Μέχρι και η Βικιπαίδεια το αναφέρει οπότε μπορούμε να πούμε ότι είναι μάλλον αληθινό. Το περιοδικό ΚΟΜΙΞ μετά από 25 χρόνια και 3 μήνες με το #303 τεύχος κλείνει την πορεία του. Για του λόγου το αληθές αύριο θα πάω να αγοράσω το τελευταίο τεύχος και να το διαπιστώσω κιόλας ιδίοις όμμασι. Βέβαια είχε κάνει κοιλιά τελευταία και δεν θύμιζε σε τίποτα το περιοδικό που έβγαινε πριν 10 χρόνια. Αλλά όσο να ναι είναι ένα σπουδαίο περιοδικό και πιστεύω πως και καλά κάναν και το λήξαν. Τα καλά πρέπει να τελειώνουν όταν είναι στην κορυφή τους.
Το τέλος του περιοδικού ΚΟΜΙΞ
- Thread starter Μίθρι
- Start date
ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!!!!!!!!!! Κι εγώ δεν το έπαιρνα εδώ και κάποια χρόνια, όμως ήμουν ήρεμη γιατί ήξερα πως αν αποφάσιζα κάποια στιγμή να ξαναρχίσω να το παίρνω ήταν εκεί... Βέβαια ακόμα και μια δυο φορές που το έκανα αυτό ήταν μια σκέτη απογοήτευση. Λυπάμαι, όχι τόσο που σταματάει, όσο που έπεσε τόσο η ποιότητά του ώστε να χάσει τους ορκισμένους συλλέκτες του και να φτάσει στο τέλος σε αυτό το σημείο. Θα το πάρω κι εγώ αύριο. 
Θυμάμαι ακόμα ότι είχα πάει στο ημίχρονο του αγώνα Αγγλία-Ειρε, για το Euro '88, να πάω να αγοράσω το πρώτο τεύχος. Με την ιστορία του Ελ Ντοράντο...
Δεν είμαι λάτρης των κόμιξ της Ντίσνεϊ, αν και ομολογουμένως ο Ντον Ρόσα είναι (ήταν) ένας πολύ καλός δημιουργός. Σχετικά με το κλείσιμο του περιοδικού είναι κρίμα να κλείνουν περιοδικά, όμως οι περισσότεροι συστηματικοί αναγνώστες του πια νομίζω ότι το αγόραζαν από συνήθεια και όχι επειδή τους ευχαριστούσε πραγματικά η ανάγνωσή του. Είναι λυπηρό όμως το ότι έχει καταρρεύσει η αγορά των κόμιξ.
Κρίμα ήταν ένα αγαπημένο περιοδικό (στα παλιά του τεύχη βέβαια...). Αλλά είχε πέσει τόσο που καλά έκαναν.
Και γενικά των περιοδικών
Λυπήθηκα για το ΚΟΜΙΞ, αν και έχω σταματήσει καιρό να το αγοράζω. Μου έμαθε τον Ρόσα, τον Μπαρκς και τους άλλους μεγάλους δημιουργούς. Έχω μια μεγάλη συλλογή με καταπληκτικά τεύχη, που μου έδωσε πολλές χαρές όσο την έφτιαχνα. Θα το ξέρετε το συναίσθημα... να βρίσκεις, σκονισμένο αλλά σε καλή κατάσταση, σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο ή περίπτερο ένα απ' τα εξαντλημένα τεύχη που σου λείπουν. Και μερικές φορές, ειδικά σε πρακτορεία τύπου, μίνι μάρκετ κ.λπ. στην επαρχία να πέφτεις σε ολόκληρη συλλογή από τεύχη που ψάχνεις
Τι;! Είναι σίγουρο; Απίστευτο, πολύ καιρό τώρα δηλώνω εξαιρετικά απογοητευμένος με την ποιότητα των ιστοριών και μάλιστα το 300 ήταν το τελευταίο που πήρα και είπα δεν θα συνεχίσω, ούτε καν για συναισθηματικούς λόγους.
