδιαβάζω από την αρχή, φυσικά όχι με την ίδια αγωνία που είχα όταν τα πρωτοδιάβαζα. Υπάρχουν άλλα που τα ξαναδιαβάζω μόνο αποσπασματικά, αλλά γενικώς την πλειοψηφία των βιβλίων που έχω διαβάσει δεν επιχειρώ να την ξαναδιαβάσω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι. Από την στιγμή που ανακαλύπτεται ο δολοφόνος, δεν αξίζει να τα ξαναδιαβάσεις. Χαλάει όλη η γλύκα. Έπειτα, είναι τόσα άλλα που έχω να διαβάσω (πχ Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Χίλιες και μία νύχτες - κοίτα πως τα ταίριαξα σε μια παρένθεση, ε; 
) που η μία φορά μου αρκεί.
) που η μία φορά μου αρκεί.Το προσωπικό μου "ρεκόρ" απ' ότι θυμάμαι πρέπει να είναι (με 2-3 τουλάχιστον φορές το καθένα) για τα εξής βιβλία:
Το νησί της προηγούμενης ημέρας (Ου. Έκο)
Το όνομα του ρόδου (Ου. Έκο)
Η έρημος των Ταρτάρων (Ντίνο Μπουτζάτι)
Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς (Αλ. Σολζενίτσιν)
Μόμπι Ντικ (Χέρμαν Μέλβιλ)
Σφαγείο νούμερο 5 (Κερτ Βόνεγκατ)
Η καρδιά του σκότους (Τζόζεφ Κόνραντ)
Τα βουνά της τρέλας (Χ.Φ. Λάβκραφτ)
εμμονές...
Το νησί της προηγούμενης ημέρας (Ου. Έκο)
Το όνομα του ρόδου (Ου. Έκο)
Η έρημος των Ταρτάρων (Ντίνο Μπουτζάτι)
Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς (Αλ. Σολζενίτσιν)
Μόμπι Ντικ (Χέρμαν Μέλβιλ)
Σφαγείο νούμερο 5 (Κερτ Βόνεγκατ)
Η καρδιά του σκότους (Τζόζεφ Κόνραντ)
Τα βουνά της τρέλας (Χ.Φ. Λάβκραφτ)
εμμονές...
Last edited:
Αυτό, πάλι, εγώ το έπιασα πριν δυο εβδομάδες και δεν με πολυτράβηξε. Διάβασα 200 σελίδες και το παράτησα. Ίσως το ξαναπιάσω. Πάντως πολύ στατικό για τα γούστα μου.
Έχει πάντως και αναδρομές με...πολλή δράση.
Φοβερή μορφή είναι πάντως αυτή του Ιησουίτη. Η ιδιάζουσα μορφή του λόγου του (όπως τουλάχιστον έχει αποδοθεί στα Ελληνικά) είναι απολαυστική...δεν ξέρω αν έχεις φτάσει εκεί...
Φοβερή μορφή είναι πάντως αυτή του Ιησουίτη. Η ιδιάζουσα μορφή του λόγου του (όπως τουλάχιστον έχει αποδοθεί στα Ελληνικά) είναι απολαυστική...δεν ξέρω αν έχεις φτάσει εκεί...
Ααα σας περασα! Τα Χαρι Ποτερ τα εχω διαβασει ολα 3 φορες, ενω το 3ο πρεπει να το εχω διαβασει ή 4 ή 5 κ θα τα ξαναδιαβασω! Ισως με επηρρεασε ενα σχολιο καποιου αλλου καμενου αναγνωστη που ειχε πει οτι ειχε διαβασει καθε βιβλιο της συγκεκριμενης σειρας απο 7 φορες, κ απλα δεν επιτρεπεται να με εχει περασει καποιος!!!!
Με τα Χ.Π. το είχα σκεφτεί και εγώ και ίσως το κάνω κάποια στιγμή κ εγώ για το 3ο αλλά και το τελευταίο της σειράς.Χαίρομαι που σου άρεσε και εσενα το 3ο γιατί θυμαμαι οτι τα σχολια ηταν απο πολλους αρνητικά και οτι γίνονταν πιο σκοτεινό -λες και στα δυο πρωτα το ύφος ήταν παιδικό!-Και για την ταινία θυμάμαι τα ίδια και χειρότερα,εμένα παραμένει η αγαπημένη μου
))Η ταινια ενω γενικα ειναι πολυ καλη, δε μ'αρεσε που ειχε τοσες διαφορες με τα βιβλια. Για μενα το 3ο που εχει τοση σχεση με τους γονεις του Χαρι κ το παρελθον γενικοτερα, την παρεα τους κλπ, μου αρεσε ΠΑΡΑ πολυ. Ειναι γενικα το αγαπημενο μου βιβλιο (ηταν κ το πρωτο ΧΠ που διαβασα) κ αν ειναι λιγο πιο σκοτεινο κ τι εγινε; παλι τελειο ειναι :χαχαχα:
Τσέκαρα το "πολλές φορές"...
