Πώς τα βάζεις στην βιβλιοθήκη;

Το θέμα λοιπόν είναι με ποια σειρά τοποθετούμε τα βιβλία στην βιβλιοθήκη μας. Και φαντάζομαι πως δεν έχουμε εδώ κάποιον που καταφεύγει στον Ντιούι! (ή έχουμε; :χμχμ: )

Προσωπικά, μπορεί σε πολλά πράγματα να είμαι άνω-κάτω όμως η βιβλιοθήκη μου, βιβλία και δισκάκια, είναι πάντα σε τάξη —χμ... σχεδόν πάντα... τώρα που κοιτάζω βλέπω μια στοίβα αφημένη!—

Το μόνο σίγουρο είναι πως με τον καιρό και δίχως να το πολυσκεφτώ, έφτασα ενστικτωδώς να εφαρμόζω ένα προσωπικό σύστημα ταξινόμησης. Βεβαίως, όπως όλοι φαντάζομαι, κρατώ πρωτίστως μια θεματική ταξινόμηση κι έτσι έχω τα ιστορικά μαζί, τα θεολογικά μαζί, τεχνικά βιβλία μαζί, γλωσσολογικά, λεξικά και γραμματικές μαζί, τα κόμιξ έχουνε το δικό τους γκέτο, βιβλία για την μουσική μαζί, ταξιδιωτικοί οδηγοί μαζί κ.τ.λ.

Το πιο ενδιαφέρον όμως δεν είναι αυτοί οι αυτονόητοι διαχωρισμοί. Το πιο ενδιαφέρον είναι η λογοτεχνία!

Εδώ τα αστυνομικά βρίσκονται δίπλα στα βιβλία τρόμου και παραδίπλα αυτά με τους φανταστικούς κόσμους όπου η Ούρσουλα λε Γκεν τα λέει παρέα με τον Τόλκιν.

Ίσως η βασικότερη διάκριση στην λογοτεχνία είναι μεταξύ ελληνικής και ξένης* όπου για κάποιον λόγο την πρώτη την βάζω πάντοτε στα κάτω ράφια. Εκεί οι αρχαίοι στην μεριά τους, κι οι νεότεροι στην δική τους. Οι πεζογράφοι έχουν το δικό τους γκέτο κι οι ποιητές πιο 'κει τα σιγοψιθυρίζουν στον δικό τους κύκλο όμως σημαντικό είναι και το είδος και το ύφος έτσι που, για παράδειγμα, τον Λειβαδίτη ν’ ακολουθεί η Γώγου κι αυτήν ο Αγγελάκας (οι ποιητές τής ήττας).

Την ξένη λογοτεχνία λοιπόν διαπιστώνω πως την χωρίζω κυρίως με κριτήριο την γλώσσα του συγγραφέα κι έτσι έχω μαζί τους αμερικανούς (π.χ. Φιτζέραλντ) παραδίπλα τους άγγλους (Σαίξπηρ, Ουάιλντ κ.τ.λ.), τους Γάλλους, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς, τους Λατινοαμερικάνους, όμως μέσα σε αυτήν την κατηγοριοποίηση υπάρχουν και δεύτερες υπόγειες έλξεις κι έτσι ο λόγος που τους ισπανόφωνους ακολουθούν οι γερμανόφωνοι είναι μόνο και μόνο για να βρεθεί ο Κάφκα δίπλα στον Μπόρχες

Τώρα όχι πως δεν υπάρχουν και αρκετά ανεξήγητα διότι βάλε-βγάλε —ευτυχώς— διαταράσσεται η τάξη κι έτσι τώρα που πήγα κι έριξα μια ματιά, βλέπω δίπλα στο «Άκου, Ανθρωπάκο» τού Βίλχελμ Ράιχ δυο συμπαγείς ανθολογίες Ρωσικής Πεζογραφίας και Σοβιετικού Διηγήματος! Και δεν έχω ιδέα τί κάνει ο Ίψεν τόσο κοντά στον Σοπενχάουερ κι ανάμεσά τους δυο Τούρκοι!