Κρίμα, μέχρι και την εποχή που έβγαζε Ρόσα ήταν ένα πολύ αξιόλογο περιοδικό, θεωρούταν μάλιστα από τα κορυφαία στο είδος του παγκοσμίως. Έχω κυριολεκτικά μεγαλώσει με τις ιστορίες του και πλέον θα το θυμάμαι πάντα με ομορφιά και νοσταλγία. Θα λέμε σε λίγα χρόνια "θυμάσαι το ΚΟΜΙΞ, ρε φίλε;".
Όλα αυτά όμως σε περίπτωση που είναι γεγονός, γιατί το ότι το αναφέρει η Βίκι δεν είναι και απόδειξη, εδώ τις προάλλες έγραφε ότι η Διβάνη είναι νεκρή από το 2009
Κρίμα, μέχρι και την εποχή που έβγαζε Ρόσα ήταν ένα πολύ αξιόλογο περιοδικό, θεωρούταν μάλιστα από τα κορυφαία στο είδος του παγκοσμίως. Έχω κυριολεκτικά μεγαλώσει με τις ιστορίες του και πλέον θα το θυμάμαι πάντα με ομορφιά και νοσταλγία. Θα λέμε σε λίγα χρόνια "θυμάσαι το ΚΟΜΙΞ, ρε φίλε;".
Όλα αυτά όμως σε περίπτωση που είναι γεγονός, γιατί το ότι το αναφέρει η Βίκι δεν είναι και απόδειξη, εδώ τις προάλλες έγραφε ότι η Διβάνη είναι νεκρή από το 2009
Μέχρι και στην σχεδόν επίσημη σελίδα του Don που την διαχειριίζεται ένας κολλητός του φίλος το αναφέρει καθώς τους το είπαν Έλληνες που είχαν κάνει like στην σελίδα. Δυστυχώς αύριο θα πάρω το τελευταίο τεύχος και θα δω τι λεει, αλλά με μια γρήογρη αναζήτηση στο google για το τεύχος 303 βρήκα τα ίδια πράγματα, ότι υπάρχει ένας επίλογος και δεν αναφέρονται τα περιόχεμενα του επόμενου τεύχους. Αύριο θα πάρω τηλέφωνο και στην Νέα Ακτίνα για να δω τι θα μου πουν.
Το βλέπω κι εγώ, μάλλον είναι γεγονός... Συγκινήθηκα πραγματικά.
Είχε αξιολογηθεί στα 10 καλύτερα περιοδικά Disney. Πραγματικά βλέπω τα παλιά μου τεύχη που έχω στην συλλογή και πρόκειται για ποιότητα με Π κεφαλαίο
Πήρα το τεύχος και πράγματι, δεν έχει αναφορά στο επόμενο τεύχος. Το πιο σημαντικό είναι ότι έχει επίλογο, από τον Χρήστο και τον Ντέιβιντ Τερζόπουλο. Δεν λένε, πάντως, σε κανένα σημείο για τέλος/κλείσιμο κλπ, απλώς το αφήνουν να εννοηθεί.
Σκέφτομαι μήπως είναι καμιά κομπίνα του Τερζόπουλου για να πουλήσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν
Σκέφτομαι μήπως είναι καμιά κομπίνα του Τερζόπουλου για να πουλήσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν
Έλα ρε! Αν όντως σταματήσει δεν ξέρω αν θα είναι λόγω πεσμένης ποιότητας ή της γενικής οικονομικής κατάστασης. Αλλά αυτές τις μέρες μιλούσα με έναν φίλο για το Κόμιξ και την τωρινή του κατάσταση και είπα πως αν συνεχίσει έτσι δεν το βλέπω να συνεχίζει για καιρό.
Δε μελετούσα ένα τσουβάλι λίρες;
Δε μελετούσα ένα τσουβάλι λίρες;
Πρέπει να είμαι ο μόνος εδώ που δεν συμπάθησα ποτέ το "Κόμιξ".
Ένας βασικός λόγος είναι πως δεν μου αρέσει το μάρκετινγκ που κάναν, και που παραδόξως έπιασε εύκολα, να πλασάρουν ένα ολοκαίνουργιο περιοδικό σαν "συλλεκτικό". Ο χρόνος κάνει ένα περιοδικό, ή άλλο αντικείμενο, συλλεκτικό. Συλλεκτικά, για παράδειγμα, είναι τα πρώτα Μίκυ Μάους που εκδόθηκαν στην Ελλάδα και πάλι οι τιμές τους είναι πολύ προσγειωμένες σε σχέση με το ανεκδιήγητο να δίνει ο κόσμος π.χ. 40 € καί πάνω για ένα τεύχος από ένα νέο περιοδικό (για να κλείσει τις τρύπες στην σειρά).
