Ογκώδη βιβλία

Πάντα με "φόβιζαν" τα βιβλία που είναι πολύ μεγάλα σε έκταση.Μιλάω για τούβλα εξακοσίων,εφτακοσίων ή ακόμα χειρότερα,χιλίων και βάλε σελίδων.Αν είμαι σ'ένα βιβλιοπωλείο κι έχω μπροστά μου δύο βιβλία 300 και 500 σελίδων που μ'ενδιαφέρουν εξίσου,θα επιλέξω το πρώτο.Υπάρχει κανείς άλλος εκεί έξω με το ίδιο κόλλημα ή είμαι μόνος μου;

ανάλογα με τα κέφια .

Το ίδιο σκεπτικό έχω και με τις ταινίες.
Επιλέγω πολύ πιο εύκολα μικρές ταινίες σε διάρκεια,
ενώ αν είναι πολύ μεγάλη το σκέφτομαι αρκετά πριν πάρω το "ρίσκο".

Πάντα στο δίλημμα χοντρό ή λεπτό βιβλίο διάλεγα το χοντρό. Θυμάμαι μικρή, να αγοράζω κάθε μέρα βιβλία γιατί τελείωναν γρήγορα πανάθεμά τα! Και όταν πρωτοπήγα να ψωνίσω Χάρι Πότερ και είχα να διαλέξω ανάμεσα στα 3 πρώτα (η πωλήτρια να μη με ενημερώσει ότι έχουν σειρά!) διάλεξα το 3ο το πιο χοντρό!!! Τα μικρά βιβλία γενικά μου κάνουν κάτι σε περιοδικό... Αν και πλέον μετά από τόοοσα βιβλία που έχω διαβάσει, θα έλεγα ότι το ιδανικό είναι 400-500 σελίδες. Περισσότερο θα με αποθήσει ένα ογκώδες βιβλίο αν είναι και κλασσικό και μου έχουν πει πολλοί ότι το έχουν παρατήσει... αλλά και λεπτό να είναι μπορεί να δυσκολεύομαι να το πιάσω όταν έχω ακούσει διάφορες απόψεις (πχ το "Ο γέρος και η θάλασσα" ακόμα να το πάρω απόφαση και είναι μια σταλιά!!)

Ο/Η Νικος γκ έγραψε:

Το ίδιο σκεπτικό έχω και με τις ταινίες.
Επιλέγω πολύ πιο εύκολα μικρές ταινίες σε διάρκεια,
ενώ αν είναι πολύ μεγάλη το σκέφτομαι αρκετά πριν πάρω το "ρίσκο".

Click to expand...

Πολύ εύστοχο το σχόλιο σου για τις ταινίες Νίκο.Κι εγώ,το σκέφτομαι καλά πριν νοικιάσω κανένα δυομισάωρο έπος

Σχετικά με τις μεγάλες ταινίες, προσωπικά τις σπάω στα δύο (ή και στα τρία ;) ) και τις βλέπω σε συνεχόμενες βραδιές, σαν να ήταν π.χ. κάποια σειρά. Μια χαρούλα.

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Σχετικά με τις μεγάλες ταινίες, προσωπικά τις σπάω στα δύο (ή και στα τρία ;) ) και τις βλέπω σε συνεχόμενες βραδιές, σαν να ήταν π.χ. κάποια σειρά. Μια χαρούλα.

Click to expand...

Σοβαρά;Αυτό δεν το έχω κάνει ποτέ!

Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι είτε ογκωδέστατα (μερικά 800 και πάνω) είτε σειρές αποτελούμενες από ογκώδεις τόμους. Φαίνεται όσο πιο πολύ καιρό περνάω με τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους τόσο δένομαι μαζί τους.

Οταν βλεπω καποιο κλασσικο βιβλιο (Καρενινα, Αθλιοι, πολεμος και ειρηνη) αναστεναζω στην σκεψη οτι θα με παρει πολυυυυυυυυυυυυ καιρο για να το διαβασω, γιατι οσα λεει, θελουν και καποια.. χωνεψη.

Αντιθετα βιβλια.. πιο αναλαφρα, αν και ογκωδη, βγαινουν χαλαρα

Ο/Η Φαροφύλακας έγραψε:

Σχετικά με τις μεγάλες ταινίες, προσωπικά τις σπάω στα δύο (ή και στα τρία ;) ) και τις βλέπω σε συνεχόμενες βραδιές, σαν να ήταν π.χ. κάποια σειρά. Μια χαρούλα.

Click to expand...

Ναι, το κάνω κι εγώ καμιά φορά.
Συνήθως αν είναι λίγο βαρετή η ταινία και την "σπάσω", θα δω πιο ευχάριστα το δεύτερο μέρος και θα ξεχάσω πόσο βαρετή ήταν στην αρχή.

Εγώ θέλω να είναι το βιβλίο γύρω στις 500-600 σελίδες. Τα μικρά δεν τα προτιμώ. Ανάμεσα σε ένα μικρό και σε ένα πολυσέλιδο επιλέγω το πολυσέλιδο. Αλλά θυμάμαι "το σμήνος" που ήταν πάνω από 1000 σελίδες με ψιλά ψιλά γραμματάκια με κούρασε.

Παλιοτερα ημουν φαν των μεγαλων βιβλιων. Τωρα πλεον δεν δινω και πολυ σημασια και νομιζω συμφωνω με τον Χολντεν. Παντως το μεγαλο βιβλιο μοιαζει πιο ψαρωτικο!)

