Πού ταξιδεύεις αυτές τις μέρες στα βιβλία σου;

Ένα βιβλίο είναι ικανό να μας ταξιδέψει..

Σε άλλη εποχή..


Να μας βάλει βαθιά σε μια ιστορία...


Να μας κάνει να ξεχάσουμε για κάποια λεπτά ποιοι είμαστε ή να θέλουμε να είμαστε κάποιοι άλλοι...


Συχνά διαβάζουμε για φανταστικούς κόσμους και ευχόμαστε κρυφά να είναι αληθινοί


Διαβάζουμε για πόλεις και χώρες που θα θέλαμε να πάμε και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα


Για ένα μέρος που έχουμε επισκεφθεί και χαιρόμαστε όταν ο συγγραφέας το αναφέρει..
(εδώ δεν ξέρω τι φώτο να βάλω )
για ένα συγκεκριμένο μέρος σε μια παλιότερη εποχή...

Αν πάλι ο συγγραφέας έχει πολύ πολύ φαντασία διαβάζουμε για το πως θα είναι ο κόσμος σε μερικά χρόνια από τώρα..


Με κουράζουν οι μεγάλες περιγραφές για ένα μέρος στα βιβλία , προτιμώ να μην είναι ούτε μεγάλες ούτε μικρές και να διαβάζω για το μέρος που θέλει ο συγγραφέας να μου περιγράψει όμορφα πράγματα με απλά λόγια όμως όχι και τόσο απλά έτσι ώστε να μπορέσει να με "ταξιδέψει" και να με κάνει να θέλω να είμαι εκεί.Μάλλον σας μπέρδεψα ε;;
Τέλος πάντων τελευταία με το βιβλίο μου ταξίδεψα (και είμαι ακόμη εκεί) στη Ρώμη και στο Βατικανό.ο Νταν Μπράουν με έκανε να θέλω να πάω στη βιβλιοθήκη του Βατικανού και να διαβάσω μυστικά έγγραφα μέσα σε θαλάμους με περιορισμένο οξυγόνο ακόμα και αν δεν ξέρω τι είναι αυτό που διαβάζω ακριβώς Όταν διάβαζα τον Ντα Βίντσι του Μπράουν με έκανε να θέλω τόσο πολύ να πάω στο Λούβρο που έπρηξα το αγόρι μου και σκεφτόμουν πόσο καιρό πρέπει να μαζεύω λεφτά για να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι Δεν με κουράζει στις περιγραφές του και έτσι ωραία που τα λέει σε συνδυασμό με την αγωνία της ιστορίας κάποιες φορές νιώθω πως είμαι εκεί στα αλήθεια .
Σκέφτηκα λοιπόν σε αυτό το νήμα να λέμε που μας ταξιδεύει το βιβλίο μας , αν το μέρος μας αρέσει, αν έχουμε πάει , αν θα θέλαμε να πάμε, αν διαβάζουμε για έναν φανταστικό κόσμο που είναι σουπερ ντουπερ υπέροχος κλπ κλπ.
Λοιπόν εσύ που ταξιδεύεις αυτές τις μέρες ;

Τελειώνω σύντομα το βιβλίο της Φλάνερυ Ο ' Κόνορ "Σπάνιο να σου τύχει καλός άνθρωπος". Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που δεν θα είμαι υπερβολική αν πω ότι είναι η καλύτερη που διάβασα ποτέ. Δεν θυμάμαι να μου ξανάτυχε με διηγήματα να μην μπορώ να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια. Ούτε και με τον Πόε... Ίσως να μου ταίριαξε πολύ, αλλά και αντικειμενικά πρόκειται για πολύ καλά διηγήματα. Επειδή ευελπιστώ να γράψω και μια παρουσίαση του βιβλίου, ας απαντήσω τώρα συγκεκριμενα στο ερώτημα. Τα διηγήματα με ταξιδεύουν στον Αμερικάνικο Νότο του '50. Οι περιγραφές είναι μάλλον όπως αυτές που σου αρέσουν, Μαργαρίτα, συμπυκωμένες, εύστοχες, καθόλου κουραστικές. Δεν έχω πάει ποτέ μου Αμερική και στο ερώτημα αν θα ήθελα να πάω, να πω ότι δεν υπάρχει μέρος στη γη που δε θα ήθελα να πάω Με το διάστημα μόνο έχω κάποιους ενδοιασμούς και λέω να το αφήσω για τις επερχόμενες γενιές ))

Κάπως έτσι είναι οι εικόνες που δημιουργεί η συγγραφέας:







Ωραίο νήμα, Μαργαρίτα

εγώ, παρέα με ττο "the Ruins" που πρότεινε η Ρεγινόρα, είμαι παγιδευμένος σε μια μεξικάνικη ζούγκλα, στο πουθενά, με μια ομάδα που περνάει πολύ δυσάρεστες και δύσκολες στιγμές..