* τελικά μου φαίνεται πως το ψιλοντιουίζω κι εγώ...

Ειμαι απο τα ατομα που πιστευουν πως βιβλια που διαβαζονται, δεν ειναι ποτε τακτοποιημενα σε ραφια, και να περναει καθε τοσο το.. φτερο ξεσκονισματος.

Στην δικη μου βιβλιοθηκη, διατηρω σε μια στοιχειωδη ταξη, ολες τις σειρες βιβλιων μαζι (5 φιλοι, Ιουλιος Βερν κτλ), αλλά απο κει και περα αρχιζει το χαος.
Μπορει να τα τακτοποιησω κατα.. ογκο, κατά χρώμα, σειρά παλαιότητας, αγαπημενα.. προσφατα διαβασμενα κτλ.

Αν μεινουν πολυ καιρο χωρις να τα δω.. θυμαμαι ελαχιστα και την σειρα που τα εβαλα, αν οχι.. καθε τρεις και λιγο αλλαζουν τοπο

Σε περιοδο που με πιανει εξαρση διαβασματος, τα περισσοτερα ειναι σκορπισμενα, στο γραφειο, στο τραπεζακι του σαλονιου στο κρεβατι..(αυτα ειναι τα συνηθισμενα μερη)! Αδεια τα ραφια της βιβλιοθηκης...

Ενα τωρα το εχω πανω στον υπολογιστη μου, και ενα αλλο πανω στον εκτυπωτη.. (ειναι απο τα αγαπημενα μου), ενω καποια αλλα ειναι στο πατωμα. Το πατωμα.. ειναι μια αλλη αγαπημενη μερια που διαβαζω, ιδιαιτερα το χειμωνα. Δεν ξερω γιατι.. καθομαι κατω στο χαλι με τα βιβλια διπλα και διαβαζω. Γι΄ αυτο υπαρχει παντα και μια στοιβα στην αναλογη θεση

Ισως γι'αυτο και πολλα εξαφανιζονται κατα καιρους. Προσφατα ανακαλυψα όμως δυο σε απιθανα μερη.

Βρηκα και το βιβλιο με τα ελληνικα παραμυθια που ειχα καιρο χαμενο

(δεν τολμω καν να φανταστω.. τι γνωμη σχηματισατε τωρα για μενα...)

Νομίζω Φαροφύλακα ότι ακολουθούμε παρόμοιο σύστημα. Η ταξινόμηση, ταχτοποίηση είναι ανάλογα με το είδος λογοτεχνίας ή γενικότερα περιεχομένου.

Κάτω κάτω λόγω όγκου, σχήματος κ βάρους είναι μια εγκυκλοπαίδεια. Ακολουθούν άλμπουμ φωτογραφιών και διάφορα ταξιδιωτικά δηλ περιοδικά ή βιβλία που δίνουν πληροφορίες για τόπους κ διακοπές.

Μετά προς τα πάνω είναι τα διάφορα της επιστημονικής φαντασίας, ακολουθούν βιβλία ψυχολογίας κ διάφορα επιστημολογικά.

Τέλος η λογοτεχνία με μάλλον μια συναισθηματική κατάταξη! Δεν κάνω διαχωρισμό σε έλληνες κ ξένους, μα ομαδοποιώ ανάλογα με το περιεχόμενο του έργου τους, τη θεματολογία και ανάλογα με τον τρόπο που εγώ τα έχω συνδέσει στο μυαλό μου. Φυσικά τα έργα ενός συγγραφέα βρίσκονται μαζί.

Σε ξεχωριστό σημείο είναι τα διάφορα παιδικά (παλιά ή νέα), τα κόμιξ, περιοδικά ή φανζίνς. Τα περιοδικά πάνε πάλι ανά αντικείμενο. Μαζί των υπολογιστών, του μπάσκετ, τα διάφορα της μουσικής κτλ..

