Λένα Μαντά : "Χωρίς Χειροκρότημα"

Τίτλος: Χωρίς Χειροκρότημα
Συγγραφέας: Λένα Μαντά
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2011
Σελίδες: 561
ISBN: 978-960-453-847-8

Υπόθεση : Η Ειρήνη είναι μια νεαρή κοπέλα που ζει στην επαρχία,η οικογένεια της είναι δύσκολα οικονομικά,ο πατέρας της μέθυσος που της κάνει τη ζωή μαρτύριο,η μητέρα της από φόβο προς τον άντρα της ανίκανη να κάνει οτιδήποτε...Μόνος σύμμαχος της η γιαγιά της σε όλα ,με δική της βοήθεια η Ειρήνη συνεχίζει το σχολείο και αποκτάει ένα όνειρο : να γίνει δασκάλα.Κάποια στιγμή όμως η γιαγιά της φεύγει και ο πατέρας της βρίσκει ευκαιρία να τη σταματήσει απο το σχολείο και να την παντρέψει όπως όπως με κάποιον πλούσιο με μόνο σκοπό να βγει κερδισμένος.Για να αποφύγει το γάμο το σκάει στην Αθήνα,ο δρόμος θα τη φέρει δίπλα στη θεία της τη μεγάλη τραγουδίστρια Βένια και από εκεί ανοίγει ένας άλλος δρόμος για την Ειρήνη...Γίνεται τραγουδίστρια και μετά γνωρίζει στο πρόσωπο του Μάξιμου τον έρωτα,έναν έρωτα που θα τραβήξει πάνω του όλα τα πυρά και όχι μόνο τα τηλεοπτικά...

Μπορώ να πω πως ο Έρωτας σαν βροχή μου άρεσε περισσότερο και το διάβαζα με περισσότερη αγωνία.Βέβαια ίσως και να φταίει που εδώ ήξερα το τέλος γιατί όπως ξαναείπα η ιστορία είναι σαν την ιστορία της Ηλιάδη αλλά και αυτό μου άρεσε δεν μπορώ να πω.Ο έρωτας της Ειρήνης και του Μάξιμου ήταν δυνατός και μεγάλος όμως πάλι πως τα κατάφερε η Μαντα με έκανε να μη συμπαθώ την πρωταγωνίστρια αλλά έναν από τους δεύτερους χαρακτήρες.Τον Γρηγόρη που όσο και αν η περιγραφή του στην αρχή με αηδίαζε λιγάκι η εξέλιξη του με έκανε να τον συμπαθήσω περισσότερο από όλους.Δεν ξέρω αν υπάρχουν τέτοιοι άντρες βέβαια στην πραγματικότητα...Δεν έχω να πω και πολλά για το συγκεκριμένο βιβλίο,η γεύση που μου άφησε ήταν λίγο πικρή γιατί δεν είχε χάπι εντ αλλά μου άρεσε ο μεγάλος έρωτας της Ειρήνης και του Μάξιμου και βρήκα ενδιαφέρον που διάβασα για την άλλη πλευρά της σόουμπιζ και όχι μόνο για αυτή την τέλεια που βλέπουμε καθημερινά στην τηλεόραση.Η επόμενη παρουσίαση με Μαντά μόλςι διαβάσω το "Σπίτι δίπλα στο ποτάμι" που βρίσκεται πλέον σε ένα από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου.

Συμφωνω απολυτα με ολοκληρο το σχολιασμο που εκανες.Ο τροπος γραφης ειναι στρωτος-ενιοτε γινεται κ εικονοπλαστικος αλλα ως εκει.Ο ηρωας που ξεχωριζει τελίκα ειναι ο ανεξικακος ,αλλα οχι ρεαλιστικα δοσμενος -Γρηγορης.Ο ερωτας του Μαξιμου και της Ειρηνης δε με αγγιξε καθολου!

Eνα απο τα βιβλια που δεν ολοκληρωσα ποτε.
Μου το ειχαν κανει δωρο για να μου αλλαξουν την γνωμη μου για την Μαντα.
Νομιζω οτι πετυχαν το ακριβως αντιθετο.
Πολυ κουραστικο βιβλιο και μου θυμιζε την ιστορια της Ηλιαδη.
Σε γενικες γραμμες διαβαζω γυναικεια λογοτεχνια δεν εχω θεμα απλα η Μαντα και η Δημουλιδου με κουραζουν.

Αυτό με το χαμηλό επιπεδο μου το λένε κι εμένα αλλά τους έγω γραμμένους. Θέλω τα βιβλία που διαβάζω να με ξεκουράζουν και να με κάνουν να ονειρεύομαι. Αν αυτό είναι κατωτατου για κάποιους, αυτό είναι προβλημα δικό τους.

Δεν τρελάθηκα. είναι απο τα πιο αδύναμα βιβλια της συγγραφέως.

Το βιβλίο που προτείνω πάντα σε όποιον ζητάει τη γνώμη μου για το ποιο βιβλίο να διαβάσει. Είναι το μοναδικό βιβλίο που όχι απλώς με συγκίνησε, αλλά έκλαψα διαβάζοντς το. Το φυλάω σαν κόρη οφθαλμού στη βιβλιοθήκη μου. Το έχω λατρέψει.