Ένας δεύτερος λόγος είναι ο τίτλος "Κόμιξ" —νομίζω πως απαγορεύεται από τον νόμο και απορώ πως δεν κινήθηκε κανείς εναντίον τους, μάλλον θα κέρδιζε την δίκη.. αλλά εδώ που τα λέμε δεν είχαν και κανέναν δυνατό ανταγωνιστή—. Παλιά ρωτούσα σε περίπτερα εάν έχουν κανένα "παλιό κόμιξ" και πράγματι, οι άνθρωποι καταλάβαιναν τί εννοούσα (παλιά Μικυ Μάους, Μπλεκ, Αγόρι κτλ.) Από την έκδοση αυτού του περιοδικού ρωτούσα το ίδιο πράγμα και ξαφνικά οι περιπτεράδες νόμιζαν πως αναφέρομαι σε αυτό το ρημάδι.
Οπότε, να πω την αμαρτία μου, εγώ το ψιλοχάρηκα.
Ένας βασικός λόγος είναι πως δεν μου αρέσει το μάρκετινγκ που κάναν, και που παραδόξως έπιασε εύκολα, να πλασάρουν ένα ολοκαίνουργιο περιοδικό σαν "συλλεκτικό". Ο χρόνος κάνει ένα περιοδικό, ή άλλο αντικείμενο, συλλεκτικό. Συλλεκτικά, για παράδειγμα, είναι τα πρώτα Μίκυ Μάους που εκδόθηκαν στην Ελλάδα και πάλι οι τιμές τους είναι πολύ προσγειωμένες σε σχέση με το ανεκδιήγητο να δίνει ο κόσμος π.χ. 40 € καί πάνω για ένα τεύχος από ένα νέο περιοδικό (για να κλείσει τις τρύπες στην σειρά).
Ένας δεύτερος λόγος είναι ο τίτλος "Κόμιξ" —νομίζω πως απαγορεύεται από τον νόμο και απορώ πως δεν κινήθηκε κανείς εναντίον τους, μάλλον θα κέρδιζε την δίκη.. αλλά εδώ που τα λέμε δεν είχαν και κανέναν δυνατό ανταγωνιστή—. Παλιά ρωτούσα σε περίπτερα εάν έχουν κανένα "παλιό κόμιξ" και πράγματι, οι άνθρωποι καταλάβαιναν τί εννοούσα (παλιά Μικυ Μάους, Μπλεκ, Αγόρι κτλ.) Από την έκδοση αυτού του περιοδικού ρωτούσα το ίδιο πράγμα και ξαφνικά οι περιπτεράδες νόμιζαν πως αναφέρομαι σε αυτό το ρημάδι.
Οπότε, να πω την αμαρτία μου, εγώ το ψιλοχάρηκα.
Ο τίτλος "Συλλεκτικό" ταίριαζε όταν είχε μέσα ιστορίες του Μπαρκς ή του Ρόσα ή κάτι τέτοιο. Αλλά από ένα σημείο και μετά ήταν μια κοροϊδία!
Εμένα πάντως πάντα μου άρεζε ο τίτλος ΚΟΜΙΞ, γιατί ήταν και κάπως σαν λογοπαίγνιο.. Πήραν το αγγλικό Comics και του έκαναν φωνητική μεταγραφή και αντικατάσταση του "κς" με το δυνατό "ξ". Το βρίσκω πολύ έξυπνο.
Εμένα πάντως πάντα μου άρεζε ο τίτλος ΚΟΜΙΞ, γιατί ήταν και κάπως σαν λογοπαίγνιο.. Πήραν το αγγλικό Comics και του έκαναν φωνητική μεταγραφή και αντικατάσταση του "κς" με το δυνατό "ξ". Το βρίσκω πολύ έξυπνο.