Πρόχειρα μερικά βιβλία που διαβάστηκαν πολλές φορές:
Πρόχειρα μερικά βιβλία που διαβάστηκαν πολλές φορές:
- Ο Μικρός Πρίγκιπας, του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
- Ο Αναρχικός των δύο Κόσμων, της Ούρσουλα Λε Γκεν
- Η Μεγάλη Περιπέτεια του Μαρξισμού, του Βασίλη Ραφαηλίδη
- Το Λάθος, του Αντώνη Σαμαράκη
- Ιστορία Χωρίς Τέλος, του Μίχαελ Έντε
- Ο Κόσμος της Σοφίας, του Γιοστέιν Γκάαρντερ
- ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974, του Βασίλη Ραφαηλίδη
- ΑΚΟΥ Ανθρωπάκο, του Βίλχελμ Ράιχ
Με κάλυψες! Επίσης, μου αρέσει να ανατρέχω πού και πού σε σημειώσεις που κρατάω από βιβλία κυρίως ψυχολογικού ή φιλοσοφικού περιεχομένου.Γενικά προτιμώ να διαβάζω μία φορά τα βιβλία γιατί είναι τόσα πολλά που θέλω να διαβάσω που είναι σίγουρο ότι δεν θα τα προλάβω όλα, οπότε προσπαθώ να κερδίζω χρόνο
Υπάρχουν όμως βιβλία που τα έχω διαβάσει παραπάνω από μια φορά, είτε γιατί τα είχα πρωτοδιαβάσει μικρή και δεν τα θυμάμαι καλά, είτε γιατί μου άρεσαν πολύ και θέλω να τα ξαναδιαβάσω!
Δυστυχώς τα βιβλία δεν μπορώ να τα βάλω στην ίδια κατηγορία π.χ. με τις ταινίες ή τις σειρές γιατί εδώ τίθεται το ζήτημα του χρόνου.
Ενδιαφέρον θέμα... Προσωπικά, τα περισσότερα βιβλία μου τα έχω διαβασει πανω από μια φορα το καθένα. Τώρα βέβαια εξαρταται και από το ίδιο το βιβλίο. Είναι μερικά (πχ το όνομα του ρόδου) που έχουν βαθος και είναι πολυεπιπεδα, σε σημειο στις πρώτες αναγνώσεις να αισθάνεσαι πως διαβάζεις διαφορετικό βιβλίο κάθε φορά. 'Αλλα πάλι τα εχω διαβάσει πολλές φορες γιατι έχω παθει εξάρτηση μαζί τους. Για παραδειγμα, από την τρίτη δημοτικού που ξεκίνησα να διαβάζω Χάρι Πότερ δεν έχει περάσει εξάμηνο που να μην έχω πάρει ένα από τα βιβλία για να διαβασω. Βασικά, τα βιβλία που έχω διαβάσει τις περισσότερες φορές (σε τυχαία σειρά) είναι:
1. Όλα του Χάρι Πότερ
2. Γιούγκερμαν (καλά, αυτό κι αν το έχω λιώσει)
3. Το όνομα του ρόδου
4. Ένα παιδί μετράει τ' άστρα
5. Η τριλογία του Στιγκ Λάρσον
Όλα τα παραπάνω τα έχω διαβάσει αρκετές φορες. Αν και ξέρω την πλοκή, δεν παυουν να μου αρέσουν (σε σημείου εξάρτησης θα έλεγα) και να με τραβούν να τα διαβάσω.
1. Όλα του Χάρι Πότερ
2. Γιούγκερμαν (καλά, αυτό κι αν το έχω λιώσει)
3. Το όνομα του ρόδου
4. Ένα παιδί μετράει τ' άστρα
5. Η τριλογία του Στιγκ Λάρσον
Όλα τα παραπάνω τα έχω διαβάσει αρκετές φορες. Αν και ξέρω την πλοκή, δεν παυουν να μου αρέσουν (σε σημείου εξάρτησης θα έλεγα) και να με τραβούν να τα διαβάσω.
Ναι αλλα δε μας ειπες ποσες φορες τα διαβασες τα Χαρι Ποτερ! Οχι τπτ αλλο, αλλα αμα με εχεις περασει θα πρεπει να κατσω να τα ξαναδιαβασω tout de suite!!!