Τώρα κάποια λευκώματα, ή εγκυκλοπαίδειες για μουσεία, ζωγράφους ή για την φύση, είναι σε άλλη θέση κ κάποιο απ' αυτά βρίσκεται μονίμως ανοιγμένο σε κάποια αγαπημένη εικόνα σε κάποιο τραπεζάκι! Η εικόνα αυτή αλλάξει, ο καθένας στο σπίτι δηλ., αφού δει την εικόνα διαλέγει τη δική του! Η σκόνη βέβαια θέλει ταχτικό καθάρισμα κ το βιβλίο που μένει ανοιχτό θέλει πιο πολύ προσοχή!

Αυτή η κατάσταση έχει παγιωθεί εδώ κ χρόνια κ τα βιβλία δεν αλλάζουν θέση! Όταν ξαναδιαβάζω κάποιο ή κάποια (διαβάζω κ ταυτόχρονα) τα έχω με ένα μολύβι μέσα τους κ είναι αφημένα στα σημεία που βρίσκομαι πιο πολύ. Στο γραφείο, στον καναπέ, σε διάφορα τραπεζάκια κτλ... Όταν τελειώσω με το διάβασμα μπαίνουν στη θέση τους. Μου αρέσει όμως να τριγυρίζουν διάφορα βιβλία στο σπίτι! (οπότε Λορένα, είναι φυσικό κάποια από αυτά να είναι πρόσκαιρα χαμένα!!!)

χμ... δύσκολη απόφαση η ταξινόμηση...
επειδή πρόκειται για ένα μεγάλο χάος, έχω κάνει το εξής:
πάνω πάνω στο κεντρικό ράφι της βιβλιοθήκης έχω τοποθετήσει άπαντα Μπόρχες και Κάρλος Καστανέντα... (δηλαδή τα πιο αγαπημένα απ' όλα) από κάτω συνεχίζει ο Άθρουρ Κλάρκ και ο Λάβκραφτ και μετά όλα τα άλλα χύμα...
το πιο παράδοξο είναι πως ποτέ δε ψάχνω για ώρα ένα βιβλίο, υποσυνείδητα γνωρίζω που είναι... επίσης σε κάθε ράφι υπάρχουν δύο σειρές βιβλία: μπροστά και πίσω.
αυτά, έχω βαρεθεί πια τις ταξινομήσεις, αλλά αυτή που μου άρεσε περισσότερο παλαιότερα ήταν κατά ύψος και κατά εκδοτικό οίκο.. χα χα...

Τα αγαπημένα μου έχουν πάντα την εξέχουσα θέση... Τα βάζω μπροστά μπροστά και όποτε έχω ανάγκη να διαβάσω κάτι αρπάζω ένα απ'την πρώτη σειρά. Έπειτα βάζω σίγουρα τις τρι-τετραλογίες όλες μαζί (Πούλμαν, Μέγερ, Χόφμαν, Πολυάννα, Αλιέντε, Ροουλινγκ) Μια αλλη διάκριση που κάνω είναι να ξεχωρίζω την επιστημονική φαντασία και γενικά τα βιβλία που μιλούν για άλλους κόσμους (που ούτως η άλλως βρίσκονται μπροστά) από όλα τα άλλα που απλά τα βάζω ανάλογα με το μέγεθος και φυσικά ανάλογα με το ποιο μου έκανε καλύτερη εντύπωση. Άκρη άκρη βρίσκονται αυτά που δεν έχω διαβάσει ακόμα και αυτά που έχω δανιστεί από τη βιβλιοθήκη είτε από καποιον άλλο. Πάντα βέβαια υπάρχουν ένα δυο πάνω στο γραφείο μου και χμ... ένα κάτω απ'το κρεβάτι μου (Λορένα δεν σε παρεξηγεί κανείς... Είδες υπάρχουν και χειρότερα!) που είναι συνήθως αυτό που διαβάζω εκείνο τον καιρό.