Αγοραζα πολυ παλια το Κομιξ και δεν του ειχα δωσει ποτε ιδιαιτερη σημασια, αν και ηξερα ατομα που ειχαν πορωθει. Εχω την εντυπωση οτι γυρω στο 2000 ειχε ανεβασει αρκετα την ποιοτητα με εγκυκλοπαιδικες πληροφοριες για τους Αμερικανους και Ιταλους δημιουργους, οι οποίοι στα άλλα κομικς (Μίκυ Μάους, Μεγάλος Μίκυ, Κλασσικά, Αλμανάκο...) παρέμεναν τελείως ανώνυμοι. Θεωρώ λοιπόν οτι έκανε πολύ καλό να ανοιξει τα ματια του κοσμου και να δει τον κοσμο του Ντισνεϋ όχι μονο σαν αναγνωστης ανώνυμων ιστοριών λαϊκής κατανάλωσης, αλλά σαν συνειδητός αναγνώστης/χομπίστας.
Χωρίς να έχω ασχοληθεί με το Κομιξ τα τελευταια χρονια, γνωριζω και τα παραπονα πολλων αναγνωστών για την πτώση της ποιότητας, και οτι πολλοι εξακολουθουσαν να το αγοραζουν μονο απο συνηθεια. Η συμπτωση ειναι οτι μετα απο παρα πολλα χρονια, μόλις τον προηγουμενο μηνα επεσαν στα χερια μου καινουργια τευχη, και πού να φανταζόμουν οτι ηταν τα τελευταία!! (μπορουμε να πουμε οτι το γκαντεμιασα) Οι ιστοριες δεν μου ελεγαν κατι, αλλα μου αρεσε ο σεβασμος με τον οποιο αντιμετωπιζεται η καθε μια, με χρονολογίες, δημιουργούς και το ιστορικο της υπόβαθρο.
@Φάρε
Ξερω το κομικ απο πολυ μικρος οποτε ποτε δεν μπηκα στη διαδικασια να ελέγξω αν ο τίτλος "κόμιξ" είναι θεμιτός και τί παίζει με τη συλλεκτικότητα, αν και απο την αρχή μου είχαν φανει και τα δυο καπως παραξενα. Δεν μπορω να πω οτι εχεις αδικο, πραγματι ηταν καπως "μπακαλίστικο" μάρκετινγκ
Χωρίς να έχω ασχοληθεί με το Κομιξ τα τελευταια χρονια, γνωριζω και τα παραπονα πολλων αναγνωστών για την πτώση της ποιότητας, και οτι πολλοι εξακολουθουσαν να το αγοραζουν μονο απο συνηθεια. Η συμπτωση ειναι οτι μετα απο παρα πολλα χρονια, μόλις τον προηγουμενο μηνα επεσαν στα χερια μου καινουργια τευχη, και πού να φανταζόμουν οτι ηταν τα τελευταία!! (μπορουμε να πουμε οτι το γκαντεμιασα
) Οι ιστοριες δεν μου ελεγαν κατι, αλλα μου αρεσε ο σεβασμος με τον οποιο αντιμετωπιζεται η καθε μια, με χρονολογίες, δημιουργούς και το ιστορικο της υπόβαθρο.@Φάρε
Ξερω το κομικ απο πολυ μικρος οποτε ποτε δεν μπηκα στη διαδικασια να ελέγξω αν ο τίτλος "κόμιξ" είναι θεμιτός και τί παίζει με τη συλλεκτικότητα, αν και απο την αρχή μου είχαν φανει και τα δυο καπως παραξενα. Δεν μπορω να πω οτι εχεις αδικο, πραγματι ηταν καπως "μπακαλίστικο" μάρκετινγκ
Εμένα πάντως πάντα μου άρεζε ο τίτλος ΚΟΜΙΞ, γιατί ήταν και κάπως σαν λογοπαίγνιο.. Πήραν το αγγλικό Comics και του έκαναν φωνητική μεταγραφή και αντικατάσταση του "κς" με το δυνατό "ξ". Το βρίσκω πολύ έξυπνο.
Δεν πρόκειται για λογοπαίγνιο. Δεν πήραν το αγγλικό "comics" αλλά την λέξη που ήδη υπήρχε στα ελληνικά (κόμιξ).