Πολύ αίμα βλέπω ... Θα λερωθείς

Ταξίδι είναι και για μένα τα βιβλία, το καθένα μοναδικό και ξεχωριστό. Αυτή την εποχή ταξιδεύω στο χρόνο και συγκεκριμένα βρίσκομαι στην Ελληνική Επανάσταση και στην Πολιορκία του Μεσολογγίου με την "Αηδονόπιτα" του Ζουργού. Ωραία γραφή, ιδιαίτερη, πολύ καλός συγγραφέας.
Θα συνεχίσω τώρα που μπήκα σε αυτό το κλίμα με το "Οι Μαυρόλυκοι" (Θανάσης Πετσάλης-Διομήδης) για την εποχή της Τουρκοκρατίας.

Συμφωνώ και εγώ:ωραιο νήμα!

Πολυ ωραίο νήμα Μαργαρίτα! Ξεκίνησα ταξίδι για μια κοιλάδα στη βόρεια Καλιφόρνια.. Ωραίο ταξίδι μου φαίνεται θα είναι!

Η Αηδονόπιτα ειναι καταπληκτικό βιβλίο και το κομματι της πολιορκίας θυμάμαι με είχε συγκλονίσει που το σκεφτόμουνα μέρες..

Ο/Η Ευστρατια έγραψε:

Έχω ένα θεματάκι με τις φωτογραφίες.. Δεν μπορώ να τις ανεβάσω στη λέσχη

Click to expand...

για ρίξε μια ματιά σε αυτές εδώ τις οδηγίες!

Πολύ ωραίο νήμα Μαργαρίτα, αυτόν τον καιρό ταξιδεύω:
Στη Ρωσία την εποχή του πολέμου με τον Ναπολέοντα με το Πόλεμος και Ειρήνη.

Στην αρχαία Ρώμη του 95 πΧ ακολουθώντας τον ερευνητή Γορδιανό να λύνει μυστήρια στο Seven Wonders του Steven Saylor (έχει μικρές ιστορίες και διαβάζω μια κάθε τόσο)

Στην Ιαπωνία των σογκουν με ταξιδεύουν οι περιπέτειες του Αρχιθαλαμηπόλου Σάνο Ιτσίρο.

Σε ένα κολέγιο αρρένων λίγο πιο έξω από το Παρίσι, στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Οι μαθητές βγαίνουν κρυφά τα βραδιά και τριγυρνόυν στην κοσμοπολίτικη Μονμάρτη και το πιο εναλλακτικό quartier Latin...

Κι εγώ στη Ρωσία είμαι, αλλά επειδή βρίσκομαι στην πρώτη εικόνα και με κουράζει ο πόλεμος, κάνω διάλειμμα κι έχω κάνει το βιβλίο... τραπεζάκι

Αφού τελείωσα μια περιήγηση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Γ' Ράϊχ ("Εαν αυτό είναι ο άνθρωπος", "Η ανακωχή" του Πρίμο Λέβι και "Το μεγάλο ταξίδι" του Χόρχε Σεμπρούν), είπα να δοκιμάσω και την αντίπερα όχθη, αυτή των Γκουλάγκ και των ανακριτικών γραφείων στην πρώην Σ. Ένωση. Οι συνθήκες εμφανώς καλύτερες, με αξιοσημείωτη την απέραντη ευγένεια (!) αλλά και την γαϊδουρινή υπομονή των Σοβιετικών ανακριτών ("Η επιστήμη της άχρηστης γνώσης", Γιούρι Ντομπρόφσκι)
Λέω να ολοκληρώσω και το "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ" του Σολζενίτσιν για να διαμορφώσω όσο το δυνατόν καλύτερη γνώμη, (αν και έχω μια γενική ιδέα απο το αξεπέραστο "Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς" , επίσης του Σολζενίτσιν) αφού ο ήρωας στο βιβλίο του Ντομπρόφσκι αποδείχτηκε μάλλον τυχερός

Πάντως οι Σοβιετικοί προηγούνται εμφανώς σε ό, τι αφορά τις συνθήκες κράτησης, που ψιλοθυμίζουν συμπεριφορά απέναντι σε ανθρώπινα όντα

Διαβάζω "Το Κοιμητήριο της Πράγας" και είμαι ακριβώς στο σημείο που περιγράφει το κοιμητήριο, οπότε ταξιδεύω κάπου στην Πράγα και έχω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου:


λίγο μακάβρια παρόλο που το βιβλίο δεν είναι και τόσο...
Πολύ ωραίο νήμα!