Εδώ και καιρό αποφεύγω να διαβάζω ογκώδη βιβλία, με τρομάζουν πάρα πολύ και βασικά σκέφτομαι ότι θα κάνω να τα τελειώσω πολύ καιρό και μιας και δε συνηθίζω να διαβάζω πολλά βιβλία ταυτόχρονα, σκέφτομαι ότι θα κάνω τόσο καιρό να διαβάσω κάτι άλλο και θα κουραστώ. Όσο για τις ταινίες, δεν έχω κανένα θέμα και εξάωρη να είναι, γιατί ξέρω ότι σε συγκεκριμένες ώρες θα την τελειώσω, οπότε ακόμα και να "χάσω" πολλές ώρες, είναι απλά πολλές ώρες. Αν και ποτέ δεν έχω νιώσει ότι χάνω το χρόνο μου με καμιά ταινία.
Ξεκίνησα τώρα το Κουρδιστό Πουλί που είναι γύρω στις 800 σελίδες και νομίζω ότι θα ξεπεράσω τον φόβο μου μ' αυτό το βιβλίο, γιατί κυλάει πολύ εύκολα κ οι 100 σελίδες διαβάστηκαν πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι σ' ένα βιβλίο που είναι 200. Παίζει ρόλο βέβαια και το συγκεκριμένο βιβλίο, που έχει πολύ στρωτή αφήγηση κ φεύγουν οι σελίδες...

Εγω ειμαι φαν των oγκωδη βιβλιων...τα περισσoτερα πoυ εχω ειναι τoυβλα...αυτo πoυ μoυ εχει ξεφυγει μεχρι τωρα ειναι τoΑννα Καρενινα απo τις εκδoσεις τoυ βηματoς..και oσo σκεφτoμαι oτι τo ειχε στα παζαρια τoυ βημα FM με 1 ευρω...αν τo εχει καπoιoς διπλo η τo εχει διαβασει και δεν τo θελει ας επικoινωνησει μαζι μoυ...

Εμενα δεν με επηρεαζει το μεγεθος του βιβλιου. Αρκει να λεει μια καλη ιστορια.

Δεν έχω καλύτερο από ένα μεγάλο βιβλίο αλλά πάει σετάκι με χουχούλιασμα στον καναπέ και ζεστή σοκολάτα, χειμωνιάτικη εικόνα. Ίσως επειδή το καλοκαίρι διαθέτω λιγότερο χρόνο για διάβασμα. Όταν πήγα να αγοράσω τους αδερφούς Καραμαζωφ (εκδ Ίνδικτος, χαρτάκι διάφανο να βλέπεις απέναντι, γραμματοσειρά μινιόν, σχήμα σχεδόν τσέπης) ρωτούσα που είναι το υπόλοιπο γιατί από τη βιβλιοθήκη δανειζόμουν έναν βαρύ αξιοπρεπέστατο τόμο και ένιωσα απογοητευμένη με το λάιτ αδερφάκι του.

Το μεγαλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει είναι το ''Limit'', του Φρανκ Σέτσινγκ, περίπου 1200 σελίδες. Δεν θα το αγόραζα, αλλά μισό χρόνο πριν είχα διαβάσει ''Το σμήνος'', του ίδιου συγγραφέα (γύρω στις 800-900 σελίδες αν θυμάμαι, και το είχα λατρέψει, έτσι είπα να τον εμπιστευτώ πάλι. Άρα πιστεύω ότι είναι ανάλογα με το είδος του βιβλίου, αν μου αρέσει, θα το αγοράσω οπωσδήποτε. Αν πάλι δω βιβλίο χίλιες σελίδες, χωρίς να ξέρω συγγραφέα, μάλλον δεν θα το ρισκάρω.
(Πάντως το Limit δεν άγγιζε ούτε στο ελάχιστο το Σμήνος)

Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ, παιδιά, είναι τ μεγαλύτερο βιβλίο που διάβασα ( 3 τόμοι, νομίζω 1200 σελίδες )και μάλιστα 3 φορές και με μάγεψε και τις τρείς σαν να ήταν η πρώτη φορά. Ενα άλλο ογκώδες-500 σελίδες νομίζω- Gone with the wind που το διάβασα απνευστί σε μια νύχτα (έφηβη ούσα).

Παντα λατρευα τα ογκωδη βιβλια απο τα '' κοκαλιαρικα''. Σε πιο μικρη ηλικια τα προτιμουσα γιατι μετα την αναγνωση τους ενιωθα μεγαλη ευχαριστηση, σαν να εκανα μεγαλο κατορθωμα. Τωρα τα προτιμω γιατι πολυ απλα δεν θελω να τελειωσουν, ιδιαιτερα αν ειναι καλα βιβλια. Για παραδειγμα προσφατα διαβασα τρια βιβλια του Θαφον ( Η Σκια του Ανεμου, Ο Αιχμαλωτος του Ουρανου και Το Παιχνιδι του Αγγελου) εκ των οποιων τα πρωτα δυο ειναι 600+ σελιδες ενω το τελυταιο 350-400. Ε, τα πρωτα δυο τα κετευχαριστηθηκα γιατι περασα περισσοτερη ωρα μαζι τους ενω το τριτο μου φανηκε σαν νουβελα, ειπα μεσα μου '' τελειωσε κιολας; '' . Βεβαια, δεν πρεπει να πιστευομε οτι σε καθε βιβλιο- τουβλο θα βρουμε αριστουργημα ( βλ. '' Οι Εψιλον'' του Θαναση Νικολαου, πατατα 600+ σελιδων) αλλα οπως και να εχει το μεγεθος μετραει.

Αννα Καρενινα, ο Ηλιθιος, Οι Αθλιοι, Ανατολικα της Εδεμ, Αδελφοι Καραμαζωφ, ολα αγαπημενα βιβλια, τα οποια εαν ηταν συμπυκνωμενα σε 300- 400 σελιδες ισως να μην με ενθουσιαζαν τοσο πολυ.