Επίσης η γραφή "κόμιξ" ήταν πάντοτε δόκιμη. Μην σου πω πως αρχικά ήταν η πιο συνηθισμένη και, φυσικά, κανείς δεν έκλινε π.χ. το '80 το κόμικ/τα κόμικς/κόμιξ. Όλοι λέγανε τότε το κόμιξ/τα κόμιξ, πράγμα που κάποιοι το κρατάμε ακόμα.
Σε γενικές γραμμές το περιοδικό μέχρι το #121, άξιζε. Σχεδόν σε όλα τα τεύχη μέχρι τότε δημοσιεύονταν μόνο ιστορίες μεγάλων σχεδιαστών (Μπαρκς, Ρόσα, Γκότφερσον, Σκάρπα).
Απο το #100 το περιοδικό υπέστη ένα λίφτινγ με περισσότερες σελίδες και "χώσιμο" σιγά σιγά και άλλων σχεδιαστών λιγότερο γνωστών εκτός των προαναφερθέντων. Έτσι απο το #140 (περίπου) και μετά το ΚΟΜΙΞ έπαψε να θυμίζει το "παλιό-καλό" περιοδικό.
Αν και μεγάλωσα μαζί του, αν και διατηρώ αναμνήσεις απο το περιοδικό, δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα γίνονταν με τόσο "αγάπη" όπως διατείνονταν. Σε αυτό περικλείω την πλύση εγκεφάλου εκ μέρους του περιοδικού χάρην προφανώς την αύξηση πωλήσεων, με τρανότερο παράδειγμα τον Carl Barks. O εν λόγω σχεδιαστής λίγο πολύ θεοποιήθηκε απο το περιοδικό με σκοπό φυσικά να δημιουργήσει στον αναγνώστη μια αίσθηση ότι κρατάει ένα "συλλεκτικό" τεύχος. Επίσης αμφιβάλλω για την αυθεντικότητα των γραμμάτων (αλήθεια πιστεύει κανείς πως έγραφαν στο ΚΟΜΙΞ καθηγητές πανεπιστημίου; ).
Πριν χρόνια είχα πετύχει σε ένα φόρουμ άτομα φαν του εν λόγω περιοδικού και ανέφεραν πως το περιοδικό ουδέποτε δημοσιοποίησε τα γράμματά τους (τα οποία ήταν γράμματα αρνητικής χροιάς για τις άθλιες φυλλάδες οι οποίες πωλούνταν ως..συλλεκτικές! )
Επίσης δεν θυμάμαι γράμμα να τα "χώνει" στο περιοδικό. Γενικά (λογικό) οι απαντήσεις του περιοδικού ήταν πάντα "ενθουσιώδεις" σε αντιστοίχως ενθουσιώδεις επιστολές αναγνωστών. Όλα αυτά συντέλεσαν στο να επικρατήσει η αντίληψη πως το ΚΟΜΙΞ είναι ένα πραγματικό...αριστούργημα. Όταν πλέον πέρασε ο καιρός (όπως είπαμε λίγο μετά το #140) οι ιστορίες του Μπάρκς λιγόστεψαν. Έπρεπε λοιπόν να τα γεμίσουν με άλλους σχεδιαστές. Απορία μου γιατί αυτοί να είναι άγνωστοι και όχι σχεδιαστές όπως ο Σκάρπα και ο Γκότφερσον! Μόλις φυσικά "στέρεψε" η αγελάδα που λέγεται "ιστορίες του Μπαρκς", πλέον κυκλοφόρησαν οι τόμοι των απάντων του σχεδιαστή. Νομίζω δεν θέλει και πολύ μυαλό μάρκετινγκ για να σκεφτεί κάποιος πως οι υπεύθυνοι πρώτα είχαν σκοπό να εξαντλήσουν τις ιστορίες του σε "συλλεκτικά" περιοδικά τεύχη και αργότερα να πουληθούν ξανά σε "συλλεκτικούς" τόμους.