Λοιπόν καθώς έχω πρόσφατα μετακομίσει -και δεν έχω και την καλύτερη σχέση με την τάξη- η βιβλιοθήκη μου δεν είναι απολύτως ταξινομημένη. Έχω μια βιβλιοθήκη μόνο για βιβλία τέχνης (θεωρητικά, ιστορία τέχνης, καταλόγους, λευκώματα κτλ. κτλ.) και στις υπόλοιπες υπάρχει μια αρχική κατανομή ελληνικής και ξένης μερταφρασμένης λογοτεχνίας και ένα (μόνο...) ράφι με ξενόγλωσσα. Ξεχωριστά η φιλοσοφία και τα επιστημονικά βιβλία. Στη λογοτεχνία έχω ένα μεγάλο κεντρικό ράφι με ό,τι έχει να κάνει με τον Μπόρχες-βιβλία του, βιβλία συγγραφέων που αναφέρει συχνά καθώς και "μαθητών" του και μεταφραστών του-και μετά υπάρχει μια μίνι κατάταξη σύγχρονης και κλασσικής λογοτεχνίας και ανά συγγραφέα βέβαια. Στη σύγχρονη υπάρχει άλλη μια διάκριση στην επιστημονική φαντασία (Λε γκεν, Ντικ, Τόλκιν, Λοβκραφτ κτλ.κτλ.), στο μεταμοντέρνο μυθιστόρημα(Τζόις, Πάβιτς, Πίντσον κλτ ) και όλα τα υπόλοιπα...
Βεβαίως, καθώς συνήθως διαβάζω δυο - τρία βιβλία ταυτόχρονα, υπάρχουν πάντα τα τρέχοντα βιβλία σκόρπια μέσα στο σαλόνι - γραφείο μου...
Καλό σας μεσημέρι

Από τις παραπάνω απαντήσεις συγκρατώ το "χάος" και το "ανεπίσημη βιβλιοθήκη". Αυτό περιγράφει τα βιβλία μου, που βρίσκονται σκορπισμένα ή σε πυργάκια σε διάφορους χώρους.

Καθώς με τον καιρό έχουν μαζευτεί πολλά βιβλία και κάποια στιγμή δυσκολευόμουν ακόμα και να εντοπίσω κάποιο, εφάρμοσα ένα απλό και αποτελεσματικό σύστημα ταξινόμησης, με τους ακόλουθους κανόνες:
α) Κανένα βιβλίο δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο σε μήκος από αυτό που είναι αριστερά του, εκτός αν τα χρώματα των εξώφυλλων είναι συμπληρωματικά και η διαφορά μήκους δεν υπερβαίνει τα τέσσερα εκατοστά
β) Πρέπει να εναλλάσσονται ένα προς ένα βιβλία γυναικών και ανδρών συγγραφέων, εκτός αν η πλοκή εξελίσσεται στην ίδια χώρα, οπότε μπορούν να τοποθετηθούν συνεχόμενα βιβλία συγγραφέων του ίδιου φύλου
γ) Σε κάθε ράφι δεν πρέπει να υπάρχουν παραπάνω από πέντε βιβλία συγγραφέων από την ίδια χώρα , με εξαίρεση την Ελλάδα και την Ισπανία
δ) Το πρώτο και το τελευταίο βιβλίο κάθε σειράς πρέπει να είναι ελλήνων συγγραφέων, εκτός αν υπάρχει σύγκρουση με κάποιον από τους παραπάνω κανόνες
ε) Δεν μπορούν να υπάρχουν στο ίδιο ράφι βιβλία ισπανόφωνων και γαλλόφωνων συγγραφέων (αυτό χωρίς εξαίρεση)
στ) Τα βιβλία με διηγήματα καταλαμβάνουν ξεχωριστό χώρο, ακολουθώντας πάντα τους παραπάνω κανόνες, εκτός αν μου αρέσουν πολύ, οπότε τοποθετούνται απλά σε περίοπτη θέση
ζ) Τα βιβλία που είναι γραμμένα με πολυτονικό σύστημα καταλαμβάνουν το κεντρικό τμήμα των ραφιών εκτός αν είναι βιογραφίες, οπότε τοποθετούνται περιφεριακά
η) Τα δανεισμένα βιβλία ακολουθούν τους παραπάνω κανόνες ταξινόμησης, εκτός αν αυτός που μου το έχει δανείσει θυμηθεί που είναι. Τότε ακολουθεί τους κανόνες τοξινόμησης του κατόχου του

