Ανάποδα παραμύθια

Πάντα αντιπαθούσα το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, όπου ο "καλός" κυνηγός εξολοθρεύει τον "κακό" λύκο. Έφτασε η στιγμή να πάρει ο καημένος ο λύκος το αίμα του πίσω..
 
Παντως επειδη εχω τον Τριβιζα παντα στο μυαλο μου στο συγκεκριμενο θεμα....Θεωρω οτι ειναι μεγαλοφυια....και ειναι πολυ ομορφη αυτη η ανατροπη των στερεοτυπων!!!!
 

Πεταλούδα

Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Προσωπικό λέσχης
Μου αρέσει η ιδέα των ανάποδων παραμυθιών. Οι εποχές και οι κοινωνικές συνθήκες ζωής αλλάζουν, οπότε είναι λογικό να εξελίσσονται και τα παραμύθια. Τα παιδιά βρίσκονται σε μια ηλικία που πλάθεται ο ψυχικός τους κόσμος και πρέπει να παίρνουν σωστά υποσυνείδητα μηνύματα από αυτά. Βέβαια, ένα παιδί δεν επηρεάζεται μόνο από τα παραμύθια, αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.

Είδα μια συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά, στην οποία αναφέρει δύο από τα στερεότυπα που υπάρχουν στα παραμύθια.
Το πρώτο αφορά το καλό και το κακό (στο βίντεο από το 49΄14 - 56΄03) και αναφέρει πως μέσα από αυτό, αλλά και γενικά στο τρόπο που αντιμετωπίζουμε ένα παιδί, δεν πρέπει να υπάρχουν τέτοιοι χαρακτηρισμοί (έκανες αυτό και είσαι κακό παιδί), αλλά πρέπει να τονίζουμε πως η συγκεκριμένη πράξη είναι κακή.

Το δεύτερο στερεότυπο είναι αυτό της παθητικής ηρωίδας (στο βίντεο από το 32΄16 - 36΄20), που στο τέλος πάντα κάποιος την σώνει, όπως την Κοκκινοσκουφίτσα, ο κυνηγός. Σε μια δικιά του εκδοχή, αναφέρει ότι η Κοκκινοσκουφίτσα κολακεύει το υποκριτικό ταλέντο του λύκου, πώς καταφέρνει να παίζει τον ρόλο της γιαγιάς τόσο καλά και καταφέρνει να σώσει τη γιαγιά έτσι και ο λύκος τελικά πάει στο Χόλυγουντ και παίρνει και Όσκαρ. :))))

Αν έχετε χρόνο δείτε την όλη την συνέντευξη, είναι, πιστεύω, απολαυστική. :))
 
Last edited:

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Μαλλον ταιριαζει εδω. Ιστορία μιας γνωστής μου συγγραφεως, "Τσιρλιμίγκος, ο ήσυχος καλικάντζαρος". Πρωταγωνιστει ενας καλικαντζαρος που προτιμουσε να μη κανει αταξιες, και οι συνεπειες αυτου στην κοινωνια των καλικαντζαρων :)
 
Top