Δεν αμφιβάλλω πως στις αρχές ήταν ένα καλό περιοδικό για το είδος του. Καλή ποιότητα χρωματισμού, καλό φύλλο και καλές ιστορίες (με εξαιρέσεις φυσικά ακόμα και στα πρώτα τεύχη). Σε καμιά περίπτωση όμως δεν ήταν αυτό που μας πάσαρε το περιοδικό: "Αριστουργήματα"! Πομπώδεις χαρακτηρισμοί για αστεία πράγματα! Οι ιστορίες του Μπάρκς ήταν περίπου γύρω στις 600 εκ των οποίων μόλις οι 70 ήταν οι "μεγάλες" περιπέτειες. Οι υπόλοιπες ήταν οι γνωστές 10σελιδες ιστορίες του (κάποιες απο αυτές χαριτωμένες, αρκετές όμως απλώς για πέταμα) και φυσικά πάρα πολλές ολιγοσέλιδες ιστοριούλες. Ο Μπάρκς "κέντησε" κατα τη γνώμη μου στις "μεγάλες" περιπέτειες όπου οι μισές περίπου εξ αυτών ήταν πραγματικά πολύ ωραίες. Προσωπικά έχω στο αρχείο μου 50 ιστορίες του Μπαρκς, οι οποίες είναι και οι αγαπημένες μου.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον "διάδοχό", τον Ντον Ρόσα. Έγραψε γύρω στις 90 ιστορίες. Ξεχώρισε πραγματικά για το σχέδιο και το σενάριό του με αποτέλεσμα να θεωρείται αριστούργημα όποια μονοσέλιδη σελίδα δημιουργούσε! Υπήρχαν μετριότατες ιστορίες του Ντον Ρόσα (και ναι αναφέρομαι και σε μερικές ιστορίες του απο το έργο του "Ο Βίος και η Πολιτεία"). Στο προσωπικό μου αρχείο υπάρχουν 43 ιστορίες του Ντον Ρόσα που για μένα δεν ξεπεράστηκαν και δεν θα ξεπεραστούν απο κανέναν σχεδιαστή και σεναριογράφο του Ντίσνευ.
Υπόψην είχε πάρει το μάτι μου για κόντρα του Ντον Ρόσα με το περιοδικό. Αν γνωρίζει κάποιος παραπάνω ας πει.
Απο το #100 το περιοδικό υπέστη ένα λίφτινγ με περισσότερες σελίδες και "χώσιμο" σιγά σιγά και άλλων σχεδιαστών λιγότερο γνωστών εκτός των προαναφερθέντων. Έτσι απο το #140 (περίπου) και μετά το ΚΟΜΙΞ έπαψε να θυμίζει το "παλιό-καλό" περιοδικό.
Αν και μεγάλωσα μαζί του, αν και διατηρώ αναμνήσεις απο το περιοδικό, δεν μπορώ να πιστέψω πως όλα γίνονταν με τόσο "αγάπη" όπως διατείνονταν. Σε αυτό περικλείω την πλύση εγκεφάλου εκ μέρους του περιοδικού χάρην προφανώς την αύξηση πωλήσεων, με τρανότερο παράδειγμα τον Carl Barks. O εν λόγω σχεδιαστής λίγο πολύ θεοποιήθηκε απο το περιοδικό με σκοπό φυσικά να δημιουργήσει στον αναγνώστη μια αίσθηση ότι κρατάει ένα "συλλεκτικό" τεύχος. Επίσης αμφιβάλλω για την αυθεντικότητα των γραμμάτων (αλήθεια πιστεύει κανείς πως έγραφαν στο ΚΟΜΙΞ καθηγητές πανεπιστημίου; ).