Έτσι δεν μπερδεύομαι ποτέ!




(δε θα ήταν πολύ βαρετό να είχα γράψει απλά «τυχαία»; )

Γαλή.. με έχεις "στειλει" με την απαντηση σου!!

Σαν να διαβαζω προβλημα μαθηματικων.. (Ωιμε και εδω με κυνηγανε τα ατιμα)

Καλησπέρα στην παρέα. Ξέρω, σημείωσα πολλές απουσίες, αλλά μέχρι και την περασμένη Τετάρτη είχα εξετάσεις. Μόλις σήμερα έμαθα ότι πέρασα κι αυτήν την ενότητα, οπότε αρχίζει το χαλάρωμα
Τοποθετώ τα βιβλία στα ράφια ανάλογα με το περιεχόμενο, το συγγραφέα (ξένος ή έλληνας) και το ύψος. Κάποια μικρούλια "οριζοντιώνονται" πάνω στ' άλλα.
Όμορφο και δροσερό καλοκαίρι!

Γαλή

Ο ταξιθετικός σου τρόπος είναι φτιαγμένος από αυθεντικό Μπορχεσικό υλικό και θα μπορούσε να συμπεριληφθεί επάξια στο κείμενο για τις Μαγικές Απαριθμήσεις.

Εάν υπήρχε βραβείο καλύτερης ανάρτησης, εγώ προσωπικά θα την πρότεινα. Και πάλι

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Ο ταξιθετικός σου τρόπος είναι φτιαγμένος από αυθεντικό Μπορχεσικό υλικό

Click to expand...

Στην αρχή τρόμαξα με αυτόν τον χαρακτηρισμό, αλλά τώρα το βλέπω μάλλον ως ευκαιρία να διαβάσω Μπόρχες, μια που δεν το έχω κάνει ποτέ, για να καταλάβω και τι έγραψα δηλαδή! Πρέπει όμως να ομολογήσω ότι ήταν εμπνευσμένο από το βιβλίο "Ο Ακης και οι άλλοι" του Κυριάκου Ντελόπουλου, όπου μια παρέα παιδιών περνούν δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα κάνοντας αναρίθμητους συνδυασμούς λουλουδιών μέχρι να αποφασίσουν πώς θα στολίσουν μία πλατεία. Όπως και να έχει, ευχαριστώ για το σχόλιο !


Λορένα, εκτός από το παραπάνω βιβλίο, η έμπνευση ήταν και λίγο μαθηματική. Ξέρω πως κανείς πρέπει να προσέχει πολύ τι εύχεται, αλλά δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ευχηθεί να με κυνηγούσαν ακόμα τα μαθηματικά!

Τα ταξινομώ κυρίως βάσει περιεχομένου. Σε ένα ράφι είναι τα ιστορικά βιβλία, σε άλλο βιβλία τέχνης, αλλού βρίσκεται η κλασική λογοτεχνία, παραπέρα είναι η δραματική ποίηση. Προσπαθώ να διαχωρίσω και αυτά που έχω διαβάσει από εκείνα που ακόμα περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι τα διάφορα περιοδικά που, λόγω έλλειψης χώρου, τα έχω καταχωνιάσει σε ένα μπαούλο και συνήθως ξεχνάω την ύπαρξη τους.
Πάντως, για ένα περίεργο λόγο, συνήθως προτιμάω να διαβάζω βιβλία που δανείζομαι από φίλους μου ή από τη βιβλιοθήκη, αντί να διαβάσω αυτά που ήδη έχω στη βιβλιοθήκη μου. Έχω βιβλία που τα έχω αγοράσει εδώ και δέκα χρόνια και τα έχω αφήσει να τα τρώει η σκόνη

Χμμμμ δεν το παιδεψα και πολυ για να βρω πως θα τα βαζω. Στα πανω ραφια αγαπημενα βιβλια, τωρα -εχω ηδη πει εχω αδυναμια στον Κινγκ- εχω πανω πανω τα δικα του βιβλια με την σειρα που τα αγορασα.
Κυριως με την θεματολογια τα τακτοποιω τα υπολοιπα. πχ μυστηριου, τρομου, φαντασιας, φιλοσοφιας κλπ.

Μα φυσικά, κατά θέματα. Πεζός λόγος, ποίηση, φιλοσοφία, αστυνομικά, θρίλλερ, ghost stories, επιστημονικά συγγράμματα, ταξιδιωτικά κλπ. Οσον αφορά την προέλευση του συγγραφέως, δεν υπάρχει ρατσισμός! Ο Καμύ δίπλα στον Χέμινγουεη, ο Σεφέρης δίπλα στον Ελλιοτ. Παλιότερα, ακολουθούσα διαχωρισμό κατά γλώσσα (έχω πολλά βιβλία στα αγγλικά και μερικά στα γαλλικά), αλλά απεδείχθη χωροβόρος και τον εγκατέλειψα.
Οσο για το κομοδίνο μου, η ετερόκλητη στοίβα τίτλων αποδεικνύει την σχιζοφρενή φύση της κατόχου.

Βάζω-βγάζω σε ένα σύσημα δεν έχω καταλήξει ! Προς το παρών χωρίζω Έλληνες και Ξένους, ποίηση και πρόζα.

Όταν πριν από μια δεκαετία περίπου έβαλα τα βιβλία στην καινούργια μου βιβλιοθήκη, είχα αφθονο χώρο στα ράφια. Τότε έκανα κατανομή ελληνικής/ξένης πεζογραφίας, ποίησης και ανθολογιών, εγκυκλοπαιδικών σειρών και των υπόλοιπων μη ταξινομημένων (μεταξύ των οποίων και σχολικά). Τώρα η βιβλιοθήκη είναι ασφυκτικά γεμάτη (παρόλο που έγινε μια σχετική εκκαθάριση) και τα βιβλία ανακατανεμήθηκαν έτσι ώστε να πιάνουν το μικρότερο δυνατό χώρο (οριζόντια σε στίβες, διπλές σειρές και άλλους τρόπους). Το τίμημα είναι ότι συχνά ξοδεύω αρκετό χρόνο μέχρι να βρω εκείνο που θέλω. Ελπίζω να μου ξαναδοθεί η ευκαιρία για μια νέα τακτοποίηση, όταν αποκτήσω και πάλι το χώρο που επιθυμώ.

Απλώς τα τοποθετώ κατά σειρά αγοράς.
Τωρα τελευταία, για να μην συνηθίζει το μάτι στην ίδια διάταξη, κάνω ανακατατάξεις με κύριο στόχο να υπάρχει στη βιβλιοθήκη εναλλαγή χρωμάτων.

Κάθε φορά που αρχίζω να τακτοποιώ τα βιβλία κάτι γίνεται λάθος και μένει στη μέση η δουλειά. Προσπαθώ να τα βάζω στα ράφια κατά θέμα και το κατάφερα με ένα δυο. Η συχνότερη αιτία διακοπής είναι πως έρχονται στα χέρια μου βιβλία που εχω ξεχάσει και μέχρι να ρίξω μια ματιά και να αποφασίσω ποιο θα ξαναδιαβάσω περνά η ώρα, τα βάζω πάλι όλα πίσω και αρχίζω την αναγνωση.