εγω βρισκομαι στο λονδινο του 19ου αι. μαθαινω την τεχνη της παρατηρησεις,την ικανοτητα της μεταμφιεσης,την ιστορια μιας γυναικειας βερας, την αποκρυπτογραφηση ενος κωδικα κ την ιστορια ενος ιχνους στο βρεγμενο χωμα.απο τις ινδιες στην αιγυπτο κ απο την αυστραλια στην ευρωπη, με τον μεγενθυντικο μου φακο,ακολουθωντας τον Σερλοκ Χολμς κ τον δρ.Γουατσον ψαχνουμε για τα στοιχεια που θα μας οδηγησουν στην λυση ενος ακομα μυστηριου.

Ο/Η Ελισσάβετ έγραψε:

Διαβάζω "Το Κοιμητήριο της Πράγας" και είμαι ακριβώς στο σημείο που περιγράφει το κοιμητήριο, οπότε ταξιδεύω κάπου στην Πράγα και έχω αυτήν την εικόνα στο μυαλό μου:

λίγο μακάβρια παρόλο που το βιβλίο δεν είναι και τόσο...
Πολύ ωραίο νήμα!

Click to expand...

πολυ ωραιο βιβλιο.εγω το διαβαζα αργα για να το απολαυσω.

Ο/Η Γκουφαρδος έγραψε:

πολυ ωραιο βιβλιο.εγω το διαβαζα αργα για να το απολαυσω.

Click to expand...

Θα συμφωνήσω μαζί σου, και γω το διαβάζω αργά, όπως λες και συ για να το απολαύσω περισσότερο, αλλά και για να μπορέσω να συγκρατήσω τα τόσα πολλά γεγονότα στα οποία αναφέρεται! Είναι και το πρώτο βιβλίο του Έκο που διαβάζω και από τις πρώτες σελίδες κατάλαβα ότι θα περάσω μία περίοδο εξάρτησης, διαβάζοντας και άλλα βιβλία του. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος γραφής του...

Ο/Η Γλωσσολάγνος έγραψε:

Διασχίζω ένα σκοτεινό δάσος παρέα μ' ένα χόμπιτ και κάτι νάνους, οι οποίοι πέρασαν μερικές πολύ δύσκολες στιγμές με τις ντόπιες αράχνες.

Click to expand...

))

Εγώ ταξιδεύω κάπου εδώ:

Στην μεσαιωνική Ιαπωνία και στην προσπάθεια των Καθολικών ιεραπόστολων να προσηλυτίσουν τους φτωχούς Ιάπωνες χωρικούς. Βρήκαν αρχικά πρόσφορο έδαφος στους εξαθλιωμένους ανθρώπους. Μέσα σε μία μίζερη ζωή, τους έταζαν την μεταθάνατο δικαίωση και τους έπαιρναν με το μέρος τους. Ώσπου οι άρχοντες κατάλαβαν ότι η νέα πίστη υπέσκαπτε την αυθεντία τους και αντέδρασαν δυναμικά.

Όλα αυτά στο βιβλίο του Σιουσάκου Έντο "Σιωπή".

Και στις δυο πλευρές του Αιγαίου. Στη Μύκονο, τη Δήλο, αλλά και από την Τουρκική πλευρά στην γη των Αιόλων, στα Κιμιντένια όρη. Αυτό το ταξίδι το οφείλω στην "Αιολική Γη" του Βενέζη.

Εγώ μόλις επέστρεψα απ' τον Γύρο του Κόσμου του Άνθρακα με μια βάρκα κυκλοεξάνιου. Είχα πάει με τον McMurry, ωραία τα περάσαμε.


(Είναι η πρώτη εξεταστική που παίρνω στα σοβαρά κι έχω πορωθεί. )