Πριν χρόνια είχα πετύχει σε ένα φόρουμ άτομα φαν του εν λόγω περιοδικού και ανέφεραν πως το περιοδικό ουδέποτε δημοσιοποίησε τα γράμματά τους (τα οποία ήταν γράμματα αρνητικής χροιάς για τις άθλιες φυλλάδες οι οποίες πωλούνταν ως..συλλεκτικές! )
Επίσης δεν θυμάμαι γράμμα να τα "χώνει" στο περιοδικό. Γενικά (λογικό) οι απαντήσεις του περιοδικού ήταν πάντα "ενθουσιώδεις" σε αντιστοίχως ενθουσιώδεις επιστολές αναγνωστών. Όλα αυτά συντέλεσαν στο να επικρατήσει η αντίληψη πως το ΚΟΜΙΞ είναι ένα πραγματικό...αριστούργημα. Όταν πλέον πέρασε ο καιρός (όπως είπαμε λίγο μετά το #140) οι ιστορίες του Μπάρκς λιγόστεψαν. Έπρεπε λοιπόν να τα γεμίσουν με άλλους σχεδιαστές. Απορία μου γιατί αυτοί να είναι άγνωστοι και όχι σχεδιαστές όπως ο Σκάρπα και ο Γκότφερσον! Μόλις φυσικά "στέρεψε" η αγελάδα που λέγεται "ιστορίες του Μπαρκς", πλέον κυκλοφόρησαν οι τόμοι των απάντων του σχεδιαστή. Νομίζω δεν θέλει και πολύ μυαλό μάρκετινγκ για να σκεφτεί κάποιος πως οι υπεύθυνοι πρώτα είχαν σκοπό να εξαντλήσουν τις ιστορίες του σε "συλλεκτικά" περιοδικά τεύχη και αργότερα να πουληθούν ξανά σε "συλλεκτικούς" τόμους.
Δεν αμφιβάλλω πως στις αρχές ήταν ένα καλό περιοδικό για το είδος του. Καλή ποιότητα χρωματισμού, καλό φύλλο και καλές ιστορίες (με εξαιρέσεις φυσικά ακόμα και στα πρώτα τεύχη). Σε καμιά περίπτωση όμως δεν ήταν αυτό που μας πάσαρε το περιοδικό: "Αριστουργήματα"! Πομπώδεις χαρακτηρισμοί για αστεία πράγματα! Οι ιστορίες του Μπάρκς ήταν περίπου γύρω στις 600 εκ των οποίων μόλις οι 70 ήταν οι "μεγάλες" περιπέτειες. Οι υπόλοιπες ήταν οι γνωστές 10σελιδες ιστορίες του (κάποιες απο αυτές χαριτωμένες, αρκετές όμως απλώς για πέταμα) και φυσικά πάρα πολλές ολιγοσέλιδες ιστοριούλες. Ο Μπάρκς "κέντησε" κατα τη γνώμη μου στις "μεγάλες" περιπέτειες όπου οι μισές περίπου εξ αυτών ήταν πραγματικά πολύ ωραίες. Προσωπικά έχω στο αρχείο μου 50 ιστορίες του Μπαρκς, οι οποίες είναι και οι αγαπημένες μου.
Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον "διάδοχό", τον Ντον Ρόσα. Έγραψε γύρω στις 90 ιστορίες. Ξεχώρισε πραγματικά για το σχέδιο και το σενάριό του με αποτέλεσμα να θεωρείται αριστούργημα όποια μονοσέλιδη σελίδα δημιουργούσε! Υπήρχαν μετριότατες ιστορίες του Ντον Ρόσα (και ναι αναφέρομαι και σε μερικές ιστορίες του απο το έργο του "Ο Βίος και η Πολιτεία"). Στο προσωπικό μου αρχείο υπάρχουν 43 ιστορίες του Ντον Ρόσα που για μένα δεν ξεπεράστηκαν και δεν θα ξεπεραστούν απο κανέναν σχεδιαστή και σεναριογράφο του Ντίσνευ.
Υπόψην είχε πάρει το μάτι μου για κόντρα του Ντον Ρόσα με το περιοδικό. Αν γνωρίζει κάποιος παραπάνω ας πει.
Και λίγα λες. Πριν μια δεκαετία ύστερα απο μια βόλτα στα παλαιοβιβλιοπωλεία στο μοναστηράκι, είδα κάποιος να πουλάει το πρώτο τεύχος της σειράς (για όποιον δεν γνωρίζει, το πρώτο τεύχος του ΚΟΜΙΞ κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1988). Σκέφτηκα αν ήταν σχετικά φτηνό (πίστευα θα την είχε μια "τσουχτερή" τιμή) να το αγόραζα. Το σκεφτόμουν βέβαια μέχρι να ακούσω απο τον βιβλιοπώλη πως το πουλάει στην τιμή των...300€!! Προφανώς και να τα είχα (που δεν τα χα) δεν είχα σκοπό να πετάξω τα χρήματα μου.
Last edited: